ตอนที่ 70: วันนั้น

 

◇ฝั่งฟลอเรนซ์◇

 

──เช้าตรู่

 

ฟลอเรนซ์พูดขึ้น ขณะเตรียมตัวจะออกจากบ้าน

 

“หากพิจารณาจากนิสัยของท่านองค์หญิงลำดับสาม และเรื่องที่เธอแฝงตัวเข้าไปในบ้านตระกูลเคานต์ร็อดเดลในฐานะเมดแล้วล่ะก็… มีความเป็นไปได้สูงว่าเธอจะเริ่มลงมือในคืนนี้ แต่ก็ใช่ว่าจะตัดความเป็นไปได้ที่เธอจะเริ่มลงมือในช่วงเช้าหรือช่วงกลางวันได้… งั้นเราควรเริ่มจับตาดูตำแหน่งของนักเรียนชายทั้งสามคนตั้งแต่ตอนนี้เลยดีกว่า”

 

หลังจากเตรียมทุกอย่างเสร็จ รวมถึงพกดาบติดตัว ฟลอเรนซ์ก็ออกจากคฤหาสน์ของตระกูลฟลอเรนซ์แต่เช้าตรู่

 

◇ฝั่งลุกซ์◇

 

──ช่วงสายของวันหยุด

 

วันนี้เป็นวันที่ผมตั้งใจจะพาเชียน่าออกไปข้างนอก เพื่อเป็นเซอร์ไพรส์เล็ก ๆ ให้กับเธอ ที่คอยทำอะไรเพื่อผมอยู่เสมอ

 

เชียน่าต้องลำบากเพราะผมมาตลอดจริง ๆ วันนี้ก็เลยอยากให้เธอได้สนุกเต็มที่บ้าง

 

หลังจากเตรียมตัวเรียบร้อยแล้ว ผมก็มานั่งรอเชียน่าหน้าคฤหาสน์ โดยมองสวนตรงหน้าไปด้วย

 

“เชียน่าดูแลสวนให้สวยขนาดนี้อยู่เสมอจริง ๆ ผมควรจะขอบคุณเธอให้มากเลยนะ”

 

ขณะที่ผมพูดพึมพำกับตัวเองพลางมองสวนอยู่นั้น──ก็มีเสียงเรียกจากด้านหลังผม

 

“คะ…คุณท่าน! ขะ…ขอโทษที่ให้รอนานค่ะ!”

 

เมื่อผมหันไปตามเสียงนั้น──ก็ได้เห็นเชียน่าในชุดที่ต่างจากชุดเมดตามปกติอย่างสิ้นเชิง

 

เธอสวมชุดที่ถักทอด้วยสีขาวและฟ้าระเรื่อเป็นชั้น ๆ กับกระโปรงสั้นสีขาว… และรวบผมสีเงินเกือบขาวของตัวเองขึ้นไว้เรียบร้อย

 

ผมรู้อยู่แล้วว่าเชียน่าเป็นคนที่มีหน้าตาดีเกินกว่าจะใส่แค่ชุดเมดอยู่ทุกวัน… แต่พอได้เห็นเธอใส่เสื้อผ้าแบบอื่นจริง ๆ แบบนี้ ก็ยิ่งรู้สึกชัดเจนขึ้นไปอีก

 

“……”

 

ผมเผลอมองเชียน่าอย่างตะลึง แล้วเธอก็พูดขึ้นมา

 

“ม…เป็นอย่างไรบ้างคะ คุณท่าน?”

 

เมื่อถูกถามแบบนั้น แน่นอนว่าผมมีคำตอบเพียงคำตอบเดียว

 

“เหมาะมากเลยล่ะ! เชียน่าน่ารักแล้วก็สวยจริง ๆ เลย!”

 

“ขะ…ขอบคุณค่ะ!”

 

เชียน่าตอบกลับมาอย่างดีใจพร้อมรอยยิ้มและแก้มแดงระเรื่อ

 

“เชียน่าเลือกชุดนี้เองเหรอ?”

 

“ค่ะ ถึงจะไม่มั่นใจว่าจะเหมาะกับตัวเองหรือเปล่า แต่ก็เป็นชุดที่ฉันชอบค่ะ”

 

“เหมาะมากจริง ๆ เลยนะ! แถมแค่เปลี่ยนทรงผมก็ดูเปลี่ยนไปเยอะเลยล่ะ! ความน่ารักหรือความสวยของเชียน่าก็ยังเหมือนเดิมนะ แต่รู้สึกว่ามันเป็นคนละแบบเลย… แบบนี้ดูสง่างามขึ้นยังไงไม่รู้สิ”

 

“บะ…บอกว่าฉันสง่างาม อะไรแบบนั้น…!”

 

แม้จะพูดแบบนั้น แต่เชียน่าก็ยิ้มออกมาอย่างเขิน ๆ พลางเม้มริมฝีปากเล็กน้อย

 

เชียน่าน่ารักจริง ๆ ทั้งในฐานะผู้ติดตาม และในฐานะผู้หญิงคนหนึ่ง

 

ผมเอื้อมมือไปลูบหัวของเชียน่าเบา ๆ แล้วพูดว่า

 

“เชียน่า วันนี้เป็นเซอร์ไพรส์จากผมนะ เพราะงั้นไม่ต้องเกรงใจผมเลย คิดแค่เรื่องสนุกกับวันนี้ก็พอแล้ว”

 

“ค…ค่ะ!”

 

เมื่อได้ยินคำตอบสดใสนั้นจากเชียน่า ผมก็ยิ้มให้เธออย่างมีความสุข

 

จากนั้น ผมกับเชียน่าก็ออกไปเที่ยวในเมืองด้วยกัน

 

◇ฝั่งเอลิซาริน่า◇

 

เอลิซาริน่าได้รับข้อมูลว่า สถานที่ที่นักเรียนชายทั้งสามคนอยู่ในตอนนี้ คืออาคารหลังหนึ่งที่อยู่ชานเมือง ซึ่งพวกเขาเตรียมไว้สำหรับกรณีฉุกเฉิน และยังรู้ด้วยว่า “วันที่สามารถจัดการได้” ก็คือวันนี้

 

“ถ้าอยู่ชานเมือง จะไปจัดการตอนกลางวันหรือตอนกลางคืนก็เหมือนกัน งั้นไปเลยตอนนี้ดีกว่า… เฮ้อ~ ถึงฉันจะทำอะไรหลายอย่างเพื่อประเทศนี้มาตลอด แต่รู้สึกว่าสิ่งที่ฉันกำลังจะทำในวันนี้ เพื่อ ลุกซ์ โดยตรงเลยน่ะ มันดูมีความหมายมากกว่าสิ่งที่เคยทำมาทั้งหมดเลยล่ะ… ไม่ต้องห่วงนะลุกซ์ ทุกอย่างปล่อยให้ฉันจัดการเองเถอะ”

 

เอลิซาริน่าพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนราวกับกำลังส่งสารไปหาลุกซ์ที่อยู่ห่างไกล ก่อนจะเริ่มต้นลงมือ “จัดการ” อย่างเงียบงัน