เมียหวานของประธานเย็นชา - ตอนที่ 106 เพราะฉันจะจูบคุณ
บทที่106 เพราะฉันจะจูบคุณ
จี้จิ่งเชินเห็นเธอตกใจ ก็สงบเย็นลง ปล่อยมือที่กอดเอวเธอ
เวินเที๋ยนเที๋ยนยังคงไม่กล้าขยับ แข็งทื่ออยู่กับที่
จี้จิ่งเชินหยิบผ้าเช็ดตัวขึ้นมา หันหน้ากลับไปมองเธอแวบหนึ่ง เห็นเธอหลับตาปี๋ ก็ยิ้ม แล้วนุ่งผ้าขนหนูที่เอว
“ปะ ”
เขาจูงมือเวินเที๋ยนเที๋ยนพาเธอเดินไปอีกครั้ง
เวินเที๋ยนเที๋ยนค่อยๆลืมตาเป็นช่องเล็กๆ เห็นเขานุ้งผ้าขนหนูแล้ว ครั้งนี้ในที่สุดก็วางใจ
จี้จิ่งเชินหัวเราะโดยไม่พูดอะไร พาเธอไปนั่งข้างๆรูปปั้นหัวมังกร
พอร่างกายแช่ในน้ำอุ่น รูขุมขนทั่วร่างกายก็เปิดออกในทันที
เวินเที๋ยนเที๋ยนรู้สึกสบายจนถอนหายใจ หันหน้าไปมองรูปปั้นหัวมังกรที่กำลังพ่นน้ำที่อยู่ข้างๆ
พอเห็น ก็อดไม่ได้ที่จะวิเคราะห์คุณภาพวัสดุและงานฝีมือ ตอนนี้มองจนไม่สามารถละสายตาได้
จี้จิ่งเชินจ้องรูปปั้นหัวมังกรที่คล้ายของจริงมาก รู้สึกเสียใจทีหลังเล็กน้อยที่พาเธอมา
เขายืนมือไปจับหน้าของเวินเที๋ยนเที๋ยนให้หันมา
“มองใครเหรอ”
สายตาของเวินเที๋ยนเที๋ยนถูกบังคับให้มองเขา
“รูปปั้นหัวมังกร……”
จี้จิ่งเชินก้มหน้า จูบที่ริมฝีปากของเธอ
เวินเที๋ยนเที๋ยนตกใจ ไม่กล้าขยับ
จี้จิ่งเชินถามอีก “ตอนนี้ละ”
“คุณ…”
มุมปากของจี้จิ่งเชินค่อยๆโค้ง
“ถ้ามองหัวนั้นอีก ผมจะให้พวกเขาเข้ามารื้อ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนโกรธแต่ไม่กล้าพูด รูปปั้นหัวมังกรที่น่าเกรงขามมาก ทำไมพอเขาพูดถึงเปลี่ยนเป็นหัวนั้น
“นั้นคือหัวมังกร”
เธออดไม่ได้ที่จะพึมพำ
แม้ว่าเสียงจะเบา แต่จี้จิ่งเชินก็ได้ยิน
“คุณพูดอะไรนะ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนส่ายหน้า
“ยังกล้าต่อปากต่อคำ”
จี้จิ่งเชินหันมา จับมือของเวินเที๋ยนเที๋ยนไว้
“ผมว่าผมจำเป็นต้องสอนคุณให้ดีๆ…”
ตัวของเขาค่อยๆเข้าใกล้ กดตัวของเวินเที๋ยนเที๋ยนไว้บนหินกรวดที่อยู่ด้านหลัง
จับมือแน่น
เวินเที๋ยนเที๋ยนเบิกตาโต จ้องเขา
จี้จิ่งเชินเอนตัวต่อหน้าเธอและถามด้วยเสียงเบา ๆ ว่า “คุณไม่หลับตาเหรอ”
“ทำไมละ” เวินเที๋ยนเที๋ยนกะพริบตา
จี้จิ่งเชินยิ้ม แล้วเข้าใกล้อีกนิด ริมฝีปากเกือบติดกัน
“เพราะผมจะจูบคุณ”
พอพูดจบ จี้จิ่งเชินก็จูบเธอ
เวินเที๋ยนเที๋ยนถูกกดลงบนหินกรวดที่เย็นนิดหน่อย มือถูกจับแน่น
ตาของเธอยิ่งเบิกกว้างขึ้น จี้จิ่งเชินที่อยู่ตรงหน้าหลับตาลงแล้ว ขนตายาวๆลดต่ำลง ใบหน้าถูกไอน้ำปกคลุม
เวินเที๋ยนเที๋ยนตัวแข็งทื่อไปพักหนึ่ง ในที่สุดถึงค่อยๆหลับตาลง
ฟ้ายิ่งมืด
ไอน้ำในบ่อน้ำพุร้อนพร่าสลัว
ตอนเวินเที๋ยนเที๋ยนขึ้นมาจากน้ำ ร่างกายถูกแช่จนเปลี่ยนเป็นสีแดง แล้วหน้าก็แดง
รออาบน้ำเสร็จ เธอเห็นเตียงในห้องก็โมโหขึ้นอีก
บ้านใหญ่ขนาดนี้ มีห้องนอนแค่ห้องเดียว
ตอนที่จี้จิ่งเชินเดินออกมาจากห้องอาบน้ำ ก็มองเห็นฉากนี้
เวินเที๋ยนเที๋ยนยืนอยู่ในมุมห้อง ตรงข้ามกับเตียงพอดี ยืนห่างจากเขาไปไกล ราวกับว่าเขาเป็นสัตว์ร้ายอะไร
“คุณกำลังทำอะไร”
เวินเที๋ยนเที๋ยนหันหน้าไปมองเขา ตาโต สีหน้าตกใจ
“เตียงกินคุณไม่ได้”
จี้จิ่งเชินเดินเข้ามา นั่งบนลงบนเตียง ค่อยๆเงยหน้ามองเธอ
“หรือว่าคุณกลัวว่าผมจะกินคุณ”
สีหน้าของเวินเที๋ยนเที๋ยน “ก็คืออารมณ์ประมาณนี้”
จี้จิ่งเชินยืนมือไปดึงเธอเข้ามา
“พักผ่อน ไม่โวยวายแล้ว”
เวินเที๋ยนเที๋ยนถูกเขากดให้นอนลงบนเตียงดีดี
จี้จิ่งเชินขึ้นมาโอบกอดเธอไว้ในอ้อมกอดของตัวเองอย่างชำนาญ
เหมือนกับกอดตุ๊กตา
เวินเที๋ยนเที๋ยนตัวแข็ง บิดไปบิดมา อยากจะหลุดออกมา
จี้จิ่งเชินขมวดคิ้ว เสียงดังมาจากความมืด
“นอน”
เวินเที๋ยนเที๋ยนยังคงรู้สึกไม่สบาย
จี้จิ่งเชินเห็นเธอไม่เชื่อฟัง ยกมือตบก้นของเธอทีหนึ่ง
“ทางที่ดีคุณอย่าดิ้น”
เวินเที๋ยนเที๋ยนตัวสั่น และเชื่อฟังทันที
จี้จิ่งเชินพอใจ กอดเธอนอนหลับไป
วันรุ่งขึ้น
พอเวินเที๋ยนเที๋ยนลืมตา ก็เห็นว่าจี้จิ่งเชินตื่นแล้ว นั่งอยู่ด้านข้างจัดการงานที่บริษัทระยะไกลด้วยคอมพิวเตอร์
เธอรีบลุกขึ้นนั่ง เปิดดูโทรศัพท์ แต่ยังคงไม่ได้รับข้อความตอบกลับของหมินอันเกอ
ทันใดนั้นก็รู้สึกกังวลขึ้นมาเล็กน้อย กำลังคิดว่าต้องไปตามหาด้วยตัวเองหรือไม่ คิดไม่ถึงว่าเพิ่งกินข้าวกลางวันเสร็จ หมินอันเกอก็มาหาด้วยตัวเอง
เขาสวมแว่นตาดำและหมวกแก๊ป เดินเข้ามาเพียงลำพัง
พอเห็นเวินเที๋ยนเที๋ยน ก็เอ่ยปากพูด “พวกคุณก็มาด้วยเหรอ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนส่ายหน้า อยู่ต่อหน้าจี้จิ่งเชิน กล้าพูดแค่ว่า “พวกเรามาเที่ยว”
หมินอันเกอมองจี้จิ่งเชินที่อยู่ด้านข้างแวบหนึ่ง
แม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่ได้มองมาทางนี้ แต่รู้สึกได้ชัดเจนถึงความสนใจที่อยู่บนตัวเขา
ทันใดนั้น หมินอันเกอก็ยิ้ม
“พวกคุณมาได้จังหวะพอดี พรุ่งนี้ผมมีงานคอนเสิร์ต”
ไม่รอให้สองคนคัดค้าน เขาก็วางตั๋วคอนเสิร์ตในมือลงบนโต๊ะ
“คืนพรุ่งนี้ จะมีคนสำคัญมาร่วมงาน”
เขามองเวินเที๋ยนเที๋ยนอย่างมีเล่ห์นัยแวบหนึ่ง
เวินเที๋ยนเที๋ยนหยิบตั๋วสองใบที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมา คิดอยู่สักพัก แล้วหันหน้ามองจี้จิ่งเชิน
แม้ว่าตาของจี้จิ่งเชินจะจ้องแต่หน้าจอ แต่นิ้วมือเคาะพิมพ์บนแป้นพิม์อย่างรวดเร็ว
แต่พอเธอมอง เขาก็พูด “อยากไปเหรอ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนพยักหน้า อีกทั้งกลัวว่าเขาจะมองไม่เห็น
“อยาก”
จี้จิ่งเชินหยุดพิมพ์แป้นพิมพ์ แล้วหันหน้ามา สายตามองผ่านตัวหมินอันเกอไป มองไปที่เวินเที๋ยนเที๋ยน
“ยอมแพ้ฉันแบบนี้”
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองเขาอย่างงงงวย
จี้จิ่งเชินถอนหยายใจ ลุกขึ้นเดินมา
นั่งลงต่อหน้าหมินอันเกออย่างไม่สนใจ แล้วก้มหน้าจูบปากเธอ
“ไปเถอะ”
พูดจบ ก็มองหมินอันเกอแวบหนึ่ง แล้วกลับไปทำงานที่หน้าคอมพิวเตอร์ต่อ
ตอนเห็นจี้จิ่งเชินจูบเวินเที๋ยนเที๋ยนสีหน้าของหมินอันเกอซีดทันที มือที่วางอยู่ใต้โต๊ะกำมัดแน่น
จี้จิ่งเชินตั้งใจ เขากำลังหาเรื่อง
เวินเที๋ยนเที๋ยนกลับไม่ได้คิดมากขนาดนั้น คิดไม่ถึงว่าเขาจะตกลงง่ายขนาดนี้
เธอหันหน้ามา แล้วยิ้มให้หมินอันเกอ
“ไปได้ พรุ่งนี้เจอกัน”
หมินอันเกอฉีกปากยิ้มอย่างฝืนใจ
“โอเค”
หมินอันเกอเป็นดาราที่ฮอตที่สุดในประเทศจีนตอนนี้ ในบรรดาหนัง ละคร เพลง พัฒนาได้ดีที่สุดก็คืออาชีพนักร้อง
พอถึงบ่าย โรงยิมที่อยู่ข้างๆรีสอร์ทฮ่านเฉ่าเซวียนก็มีแฟนคลับรวมตัวกันเยอะมาก เสียงดังคึกคัก
เวินเที๋ยนเที๋ยนและจี้จิ่งเชินเดินออกมาจากรีสอร์ทฮ่านเฉ่าเซวียน บังเอิญเจอกับพนักงานที่ให้ใบปลิวกับพวกเขาเมื่อวานนี้พอดี
พอเห็นพวกเขา เธอก็พูดอย่างตกใจ “เอ๋ พวกคุณก็มาดูด้วยเหรอ”
เธอมองตั๋วในมือของเวินเที๋ยนเที๋ยน ก็ยิ้มขึ้นมา
“เดิมทีพวกคุณมีตั๋ววีไอพีอยู่แล้ว มิน่าล่ะถึงไม่ต้องซื้อ พวกคุณรู้จักหมินอันเกอเหรอ”
ดวงตาของเธอมองพวกเขาอย่างประกาย
จี้จิ่งเชินฟังแล้วรู้สึกโกรธเล็กน้อย
เวินเที๋ยนเที๋ยนรีบยิ้มให้พนักงานบริการคนนั้นแล้วพูด “ไม่ใช่ คือเพื่อนของพวกเราเอาให้”
พูดจบ ก็จากไปพร้อมกับจี้จิ่งเชินอย่างรวดเร็ว กลัวว่าเขาจะเปลี่ยนใจ