ตอนที่ 57 ความลับ
◇ฝั่งลุกซ์◇
หลังจากนั่งดื่มชารอเงียบๆ อยู่พักใหญ่ ระหว่างที่รอเชียน่ากับคุณฟลอเรนซ์กลับมา พอประตูห้องเปิดออก ทั้งสองคนก็เดินกลับเข้ามาในห้องรับรอง
“ขออภัยที่ให้รอนะคะ ท่านลุกซ์”
“ไม่เป็นไรเลยครับ! ทั้งสองคนได้คุยเรื่องสนุกๆ กันหรือเปล่าครับ?”
ผมถามออกไปแบบนั้น คุณฟลอเรนซ์ก็ยิ้มตอบ
“ค่ะ ได้ฟังเรื่องที่น่าสนใจมากทีเดียว เป็นเรื่องที่ไม่เคยรู้มาก่อนเลยค่ะ”
“เรื่องที่ไม่เคยรู้…มันเป็นเรื่องแบบไหนกันเหรอครับ?”
ผมสงสัยขึ้นมาว่า เรื่องแบบไหนที่สำหรับคุณฟลอเรนซ์ถึงจัดว่าเป็นเรื่องที่ไม่เคยรู้มาก่อน จึงลองถามดู แต่เธอก็ยกนิ้วชี้ขึ้นแตะริมฝีปากพร้อมกับพูดว่า
“นั่นเป็นความลับระหว่างผู้หญิงด้วยกันค่ะ…ใช่ไหมคะ คุณเชียน่า?”
“…ค่ะ!”
เชียน่าตอบรับหลังจากเว้นจังหวะเล็กน้อย
ผมเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าทั้งสองคนคุยอะไรกัน แต่การที่ทั้งสองสามารถมีเรื่องที่แชร์กันได้แค่สองคนก็นับว่าเป็นสัญญาณที่ดีของความสนิทสนม ผมจึงพยักหน้าและยอมรับโดยไม่พยายามจะเข้าไปก้าวก่าย
“ว่าแต่ ท่านลุกซ์คิดว่าชาที่ข้าชงให้เป็นอย่างไรบ้างคะ?”
“อ้อ อร่อยมากเลยครับ! ผมว่าคุณฟลอเรนซ์ชงได้เก่งมากเลยนะครับ รสชาติของใบชาก็ต่างจากที่บ้านผม ทำให้รู้สึกเหมือนได้ลิ้มรสใหม่ๆ เลยครับ”
“ถ้าแบบนั้น ข้าก็ดีใจค่ะ…หากไม่เป็นการรบกวน ข้าจะชงให้ใหม่อีกถ้วยดีไหมคะ?”
“ได้เหรอครับ!?”
“แน่นอนค่ะ ครั้งนี้เรามานั่งดื่มชากันไปคุยกันไปนะคะ”
เธอพูดพลางยิ้มอย่างมีความสุข พร้อมกับยื่นมือไปยังกาน้ำชาที่วางอยู่บนชั้นใกล้ๆ──แต่ในจังหวะเดียวกันนั้น เชียน่าก็คว้ากาน้ำชานั้นไปก่อน แล้วก็หยิบใบชาที่วางอยู่ข้างๆ มาด้วย
จากนั้นเธอก็เดินตรงมาหาผม ดึงถ้วยชาที่แทบจะว่างเปล่าของผมมาทางตัว แล้วพูดขึ้นว่า
“ในเมื่อดิฉันในฐานะเมดยังอยู่ตรงนี้ ก็คงจะไม่เหมาะหากจะปล่อยให้คุณฟลอเรนซ์ต้องเป็นฝ่ายชงชาให้ค่ะ เพราะงั้น ดิฉันขอชงชาให้ทุกคนทั้งสามถ้วยเลยนะคะ!”
ถ้ามองจากมุมของเชียน่า ก็ไม่แปลกใจที่เธอจะคิดแบบนั้น──ผมคิดแบบนั้น แต่คุณฟลอเรนซ์ก็พูดขึ้นว่า
“ไม่หรอกค่ะ คุณเชียน่า…ให้ข้าเป็นคนชงเถอะค่ะ ไม่ต้องเกรงใจนะคะ”
“ดิฉันไม่ได้เกรงใจค่ะ แค่กำลังทำหน้าที่ของเมดที่ควรทำเท่านั้นเอง”
“…ถ้าอย่างนั้นก็เข้าใจแล้วค่ะ──แต่ขอถามสักอย่างได้ไหมคะ ว่าข้าขอชงให้ท่านลุกซ์เพียงท่านเดียวได้ไหม?”
“ไม่หรอกค่ะ คุณฟลอเรนซ์ ดิฉันขอร้องให้คุณนั่งพักผ่อนบนโซฟาอย่างสบายดีกว่าค่ะ”
“ข้าเองก็ไม่ได้เกรงใจอะไรนะคะ แค่เพราะท่านลุกซ์บอกว่าชาที่ข้าชงนั้นอร่อย ข้าก็แค่อยากให้เขาได้ดื่มอีกสักถ้วยเท่านั้นเอง…อีกอย่าง จากที่ท่านลุกซ์บอก ใบชานี้ก็ไม่ใช่แบบที่มีในบ้านท่านลุกซ์ ถ้าอย่างนั้น คุณเชียน่าก็คงไม่คุ้นเคยกับใบชานี้ และอาจจะชงออกมาได้ไม่ดีเท่าเดิมใช่ไหมคะ?”
“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ ดิฉันฝึกชงชาด้วยใบชาหลากหลายประเภทอยู่เป็นประจำอยู่แล้ว”
เชียน่ากับคุณฟลอเรนซ์เริ่มโต้เถียงกันเล็กน้อย──ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะใส่ใจกับเรื่องชามากจริงๆ
ปกติแล้ว ทั้งสองคนไม่ค่อยพูดขัดกันแบบนี้เลย มันจึงดูแปลกตาอยู่บ้าง แต่ถ้าคิดในแง่ดี ก็อาจจะแปลได้ว่าทั้งสองคนสนิทกันมากขึ้น ถึงกล้าพูดความคิดของตัวเองออกมาตรงๆ แบบนี้ก็ได้
สุดท้ายเรื่องก็จบลงตรงที่ให้เชียน่าเป็นคนชงชาให้ทั้งสามคน แล้วเราก็เริ่มดื่มชาไปคนละคำ
“อร่อยมากเลย เชียน่า!”
“ขอบพระคุณค่ะ!”
ผมพูดออกไปตามความรู้สึกตรงๆ เชียน่าก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจ
แล้วต่อมาคุณฟลอเรนซ์ก็พูดตามมา
“…อร่อยจริงๆ ค่ะ”
ดูเหมือนว่าคุณฟลอเรนซ์เองก็คิดว่าอร่อยเหมือนกัน
หลังจากนั้น พวกเราก็นั่งพูดคุยกันไปอย่างสนุกสนานระหว่างจิบชา และในระหว่างที่บรรยากาศกำลังผ่อนคลาย คุณฟลอเรนซ์ก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นจริงจัง แล้วพูดว่า
“ท่านลุกซ์…ความจริง วันนี้ข้ามีเรื่องหนึ่งที่อยากจะขอร้องท่านค่ะ”
“ขอร้องผมเหรอครับ…? เรื่องอะไรเหรอครับ?”
เมื่อผมถามกลับไปแบบนั้น คุณฟลอเรนซ์ก็ตอบกลับมาด้วยสีหน้าที่จริงจังไม่เปลี่ยนแปลง
“ขอ…ให้ข้าได้เต้นรำกับท่านได้ไหมคะ?”
MANGA DISCUSSION