ตอนที่ 54 ความรู้สึกรังเกียจ

 

◇มุมมองของลุกซ์◇

 

──วันหยุด

 

วันนี้ ผมได้รับเชิญให้มาที่คฤหาสน์ของตระกูลดยุคฟลอเรนซ์เพื่อใช้เวลาร่วมกับคุณฟลอเรนซ์ ผมจึงมาที่นี่พร้อมกับเชียน่า

 

เกี่ยวกับเชียน่า ตอนที่ผมแจ้งคุณฟลอเรนซ์ว่าเชียน่าอยากมาด้วย เธอก็ยินดีตอบรับอย่างเต็มใจ ดังนั้นเชียน่าจึงได้ติดตามผมมาด้วย

 

ภายในรถม้าที่มุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ของตระกูลฟลอเรนซ์

 

「…คุณท่าน วันนี้แค่ใช้เวลานั่งดื่มชาอะไรทำนองนั้นร่วมกันเท่านั้นเองใช่ไหมคะ?」

 

「อืม ผมก็คิดว่าน่าจะเป็นแบบนั้นนะ」

 

「รับทราบแล้วค่ะ」

 

ถึงจะรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่น่าต้องมายืนยันอีกครั้งก็เถอะ… แต่เชียน่าคงคิดถึงผมมากกว่าที่ผมเข้าใจเสียอีกในฐานะคนรับใช้ ผมเองคงเดาใจเธอได้ไม่หมดแน่

 

หลังจากเราสนทนากันเล็กน้อย รถม้าก็มาถึงคฤหาสน์ของตระกูลฟลอเรนซ์ เราทั้งสองจึงลงจากรถม้า

 

แล้วคุณฟลอเรนซ์ที่ออกมาต้อนรับเราก็พูดขึ้นว่า

 

「ยินดีต้อนรับค่ะ คุณลุกซ์… แล้วก็คุณเชียน่า นี่เป็นการมาเยือนครั้งที่สองของคุณแล้วสินะคะ」

 

「ครับ ขอบคุณที่อนุญาตให้ผมกับเชียน่ามาเยี่ยมในวันนี้！」

 

「ดิฉันเองต่างหากที่รู้สึกดีใจมากที่ทั้งสองท่านมาเยี่ยม… เอาล่ะ ดิฉันจะนำทางเข้าสู่คฤหาสน์เลยนะคะ」

 

พูดจบ คุณฟลอเรนซ์ก็เดินนำเราเข้าไปในคฤหาสน์ของตระกูลฟลอเรนซ์

 

เราทั้งสองเดินผ่านประตูทางเข้าเข้าสู่โถงทางเดิน

 

ที่จริง จุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมได้เข้ามาในคฤหาสน์ของคุณฟลอเรนซ์นั้น มาจากการที่เธอชมการตกแต่งคฤหาสน์ของผม แล้วพูดว่าอยากให้ผมลองมาดูการตกแต่งของคฤหาสน์เธอบ้าง… ถ้าจำไม่ผิดก็เป็นแบบนั้นล่ะนะ

 

「ยังไงก็น่าประทับใจจริงๆ ครับ… ผนังและเพดานของโถงทางเดินตกแต่งได้งดงามกว่าคฤหาสน์ของผมอีก แสดงให้เห็นถึงฝีมือด้านสถาปัตยกรรมของตระกูลดยุคฟลอเรนซ์ได้เป็นอย่างดี」

 

「ขอบคุณค่ะ… แต่โถงทางเดินนี้เป็นผลงานการออกแบบของคุณพ่อดิฉันเอง ดังนั้นก็คงไม่ใช่สิ่งที่ดิฉันจะนำมาอวดอ้างอะไรได้หรอกค่ะ」

 

「งั้นเหรอครับ… แล้วมีที่ไหนในคฤหาสน์ที่คุณฟลอเรนซ์เป็นคนออกแบบเองบ้างมั้ยครับ?」

 

「มีค่ะ อย่างเช่น สวนที่เคยใช้จัดน้ำชากับท่านก่อนหน้านี้ ห้องของดิฉัน แล้วก็บางส่วนของห้องรับแขกเป็นต้น」

 

「อะ… สวนสวยๆ นั่นเป็นผลงานของคุณฟลอเรนซ์เองเหรอครับ!?」

 

「ใช่ค่ะ」

 

คุณฟลอเรนซ์ยิ้มอย่างอ่อนโยน

 

…สามารถออกแบบพื้นที่งดงามที่รายล้อมด้วยดอกไม้แบบนั้นได้ สมกับเป็นคุณฟลอเรนซ์จริงๆ

 

「แต่ว่า ของที่สามารถนำไปตั้งในสวนได้ก็มีข้อจำกัดอยู่บ้างค่ะ แม้จะเลือกตำแหน่งวางได้ แต่ตัวเลือกของสิ่งที่จะวางกลับมีไม่มาก… แต่ห้องของดิฉันน่ะ ดิฉันเป็นคนออกแบบทั้งหมดเลยค่ะ ถ้าท่านไม่รังเกียจ หลังจากนี้จะไปดูห้องของดิฉันหน่อยมั้ยคะ？」

 

ห้องที่คุณฟลอเรนซ์ออกแบบเอง… น่าสนใจจัง──เอ๊ะ!?

 

ทันทีที่คิดแบบนั้น ผมก็รู้สึกถึง “จิตสังหาร” จากทางด้านหลังจึงรีบหันกลับไป

 

「เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ คุณท่าน？」

 

แต่ด้านหลังมีแค่เชียน่าที่ยิ้มอยู่เท่านั้น อย่างน้อยก็ไม่มีอะไรที่ควรจะให้รู้สึกถึงจิตสังหารได้เลย

 

「ปะ… เปล่าหรอก อยู่ๆ ก็หันไปแบบนั้น ขอโทษนะ」

 

…คงเป็นแค่ความรู้สึกไปเองมั้ง

 

ผมตัดสินใจแบบนั้น แล้วหันกลับไปหาคุณฟลอเรนซ์ที่ยืนมองผมกับเชียน่าอยู่เงียบๆ แล้วพูดขึ้น

 

「ขอโทษครับ พูดแปลกๆ ไปหน่อย」

 

「ไม่เป็นไรเลยค่ะ… ขออภัยนะคะ แล้วขอถามคำตอบจากท่านเกี่ยวกับเรื่องเมื่อสักครู่ได้ไหมคะ？」

 

「แน่นอนครับ! ผมอยากไปดูห้องของคุณฟลอเรนซ์มากเลยครับ! หลังจากนี้ขอเข้าไปชมหน่อยนะครับ！」

 

「ขอบคุณมากค่ะ คุณลุกซ์」

 

คุณฟลอเรนซ์ยิ้มอย่างดีใจแล้วพาผมไปยังห้องรับรอง ผมนั่งลงบนโซฟา จากนั้นเธอก็รินชาใส่ถ้วยหนึ่งแล้วยื่นให้ผมพร้อมกับพูดว่า

 

「คุณลุกซ์คะ ดิฉันมีเรื่องอยากคุยกับคุณเชียน่าสักครู่ในโถงทางเดิน ถ้าท่านไม่ว่าอะไร จะรบกวนให้นั่งดื่มชาแล้วรอสักครู่ได้ไหมคะ？」

 

เรื่องที่คุณฟลอเรนซ์อยากคุยกับเชียน่า… จะเป็นเรื่องเกี่ยวกับชาเหรอ?

 

หรืออาจจะเกี่ยวกับการดูแลสวนก็ได้ เพราะคุณฟลอเรนซ์ก็คงดูแลสวนเหมือนเชียน่า

 

แต่ไม่ว่าเรื่องอะไร ถ้าทั้งสองคนจะได้คุยกันอย่างสนิทสนม ผมก็ไม่มีปัญหาอะไรเลย กลับรู้สึกดีใจด้วยซ้ำ ดังนั้นผมจึงพยักหน้าแล้วตอบว่า

 

「เข้าใจแล้วครับ ไม่ต้องห่วงเรื่องผมหรอก คุยกันตามสบายเลยครับ」

 

「ขอบคุณค่ะ」

 

「เชียน่า ก็อย่าลืมวางตัวให้เหมาะสมด้วยล่ะ」

 

ผมพูดแบบนั้น เชียน่าก็ตอบอย่างร่าเริงว่า “ค่ะ!”

 

จากนั้นทั้งสองก็โค้งศีรษะให้ผมแล้วออกจากห้องรับรองไป

 

ผมไม่รู้ว่าทั้งสองจะคุยอะไรกัน แต่ผมก็ทำตามที่คุณฟลอเรนซ์บอก นั่งจิบชาที่เธอชงให้แล้วเฝ้ารอพวกเธออย่างสงบ

 

◇มุมมองของเชียน่า◇

 

เชียน่าที่ออกมาที่ทางเดินพร้อมกับฟลอเรนซ์ เอ่ยถามขึ้นว่า

 

「คุณฟลอเรนซ์คะ… เรื่องที่ว่าต้องการคุยกับดิฉันนั้นคือเรื่องอะไรเหรอคะ？」

 

เพื่อหยั่งเชิงความคิดของฟลอเรนซ์ เชียน่าจึงตั้งคำถามไปแบบนั้น

 

…แล้วฟลอเรนซ์ก็ตอบกลับว่า

 

「…ข้ารู้สึกขยะแขยงเธออยู่ตลอดเวลาเลยล่ะ การที่เธอแสร้งเป็นแบบนั้นเพื่อหลอกลวงคุณลุกซ์ แล้วยังพยายามเข้าใกล้เขาอีก」

 

「…ดิฉันไม่เข้าใจ ว่าคุณหมายถึงอะไรคะ？」

 

「ตั้งแต่แรกแล้ว ข้าก็รู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากลจากตัวเธออยู่เสมอ… ต่างจากคุณลุกซ์ เธอเป็นคนที่ปิดบังตัวตนที่แท้จริงของตัวเอง… ตอนนั้นยังเหมือนคว้าความจริงไม่เจอ เหมือนกับจับต้องเมฆหมอก แต่──เมื่อครู่ ข้ารู้คำตอบนั้นแล้ว」

 

พูดจบ ฟลอเรนซ์ก็มองตาเชียน่าอย่างตรงไปตรงมา แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า

 

「ดังนั้น เธอไม่มีสิทธิ์อยู่เคียงข้างคุณลุกซ์อีกต่อไปแล้วค่ะ คุณเชียน่า──ไม่สิ… เจ้าหญิงลำดับที่สาม เฟลิซิอาน่า」

***

สำหรับคนที่อยากติดตามเพจครับ