ตอนที่ 32 ราชวงศ์

 

◇มุมมองของลุกซ์◇

 

วันนี้คือวันที่จัดงานแลกเปลี่ยนกับราชวงศ์ในที่สุด

 

งานแลกเปลี่ยนกับราชวงศ์──ตามชื่อนั่นแหละ เป็นโอกาสที่นักเรียนโรงเรียนขุนนางจะได้มีปฏิสัมพันธ์กับเหล่าสมาชิกราชวงศ์

 

เพราะราชวงศ์เป็นคนที่ยุ่งมาก ปกติแล้วจึงมักจะมีเพียงคนใดคนหนึ่งเท่านั้นที่มาร่วมงาน แต่ถ้าแค่นั้น ขอบเขตของการแลกเปลี่ยนก็จะจำกัดมากเกินไป ดังนั้นจึงมีขุนนางที่มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับราชวงศ์มาร่วมด้วยเช่นกัน

 

ผมเตรียมตัวไปโรงเรียนขุนนางตามปกติ และมายืนอยู่หน้าเกวียนพร้อมกับเชียนา

 

“คุณท่าน วันนี้คืองานแลกเปลี่ยนกับราชวงศ์… ใช่หรือเปล่าคะ?”

 

“อืม ใช่”

 

“…คุณท่านอยากให้ใครในราชวงศ์มาร่วมงานในวันนี้เหรอคะ?”

 

“อยากให้ใครมาเหรอ… พูดแบบนั้นก็ดูเหมือนผมจะไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงยังไงก็ไม่รู้ แต่ก็นะ ลองคิดดูหน่อยก็แล้วกัน”

 

เพราะผมเคยพบกับคนในราชวงศ์แค่เฟลิซิอาน่าคนเดียวเท่านั้น ส่วนคนอื่น ๆ ก็ได้ยินแต่เรื่องเล่าผ่านหูมาบ้างเท่านั้นเอง

 

ในประเทศนี้ โครงสร้างทางตำแหน่งแบบเป็นทางการก็คือ พระราชา พระราชินี เจ้าหญิงองค์แรก องค์ที่สอง แล้วก็องค์ที่สาม ไล่ตามลำดับความสำคัญ และในราชวงศ์ก็ไม่มีใครที่ถูกเรียกว่า “เจ้าชาย” เลย ดังนั้นคนที่จะมางานวันนี้ก็น่าจะเป็นหนึ่งในห้าคนนี้

 

ส่วนสาเหตุที่ไม่มีใครในราชวงศ์ถูกเรียกว่าเจ้าชาย มีอยู่สองเหตุผล

 

หนึ่งคือ พระราชากับพระราชินียังไม่มีลูกชายเลย

 

และสองคือ ประเทศนี้ใช้ระบบที่ว่า “ผู้ชายที่ถูกเจ้าหญิงเลือกให้หมั้นด้วย จะได้รับตำแหน่งเป็นเจ้าชาย” แต่ทั้งสามเจ้าหญิงยังไม่มีใครเลือกคู่หมั้นเลย

 

เพราะงั้น คนที่จะมางานแลกเปลี่ยนก็คงมีแค่พระราชา พระราชินี เจ้าหญิงองค์แรก องค์ที่สอง และองค์ที่สามเท่านั้น… แต่──

 

“ถ้าเป็นพระราชากับพระราชินี ถึงจะดีใจมากถ้าท่านทั้งสองมา แต่งานโรงเรียนแค่ระดับนี้ไม่น่าจะทำให้ท่านยอมสละเวลามาได้หรอก เพราะงั้นผมจะไม่นับสองคนนั้นไว้ละกัน”

 

“ค่ะ… ถ้าอย่างนั้นก็คงเหลือแค่เจ้าหญิงองค์แรก องค์ที่สอง แล้วก็องค์ที่สามสินะคะ”

 

“อืม”

 

◇มุมมองของเชียนา◇

 

คำถามว่า “อยากให้ใครในราชวงศ์มาร่วมงาน” นั้น สำหรับเชียนาแล้วถือว่าเป็นคำถามสำคัญมาก

 

เพราะมันจะช่วยให้เธอเข้าใจได้ว่า ลุกซ์มองคนในราชวงศ์คนอื่นอย่างไร และที่สำคัญกว่านั้น มองเธออย่างไร

 

พอลุกซ์เริ่มพูด เชียนาก็เงี่ยหูฟังทันที

 

“เอาเป็นว่า ผมคิดคำตอบไว้ตั้งแต่แรกแล้วล่ะ ผมอยากให้เจ้าหญิงองค์ที่สาม เฟลิซิอาน่ามาร่วมงานน่ะ”

 

“……!”

 

พอได้ยินคำนั้น เชียนาก็เผยรอยยิ้มออกมาด้วยความดีใจ──แต่อันที่จริง ภายในใจของเธอดีใจยิ่งกว่านั้นเสียอีก

 

หากเสียงในใจของเชียนาดังออกมา──

 

“ฉันได้ยินจากปากลุกซ์เองเลยนะ ว่าในบรรดาราชวงศ์ทั้งหมด เขาอยากให้ฉันมา! ลุกซ์คุง ฉันก็อยากเจอนายเหมือนกัน… ถึงจะได้เจอกันทุกวันอยู่แล้วก็เถอะ! ถ้าเป็นในฐานะเฟลิซิอาน่าล่ะก็ อยากจะได้เจอนายตั้งแต่ตื่นนอนเลยต่างหาก!”

 

ถ้าเสียงในใจนั้นหลุดออกมาล่ะก็… คงเป็นหายนะสำหรับเชียนาเลยทีเดียว

 

แต่เธอก็ตั้งสติแล้วตอบกลับอย่างรวดเร็ว

 

“เป็นเพราะคุณท่านมีความเกี่ยวข้องกับเฟลิซิอาน่าท่านนั้นอยู่แล้วใช่ไหมคะ?”

 

เชียนาถามกลับ และลุกซ์ก็ตอบพร้อมพยักหน้า

 

“อืม ผมอยากจะได้คุยกับเฟลิซิอาน่ามากกว่านี้ แต่เธอคงเป็นคนที่ยุ่งมาก เพราะงั้นงานแบบนี้ก็ถือเป็นโอกาสดีที่จะได้คุยเพิ่มขึ้นน่ะ”

 

เมื่อได้ฟังคำพูดนั้น เชียนารู้สึกราวกับจะเป็นลมเพราะความดีใจ แต่เธอพยายามทรงตัวเอาไว้เพื่อไม่ให้ลุกซ์เห็นสภาพที่ไม่น่าดู

 

“อย่างนั้นเหรอคะ… แล้วคุณท่านทราบเรื่องเกี่ยวกับเจ้าหญิงองค์แรกกับองค์ที่สองมากแค่ไหนหรือคะ?”

 

พอสอบถามความเห็นของลุกซ์เกี่ยวกับตัวเองสำเร็จ เชียนาก็หันไปสู่เป้าหมายที่สอง──เพื่อดูว่าลุกซ์มองเจ้าหญิงองค์แรกและองค์ที่สองว่าอย่างไร

 

แม้จะดูไม่เกี่ยวกัน แต่หากวันหนึ่งลุกซ์จะหมั้นกับเชียนาจริง ๆ เจ้าหญิงทั้งสองก็จะต้องเข้ามาเกี่ยวข้องแน่ ๆ ดังนั้นจึงเป็นข้อมูลที่สำคัญ

 

“เจ้าหญิงองค์แรก… เท่าที่ได้ยินมา ดูจะเป็นคนสุขุม เป็นผู้ใหญ่ เรียนเก่ง เก่งดาบ แถมยังเจรจาการค้ากับต่างประเทศได้อีก เป็นคนที่เก่งมากเลยล่ะ”

 

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เชียนาก็พยักหน้าอย่างหงุดหงิดในใจ

 

“ก็… เห็นว่าอย่างนั้นค่ะ”

 

เชียนารู้สึกไม่พอใจที่ได้ยินลุกซ์ชมผู้หญิงคนอื่น แต่เธอก็ยอมรับว่าเจ้าหญิงองค์แรกเป็นคนเก่งจริง ๆ

 

“แต่ถ้าถามว่าผมอยากให้ใครมา ก็คงต้องบอกว่าคนที่ผมไม่เคยคุยด้วยมาก่อนก็พูดยากน่ะนะ… เพราะงั้น ผมก็ยังอยากให้เป็นเฟลิซิอาน่ามากกว่าล่ะ ถึงจะดีใจถ้าท่านอื่นมาจริง ๆ ก็เถอะ”

 

ได้ยินเช่นนั้น เชียนาก็ยิ้มอย่างมีความสุข

 

ถึงเจ้าหญิงองค์แรกจะเก่งมาก แต่ความสัมพันธ์กับลุกซ์ยังเทียบเธอไม่ได้──เพราะอีกฝ่ายยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าลุกซ์คือใคร

 

นั่นยิ่งทำให้เชียนารู้สึกเหนือกว่า

 

“ต่อไปก็เจ้าหญิงองค์ที่สอง… เธอเรียนเก่ง แต่ไม่ถนัดดาบ แล้วก็ดูจะจัดการเรื่องภายในประเทศได้ดี โดยเฉพาะด้านเศรษฐกิจ… ว่ากันว่าถ้าไม่มีเธอ ป่านนี้ประเทศคงเต็มไปด้วยสงครามกลางเมืองไปแล้ว เธอคงเป็นคนที่จิตใจดีมากแน่เลย”

 

“……!?”

 

พอได้ยินมุมมองของลุกซ์ เชียนาก็ถึงกับใจหาย──เพราะสิ่งที่ลุกซ์คิดนั้นห่างไกลจากความเป็นจริงมาก

 

แม้เจ้าหญิงองค์ที่สองจะเรียนเก่งและจัดการเรื่องบ้านเมืองได้ดี แต่นั่นเป็นเพราะเธอมั่นใจในรูปลักษณ์ของตัวเองและใช้มันอย่างชาญฉลาด ไม่ใช่เพราะเป็นคนดีหรือมีจิตใจเมตตา

 

และจากประสบการณ์ตรงของเชียนาที่เคยคุยกับเธอที่ในวัง ก็ยิ่งตอกย้ำว่าผู้หญิงคนนั้นนิสัยไม่ได้ดีเลย

 

“แม้จะมีแง่มุมนั้นอยู่ก็จริงค่ะ แต่ว่า──”

 

เชียนาพยายามจะพูดออกมาแก้ไขความเข้าใจผิดของลุกซ์ แต่หากเธอพูดในฐานะเชียนา มันก็จะกลายเป็นคำพูดที่ฟังดูแปลกประหลาดและน่าสงสัย

 

จึงจำต้องกลืนคำนั้นลงไป

 

“เชียนา…?”

 

“…เปล่าค่ะ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ”

 

ระหว่างที่ทั้งสองพูดคุยกันนั้น คนขับเกวียนก็โบกมือให้ลุกซ์ ทำให้เขาพูดขึ้นอย่างตกใจเล็กน้อย

 

“ดูเหมือนจะถึงเวลาขึ้นเกวียนแล้วล่ะ งั้นผมไปก่อนนะ”

 

“ค่ะ ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพนะคะ คุณท่าน”

 

เชียนาก้มหัวให้ลุกซ์ และเขาก็ขึ้นไปบนเกวียน

 

เมื่อเกวียนเริ่มเคลื่อนตัวออกไป เชียนาก็ตะโกนออกมา

 

“คุณท่านคะ!”

 

“เชียนา…?”

 

ลุกซ์หันมองผ่านหน้าต่างตามเสียงเรียกของเชียนา

 

เธอยิ้ม และพูดว่า

 

“──ไว้พบกันใหม่นะคะ”

 

“อืม ไว้เจอกัน”

 

คำพูดนั้น หมายถึง “ไว้เจอกันในฐานะเฟลิซิอาน่าในงานแลกเปลี่ยน”──แต่ลุกซ์ไม่สามารถเข้าใจความหมายที่ซ่อนอยู่นั้นได้

 

แม้เชียนาจะรู้ดีว่าลุกซ์ยังไม่เข้าใจ… เธอก็อดไม่ได้ที่จะหวัง

 

อยากเปิดเผยตัวตนให้ลุกซ์รู้เร็ว ๆ…

 

อยากสานสัมพันธ์กับลุกซ์ในฐานะเฟลิซิอาน่าให้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น…

 

คำพูดเมื่อครู่ อาจยังไม่ถึงใจลุกซ์ในตอนนี้ แต่──

 

“ลุกซ์คุง…”

 

เชียนามองเกวียนที่วิ่งห่างออกไปจนลับตา แล้วก็อธิษฐานเบา ๆ ว่า…

 

คำพูดเมื่อครู่ของเธอ──วันหนึ่งจะไปถึงใจเขาได้จริง ๆ.