ตอนที่ 85 – อุปสรรคแห่งรัก

 

──หลังจากที่ท่านเอลิซาริน่าหยุดกอดผมแล้ว เธอก็จับลูกบิดประตูของห้องนี้พลางพูดขึ้นว่า

 

“ได้คุยกันเยอะเลยนะ สนุกมากเลยล่ะ ลุกซ์……จริง ๆ แล้วก็อยากจะคุยกันมากกว่านี้อีกหน่อย แต่วันนี้เป็นวันงานแลกเปลี่ยนของราชวงศ์ ฉันขอตัวกลับไปที่งานก่อนนะ”

 

พอถูกท่านเอลิซาริน่าบอกแบบนั้น ผมก็รีบลุกจากเก้าอี้แล้วหันหน้าไปหาเธอ ก้มศีรษะลงและพูดว่า

 

“ครับ! ท่านเอลิซาริน่า วันนี้ได้คุยกับท่านสนุกมากจริง ๆ ครับ! ขอบคุณมากครับ!”

 

“ฉันก็เหมือนกันนะ ลุกซ์……แล้วเจอกันใหม่”

 

พอได้ยินแบบนั้น ผมก็เงยหน้าด้วยความดีใจ และพอสบตากับท่านเอลิซาริน่า เธอก็ส่งรอยยิ้มให้ผมก่อนจะออกจากห้องนี้ไป

 

“คนนั้นน่ะ……คือท่านเอลิซาริน่า องค์หญิงลำดับที่สองของอาณาจักรนี้สินะ……”

 

แม้จะเป็นคนที่เป็นกันเองมาก แต่ในขณะเดียวกันเธอก็มีทั้งความสง่าภูมิฐานในฐานะราชวงศ์ มีทักษะการเจรจาและการมองคนที่คอยประคับประคองอาณาจักรนี้ไว้

 

เธอคือองค์หญิงลำดับที่สอง……และเป็นพี่สาวของท่านเฟลิซิอาน่า

 

ถึงบรรยากาศของทั้งคู่จะแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง แต่ทั้งท่านเฟลิซิอาน่าและท่านเอลิซาริน่าต่างก็มี “ออร่าพิเศษ” อันน่าเกรงขามในแบบของตัวเองทั้งคู่

 

“……ทั้งสองคน เป็นคนที่อ่อนโยนมากจริง ๆ เลยนะครับ”

 

ถ้าทั้งสองคนนั้นยังคงอยู่ในฐานะองค์หญิง ผมก็เชื่อว่าอนาคตของอาณาจักรนี้จะต้องเดินไปในทิศทางที่ดีแน่นอน

 

แต่ก็ใช่ว่าจะปล่อยให้ทุกอย่างเป็นหน้าที่ของราชวงศ์เพียงฝ่ายเดียวไม่ได้ ผมเองในฐานะขุนนาง ก็ต้องทำหน้าที่ของตัวเองให้ได้……เพราะแบบนั้น ผมจะต้องพยายามให้มากกว่านี้อีก!

 

“……แล้วองค์หญิงลำดับที่หนึ่ง จะเป็นคนแบบไหนกันนะ……”

 

เพราะผมมีโอกาสได้พูดคุยกับท่านเฟลิซิอาน่า องค์หญิงลำดับที่สาม และท่านเอลิซาริน่า องค์หญิงลำดับที่สอง ด้วยตัวเอง ทำให้ผมเริ่มรู้สึกสนใจขึ้นมานิดหน่อย

 

ถ้าจำไม่ผิด เธอเป็นคนที่ดูสุขุม น่าเกรงขาม ฉลาดเป็นเลิศ เชี่ยวชาญทั้งวิชาดาบ การค้าการเงิน และยังจัดการการทูตกับต่างประเทศได้ด้วย……ที่ผมสามารถพูดคุยกับท่านเฟลิซิอาน่ากับท่านเอลิซาริน่าได้ก็ถือว่าเป็นปาฏิหาริย์อย่างหนึ่งแล้ว เพราะงั้นโอกาสที่จะได้เจอกับองค์หญิงลำดับที่หนึ่งก็คงไม่ง่าย แต่ถ้าโชคนั้นเกิดขึ้น ผมก็คงจะดีใจมากจริง ๆ

 

◇มุมมองของเอลิซาริน่า◇

 

ระหว่างที่เอลิซาริน่าเดินอยู่ตามทางเดินจากห้องรับรองที่ลุกซ์อยู่ กลับไปยังห้องจัดงานแลกเปลี่ยนของราชวงศ์

 

──อา ทำไมกันนะ……แค่ได้คุยกับลุกซ์นิดเดียวก็รู้สึกมีความสุขมากขนาดนี้กันนะ? เขาพูดหลายอย่างน่ารักมากเลย……ลุกซ์ผู้แสนอ่อนโยน เท่ และน่ารักขนาดนั้น ฉันต้องเอาจริงกับบทบาทการไกล่เกลี่ยมากกว่านี้แล้วล่ะ! จะได้ป้องกันไม่ให้เขาไปเจอเรื่องยุ่ง ๆ แปลก ๆ เข้า!

 

เอลิซาริน่าคิดถึงบทสนทนากับลุกซ์เมื่อครู่ พลางรู้สึกปลาบปลื้ม……แต่ขณะเดียวกันก็มีบางอย่างแวบเข้ามาในใจ

 

──ว่าแต่ มีผู้หญิงในงานแลกเปลี่ยนของราชวงศ์ ที่ลากลุกซ์เข้าไปในห้องส่วนตัวงั้นเหรอเนี่ย

 

ลุกซ์ไม่ได้พูดว่าโดนลากเข้าไปหรอก แต่ด้วยนิสัยของเขา จะให้เขาเป็นฝ่ายชวนใครไปห้องส่วนตัวระหว่างงานแบบนี้คงไม่มีทางเป็นไปได้ แต่ถ้าโดนชวนล่ะก็ เขาก็คงไม่กล้าปฏิเสธแน่ และจากท่าทางของลุกซ์เมื่อครู่ เอลิซาริน่าก็มั่นใจว่าเขาถูกฝ่ายหญิงเชิญเข้าไปในห้อง

 

────ขนาดจะเก็บเป็นความลับจากลุกซ์ยังต้องสั่งห้ามพูดเลยเนี่ยนะ แสดงว่าไม่อยากให้ใครรู้ตัวตนจริง ๆ ใช่ไหม? ถ้าฉันตะล่อมถามตอนนั้นก็คงรู้ชื่อแล้วล่ะ แต่ถ้าทำแบบนั้นลุกซ์จะโทษตัวเองแน่……เพราะงั้น ฉันจะไม่ทำแบบนั้นหรอก ฉันจะเป็นคนตามหาว่าใครคือคนนั้น ที่กล้าชวนลุกซ์เข้าไปในห้องเอง

 

ในเมื่อเธอเป็นคนที่วาดฝันอนาคตร่วมกับลุกซ์แล้ว การมีคู่แข่งความรักโผล่ขึ้นมาก็เป็นเรื่องที่คาดการณ์ไว้แล้ว

 

────จะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาแตะต้องลุกซ์เด็ดขาด……คนที่จะทำให้ลุกซ์มีความสุขก็คือฉัน และฉันเองก็จะมีความสุขอยู่กับลุกซ์ด้วย

 

ด้วยความรู้สึกเช่นนั้น เอลิซาริน่าก็ตัดสินใจว่า หลังจากงานแลกเปลี่ยนราชวงศ์วันนี้จบลง เธอจะเริ่มสืบหาตัวผู้หญิงคนนั้นจากหมู่ราชวงศ์ที่เข้าร่วมงานทันที

 

◇มุมมองของไวโอเล็ต◇

 

ระหว่างที่กำลังพูดคุยกับลุกซ์ ไวโอเล็ตก็รู้สึกได้ว่ามีใครบางคนกำลังเข้ามาใกล้ห้องที่เธอกับลุกซ์อยู่ เธอจึงรีบใช้ทางลับที่เตรียมไว้ล่วงหน้า ออกจากห้องทันที

 

ที่เธอเลือกใช้ห้องนี้เพื่อลุกซ์ ก็เพราะจากการสืบหาข้อมูลมาก่อน เธอรู้ว่าห้องนี้มีทางลับซ่อนอยู่

 

จริง ๆ แล้วอยากจะอยู่ในห้องต่ออีกหน่อย เพื่อแอบฟังบทสนทนาระหว่างลุกซ์กับบุคคลลึกลับที่กำลังเข้ามาใกล้ แต่เพราะอาจจะถูกจับได้ เธอจึงตัดสินใจออกมาก่อน

 

“ท่านร็อดเดลจะเก็บเรื่องที่ฉันอยู่ในห้องนั้นเป็นความลับให้ฉันไหมนะ……”

 

แน่นอน เธอไม่ได้คิดว่าลุกซ์จะผิดคำพูดที่ให้ไว้กับเธอ

 

แต่เพราะรู้ว่านิสัยของลุกซ์ไม่ใช่คนที่ถนัดเรื่องการปิดบังคนอื่น ไวโอเล็ตจึงรู้สึกไม่สบายใจอยู่บ้าง

 

“เป็นความผิดของฉันเอง ที่ทำให้ท่านร็อดเดลต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่ต้องปิดบังเรื่องฉัน……ถ้าท่านร็อดเดลไม่สามารถปิดเรื่องนี้ไว้ได้ ฉันก็ต้องยอมรับแต่โดยดี……หากการเปิดเผยเรื่องนี้จะทำให้เขารู้สึกโล่งใจมากกว่า ก็ให้เป็นอย่างนั้นเถอะ”

 

ไวโอเล็ตพยายามเลิกครุ่นคิดถึงเรื่องที่เป็นกังวล แล้วหันไปคิดถึงช่วงเวลาที่ได้พูดคุยกับลุกซ์แทน

 

“เขาบอกว่าชอบชาที่ฉันชงที่สุด……แล้วยังชมฉันว่าสวยอีก……พอเห็นเขาดื่มชาของฉันอย่างเอร็ดอร่อยแบบนั้น ฉันก็อยากจะชงให้เขาดื่มทุกวัน……อยากให้เขาชมว่าฉันสวยอีก……อยากให้เขาปรารถนาในตัวฉัน……ความรู้สึกเหล่านี้ กับความปรารถนาให้ท่านร็อดเดลและคุณหนูมีความสุข ฉันควรจะจัดการกับความรู้สึกพวกนี้ยังไงดีนะ……”

 

ตั้งแต่ที่ได้พบกับลุกซ์ คำถามใหม่ ๆ ก็ผุดขึ้นมาในหัวของเธอไม่หยุด────แต่ในเมื่อไวโอเล็ตได้ตกหลุมรักลุกซ์เข้าแล้ว แม้แต่ความสับสนพวกนั้นก็กลายเป็นเรื่องที่มีความสุขไปเสียแล้ว

 

◇มุมมองของลุกซ์◇

 

หลังจากที่ท่านเอลิซาริน่าออกจากห้องไปได้ไม่นาน────ผมก็กำลังรีบวิ่งไปยังห้องจัดงานแลกเปลี่ยนที่อยู่ในห้องเต้นรำ

 

เพราะผมนึกขึ้นได้ว่าตัวเองลืมไปสนิท……เรื่อง “สัญญา” ที่ให้ไว้ก่อนหน้านี้

 

นั่นคือ────ผมนัดกับฟลอเรนซ์ไว้ว่าจะเจอกันที่ชั้นสองของห้องเต้นรำ ภายในอีก 20 นาที

 

เวลาผ่านไปเท่าไรแล้วนะ หลังจากที่คุยกับไวโอเล็ต คุยกับท่านเอลิซาริน่า……ถึงจะไม่รู้เวลาที่แน่นอน แต่ตอนนี้ผมต้องรีบไปชั้นสองของห้องเต้นรำแล้ว!

 

ด้วยความรู้สึกผิด ผมรีบเร่งฝีเท้าตรงไปยังจุดนัดหมาย