ตอนที่ 93: ทางเข้าสู่พระราชวัง

 

◇ฝั่งเอลิซาริน่า◇

 

สามวันก่อน หลังจากได้ยินข่าวว่า ลุกซ์ ได้รับข้อเสนอหมั้นหมาย เอลิซาริน่าที่กลับมาถึงพระราชวังทันที ก็เริ่มค้นเอกสารและพบข้อมูลของคนที่สอบได้คะแนนเต็มในการสอบวิชาการของโรงเรียนขุนนาง

 

“ฟลอเรีย・ฟลอเรนซ์……”

 

เมื่อเห็นชื่อนั้น เอลิซาริน่าก็รู้สึกว่าคนนี้ “ยุ่งยาก” แน่นอน

 

ตระกูลดยุกฟลอเรนซ์คือหนึ่งในเสาหลักของอาณาจักร หากมีเหตุให้ตระกูลนี้ล่มสลาย ไม่ว่าจะด้วยเหตุใดก็ตาม ประเทศย่อมต้องได้รับผลกระทบอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้────นั่นแปลว่า การ “จัดการ” กับ ฟลอเรีย・ฟลอเรนซ์ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

 

“ไม่นึกเลยว่า ลูกสาวของตระกูลดยุกฟลอเรนซ์จะเป็นคนที่ไปขอหมั้นกับลุกซ์เอง……แถมลุกซ์เองก็ดูจะมีความรู้สึกดีๆ กับเธอ……แต่จากที่เห็น ยังไงก็ยังอยู่ในระดับเพื่อนเท่านั้นสินะ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องเป็นห่วงละมั้ง”

 

แม้จะพูดแบบนั้น แต่การที่ตระกูลฟลอเรนซ์ได้รับการยกย่องว่าเป็นคนดี ต่างจากตระกูลเคานต์ร็อดเดลที่ขึ้นชื่อเรื่องนิสัยของผู้นำ ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะสามารถละเลยความระมัดระวังไปได้

 

ถึงแม้จะเป็นอุปสรรคต่อเส้นทางแห่งความรักของเธอก็ตาม แต่หากการกำจัดฟลอเรียทำให้ลุกซ์ต้องเจ็บปวดขึ้นมา แม้แต่เอลิซาริน่าก็ยังรู้สึกลังเลอยู่ดี

 

“……จะมัวมาคิดแต่เรื่องของฟลอเรียไปก็ไม่มีประโยชน์──เพราะบางที วันนี้อาจเป็นวันที่ฉันต้องเลิกรากับลุกซ์ก็ได้”

 

แม้จะพูดเช่นนั้น แต่เอลิซาริน่าไม่มีความคิดจะยอมแพ้แม้แต่น้อย

 

เธอสามารถคาดเดาได้คร่าวๆ ว่า เฟลิซิอาน่า กำลังจะทำอะไร และตั้งใจจะใช้สิ่งนั้นหักล้างเพื่อให้เฟลิซิอาน่ายอมจำนน

 

เธอไม่รู้ว่าเหตุใดเฟลิซิอาน่าจึงเริ่มเข้ามาเกี่ยวข้องกับลุกซ์ แต่เชื่อว่าอีกฝ่ายไม่ได้ ยึดติด กับลุกซ์เป็นพิเศษ

 

เป็นเพียงส่วนหนึ่งของแผนการในช่วงงานแลกเปลี่ยนของราชวงศ์เท่านั้น หากจะมีเหตุผลอื่นก็อาจเป็นการรู้ความสัมพันธ์ของเธอกับลุกซ์ แล้วตั้งใจจะ กลั่นแกล้ง ตอบโต้เล็กน้อย

 

แต่ถ้าจะให้เลือกว่าข้อไหนมีน้ำหนักมากกว่ากัน ก็คงต้องเป็นข้อแรก เพราะอีกฝ่ายไม่ใช่คนที่ทำอะไรเพราะอารมณ์แบบนั้น

 

“ว่าแต่……ได้เวลาสอนเฟลิซิอาน่าให้รู้เสียทีว่า ในฐานะพี่สาว บางครั้งก็ต้องรู้จักถอยเหมือนกันนะ……ฟุฟุ”

 

พึมพำอย่างมีความสุข เอลิซาริน่าจึงมุ่งหน้าไปยังทางเข้าของพระราชวัง ตามที่ได้รับข้อความจากเฟลิซิอาน่า

 

◇ฝั่งเชียน่า◇

 

หลังจาก เชียน่า มาถึงทางเข้าพระราชวังได้ไม่กี่นาที ก็มีหญิงสาวคนหนึ่งปรากฏตัว

 

เธอมีผมสีชมพูสดใส มัดเป็นสองหาง ใส่ชุดสีแดงเผยช่วงอก กับกระโปรงมีรอยผ่าสีเดียวกัน──เอลิซาริน่า ปรากฏตัวขึ้นตรงทางเข้าพระราชวัง

 

“อ้าว นึกว่าไวโอเล็ตจะมาด้วยซะอีก แต่ว่า……ไม่อยู่สินะ?”

 

“ค่ะ เพราะเรื่องนี้ เป็นเรื่องระหว่างพวกเราแค่สองคนค่ะ”

 

“ตอนแรกนึกว่าโกหก แต่พอเป็นคำพูดของน้องสาวที่น่ารัก ก็ต้องเชื่อไว้ก่อนสินะ〜”

 

เอลิซาริน่าพูดพลางเดินเข้าไปหาเชียน่าด้วยท่าทางสดใส หยุดยืนเมื่ออยู่ห่างกันเพียงแค่เอื้อมมือ

 

“แล้วไงล่ะ? เฟลิซิอาน่า วันนี้มาทำแบบนี้ทำไมเหรอ?”

 

“ทำแบบนี้ หมายความว่า?”

 

“อย่าทำเป็นไม่รู้หน่อยเลย วันนี้──วันก่อนที่พี่สาวจะกลับจากการเจรจากับต่างประเทศ แถมยังเลือกช่วงกลางคืนที่ไม่มีคนเห็น……กะจะใช้กำลังกันใช่ไหมล่ะ?”

 

เชียน่ารู้สึกชื่นชมความเฉียบแหลมของพี่สาวตัวเองขึ้นมา แม้ภายนอกจะดูไร้เดียงสา ไม่มีความลึกซึ้ง แต่ความจริงแล้ว เธอคือคนที่สามารถอ่านความคิดของคนอื่นได้อย่างแม่นยำ

 

แม้เฟลิซิอาน่าเองก็รู้ดีว่า เอลิซาริน่า เข้าใจทุกอย่างหมดแล้ว

 

“สมแล้วค่ะ เอลิซาริน่า พี่สาว……แค่เบาะแสแค่นี้ก็เดาออกหมดเลย”

 

“เอ๋〜 ทายถูกซะแล้ว〜 กลัวจัง〜 งั้นฉันจะโดนเฟลิซิอาน่าทำร้ายแล้วสินะ〜 ฉันมันผู้หญิงตัวเล็กๆ อ่อนแอเอง〜”

 

ท่าทีที่ไม่เคยเข้ากันได้เลยของเอลิซาริน่า รวมถึงการที่อีกฝ่ายผิดคำพูดที่เคยบอกว่าจะไม่ยุ่งเรื่องความรักของเธอ ทำให้เชียน่าพูดด้วยเสียงเรียบเฉยไร้แววตา

 

“ขอพูดไว้ก่อนนะคะ วันนี้ฉันไม่มาร่วมเล่นตลกด้วย……ฉันมาเพื่อ ลงโทษ ท่านพี่ซาริน่าค่ะ”

 

แต่แม้ได้ยินเช่นนั้น เอลิซาริน่าก็ยังคงพูดด้วยท่าทางปกติ

 

“ฉันทำอะไรถึงต้องโดนลงโทษเหรอ〜? ไม่เห็นจำได้เลยว่าไปทำอะไรให้เฟลิซิอาน่าเดือดร้อน〜”

 

เชียน่าเห็นว่า หากปล่อยให้พูดไปเรื่อยๆ คงไม่เกิดประโยชน์ จึงส่งสัญญาณด้วยสายตาให้ใครบางคนที่ซ่อนอยู่บนโคมไฟระย้าทางเข้าพระราชวัง──

 

และในวินาทีนั้น ไวโอเล็ต ที่สวมฮู้ดสีดำก็กระโจนลงมา จับแขนทั้งสองของเอลิซาริน่า แล้ว จ่อมีดสั้นเข้าที่ลำคอของเธอ

 

“……เห〜”

 

เมื่อสถานการณ์พลิกผัน ใบหน้าและน้ำเสียงของเอลิซาริน่าก็เปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นในทันที

 

“เฟลิซิอาน่า……รู้ใช่ไหมว่าสิ่งที่เธอทำตอนนี้มันหมายถึงอะไร? ถ้าหยุดตอนนี้ ฉันจะถือว่าเป็นแค่ความซุกซนของน้องสาวน่ารัก แต่ถ้าไม่หยุด────ก็ไม่มีทางถอยกลับได้แล้วนะ?”

 

หากสองพี่น้องทะเลาะกัน มันย่อมไม่จบแค่ในระดับครอบครัว

 

ถ้าเลยเถิดไปกว่านี้──มันจะกลายเป็น ความขัดแย้งภายในระหว่างองค์หญิงลำดับที่สองกับที่สาม

 

และหากเป็นเช่นนั้น อาจสั่นคลอนอาณาจักรได้

 

แต่ถึงอย่างนั้น เชียน่าก็ตอบด้วยน้ำเสียงแน่วแน่

 

“ฉันไม่มีความคิดจะถอยค่ะ”

 

เมื่อเห็นเชียน่าที่ตอบกลับมาอย่างเด็ดขาด เอลิซาริน่าก็หันไปพูดกับคนที่กำลังจ่อมีดที่คอตัวเองอยู่

 

“นี่ ไวโอเล็ต……ตอนที่เฟลิซิอาน่าเริ่มหลุดควบคุม ไม่ใช่หน้าที่เธอเหรอ ที่จะห้ามเธอไว้?”

 

แม้ใบหน้าของไวโอเล็ตจะถูกฮู้ดบังไว้ แต่นอกจากเชียน่าแล้ว แทบไม่มีใครที่สามารถเคลื่อนไหวคล่องแคล่วขนาดนี้ได้

 

เอลิซาริน่าจึงมั่นใจและเอ่ยถามไปแบบนั้น

 

“ก็จริงค่ะ……แต่ต้องขออภัย เพราะครั้งนี้ ดิฉันเองก็อดรู้สึกไปด้วยไม่ได้”

 

“งั้นเหรอ────ถ้าอย่างนั้น……ก็ไม่มีทางเลือกสินะ”

 

เมื่อเอลิซาริน่าพูดจบ──เหล่าทหารนับสิบคนก็ปรากฏตัวขึ้น ล้อมรอบทางเข้าพระราชวัง

 

และเธอก็กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาที่ไร้แววตา

 

“ถ้าคิดจะขวางทางฉัน……ฉันเองก็จะ จัดการ กับพวกเธอทั้งสองคนเช่นกัน”