เมียหวานของประธานเย็นชา - ตอนที่ 121 การประเมินผลของท่านเปิง
บทที่ 121 การประเมินผลของท่านเปิง
จี้จิ่งเชินผลักประตูเข้ามาแล้วพบว่าเธอกำลังกอดหนังสือเล่มหนึ่งอยู่พลางไปนั่งข้างหน้าต่างแล้วขมักเขม้นท่องอยู่กับมัน
บนโต๊ะข้างๆนั้นก็มีหนังสือกองพะเนินอยู่จากการเอามาวางไว้ของเวินเที๋ยนเที๋ยน
คิดไม่ถึงเลยว่ามาวันแรก ท่านเปิงก็โยนงานให้เธอรับผิดชอบมากมายขนาดนี้
เขาขมวดคิ้วพลางเดินเข้าไปแล้วพูดว่า “ผมเริ่มจะสงสัยขึ้นมาจริงๆแล้วล่ะว่าการตัดสินใจให้คุณเปลี่ยนที่เนี่ยผมตัดสินใจถูกหรือเปล่า?”
เวินเที๋ยนเที๋ยนเงยหน้าขึ้นมาพลางพูดว่า
“ทำไมล่ะคะ?”
“คุณยังไม่ทานข้าวเลยนะ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองไปยังนาฬิกาที่แขวนอยู่ข้างผนัง เมื่อเห็นเวลาแล้วก็ถึงกลับประหลาดใจ
“ป่านนี้แล้วเหรอ!”
“ถ้าผมไม่มาเรียกคุณเนี่ย คุณก็คงเห็นมันพรุ่งนี้เช้าเลยใช่ไหม?”
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองเอกสารที่ยังคั่งค้างอยู่บนโต๊ะอย่างหน่ายใจ
“ท่านเปิงบอกให้ฉันท่องให้ได้ภายในหนึ่งสัปดาห์ถึงเวลานั้นแล้วเขาจะมาสุ่มตรวจน่ะ”
จี้จิ่งเชินไม่สนใจ
“อย่าสนใจเลย เขาตั้งใจให้เป็นแบบนี้ เขาเองก็ท่องไม่ไหวหรอก”
“ฉันเคยได้ยินเรื่องของ ท่านเปิงมาก่อน เมื่อก่อนเขาเคยทำงานในพระราชวังโบราณและมีชื่อเสียงมาก ถึงแม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงยอมรับฉันเป็นลูกศิษย์แต่ฉันก็ต้องคว้าโอกาสนี้ไว้ให้ดีเลย”
จี้จิ่งเชินเมื่อได้ยินก็รู้สึกเหมือนขุดหลุมฝังตัวเองอย่างไรอย่างนั้น ถ้าเขารู้แบบนี้คงไม่เชิญท่านเปิงมาตั้งแต่แรกหรอก
เขายื่นมือออกไปดึงเอกสารในมือของเวินเที๋ยนเที๋ยนเอาไว้แล้วนำไปวางไว้ข้างๆ
“ไปทานข้าวเย็นก่อนแล้วค่อยกลับมาอ่านใหม่”
เวินเที๋ยนเที๋ยนไร้ทางเลือกทำเพียงลูบตาตัวเองแล้วตามเขาลงไปชั้นล่าง
หลังจากทานอาหารเรียบร้อยแล้วเธอก็รีบวิ่งกลับไปอย่างรวดเร็ว
ไม่รู้ว่าเฝ้าดูมานานเท่าไหร่แล้ว จี้จิ่งเชินเคาะประตูห้องแล้วจึงเดินเข้ามา
“มาพักผ่อนได้แล้ว”
เขากวักมือบอกเวินเที๋ยนเที๋ยน
เวินเที๋ยนเที๋ยนเงยหน้าขึ้นแล้วจึงเห็นว่าจี้จิ่งเชินนอนอยู่บนเตียงของเธอก็ตกตะลึงทันที
“คุณจะทำอะไร?”
“บังคับให้คุณมานอนไง”
เขาตอบอย่างให้เหตุผลพลางกวักมือเรียกเธออีกครั้ง
“รีบมา ก่อนที่ผมจะไปจับคุณ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองดูหนังสือสองสามเล่มสุดท้ายในมือของเธออย่างลังเล
“ฉันท่องที่เหลือเสร็จแล้วจะไปนอน”
จี้จิ่งเชินออกอาการจริงจังขึ้นในที่พลางพูดว่า “มานี่ เดี๋ยวผมช่วยท่อง”
“คุณจะช่วยได้ยังไง?”
“คุณมาก่อนเถอะ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนยังแสดงท่าทีสงสัยและไม่ขยับเขยื้อนไปไหน จี้จิ่งเชินหรี่ตาลงพลางส่งเสียงฮึดฮัดในจมูกเล็กน้อย
เวินเที๋ยนเที๋ยนเห็นดังนั้นก็รีบยืนขึ้นแล้วเดินไปทันที
ทันทีที่เข้าใกล้จี้จิ่งเชินก็ยื่นมือตัวเองออกไปแล้วดึงเธอขึ้นมาบนเตียง
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองเขาด้วยดวงตาเบิกกว้างจากการกระทำเมื่อครู่
“คุณจะทำอะไรเนี่ย?”
จี้จิ่งเชินวางมือลงบนดวงตาของเธอ
“หลับตาแล้วนอนได้แล้ว”
เวินเที๋ยนเที๋ยนยังเต็มไปด้วยความสงสัยแต่ก็ยอมทำตามคำพูดของเขาแล้วค่อยๆหลับตาลงอย่างช้าๆ
ทันทีที่เธอปิดตาลงเสียงของจี้จิ่งเชินก็ดังขึ้น
“เครื่องเคลือบดินเผาเริ่มได้รับความนิยมในสมัยราชวงศ์ซ่ง เจริญรุ่งเรืองอย่างมากในช่วงกลางของราชวงศ์ซ่ง ปรากฏเป็นเครื่องเคลือบห้าชนิดที่ยิ่งใหญ่ของจีน”
เวินเที๋ยนเที๋ยนรู้สึกประหลาดใจที่ได้ยินว่าตอนนี้จี้จิ่งเชินกำลังอ่านบทความให้เธอฟังอย่างนั้นเหรอ?
เสียงนั้นยังคงดำเนินดังชัดอย่างเนิบนาบไม่เร่งร้อน
จี้จิ่งเชินยื่นมือออกไปวางไว้บนดวงตาของเวินเที๋ยนเที๋ยน
ไม่นานหลังจากนั้นเธอก็หลับไปพร้อมกับเสียงของจี้จิ่งเชิน
หลังจากอ่านหน้าที่เหลือทั้งหมดแล้ว จี้จิ่งเชินจึงปิดหนังสือลงพร้อมรับรู้ได้ถึงเสียงหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอของเวินเที๋ยนเที๋ยน
จากนั้นถึงได้นำมือที่วางไว้บนดวงตาของเธอออก เมื่อพบว่าคนข้างกายได้เข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้ว
“ผมไม่รู้จริงๆว่าคิดถูกหรือคิดผิด”
เขาพึมพำออกมาพลางก้มศีรษะลงไปบรรจงจูบลงบนแก้มของเวินเที๋ยนเที๋ยน
หลายวันถัดมาหลังจากนั้นเวินเที๋ยนเที๋ยนก็ยังคงวุ่นอยู่กับการท่องจำข้อมูลที่ท่านเปิงมอบหมายให้เธอดังนั้นเธอจึงใช้เวลาให้คุ้มค่าที่สุดในทุกๆวันพร้อมกับต้องหลีกเลี่ยงจี้จิ่งเชินไปด้วย
ทุกครั้งที่จี้จิ่งเชินกลับมาจากบริษัทในตอนเย็น เขาจะพาเวินเที๋ยนเที๋ยนออกจากมุมไหนสักมุมในปราสาทแห่งนี้ไปส่งที่ร้านอาหารทุกวัน
ในช่วงที่ผ่านมานี้เวินเที๋ยนเที๋ยนพยายามเปลี่ยนสถานที่ในการท่องจำอย่างเงียบเชียบแต่สุดท้ายก็หนีไม่พ้นจี้จิ่งเชินอยู่ดี
ทันทีที่เขากลับมาแผนการท่องจำที่เธอวางไว้ก็จะโดนขัดจังหวะทุกครั้งดังนั้นเธอจึงต้องยึดเวลาการทำงานของจี้จิ่งเชินในการท่องจำเป็นหลัก
หลังจากสองวันที่ท่านจางได้ยินว่าเธอไม่ไปโรงเรียนจึงจัดการมาหาเธอด้วยตนเอง
เมื่อได้ยินว่าเธอต้องท่องจำทั้งหมดนี้รวมทั้งต้องรับผิดชอบสิ่งที่ท่านเปิงทิ้งไว้ให้แล้วเขาโกรธมากจนจ้องตาเขม็ง
“สาวน้อย เธออย่าไปฟังคำพูดเหลวไหลของเขาเลย ! ผมว่าฝีมือคุณก็ดีกว่าเขามาก เขาแค่จงใจจะทำให้คุณลำบากต่างหากล่ะ”
“พวกนี้เป็นความรู้พื้นฐานถึงอย่างไรก็ต้องท่องไว้อยู่แล้วค่ะ”
เขาดูข้อมูลที่ตั้งกองพะเนินอยู่บนโต๊ะแล้วขมวดคิ้ว “แต่นี่มันมากเกินไป คุณจะท่องจำทั้งหมดนี่ได้อย่างไร เขาเองก็ทำไม่ได้ก็เลยมาสั่งให้เธอทำ แบบนี้ไม่ใช่ว่าตั้งใจหรอกเหรอ?”
เวินเที๋ยนเที๋ยนไม่ได้สนใจอะไรทำเพียงแค่ยิ้มออกมา
“ฉันอ่านมาแล้ว ข้อมูลพวกนี้ดีมากเลยค่ะ บางเล่มก็จดบันทึกด้วยลายมือของท่านเปิงเองด้วยมีประโยชน์มากและเขาต้องรู้ทั้งหมดนี้อย่างแน่นอนค่ะ”
ท่านจางโบกมือไปมาแสดงออกว่าไม่สนใจ
“พอได้แล้วหน่า เขาน่ะขี้หลงขี้ลืมจะตายไปถ้าจำทั้งหมดนี่ได้ก็ไม่ใช่คนแล้วล่ะ”
เมื่อเห็นว่าเวินเที๋ยนเที๋ยนยังคงไม่ยอมแพ้เขาจึงหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรหาท่านเปิงทันที
เมื่อได้รับการตอบรับจากปลายสายก็เอ่ยน้ำเสียงไม่ดีออกไปทันที
“ ท่านเปิง นี่คุณทำอะไรเนี่ย? ผมบอกแล้วไม่ใช่หรือไงว่าอย่าทำให้สาวน้อยคนนี้ต้องลำบากแล้วทำไมถึงให้เธอท่องจำข้อมูลอะไรมากมายแบบนี้ด้วย?”
ไร้การตอบสนองจากท่านเปิง
เสียงดังมากในระดับที่ถึงแม้เวินเที๋ยนเที๋ยนจะอยู่อีกด้านหนึ่งก็สามารถได้ยินได้
“ ผมทำให้เธอลำบากอย่างไร? ถ้าแค่นี้ยังทนไม่ได้ก็รีบออกไปซะเถอะ!”
“เฮ้! ทำไมคุณถึงได้….”
ก่อนที่เขาจะพูดจบอีกฝ่ายก็ชิงวางสายไปซะก่อน
ท่านจางจ้องมองที่โทรศัพท์สักพักพลางส่งเสียงความไม่พอใจออกมา
จากนั้นเขาจึงหันไปมองที่เวินเที๋ยนเที๋ยน
“สาวน้อย คนๆนี้น่ะเขาดื้อรั้นอย่างนี้ล่ะ ถ้าคุณอยากจะเปลี่ยนล่ะก็ผมหาคนที่ดีกว่านี้ให้คุณได้อีกเยอะ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนโบกมือเชิงปฏิเสธ
“ไม่ล่ะค่ะ ฉันคิดว่าคุณท่านเปิงดีมากแล้วค่ะ”
ในความเป็นจริงเธอกับท่านเปิงคิดเหมือนกันว่าการฟื้นฟูศิลปวัฒนธรรมดั้งเดิมเป็นงานที่น่าเบื่อและแน่นอนว่ามันจะยากลำบาก
“ฉันอยากลองดูค่ะ ถ้าท่องทั้งหมดนี่ได้ก็โอเคแล้วและช่วงนี้ก็ยังไม่สามารถออกไปกับคุณได้ค่ะ”
“ไม่ออกก็ไม่ออกแต่การเรียนของคุณก็สำคัญมากเหมือนกันในตอนนี้”
ท่านจางพยักหน้าว่าเข้าใจแต่ในใจก็ยังคงกร่นด่าท่านเปิงอยู่อย่างนั้น
แน่นอนว่าจะตำหนิสาวน้อยคนนี้ก็ไม่ได้ ถ้าจะตำหนิใครสักคนก็คงต้องเป็นคนที่โตกว่าคนนั้น
หลังจากปลอบโยนเวินเที๋ยนเที๋ยนอยู่พักหนึ่ง ท่านจางก็จากไปราวกับว่ามีคนแจ้งเอาไว้อย่างไรอย่างนั้น
หลังจากนั้นท่านจางก็ไม่ได้มาหาเธออีก เวินเที๋ยนเที๋ยนอยู่แต่ในปราสาทไม่ออกไปไหนยังคงวุ่นอยู่กับข้อมูลเนื้อหาที่ยาวเหยียดและแสนจะน่าเบื่อ
เจ็ดวันต่อมาเธอกลับไปที่มหาวิทยาลัยลืบซานอีกครั้งด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม
ช่วงที่ผ่านมานี้ท่านเปิงก็โดนท่านจางคุยโวไว้ซะเยอะครั้งนี้เลยรีบมาเพื่อที่จะมาดูว่าเวินเที๋ยนเที๋ยนนั้นมีศักยภาพมากขนาดไหน
ในมือถือโถน้ำชาเอาไว้พลางยกคางขึ้นเล็กน้อยไปแล้วหันไปทางเวินเที๋ยนเที๋ยน
“เรื่องประวัติความเป็นมาของการพัฒนาเครื่องเคลือบดินเผาตอนที่ 2 เริ่มท่องได้”
เวินเที๋ยนเที๋ยนพยักหน้ารับทราบพยายามนึกถึงสิ่งที่จดจำเอาไว้ในขณะเดียวกันก็ท่องออกมาด้วย
ท่องได้สักพักท่านเปิงก็ยกมือขึ้นขัดจังหวะเธอ