ตอนที่ 98 ทางเลือก

 

　หลังจากที่ทั้งสองคนยืนประจันหน้ากันอยู่ครู่หนึ่ง ท่ามกลางความเงียบที่ปกคลุม เอลิซาริน่าก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน

 

「────แล้วไงล่ะ? เฟลิซิอาน่าคิดจะสานต่อหรือเปล่า?」

 

「……」

 

　“สานต่อ” ในที่นี้ หมายถึงจะสานต่อการต่อสู้เพื่อชีวิตระหว่างเชียน่าและซาริน่าต่อไป

 

　เมื่อครู่ เชียน่าตั้งใจจริงที่จะปลิดชีวิตซาริน่า แต่แผนเดิมนั้นก็ถูกวางไว้บนพื้นฐานที่ว่าเรซามิเรียน่าไม่อยู่ หากแต่เมื่อเรซามิเรียน่าเข้ามาแทรกกลาง ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป ทำให้สถานการณ์สงบลงบ้าง เชียน่าจึงเว้นวรรคเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับไป

 

「ไม่ค่ะ อย่างน้อยตอนนี้ ฉันไม่ได้คิดจะสานต่อเรื่องนั้น」

 

「ดีจัง~! งั้นก็โล่งใจแล้วนะ!」

 

　คำพูดของเชียน่าและซาริน่าทำให้บรรยากาศที่ตึงเครียดคลี่คลายลงเล็กน้อย

 

　เชียน่าพูดต่อไป พลางนึกถึงบทสนทนาระหว่างซาริน่ากับเรซามิเรียน่าเมื่อครู่

 

「เมื่อกี้ ฉันได้รับความช่วยเหลือจากท่านพี่ด้วย」

 

「ช่วยเหลือ……? อ้อ! หมายถึงที่ฉันแกล้งทำให้กลายเป็นเรื่องแกล้งกันน่ะเหรอ? ก็ในฐานะพี่สาว จะช่วยปกป้องน้องสาวน่ะมันเรื่องปกติอยู่แล้ว……ล้อเล่นน่า ที่จริงฉันเองก็ถ้าให้ท่านพี่เรซามิเรียน่ารู้ว่าฉันใช้ทหารหลายสิบคนทำเรื่องวุ่นวายตอนกลางคืนแบบนี้ ยังไงก็ต้องโดนดุอยู่ดี แถมแค่รู้ว่าฉันมีปัญหากับเธอ ท่านพี่เรซามิเรียน่าก็คงไม่ปล่อยผ่านแน่ เพราะงั้นที่ทำไปก็เพื่อเลี่ยงปัญหาน่ะ」

 

「……ถึงจะอย่างนั้น แต่มันก็ไม่เปลี่ยนแปลงความจริงที่ฉันได้รับความช่วยเหลืออยู่ดี เพราะงั้น ฉันต้องขอบคุณสำหรับเรื่องนั้น」

 

　เมื่อเชียน่ายอมเอ่ยปากขอบคุณอย่างตรงไปตรงมา ซาริน่าก็เว้นจังหวะเล็กน้อยก่อนจะพูด

 

「พอได้ยินซิอาน่าขอบคุณแล้วมันรู้สึกจั๊กจี้แปลกๆ แฮะ เอาเถอะ! แต่ที่เซอร์ไพรส์จริงๆ ก็คือ คนที่ซิอาน่าอยากหมั้นด้วยดันเป็นลุกซ์น่ะสิ ถึงฉันเองก็ยังตกใจเลย〜」

 

「ฉันเองก็ประหลาดใจเหมือนกันค่ะ ที่คนที่ท่านพี่ซาริน่าหลงใหลอยู่ดันเป็นลุกซ์คุง…แต่ท่านพี่ ฉันไม่ได้อยากจะเป็นศัตรูกับท่านพี่นะคะ ถ้าท่านพี่ยอมถอนตัวจากลุกซ์คุง ฉันก็สัญญาว่าจะไม่ทำอะไรที่เป็นภัยต่อท่านพี่เลย」

 

　ถึงนิสัยของเชียน่าและซาริน่าจะไม่ลงรอยกัน แต่แน่นอนว่าเชียน่าไม่ได้อยากเป็นศัตรูกับพี่สาวแท้ๆ และคนที่ทำหน้าที่ไกล่เกลี่ยของประเทศนี้

 

　เพราะแบบนั้น เชียน่าจึงเสนอทางเลือกที่ไม่ต้องเผชิญหน้ากัน… ทว่าเอริซาริน่าก็ตอบกลับ

 

「ถ้าอย่างนั้น ฉันเองก็ขอตอบด้วยคำพูดเดียวกันนะ เฟลิซิอาน่าเองก็ถอนตัวจากลุกซ์เถอะ ถ้าเธอยอม ฉันจะหาเจ้าบ่าวที่ทั้งอนาคตไกล หล่อเหลา นิสัยดี มาให้เธอเอง! ฉันคิดว่าถ้าอยู่ในประเทศนี้ ฉันคงเป็นคนที่มีอิทธิพลที่สุดอยู่แล้ว เพราะงั้นมันก็น่าจะเป็นข้อเสนอที่ดีสำหรับเธอด้วยใช่มั้ย?」

 

「ล้อเล่นหรือเปล่าคะ? ไม่มีทางมีผู้ชายคนไหนมาแทนลุกซ์คุงได้หรอก」

 

　เชียน่าตอบกลับในทันที และดูเหมือนซาริน่าจะคาดไว้แล้ว

 

「รู้อยู่แล้ว〜 ก็เหมือนกับที่ซิอาน่าคิด ฉันเองก็คิดแบบเดียวกัน… เพราะงั้นฉันเองก็ถอยจากลุกซ์ไม่ได้เหมือนกัน」

 

　พูดจบ ซาริน่าก็ถอยห่างจากเชียน่าและไวโอเล็ตไปนิดหนึ่ง

 

「แต่ยังไงวันนี้ก็ต้องถอนตัวอยู่ดี ไว้ค่อยคุยกันอีกครั้งก็แล้วกันนะ」

 

　เชียน่าก็ปรับท่าทีเป็นปกติ ตอบกลับไป

 

「…ค่ะ ท่านพี่เอลิซาริน่า」

 

　ซาริน่าเผยรอยยิ้มบางเบา พลางโบกมือลาอย่างร่าเริง

 

「อื้ม! งั้นไปนะ〜! อ้อ ทหารทุกคนกลับไปได้แล้ว〜！」

 

「ครับ！」

 

　เมื่อเอลิซาริน่าเดินออกไปจากโถงทางเข้า ปลดทหารทั้งหมดตามไปด้วย ในที่สุดเหลือเพียงเชียน่ากับไวโอเล็ตอยู่ลำพัง

 

　เชียน่าพูดขึ้น

 

「ครั้งนี้ฉัน…คงใช้อารมณ์มากเกินไป」

 

　การที่เอลิซาริน่าหลงรักลุกซ์เหมือนกับตัวเธอเอง ทำให้ไม่อาจคาดเดาได้เลยว่าซาริน่าจะใช้วิธีการใดแย่งชิงตัวเขา นั่นก็เพียงพอจะทำให้เชียน่าเผลอใช้อารมณ์จนเกินไป

 

「ข้าก็เช่นกัน…รู้สึกละอายใจ」

 

　ไวโอเล็ตเองก็ดูเหมือนจะรู้สึกผิดที่ไม่อาจทำหน้าที่ได้อย่างสมบูรณ์

 

「ถึงจะมีเรื่องให้ต้องทบทวนเยอะ แต่สิ่งที่ต้องคิดตอนนี้คือ ก่อนที่ฉันจะเดินทางไปต่างประเทศในอีกสามวัน เราจะทำยังไงให้ท่านพี่ซาริน่าไม่สามารถแตะต้องลุกซ์คุงได้」

 

「นั่นสินะ」

 

　ทั้งสองเปลี่ยนเรื่องสนทนาไปยังหัวข้อถัดไป ก่อนจะขึ้นรถม้าที่มุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ตระกูลร็อดเดล ไวโอเล็ตก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง

 

「ถ้าเช่นนั้น ข้าจะอยู่ที่ประเทศนี้ต่อและคอยดูแลท่านร็อดเดลอย่างใกล้ชิดดีไหมเจ้าคะ?」

 

「ไม่ได้หรอก เรื่องแบบนั้นท่านพี่ซาริน่าต้องเดาออกง่ายแน่ ถ้าเจ้าของอย่างฉันไม่อยู่ แล้วให้คนสนิทอย่างเธออยู่ต่อไป ท่านพี่ซาริน่าย่อมมีวิธีจัดการได้อีกเยอะ…เราต้องกันตัวลุกซ์คุงออกไปให้ไกลกว่านี้」

 

「กันออกไปอย่างสิ้นเชิงสินะเจ้าคะ」

 

「ใช่…」

 

　ทั้งสองเงียบไปพักหนึ่ง เชียน่าคิดถึงวิธีต่างๆ ไม่ว่าจะจัดงานในโรงเรียนขุนนางที่แม้แต่เชื้อพระวงศ์ก็มีอำนาจจำกัด หรือจะเปลี่ยนที่พักของลุกซ์ชั่วคราว แต่ไม่ว่าทางไหนก็ทั้งยากและไม่แน่นอน

 

　จนกระทั่ง ไวโอเล็ตทำลายความเงียบขึ้นมา

 

「ถ้าอย่างนั้น ข้าคิดว่าการพาท่านร็อดเดลเดินทางไปยังประเทศที่พวกเราจะไปเจรจาด้วยจะเป็นอย่างไรเจ้าคะ?」

 

　วิธีนี้ ถ้าพาลุกซ์ไปต่างประเทศด้วย ไม่ว่าท่านพี่เอลิซาริน่าจะมีอิทธิพลแค่ไหนในประเทศ ก็ไม่สามารถทำอะไรได้

 

　ถ้าทำได้ก็คงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

 

「เป็นความคิดที่ดี…แต่…ไม่มีวิธีจะพาลุกซ์คุงไปด้วยได้หรอก ต่อให้ฉันพาไปด้วยตัวเอง ท่านพี่เรซามิเรียน่าก็ต้องสงสัยแน่ หรือให้ไวโอเล็ตพาไปต่างหากก็ไม่ได้」

 

　หากปล่อยให้เชียน่าไปต่างประเทศ ส่วนไวโอเล็ตพาลุกซ์ไปอีกทาง ก็ย่อมถูกจับได้

 

「เพราะงั้นไม่ใช่ฉันหรือเธอ────แต่ต้องให้บุคคลที่สามเป็นคนพาไป」

 

「…บุคคลที่สาม?」

 

「ใช่ค่ะ แน่นอนว่าเราไม่อาจฝากท่านร็อดเดลไว้กับคนที่ไม่น่าเชื่อถือได้ ดังนั้น ต้องเป็นคนที่ไม่มีทางทำร้ายท่านร็อดเดล และสามารถรับมือกับสถานการณ์ไม่คาดฝันในต่างแดนได้」

 

「จะมีคนที่สะดวกขนาดนั้นได้ยังไง────」

 

　ขณะที่เชียน่ากำลังพูดเช่นนั้น ใบหน้าของคนๆ หนึ่งก็ลอยเข้ามาในหัว

 

「อย่าบอกนะว่า…」

 

「ใช่แล้วค่ะ ถ้าพูดถึงคนที่ตรงกับเงื่อนไขเหล่านั้น มีเพียงคนเดียวเท่านั้น」

 

　ถ้าเป็นคนนั้น ก็ไม่ต้องกลัวเรื่องความปลอดภัย และสามารถรับมือกับสถานการณ์ต่างๆ ได้แน่นอน

 

　แต่ว่า────

 

「จะให้ลุกซ์คุงอยู่กับผู้หญิงคนนั้นแค่สองคนเนี่ยนะ!?」

 

「เมื่อยอมรับภารกิจเจรจาต่างประเทศแล้ว การที่คุณหนูจะต้องเดินทางก็เป็นเรื่องแน่นอน เพราะงั้น────」

 

「สุดท้ายก็ต้องเลือกระหว่างท่านพี่ซาริน่ากับผู้หญิงคนนั้น ว่าจะฝากลุกซ์คุงไว้กับใคร」

 

「ถูกต้องค่ะ」

 

　สำหรับเชียน่าที่มีความรู้สึกเป็นเจ้าของต่อร่างกายและหัวใจของลุกซ์อย่างรุนแรง ไม่อาจคิดถึงทางเลือกนี้ได้เลย

 

　แต่ถึงอย่างนั้น

 

「ถ้าต้องปล่อยให้ท่านพี่ซาริน่าได้ทำตามใจล่ะก็…」

 

　ด้วยความคิดนั้น เชียน่าจึงครุ่นคิดอย่างถี่ถ้วน ก่อนจะตัดสินใจและพูดออกมา

 

「เข้าใจแล้ว…ระหว่างที่ฉันไปเจรจาต่างประเทศ────จะฝากลุกซ์คุงไว้กับฟลอเรนซ์ก็แล้วกัน」