ตอนที่ 72 ความรู้สึก

 

「…จัดการเหรอ?」

 

「พูดให้เข้าใจง่ายๆ ก็คือ ฆ่าทิ้งนั่นแหละ」

 

「……ในกรณีของนักเรียนชายทั้งสามคน ทางระบบของประเทศได้มีคำตัดสินให้ไล่ออกจากโรงเรียนขุนนางและปลดตำแหน่งขุนนางเรียบร้อยแล้วค่ะ」

 

เพราะคนตรงหน้าเลือกจะมาอยู่ที่นี่ นั่นย่อมหมายความว่ารับรู้เรื่องพวกนี้ทั้งหมดอยู่แล้ว แม้จะรู้ว่าการอธิบายแบบนี้อาจไม่มีผลอะไร ฟลอเรนซ์ก็ยังคงพูดออกไป

 

แล้วคนที่สวมฮู้ดสีชมพูก็เอ่ยขึ้นว่า

 

「ก็ใช่นั่นแหละ……แต่แค่ตัดสินแบบนั้น มันยังไม่พอหรอก」

 

「ที่นี่ไม่ใช่ที่ส่วนตัวของคุณ แต่เป็นสถานที่ซึ่งอยู่ภายใต้ขอบเขตของประเทศ ดังนั้นจึงควรยึดตามระบบของประเทศค่ะ」

 

「เห〜…แต่แบบนั้นมันไม่พอหรอกนะ────ก็สามคนนั้นเกือบจะทำร้ายคนสำคัญของฉันแล้ว」

 

ความรู้สึกแบบนั้น ฟลอเรนซ์เองก็เข้าใจดี

 

ที่จริงแล้ว ฟลอเรนซ์ก็ไม่อาจให้อภัยนักเรียนชายสามคนที่คิดจะทำร้ายลุกซ์ได้เช่นกัน และนั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้เธอขุดคุ้ยความผิดจนสามารถทำให้พวกเขาถูกไล่ออกและปลดตำแหน่งขุนนางได้

 

「ความรู้สึกนั้นฉันเข้าใจค่ะ……แต่ถ้าอย่างนั้นช่วยลองคิดดูสักนิดนะคะ ว่าถ้าคนที่คุณเห็นว่าสำคัญได้รู้เรื่องที่คุณกำลังจะทำ จะคิดยังไงกันแน่? คุณแน่ใจหรือว่า คนสำคัญของคุณต้องการให้คุณเปื้อนเลือดเพื่อเขาจริงๆ?」

 

「……ก็คงไม่ต้องการหรอก」

 

「ถ้าคุณคิดแบบนั้นแล้ว────」

 

「ไม่ใช่เรื่องของต้องการหรือไม่ต้องการหรอก」

 

คนที่อยู่ภายใต้ฮู้ดสีชมพูพูดด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง ก่อนจะพูดต่อไป

 

「ต่อให้เขาต้องการหรือไม่ต้องการ ฉันก็แค่กำลังจะทำในสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อคนสำคัญของฉันเท่านั้นเอง」

 

ทันทีที่ได้ยินแบบนั้น คำพูดของเฟลิซิอาน่าก็ผุดขึ้นมาในหัวของฟลอเรนซ์ทันที

 

「ในแง่ของความปลอดภัยของลุกซ์เพียงจุดเดียว ไม่ว่าจะลุกซ์จะคิดยังไงก็ไม่เกี่ยว……ขอแค่เขายังคงปลอดภัย แล้วก็ยังคงยิ้มอย่างมีความสุขได้เหมือนเดิม ฉันก็ยอมเปื้อนเลือดเท่าไรก็ได้」

 

คำพูดของเฟลิซิอาน่าในตอนนั้นกับคำพูดของคนตรงหน้าซ้อนทับกัน ทำให้ฟลอเรนซ์เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นขึ้นเล็กน้อย

 

「หากคุณนึกถึงคนสำคัญของตัวเองจริงๆ คุณควรเคารพความปรารถนาของเขานะคะ」

 

「ผิดแล้วล่ะ……ถ้าเคารพความปรารถนาแล้วต้องเสียคนสำคัญไป แบบนั้นก็ไม่มีความหมายหรอก」

 

「แต่ว่า────」

 

「นี่ เธอพูดอะไรน่าสนใจนะเมื่อกี้……บอกว่าเพราะเป็นสถานที่ของประเทศ ก็เลยต้องยึดตามระบบของประเทศใช่ไหม?」

 

「……คุณหมายความว่าอย่างไรคะ?」

 

เมื่อฟลอเรนซ์ถามกลับ คนที่สวมฮู้ดก็พูดต่อไปโดยใส่ความหนักแน่นลงในคำพูด

 

「────แล้วคนที่ปกป้องประเทศนี้อยู่ก็คือพวกที่เปื้อนเลือดเพื่อคนสำคัญของตัวเอง เหมือนกับสิ่งที่ฉันกำลังจะทำอยู่นี่แหละ เธอยังจะปฏิเสธการเปื้อนเลือดเพื่อคนสำคัญของตัวเองอยู่อีกเหรอ?」

 

คำพูดนั้นมีน้ำหนักราวกับได้เห็นเรื่องแบบนั้นมาใกล้ชิดด้วยตัวเอง

 

────คนๆ นี้เป็นใครกันแน่……ต่อให้เป็นขุนนางธรรมดาก็คงไม่มีทางกล่าวคำพูดที่หนักแน่นขนาดนี้ออกมาได้…

 

แม้จะคิดเช่นนั้น ฟลอเรนซ์ก็ตอบกลับไป

 

「ฉันไม่ปฏิเสธหรอกค่ะ ว่าเรื่องแบบนั้นมีอยู่จริง……และความจริงมันก็ถูกยอมรับในฐานะสิ่งที่รู้กันอยู่แล้ว────แต่สิ่งที่คุณกำลังจะทำนั้น มันเกิดจากความรู้สึกค่ะ」

 

「แล้วมันผิดตรงไหนเหรอ?」

 

คนที่สวมฮู้ดสีชมพูพูดเช่นนั้น แล้วก็เริ่มพูดต่อด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแปลกๆ

 

「ฉันไม่เคยมีอะไรที่ทำให้รู้สึกเคลื่อนไหวจากก้นบึ้งของหัวใจเลยสักครั้ง และก็คิดว่าคงไม่มีในอนาคตด้วย────แต่แล้ว อยู่ๆ ก็มีใครบางคนที่ทำให้หัวใจของฉันขยับขึ้นมาได้เป็นครั้งแรก……ทั้งความรู้สึกนี้ ทั้งตัวของคนนั้น ทั้งหมดล้วนเป็นสิ่งสำคัญและเป็นสิ่งที่ฉันอยากปกป้อง────เธอจะปฏิเสธมันเหรอ?」

 

ประโยคสุดท้ายนั้น ถูกกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่มืดมนจนจับใจ

 

ฟลอเรนซ์เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยตอบ

 

「……ฉันไม่ได้จะปฏิเสธหรอกค่ะ เพียงแค่คิดว่าสิ่งเหล่านั้นควรถูกเก็บไว้ในใจเท่านั้น────」

 

「ไม่ว่าเธอจะพูดยังไง ฉันก็ไม่เปลี่ยนใจหรอก……เพราะงั้น ช่วยหลีกทางให้หน่อยได้ไหม?」

 

……ฟลอเรนซ์ยอมรับว่ามีบางอย่างในตัวของคนสวมฮู้ดสีชมพูคนนี้ที่เธอรู้สึกเข้าใจได้

 

สิ่งที่พูดออกมาก็สามารถเข้าใจได้ และก็เข้าใจเหตุผลที่ทำให้รู้สึกแบบนั้น────แต่ว่า

 

ฟลอเรนซ์ชักดาบออกมาแล้วตั้งท่า ก่อนจะพูดกับอีกฝ่าย

 

「หากคุณคิดว่าคนคนนั้นสำคัญจริงๆ ฉันคิดว่าคุณควรเคารพเขามากกว่าความรู้สึกของตัวเอง────และสิ่งที่ฉันกำลังทำอยู่ตอนนี้ก็เพราะคิดแบบนั้น……เพราะฉะนั้น ฉันจึงไม่อาจหลีกทางให้ค่ะ」

 

เมื่อฟลอเรนซ์กล่าวเช่นนั้น คนที่สวมฮู้ดสีชมพูก็เปลี่ยนกลับไปใช้เสียงปกติแล้วพูดขึ้น

 

「แย่จังเลย……สิ่งที่ฉันอยาก ‘จัดการ’ มีแค่พวกนักเรียนชายสามคนในอาคารนั้นเท่านั้นเอง ต่อให้เธอจะขัดขวางฉัน ฉันก็ไม่อยากทำร้ายเด็กดีๆ อย่างเธอเลยนะ」

 

「ฉันก็ไม่อยากต่อสู้เหมือนกันค่ะ……แต่ถ้าคุณต้องการจะผ่านทางนี้ล่ะก็ ก่อนอื่นคุณต้อง ‘จัดการ’ ฉันให้ได้ตามที่พูดเสียก่อน……แต่ฉันไม่มีทางยอมให้คุณทำแบบนั้นง่ายๆ แน่ค่ะ」

 

เมื่อฟลอเรนซ์พูดเช่นนั้น คนสวมฮู้ดสีชมพูก็ตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา

 

「……น่าเสียดายจังนะ ดูท่าฉันคงต้องให้เธออยู่นิ่งๆ ซะแล้ว」