ตอนที่ 63 ความรัก
◇ ฝั่งลุกซ์ ◇
หลังจากที่ถอดฮู้ดออก ใบหน้าของเอลิน่าที่เผยให้เห็นนั้น──เป็นใบหน้าที่มีเสน่ห์มาก
ดวงตากลมโต ขนตายาว จมูกเล็ก ริมฝีปากมีความมันวาว
และด้วยผิวที่ขาว หน้าที่เล็ก ทำให้เธอมีใบหน้าที่สวยงามซึ่งทำให้นึกถึงเฟลิซิอาน่าท่านเล็กน้อย แต่ในขณะเดียวกันก็มีกลิ่นอายของความน่ารักเจืออยู่ด้วย
อีกทั้ง ผมสีชมพูอ่อนที่ถูกรวบเป็นสองแกละก็เหมือนจะสะท้อนบุคลิกของเอลิน่าออกมาอย่างชัดเจน
……แต่──ทำไม เอลิน่าถึงดูเศร้าแบบนั้นกันนะ
แล้วก็ ถึงจะพูดเบาๆ จนผมอาจจะได้ยินผิดไปก็ได้ แต่เหมือนจะพูดว่า “ลาก่อน” ……ขณะที่ผมกำลังคิดแบบนั้น เอลิน่าก็เอ่ยขึ้น
「……เป็นยังไงบ้าง? ลุกซ์ หน้าฉัน」
แม้จะมีสิ่งที่อยากถาม แต่ผมก็เลือกจะพูดความรู้สึกตรงๆ ออกไปก่อน
「ผมว่าคุณมีเสน่ห์มากเลยครับ!」
「……!」
เมื่อผมพูดแบบนั้น เอลิน่าก็เบิกตากว้างดูตกใจอย่างเห็นได้ชัด
「……เอลิน่าซัง?」
「ม-ไม่หรอก ไม่มีอะไร」
เธอตอบกลับแบบนั้น แต่ก็ยังดูมีอาการสั่นเล็กๆ อยู่
ทั้งที่ก่อนหน้านี้เคยพูดว่าตัวเองน่ารักแท้ๆ ผมนึกว่าไม่น่าจะตกใจแค่เพราะโดนชมเรื่องหน้าตา……แต่ทำไมกันนะ?
◇ ฝั่งเอลิซารีน่า ◇
แม้จะบอกกับลุกซ์ว่า “ไม่มีอะไร” แต่ในใจของเอลิซารีน่ากลับไม่ได้สงบนิ่งเช่นนั้นเลย
เธอคุ้นชินกับการถูกชมว่ามีเสน่ห์ และก็พอจะคาดเดาได้ว่าลุกซ์น่าจะพูดแบบนั้น จึงไม่ได้ตกใจเพราะคำพูดนั้นเอง……สิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกหวั่นไหวจริงๆ ก็คือ แววตาเป็นประกายของลุกซ์ที่ไม่มีแม้แต่เศษเสี้ยวของความลามกอยู่เลย เป็นสายตาที่บริสุทธิ์ซึ่งชื่นชมความงามจากใจจริง
──ผู้ชายทั่วไป ถ้าเห็นผู้หญิงสวยก็น่าจะมีแอบคิดอะไรบ้างไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมลุกซ์ถึงมองฉันด้วยสายตาที่ใสสะอาดแบบนั้น? หรือว่า……จริงๆ แล้วไม่ได้คิดว่าฉันมีเสน่ห์เลย? ……ไม่ใช่สิ แบบนั้นมันเป็นการดูถูกแววตาคู่นั้นเกินไป……ไม่มีใครรู้ดีเท่าฉันอีกแล้วว่าลุกซ์ไม่ได้โกหก
ความรู้สึกขัดแย้งที่ไม่เคยเจอมาก่อน
สิ่งที่ไม่สามารถคาดเดาได้
──ไม่ใช่สิ ถ้าฉันเอาจริงล่ะก็ ลุกซ์ก็ต้อง……ได้โปรด อย่าทำให้ฉันเผลอคาดหวังเลย! ยังไงก็แค่ความฝันเท่านั้น!!
เอลิน่าตะโกนในใจ แล้วก็ยิ้มขึ้นมา พลางเงยหน้าขึ้นถามลุกซ์
「ลุกซ์……ฉันน่ารักมั้ย?」
สีหน้า น้ำเสียง ท่าทางเล็กๆ ทุกอย่างล้วนถูกวางแผนอย่างแยบยลจนผู้ชายทั่วไปต้องตกหลุมรักโดยไม่รู้ตัว
──ลุกซ์เอง ถ้าฉันเอาจริงก็ต้องตกหลุมรักฉันง่ายๆ เหมือนกันนั่นแหละ……เจ้าชายในเทพนิยายไม่มีอยู่จริงหรอก
แม้ในใจจะคิดแบบนั้น แต่เธอก็ไม่ได้แสดงมันออกมาแม้แต่น้อย……ถ้าลุกซ์แสดงปฏิกิริยาที่ต่างไปจากเดิมแม้แต่นิดเดียว นั่นก็หมายความว่าเขาก็แค่ผู้ชายธรรมดาทั่วไปที่ตัดสินจากแค่รูปลักษณ์ภายนอก……และเธอก็จะสามารถปล่อยวางจากความฝันที่มีเกี่ยวกับเขาได้……แต่ทว่า
「ครับ! ผมว่าคุณน่ารักมากเลยครับ!」
「……!」
พอโดนตอบแบบนั้น เอลิซารีน่าก็หน้าแดงขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว
─ท-ทำไมกัน!? ทำไมฉันถึงรู้สึกร้อนวูบขึ้นมาซะเองล่ะ!?
และในวินาทีนั้นเอง เอลิซารีน่าก็ได้ตระหนักว่า……ตอนที่มองเข้าไปในดวงตาเป็นประกายของลุกซ์ก่อนหน้านี้ เธอไม่ได้ “ตกใจ” แต่เป็นเพราะ เธอถูกดึงดูดโดยแววตาคู่นั้น ต่างหาก
หัวใจของเธอเต้นแรงกว่าครั้งไหนๆ ที่เคยเป็นมา แล้วลุกซ์ก็พูดกับเธอ
「เอ่อ……เอลิน่าซัง ถ้าผมคิดไปเองก็ไม่ต้องใส่ใจก็ได้นะครับ แต่เมื่อกี้ทำไมคุณถึงดูเศร้าจังเลย?」
──เขาเป็นห่วงฉัน! ไม่ใช่แค่รูปลักษณ์ภายนอก แต่เป็นฉันที่แท้จริง……!
เอลิซารีน่าซึ่งไม่อยากให้ลุกซ์ต้องเป็นห่วงรีบพูดทันที
「ไม่มีอะไรหรอก! ไม่ต้องใส่ใจหรอกนะ!」
「เหรอครับ……? แล้วก็ เหมือนผมจะได้ยินคำว่า ‘ลาก่อน’──」
「นั่นก็ไม่ต้องสนใจเหมือนกัน! ……ฉันจะไม่บอกลาอีกแล้วล่ะ」
เอลิซารีน่าพูดพลางกระซิบเบาๆ เป็นประโยคสุดท้าย
──ต่อให้ลุกซ์จะไม่ต้องการ ฉันก็จะไม่ยอมบอกลา……ในเมื่อฉันเจอเจ้าชายของตัวเองแล้ว ก็ต้องอยู่ข้างๆ กันตลอดไปสิ!
「……」
แม้ลุกซ์จะยังคงรู้สึกติดใจกับสีหน้าเศร้าๆ ของเอลิซารีน่า และคำว่า “ลาก่อน” ที่เขาได้ยิน แต่เมื่อเห็นสีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความสุขของเธอ เขาก็ตัดสินใจไม่คิดมากอีกต่อไป เพราะแม้จะไม่รู้ว่าเธอรู้สึกดีใจกับอะไร แต่ในเมื่อเธอบอกว่าไม่ต้องสนใจ เขาก็จะเคารพในคำพูดนั้น
จากนั้น ลุกซ์ก็ยิ้มอย่างอ่อนโยน พลางมองใบหน้าของเอลิน่าอย่างตรงไปตรงมา
「ผมชอบหน้าของเอลิน่าซังครับ」
「……หือ?」
「ก็แน่นอนว่าคุณน่ารัก สวย และมีเสน่ห์……แต่เหนือสิ่งอื่นใด ผมรู้สึกได้เลยว่าคุณใส่ใจและดูแลใบหน้าของตัวเองอยู่เสมอ」
「……! ลุกซ์……!」
คำพูดนั้นทำให้หัวใจของเอลิซารีน่าที่เต้นรัวอยู่แล้วยิ่งเต้นแรงขึ้นอีก จนเธออดใจไม่ไหว โผเข้ากอดลุกซ์เอาไว้
──เจ้าชายในนิยายไม่จำเป็นอีกต่อไปแล้ว……เพราะฉันมีลุกซ์ที่แสนวิเศษอยู่ตรงนี้แล้ว!
นี่คือช่วงเวลาที่เอลิซารีน่าตกหลุมรักลุกซ์เข้าอย่างจัง
***
เล่นแต่ของสูงนะเอ็ง
วันนี้แค่นี้นะครับ
MANGA DISCUSSION