เมียหวานของประธานเย็นชา - ตอนที่ 144 ของขวัญวันเกิด
บทที่ 144 ของขวัญวันเกิด
เจี่ยงเนี่ยนเหยาขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิด
“หนูจะไปรู้ได้ยังไง? จี้จิ่งเชินไม่ใช่คน! กินยาเยอะขนาดนั้น คาดไม่ถึงว่าจะสามารถทนได้”
เจี่ยงหงซึ่งพูดขึ้นเสียงหนักแน่น “ตอนนี้พูดอะไรไปก็ไม่มีประโยชน์ เวลานี้ทางที่ดีควรจะคิดดีกว่าว่าจะแก้ตัวยังไงกับจี้จิ่งเชิน”
“แก้ตัว? มีอะไรให้แก้ตัว?”
เจี่ยงเนี่ยนเหยาหันหน้ามา พูดขึ้นอย่างไม่พอใจ “ถึงเวลาอย่างมากก็แค่พูดออกมา ฉันคือภรรยาของเขา เขาจะทำอะไรได้?”
จางม้างหรูได้ยินเธอพูดแบบนี้ โมโหจนถลึงตาโต
“เธอกล้า! ระวังเขาจะขูดเนื้อเธอ! และทำให้กระทบไปทั้งตระกูลเจี่ยง!
จางม้างหรูเห็นพวกเธอจะทะเลาะกันขึ้นมาอีก จึงขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ
“ตอนนี้วิธีที่ดีที่สุดคือโยนเรื่องใส่ตัวเวินเที๋ยนเที๋ยน ไม่เกี่ยวกับพวกเราเลยสักนิด”
เจี่ยงเนี่ยนเหยาพูดขึ้นอย่างเดือดดาล “ฉันรู้อยู่แล้ว”
เจี่ยงหงซึ่งกับจางม้างหรูออกไป แล้วเฟิงจี้นก็เดินเข้ามา
เมื่อเห็นเขา เจี่ยงเนี่ยนเหยาไม่พอใจ
“แกมาทำอะไรอีก? เมื่อวานฉันบอกให้แกเฝ้าด้านนอกไว้ไม่ใช่เหรอ? แกหายไปไหน?”
เฟิงจี้นรู้ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน มองเจี่ยงเนี่ยนเหยาอย่างเจ็บปวดใจ
“เมื่อวานมีคนตรวจสอบว่ามีคนเข้ามา ผมไปจัดการคน แต่ตอนที่ผมกลับมา พวกเขาก็มาถึงแล้ว”
“ฉันไม่อยากฟังแก!”
เจี่ยงเนี่ยนเหยาหยิบหมอนบนเตียงโยนไป “ตอนนี้เป็นเพราะเรื่องนี้ คนอื่นจะมองฉันยังไง”
เฟิงจี้นยื่นมือออกไปโอบกอดเธอแน่น กดหัวของเจี่ยงเนี่ยนเหยาลงบนหน้าอกตัวเอง
“ผมไม่เป็นแบบนั้น ในใจของผม คุณดีที่สุดมาตลอด”
“จริงเหรอ?”
เจี่ยงเนี่ยนเหยาถามขึ้น “แต่ฉันเป็นกังวล ถ้าหากจี้จิ่งเชินโทษฉันจะทำยังไง? เขาจะดูเงื่อนงำอะไรออกไหม?”
“ไม่หรอก” เฟิงจี้นปลอบใจเธอแล้วพูดขึ้น “ผมเป็นคนตีเขาสลบ ถึงเวลาถึงแม้จะตรวจสอบ ก็จะลงหัวผมโดยตรง”
เจี่ยงเนี่ยนเหยาได้ยินดังนั้น ก้อนหินในใจสุดท้ายก็หลุดออก
“อืม งั้นนายอยากจะหนีไปไหม? จะหนีไปชั่วคราวไหม?”
เฟิงจี้นได้ยินเธอเป็นห่วงแบบนี้ ก็ใจอ่อน
“ผมจะอยู่ข้างคุณตลอด จะไม่ไปไหน”
เจี่ยงเนี่ยนเหยาซบลงบนหน้าอกของเฟิงจี้น
เฟิงจี้นยังมีประโยชน์อยู่
ดูท่าแล้วให้เขาไปไม่ได้
ถึงเวลาถ้าหากจี้จิ่งเชินตรวจสอบจริง ๆ ขึ้นมา ก็โยนเรื่องทั้งหมดไปให้เขา
วันต่อมาตอนที่เจี่ยงเนี่ยนเหยาออกมาจากโรงพยาบาล ยังไม่ทันได้กลับถึงบ้านตระกูลเจี่ยงรถคันหนึ่งก็ส่งเธอไปยังคฤหาสน์ของจี้จิ่งเชิน
เธอตึงเครียดจนมองไปที่จี้จิ่งเชินที่อยู่ข้างหน้า
“เรื่องในคืนนั้นฉันก็จำได้ไม่ค่อยชัดเจน ฉันเห็นคุณเป็นลมล้มไป ภายหลังก็ถูกคนตีจนสลบไป แล้วก็ส่งไปในห้องนั้น”
สายตาสงสัยของจี้จิ่งเชินมองไปที่เธอ
เจี่ยงเนี่ยนเหยาก็พูดขึ้น “จี้จิ่งเชิน คุณรู้สึกว่าผู้หญิงคนนึงจะสามารถล้อเล่นกับเรื่องแบบนี้เหรอ?”
พูดจบเธอไม่กล้ามองจี้จิ่งเชินอีก กลัวว่าจะถูกเขามองเห็นความในใจของตนเอง
ดวงตาของจี้จิ่งเชินลึกซึ้ง
“ภรรยาของฉันกับหมินอันเกอบอกว่า พวกเขาได้รับจดหมายจากใครบางคนที่ปลอมเป็นคนอื่น หลอกให้พวกเขาปรากฏตัวขึ้น เธอบังเอิญขนาดนั้นเลยที่ไปเห็นพวกเขาพอดี”
“ฉันจะไปรู้ได้ยังไงคะ? ถ้าหากเรื่องนี้ฉันเป็นคนทำ ฉันมีผลประโยชน์อะไร?”
เจี่ยงเนี่ยนเหยาลุกขึ้นยืน พูดขึ้นอย่างไม่พอใจ “ฉันต่างหากที่เป็นผู้เสียหายมากที่สุด ตอนนี้คนข้างนอกพูดถึงฉันยังไง คุณไม่รู้เหรอคะ? ฉันหวังว่าจะหาฆาตกรได้เจอมากกว่าคุณอีกค่ะ”
ขณะที่กำลังพูดอยู่ เวินเที๋ยนเที๋ยนก็เดินลงมาจากชั้นบนในเวลานี้พอดี
เมื่อเห็นเจี่ยงเนี่ยนเหยา สายตาเคร่งขรึมมองไปทางเธอ
จี้จิ่งเชินมองเห็นเวินเที๋ยนเที๋ยนก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้ามา สองมือโอบเอวของเธอประคองเธอไว้
“ทำไมลงมาข้างล่าง?”
“ฉันมาดูลูกพี่ลูกน้องห่าง ๆ ของฉันค่ะ” เวินเที๋ยนเที๋ยนมองดูเจี่ยงเนี่ยนเหยาที่อยู่ข้างหน้า
“เธอสลบหลังจี้จิ่งเชิน งั้นเธอน่าจะเห็นรูปร่างหน้าตาของคนคนนั้นสิ?”
เจี่ยงเนี่ยนเหยายิ้มมุมปาก แต่ในดวงตากลับไม่มีรอยยิ้ม
“ตอนนั้นตื่นตระหนกมาก ฉันเลยไม่ได้สังเกต แล้วก็ถูกตีสลบไปเลย”
“เหรอ?”
เวินเที๋ยนเที๋ยนถามขึ้นอย่างเฉยชา “ฉันกลับสงสัยอยู่คนคนนึง”
“ใคร?”
“ตอนที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าไฟไหม้ ตอนที่ฉันเจอเจียงหยู่เทียนก็ยังเจอคนอีกคน ฉันจำรูปร่างหน้าตาเขาได้”
เจี่ยงเนี่ยนเหยาหรี่ตาเล็กน้อย และหัวเราะขึ้นมาในทันที “เรื่องสองเรื่อง จะเอามาคุยรวมกันได้ยังไง? ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงให้ความสนใจกับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าขนาดนี้? ทำไมฉันถึงจำไม่ได้ว่าเธอเคยมีการติดต่อกับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า?”
เวินเที๋ยนเที๋ยนพูดขึ้นเรียบง่าย “ฉันแค่สงสัยเฉย ๆ รอให้ตำรวจมาก่อน ฉันจะวาดภาพเหมือนให้พวกเขา ให้พวกเขาตัดสิน”
เจี่ยงเนี่ยนเหยากัดฟันแน่นในทันที และกัดฟันพูดขึ้น “เหรอ? งั้นก็หวังว่าจะหาตัวพบเร็ว ๆ ก็เป็นเรื่องดี”
เธอมองดูเวินเที๋ยนเที๋ยน ก็ลุกขึ้นยืน “ไม่มีธุระอะไรแล้ว ฉันขอตัวกลับก่อนแล้วกัน”
พูดจบก็เดินออกไปอย่างรีบร้อน
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองดูแผ่นหลังของเธอ และขมวดคิ้วเล็กน้อย
เจี่ยงเนี่ยนเหยา เธอต้องมีส่วนเกี่ยวกับการลักพาตัวครั้งนี้แน่นอน!
“เธอกำลังสงสัยหล่อนเหรอ?” จี้จิ่งเชินถามขึ้น
เวินเที๋ยนเที๋ยนพยักหน้า
มือของจี้จิ่งเชินวางอยู่บนเอวของเธอ มองสำรวจไปในตาของเวินเที๋ยนเที๋ยน
วันต่อมาภายในบริษัทเอ็มไอกรุ้ปมีข่าวแบบนี้แพร่ออกมา
หลังจากที่จี้จิ่งเชินกลับมาทำงานได้ไม่กี่ชั่วโมง ก็ออกคำสั่งเป็นชุดอย่างรวดเร็ว
ในจำนวนนั้นเรื่องที่ทำให้คนคิดหนักก็คือทำลายธุรกิจของตระกูลเจี่ยง
ถึงแม้จี้จิ่งเชินไม่ได้พูดออกมาอย่างชัดเจน แต่ดูจากคำสั่งสองสามคำสั่งที่เชื่อมโยงกัน วัตถุประสงค์นี้ก็ชัดเจนเป็นอย่างมากแล้ว
ก่อนหน้านี้หลังจากที่จี้จิ่งเชินแต่งงานกับลูกสาวตระกูลเจี่ยง พนักงานของบริษัทนึกว่าจี้จิ่งเชินจะดำเนินการใหญ่โตตอบโต้อย่างเร็ว
คิดไม่ถึงว่าภายหลังเส้นทางบนยอดเขาคดเคี้ยววกวน เหตุผลเป็นเพราะว่าคุณนายจี้ บริษัทเอ็มไอกรุ้ปกับบริษัทเจี่ยงซื่อกรุ้ป จึงเกิดการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้นเล็กน้อย
เดิมทีคิดว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองฝ่ายจะดีขึ้นเรื่อย ๆ แต่คิดไม่ถึงว่าเป็นเพราะเรื่องเมื่อสองวันก่อน ก็แตกหักอย่างไม่มีชิ้นดี
ผู้คนจำนวนมากไม่แปลกใจเลยสักนิด ถึงขึ้นกับตบมือพูดว่าดี
ดังนั้นการเคลื่อนไหวยับยั้งบริษัทเจี่ยงซื่อกรุ้ป ก็ดำเนินการไปอย่างฮือฮา
ใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์ บริษัทเจี่ยงซื่อกรุ้ป ก็เริ่มเอาตัวเองไม่รอด
และในขณะเดียวกัน ช่วงเวลาที่ลักพาตัวครั้งก่อน ภายใต้แรงกดดันจากทุกฝ่ายการสืบสวนดำเนินการไปอย่างรวดเร็ว
แม้กระทั่งเจี่ยงเนี่ยนเหยาก็ถูกเรียกไปไต่สวนอยู่หลายครั้ง
ภายในเวลาไม่ช้าทั้งบริษัทเจี่ยงซื่อกรุ้ป ตกต่ำอย่างหนัก ผู้คนมองดูพวกเขาประสบความหายนะอย่างนิ่งดูดาย
และภายใต้คำสั่งของจี้จิ่งเชิน ไม่มีใครเปิดเผยเรื่องนี้ให้เวินเที๋ยนเที๋ยนรู้
เวินเที๋ยนเที๋ยนนั่งอยู่ในสวนดอกไม้ รูปแบบของสวนดอกไม้ทั้งหมดถูกเปลี่ยนแปลง ราวกับผ่านการใส่ใจจัดแต่งอย่างดี
เธอมองไปรอบด้านอย่างงงงวย มองเห็นพ่อบ้านกับแม่ครัวที่ดูอารมณ์ดี
“ทำไมพวกคุณดีใจขนาดนี้คะ?”
พ่อบ้านหันหน้ามา พร้อมรอยยิ้มกว้าง
“วันเกิดของคุณผู้ชายใกล้จะถึงแล้วครับ”
แม่บ้านพูดต่อ “ถึงแม้คุณผู้ชายจะไม่พูดถึง แล้วก็เคยพูดว่าไม่ต้องจัดเตรียมอะไรเป็นพิเศษ แต่เมื่อถึงเวลานี้ของทุกปี ก็จะจัดการกับตนเองเป็นอย่างดี ถึงจะไม่ฉลองวันเกิด แต่ก็ทำแบบลวก ๆ ไม่ได้”
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองไปรอบ ๆ ว่าแล้วทำไมทั้งคฤหาสน์ถึงเต็มเปี่ยมไปด้วยความปิติยินดี
เพียงแต่ว่าวันเกิดจี้จิ่งเชิน เธอจะให้อะไรดีนะ?