ตอนที่ 55 ทางเลือก

 

◇ ฝั่งฟลอเรนซ์ ◇

 

ฟลอเรนซ์ได้กล่าวชี้ตัวตนที่แท้จริงของเชียน่าว่าเป็นองค์หญิงลำดับที่สาม เฟลิซิอาน่า ทว่าเชียน่ากลับเอียงคออย่างสงสัยก่อนจะพูดว่า

 

“องค์หญิงลำดับที่สาม…ท่านเฟลิซิอาน่างั้นหรือคะ…? ขอโทษนะคะฟลอเรนซ์ ฉันไม่เข้าใจว่าท่านหมายถึงอะไรเลยค่ะ”

 

สีหน้าของเชียน่าดูสับสนอย่างแท้จริง เป็นสีหน้าของคนที่ไม่เข้าใจเลยว่าฟลอเรนซ์กำลังพูดอะไร… หากเป็นคนทั่วไป พอเห็นท่าทางแบบนี้ ก็คงเริ่มลังเลสงสัยคำพูดของตัวเองบ้าง

 

────แต่ฟลอเรนซ์ไม่ใช่คนแบบนั้น

 

“ยอดเยี่ยมเหลือเกินค่ะ แม้ถูกเปิดโปงตัวตนก็ไม่แสดงสีหน้าเปลี่ยนแปลงเลย… ด้วยความเข้มแข็งทางจิตใจนั้น ท่านถึงสามารถหลอกลวงลุกซ์ผู้บริสุทธิ์และแสนอ่อนโยนมาได้สินะคะ────แต่ต่างจากลุกซ์ซึ่งไม่รู้จักการสงสัยคน ฉันไม่ใช่คนที่ท่านจะหลอกได้ค่ะ”

 

“…ฉันหลอกคุณท่านงั้นหรือคะ?”

 

“ไม่มีความจำเป็นต้องแสดงเป็นเมดแห่งตระกูลร็อดเดลอีกต่อไปแล้วค่ะ… แม้แต่ก่อนหน้านี้ก็มีความรู้สึกแปลก ๆ อยู่หลายครั้ง ทว่าฉันมั่นใจในตัวตนที่แท้จริงของคุณหลังจากรับรู้จิตสังหารจากคุณเมื่อครู่นี้ค่ะ”

 

“ฉันเป็นองค์หญิงลำดับที่สามอะไรนั่น…ไม่มีทางเป็นไปได้────”

 

“เพื่อจะยืนยันตัวตนของคุณ ฉันจึงตั้งใจพูดเชิญลุกซ์ไปที่ห้องต่อหน้าคุณ… แม้คุณจะเข้าใจว่าห้ามแสดงจิตสังหาร แต่ก็ยังไม่สามารถควบคุมความรู้สึกที่มีต่อลุกซ์ได้ใช่ไหมคะ”

 

“……”

 

เมื่อถูกกดดันจนถึงขนาดนี้ ในที่สุดเชียน่า──หรือควรจะเรียกว่าองค์หญิงเฟลิซิอาน่า──ก็ยอมจำนนหรืออาจจะตัดสินใจแล้วว่าไม่มีประโยชน์จะหลบเลี่ยงอีกต่อไป

 

เธอถอนหายใจหนึ่งครั้ง แล้วเปลี่ยนสายตาจากสายตาของ “เชียน่าแห่งบ้านร็อดเดล” ไปเป็นสายตาของ “องค์หญิงเฟลิซิอาน่า” แทน──ไม่เพียงแค่สายตาเท่านั้น แม้แต่บรรยากาศรอบตัวและสีหน้าก็เปลี่ยนไปเป็นความเย็นชา ก่อนจะพูดว่า

 

“เก่งมากเลยนะ ฟลอเรีย・ฟลอเรนซ์…อย่างน้อยฉันก็ยอมรับความสามารถของเธอในเรื่องความเฉลียวฉลาดแล้วกัน”

 

“หากคำชมนั้นมาจากลุกซ์ ฉันคงยินดีจากใจ…แต่จากคุณแล้วฉันไม่ได้รู้สึกยินดีเลยค่ะ…ทว่า การที่คุณจะไม่ได้อยู่เคียงข้างลุกซ์อีกต่อไปแล้ว นั่นถือเป็นเรื่องที่น่ายินดีจริง ๆ”

 

“เมื่อครู่ก็พูดเรื่องนั้น ฉันไม่มีทางถูกพรากจากข้างกายของลุกซ์หรอก”

 

“เปล่าค่ะ ท่านจะไม่สามารถอยู่ข้าง ๆ ลุกซ์ได้อีกต่อไป…เพราะฉันจะบอกตัวตนที่แท้จริงของคุณให้ลุกซ์ทราบค่ะ”

 

ได้ยินเช่นนั้น เฟลิซิอาน่าก็ไม่ได้แสดงความตกใจแต่อย่างใด เพียงแค่แสดงสีหน้าที่เย็นชาต่อไป

 

กับเฟลิซิอาน่าที่เป็นเช่นนั้น ฟลอเรนซ์จึงพูดต่อ

 

“แต่เพราะฉันอยากจะเรียนรู้ความเมตตาจากลุกซ์ ฉันจะมอบ ‘ทางเลือก’ ให้กับคุณ…หากคุณยอมออกจากชีวิตของลุกซ์ พร้อมทั้งเซ็นเอกสารว่า ‘จะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับลุกซ์อีกต่อไป’ ไม่ว่าจะในฐานะเชียน่า หรือองค์หญิงเฟลิซิอาน่า ฉันก็จะไม่เปิดเผยตัวตนของคุณให้ลุกซ์รับรู้…นี่คือโอกาสเดียวของคุณค่ะ”

 

“……ถ้าฉันปฏิเสธล่ะ?”

 

“ในกรณีนั้น ฉันจะเปิดเผยความจริงว่าคุณคือองค์หญิงลำดับที่สามให้ลุกซ์ทราบ ทำให้เขารู้ว่าตลอดเวลานี้คุณหลอกลวงเขา แล้วลุกซ์จะต้องผิดหวังและตัดขาดจากคุณ…แต่ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ หลังจากนั้นฉันจะเป็นคนปกป้องลุกซ์ด้วยตัวเอง”

 

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฟลิซิอาน่าก็หัวเราะเบา ๆ แล้วพูดขึ้นว่า

 

“เธอบอกว่าจะ ‘ปกป้อง’ ลุกซ์อย่างนั้นเหรอ?”

 

“ค่ะ”

 

“──เป็นไปไม่ได้หรอก เธอน่ะ ไม่มีทางปกป้องลุกซ์ได้”

 

“……คำพูดนี้ฉันไม่อาจเพิกเฉยได้เลยนะคะ”

 

“มันคือความจริง…เธอน่ะอ่อนเกินไป เรื่องของสามนักเรียนชายเมื่อวันก่อน ฉันรู้ว่าพวกเขาถูกลงโทษให้ถูกไล่ออกและถูกถอดตำแหน่งขุนนางแล้วใช่ไหมล่ะ”

 

การที่เฟลิซิอาน่ารู้เรื่องที่เกิดรอบตัวลุกซ์นั้นอยู่ในความคาดหมายของฟลอเรนซ์ จึงตอบกลับอย่างใจเย็น

 

“ใช่ค่ะ เรื่องนั้นเป็นความจริง”

 

“แต่แค่นั้นมันยังอ่อนเกินไป…ถ้าสามคนนั้นกลับมาผูกใจเจ็บแล้วพยายามทำร้ายลุกซ์ล่ะ เธอจะทำยังไง?”

 

“ฉันได้ตอกย้ำพวกเขาด้วยถ้อยคำที่แทงลึกถึงจิตใจ เพื่อไม่ให้มีความคิดแบบนั้นค่ะ”

 

“นั่นแหละที่เรียกว่าอ่อนแอ…ตราบใดที่ยังปล่อยให้พวกเขามีชีวิตอยู่ ความปลอดภัยของลุกซ์ก็ไม่มีทางได้รับการรับรองอย่างแท้จริง”

 

“ฆ่าทิ้งอย่างนั้นหรือ────อย่างที่คิด ฉันรู้สึกขยะแขยงในตัวคุณจริง ๆ”

 

หลังจากพูดเช่นนั้น ฟลอเรนซ์ก็กล่าวต่อไปด้วยน้ำเสียงเย็นชา

 

“คุณน่ะ…ตั้งใจจะรักลุกซ์ ด้วยมือที่เปื้อนเลือดแบบนั้นอย่างนั้นเหรอคะ?”

 

องค์หญิงลำดับที่สาม…ท่านเฟลิซิอาน่า