ตอนที่ 38 ผลการสอบวัดระดับความรู้

 

◇มุมมองของลุกซ์◇

 

「อรุณสวัสดิ์ค่ะ ท่านลุกซ์」

 

「อรุณสวัสดิ์ครับ คุณฟลอเรนซ์」

 

เมื่อมาถึงโรงเรียนสำหรับชนชั้นขุนนางและนั่งลงที่ที่นั่งประจำของตัวเอง ฟลอเรนซ์ซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ ก็กล่าวทักทายผมในตอนเช้า ผมจึงทักทายกลับไป

 

จากนั้นเธอก็พูดว่า

 

「ผลสอบวัดระดับความรู้เมื่อวันก่อนออกมาแล้ว หากไม่รังเกียจ จะไปดูด้วยกันไหมคะ？」

 

การสอบวัดระดับความรู้ที่เธอพูดถึงนั้นจัดขึ้นเมื่อไม่กี่วันหลังจากงานพบปะระหว่างราชวงศ์ เป็นการสอบข้อเขียนครั้งแรกของโรงเรียนนี้เพื่อวัดความรู้ในหลากหลายสาขาที่จำเป็นต่อขุนนาง ผมยังจำได้ดีว่าบรรยากาศของนักเรียนคนอื่นๆ ในตอนนั้นเต็มไปด้วยความตึงเครียด

 

ถ้าผลสอบออกมาแล้ว แน่นอนว่าผมก็อยากไปดูเหมือนกัน

 

「เพิ่งผ่านไปไม่กี่วันเองแท้ๆ แต่ผลออกแล้วเหรอครับ ผมเองก็อยากไปดูด้วยเหมือนกันครับ แล้วเราจะดูผลสอบได้ที่ไหนเหรอครับ？」

 

พอผมถามกลับไปแบบนั้น ฟลอเรนซ์ก็ตอบด้วยสีหน้าดูมีความสุขเล็กน้อยว่า

 

「เหมือนว่าจะแปะไว้ที่บริเวณด้านในสุดของห้องเรียนค่ะ ไปดูกันเถอะ」

 

「ครับ！」

 

แล้วผมกับฟลอเรนซ์ก็ลุกขึ้นจากที่นั่ง มุ่งหน้าไปยังด้านหลังของห้องเรียน

 

ที่นั่น มีกระดาษแผ่นใหญ่แผ่นหนึ่งแปะอยู่บนกระดานดำด้านหลัง ซึ่งบนกระดาษนั้นมีการจัดลำดับผลคะแนนการสอบวัดระดับความรู้เอาไว้

 

「การเห็นอันดับของตัวเองแบบนี้ก็ทำให้รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาเหมือนกันนะคะ」

 

「นั่นสินะครับ… ได้ยินมาว่าอันดับพวกนี้จัดจากคะแนนรวมของทุกวิชาระหว่างนักเรียนในชั้นเดียวกันครับ」

 

「อย่างนั้นเองเหรอคะ…」

 

หลังจากได้รับคำอธิบายจากฟลอเรนซ์ ผมก็รีบหันไปมองกระดาษผลการสอบทันที

 

โรงเรียนขุนนางแห่งนี้มีนักเรียนประมาณหนึ่งร้อยคนต่อหนึ่งชั้นปี ดังนั้นถ้าติดอันดับสูงกว่าที่ 50 ก็น่าจะถือว่ามีคะแนนสูงกว่าค่าเฉลี่ย… เพื่อคลายความตื่นเต้น ผมก็คิดอะไรแบบนั้นในใจ พลางสายตาก็ไล่ไปยังชื่ออันดับหนึ่ง

 

「เอ๊ะ……！」

 

พอเห็นผลสอบ ผมก็เผลออุทานออกมาอย่างตกใจ

 

เพราะที่ตรงนั้นเขียนไว้ว่า ────

 

『อันดับหนึ่ง: ฟลอเรีย・ฟลอเรนซ์ – 1000 คะแนน』

 

ผมหันไปพูดกับฟลอเรนซ์ที่อยู่ข้างๆ โดยไม่ทันยั้งปาก

 

「คะ, คุณฟลอเรนซ์! ได้คะแนนเต็มพันเต็มและเป็นอันดับหนึ่งเนี่ย… ผมรู้อยู่แล้วว่าคุณเก่ง แต่แบบนี้มันสุดยอดไปเลยครับ！」

 

「แค่บังเอิญค่ะ ครั้งหน้าคงไม่สามารถทำแบบนี้ได้แล้วล่ะค่ะ」

 

ฟลอเรนซ์ตอบกลับพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยน

 

การสอบคราวนี้มีทั้งหมด 10 วิชา วิชาละ 100 คะแนน หมายความว่าเธอได้เต็ม 100 ในทุกวิชา

 

แน่นอนว่า มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะบังเอิญทำได้แบบนี้

 

ผมมองเธอด้วยสายตาชื่นชม แต่ในขณะเดียวกันก็อยากรู้เหมือนกันว่าตัวเองได้อันดับที่เท่าไหร่ จึงเลื่อนสายตาจากชื่อของฟลอเรนซ์ลงไปข้างล่าง ────

 

『อันดับสอง: ลุกซ์・ร็อดเดล – 937 คะแนน』

 

「หา……！？」

 

ผม… ได้ที่สองเหรอ!?

 

ในขณะที่ผมยังตกใจกับอันดับของตัวเอง ฟลอเรนซ์ก็พูดกับผมด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

 

「ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ ท่านลุกซ์」

 

「อะ, ขอบคุณมากครับ……แต่ว่า ผมยังห่างจากคุณฟลอเรนซ์ถึงหกสิบสามคะแนนเลยนะครับ แล้วทำไมถึงได้ที่สองได้ล่ะครับ？」

 

「เคยได้ยินมาว่า โรงเรียนขุนนางแห่งนี้ โดยทั่วไปแล้วจะทำให้การสอบครั้งแรกออกจะยากกว่าปกตินิดหน่อยค่ะ…… เพราะฉะนั้น ถ้าไม่ใช่คนที่ขยันเรียนมาตั้งแต่ก่อนเข้าเรียนล่ะก็ การจะได้เกินแปดร้อยคะแนนก็ถือว่ายากมากเลยค่ะ」

 

「อย่างนั้นเองเหรอครับ……ถ้างั้น ถ้าใช้คำของคุณฟลอเรนซ์ก็คือ ครั้งหน้าอาจจะไม่ได้อันดับแบบนี้อีกแล้วสินะครับ」

 

ผมพูดแบบนั้น ฟลอเรนซ์ก็ตอบกลับอย่างสงสัยเล็กน้อยว่า

 

「เหรอคะ？ แต่สำหรับท่านลุกซ์แล้ว ฉันคิดว่ายังสามารถได้ผลลัพธ์เท่านี้หรือดียิ่งกว่านี้ก็เป็นไปได้เลยนะคะ」

 

「ผมได้อันดับนี้ก็แค่เพราะอ่านหนังสือล่วงหน้าตั้งแต่ก่อนเข้าโรงเรียนเท่านั้นเองครับ」

 

「……ท่านลุกซ์นั้น เก่งกว่าที่ตัวเองคิดไว้มากเลยนะคะ──」

 

แต่ในขณะที่ฟลอเรนซ์กำลังจะพูดอะไรต่อ ก็มีนักเรียนชายสามคนเดินเข้ามาใกล้ แล้วหนึ่งในนั้นก็พูดกับผมขึ้นมา

 

「ร็อดเดล……รู้ใช่มั้ยว่า วันนี้มีคาบเรียนวิชาดาบ？」

 

จู่ๆ ก็มีคนพูดกับผมด้วยท่าทีข่มขู่ ผมจึงพยายามพูดให้เรื่องไม่บานปลาย

 

「เอ๋？ อะ, ครับ……เอ่อ ขอทราบชื่อ──」

 

「วันนี้ ในคาบเรียนวิชาดาบ มาสู้กับพวกเราหน่อย」

 

「สู้…เหรอ？ หมายถึงสู้กับพวกคุณทั้งสามคนพร้อมกันเลยน่ะเหรอครับ？」

 

「ใช่แล้ว แย่หน่อยนะ แต่พวกเราก็มีศักดิ์ศรีอยู่เหมือนกัน เพราะงั้น นายไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ」

 

พูดจบ นักเรียนชายทั้งสามคนก็เดินจากไป

 

────ในคาบเรียนดาบวันนี้ ต้องประลองกับสามคนพร้อมกัน……!?

 

กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันแบบนี้ ผมทำได้แค่รู้สึกสับสนและตกตะลึงเพียงเท่านั้น…