เมียหวานของประธานเย็นชา - ตอนที่ 019 ลองทดสอบหยั่งเชิง
บทที่019 ลองทดสอบหยั่งเชิง
ภายในห้องหนังสือที่เงียบสงบ โต๊ะทำงานเล็กใหญ่เคียงคู่กัน
แสงอาทิตย์สาดส่องผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้องหนังสือ
เวินเที๋ยนเที๋ยนนั่งก้มหน้าก้มตาตั้งใจซ่อมสร้อยคอที่แตกอย่างใจจดใจจ่ออยู่ที่โต๊ะทำงาน
แสงอาทิตย์สาดส่องบนร่างกายเธอ และกระโปรงสีขาวของเธอ ใบหน้าขาวซีดแก้มแดง แววตาที่ตั้งใจเป็นอย่างมาก
จี้จิ่งเชินเงยหน้าขึ้น เห็นภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า
เธอใช้เครื่องมืออย่างคล่องแคล่วซ่อมล็อกเก็ตที่บุ๋มลงไปกลับมาเหมือนใหม่อีกครั้ง ปลายนิ้วอมชมพูอันเล็กๆคล้ายกับดอกบัวที่นุ่มนวลและงดงาม
เขาจำได้ว่าก่อนหน้านี้เขาเคยได้ยินมาว่า นิ้วที่ขาวอมชมพูแบบนี้เรียกว่านิ้วดอกบัว คงจะนุ่มน่าดู……
ทันทีที่ความคิดนี้เกิดขึ้น จี้จิ่งเชินก็รู้สึกตัว จากนั้นก็หันกลับมาทำงานของตัวเองต่อ
ที่เขาให้ผู้หญิงคนนี้อยู่ใกล้ๆ เขาก็เป็นเพราะว่าเขาอยากจะรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเธอ ไม่ใช่เพราะหลงเสน่ห์เธอ!
จี้จิ่งเชินขมวดคิ้ว ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ
เวินเที๋ยนเที๋ยนเงยหน้าขึ้นด้วยความแปลกใจ เห็นจี้จิ่งเชินนั่งตัวตรงดิ่ง เหมือนร่างถูกสะกดวิญญาณ รู้สึกแปลกประหลาดยิ่งนัก
เขาเป็นอะไรไป?
เธอก็ยังไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ ไปยั่วโมโหเขาตอนไหนกัน?
เวินเที๋ยนเที๋ยนหันกลับมาตั้งใจซ่อมสร้อยคออย่างใจจดใจจ่อ
รีบซ่อมให้เสร็จ จะได้ไม่ต้องเข้ามาอยู่ในห้องนี้อีกแล้ว
ต่อไปเวลาที่อยู่ที่นี่ เธอจะหลบจี้จิ่งเชินไม่ให้เห็นหน้าเลย
คาดว่าอีกไม่กี่วันจี้จิ่งเชินคงจะกลับบริษัท บริษัทเขามีชื่อว่าบริษัทเอ็มไอกรุ๊ป เป็นบริษัทขนาดใหญ่ เกี่ยวข้องกับอุตสาหกรรมต่างๆ เช่น เรือขนส่งสินค้า อิเล็กทรอนิกส์ และอาหารเครื่องดื่มอีกมากมายทั้งในและต่างประเทศ และยังมีบทบาทสำคัญในระดับสากลอีกด้วย
เป็นถึงเจ้าของบริษัทเอ็มไอกรุ๊ป เขาไม่น่าที่จะหยุดงานนานหรอก
แต่หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา ทุกครั้งที่เวินเที๋ยนเที๋ยนเปิดประตูห้องหนังสือก็มักจะเจอจี้จิ่งเชินอยู่ในห้องตลอด
เขาไม่ไปบริษัท เขาไม่กลัวบริษัทจะเจ๊งเหรอ?
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองเขาอย่างเงียบๆ คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะหันมาเห็น แถมยังจ้องหน้าเธอเขม็งอย่างนั้น!
เธอหันกลับมาก้มหน้าทำงานของตัวเองอย่างรีบร้อน
“มานี่”
ทันใดนั้นน้ำเสียงขรึมก็ดังก้องขึ้นในห้อง
เวินเที๋ยนเที๋ยนได้ยินแล้วลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็เดินเข้าไปหาเขา
สายตาของเขาจ้องอยู่ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ เขายื่นมือออกมาข้างหนึ่งเพื่อจะให้เวินเที๋ยนเที๋ยนจับ
เขาเห็นเวินเที๋ยนเที๋ยนยืนนิ่ง จากนั้นหันมองจ้องตาเขม็ง
เวินเที๋ยนเที๋ยนใจเต้นรัว รีบยื่นมือไปจับมือเขาไว้ จากนั้นเขาก็ลากตัวเวินเที๋ยนเที๋ยนเข้ามา
“ต่อ” จี้จิ่งเชินจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์แล้วพูดออกมา
เวินเที๋ยนเที่ยนเพิ่งจะรู้ว่าเขากำลังเปิดกล้องวิดีโออยู่
บนหน้าจอคอมพิวเตอร์แต่ละช่องคล้ายกับเป็นห้องประชุม มีผู้ชายสวมชุดสูทสีดำนั่งอยู่ประมาณเจ็ดถึงแปดคน ดูท่าทางน่าเกรงขาม
พวกเขากำลังประชุมอยู่เหรอ?
ด้วยการกระทำของจี้จิ่งเชิน ทุกสายตาก็จ้องมองมาที่เธอ
เวินเที๋ยนเที๋ยนตกใจรีบต่อสู้ดิ้นรนทันที
จี้จิ่งเชินใช้มืออันแข็งแกร่งของเขากอดเอวเธอไว้แน่น เอียงศีรษะมาแล้วพูดข้างหูเธอว่า
“อยู่นิ่งๆ ”
อากาศร้อน และเสียงต่ำคล้ายกับมีกระแสไฟฟ้าพ่นเข้าที่หู
เวินเที๋ยนเที๋ยนตัวสั่น ก้มหน้าลงไม่กล้าขยับตัว
โชคดีที่คนในห้องประชุมหันกลับไป
มือของเขาโอบอยู่ที่เอวของเธอคล้ายกับว่าไม่ให้เธอหนี
เขาพูดกับคนที่กำลังประชุมอยู่ในจอคอมพิวเตอร์ว่า “พูดปัญหาเมื่อสักครู่อีกครั้ง ภรรยาของผมบอกว่าเธอมีความคิดที่ต่างจากนี้”