ตอนที่ 29 – การเปรียบเทียบ

 

「ที่นี่คือห้องของคุณลูกซ์สินะคะ」

 

ฟลอเรนซ์พูดพลางมองไปรอบๆ ห้องของผมด้วยสีหน้าที่ดูมีความสุข

 

「ไม่มีอะไรแปลกใหม่เลย รู้สึกเสียใจนิดหน่อยที่มันดูธรรมดาเกินไป」

 

ผมพูดขอโทษออกไปแบบนั้น แต่ฟลอเรนซ์ก็ส่ายหน้าเบาๆ แล้วตอบว่า

 

「ไม่เลยค่ะ แค่เห็นจำนวนหนังสือในชั้นวางก็พอจะรู้แล้วว่าคุณลูกซ์ตั้งใจเรียนขนาดไหน」

 

「ผมยังทำอะไรไม่ค่อยได้หรอกครับ ก็เลยต้องพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้ทำได้ในสักวัน」

 

「บางทีคุณลูคซ์อาจจะยังไม่รู้ตัวเองก็ได้ค่ะ แต่ในหมู่นักเรียนขุนนางด้วยกัน คุณลูกซ์ถือว่ามีผลการเรียนสูงมากเลยนะคะ แล้วหลังจากงานเลี้ยงพระราชวงศ์ก็จะมีวิชาดาบเพิ่มเข้ามาใช่ไหมคะ ดิฉันก็ตั้งตารออยู่นะคะ」

 

「ดาบนี่ผมยิ่งไม่ถนัดกว่าการเรียนอีก อย่าคาดหวังเลยครับ」

 

พอผมพูดแบบนั้น ฟลอเรนซ์ก็ยิ้มบาง แล้วสายตาเธอก็เลื่อนไปมองแจกันดอกไม้ที่วางอยู่ข้างชั้นหนังสือ

 

「ดอกไม้สวยๆ เหล่านี้ คุณลูกซ์เป็นคนปลูกเองเหรอคะ？」

 

「ครับ พวกดอกไม้ในสวนไม่ใช่ผมที่ดูแลหรอก แต่ของในห้องนี่ผมตั้งใจว่าจะดูแลเองให้ได้ เลยรดน้ำให้ทุกเช้า」

 

「ว้าว…น่าประทับใจมากค่ะ ยิ่งรู้จักคุณลูกซ์มากขึ้น ดิฉันก็ยิ่งสนใจไม่รู้จบเลยจริงๆ」

 

「ดีใจครับที่คุณพูดแบบนั้น」

 

หลังจากนั้น ฟลอเรนซ์ก็เดินดูรอบๆ ห้องผมอย่างสนุกสนาน ก่อนจะหันไปมองเตียงนอนแล้วพูดขึ้นว่า

 

「เตียงนี้ก็ดูได้รับการดูแลอย่างดีเลยนะคะ คุณลูกซ์เป็นคนดูแลเองเหรอคะ？」

 

「ก่อนจะเข้าเรียนที่โรงเรียนขุนนางก็ใช่ครับ แต่หลังจากเข้าเรียนแล้ว เวลากลางวันเตียงจะมีฝุ่นจับ ผมเลยดูแลไม่สะดวก ก็เลยมอบหน้าที่นั้นให้เชียน่าแทนครับ」

 

ทันทีที่ผมพูดจบ สีหน้าของฟลอเรนซ์ที่ก่อนหน้านั้นดูสนุกสนานกลับสงบลงเล็กน้อย

 

「เชียน่า…เหรอคะ」

 

「…เป็นอะไรไปหรือเปล่าครับ？」

 

ผมรู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลง จึงลองถามออกไปอย่างระวัง

 

ฟลอเรนซ์นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดขึ้น

 

「ไม่ค่ะ ไม่มีอะไร……ว่าแต่คุณลูกซ์」

 

สีหน้าของฟลอเรนซ์กลับมาเป็นแบบเดิม อ่อนโยนและอ่อนหวาน ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้แล้วพูดขึ้นว่า

 

「เรื่องหมั้นหมายที่เคยพูดไว้ก่อนหน้านี้…คุณพอจะได้พิจารณาบ้างไหมคะ？」

 

「เอ๊ะ……อะ อันนั้นไม่ใช่แค่พูดเล่นเหรอครับ？」

 

「ถึงดิฉันจะพูดว่า ‘ถ้า’ แต่ในฐานะบุตรสาวของตระกูลดยุก การจะพูดอะไรแบบนั้น แม้ในรูปแบบการสมมุติก็ย่อมมีความหมายค่ะ……และหากเป็นคุณลูกซ์ ดิฉันก็ยินดีที่จะหมั้นหมายด้วย—ไม่สิ ดิฉันอยากหมั้นหมายจริงๆ ค่ะ」

 

ฟลอเรนซ์…กับผม จะหมั้น…!?

 

ไม่ใช่แค่การพูดเล่นงั้นเหรอ เธอ…เธอต้องการหมั้นหมายกับผมจริงๆ!?

 

「เรื่องหมั้นกับคนอย่างผม…มันจะไม่ดูไม่คู่ควรไปหน่อยเหรอครับ!? ยังมีคนที่เหมาะสมกับคุณฟลอเรนซ์มากกว่าผมตั้งเยอะ────」

 

「ดิฉันเลือกด้วยสายตาของตัวเองค่ะ และตัดสินใจแล้วว่าต้องการหมั้นกับคุณลูกซ์ ส่วนคุณจะปฏิเสธก็เป็นสิทธิ์ของคุณ แต่การพูดว่าตัวเองไม่คู่ควร นั่นเท่ากับกำลังดูแคลนการตัดสินใจของดิฉันด้วยนะคะ？」

 

「เอ๊ะ……!? ขะ ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจจะพูดให้เป็นแบบนั้น……」

 

「ล้อเล่นค่ะ เมื่อกี้ดิฉันแค่แหย่เล่นนิดหน่อย」

 

ฟลอเรนซ์ยิ้มอ่อน

 

「แต่เรื่องที่ดิฉันอยากหมั้นกับคุณลูกซ์น่ะ…เป็นเรื่องจริงนะคะ ถ้าคุณพร้อมเมื่อไร ก็ขอให้ตอบกลับมาได้เลยค่ะ」

 

「……เข้าใจแล้วครับ」

 

แม้ตอนนั้นผมจะตกใจและเผลอพูดอะไรไปเยอะแยะ แต่ถ้าเธอจริงใจขนาดนี้ ผมก็ไม่มีทางเลี่ยงที่จะต้องเผชิญหน้ากับความรู้สึกนั้น

 

「งั้น—ให้ดิฉันชงชาสักถ้วยแล้วค่อยพูดคุยกันดีไหมคะ……วันนี้ขอให้เป็นดิฉันเองที่ชง」

 

「เอ๊ะ…!? จะให้แขกเป็นคนชงได้ยังไงล่ะครับ! เดี๋ยวผมจัดการเอง」

 

「ตอนนี้ดิฉันเป็นแค่เพื่อนที่มาเยี่ยมบ้านเพื่อน ไม่ใช่แขกค่ะ…แล้วก็ อยากให้คุณลูกซ์ได้ลองชาที่ดิฉันชงด้วย」

 

「…ถ้าเป็นแบบนั้น งั้นก็ขอรับน้ำชาที่คุณฟลอเรนซ์ชงครับ」

 

「ค่ะ」

 

แล้วเธอก็นำกาน้ำชามา พร้อมกับรินชาลงถ้วยให้ผม

 

「อึ่ก……! อร่อยมากเลยครับ！」

 

「ดีใจค่ะ」

 

อร่อยจริงๆ…รสชาติดีพอๆ กับที่เชียน่าเคยชงให้เลย

 

「ถ้าอยากดื่มชาที่ดิฉันชงอีกเมื่อไรก็บอกได้นะคะ」

 

「ขะ…ขอบคุณครับ！」

 

จากนั้น ผมกับฟลอเรนซ์ก็ดื่มชาพูดคุยกันอย่างสนุกสนานในห้องของผม จนกระทั่งใกล้พลบค่ำ ผมก็ส่งเธอกลับบ้าน

 

แม้ฟลอเรนซ์จะดูเสียดายเล็กน้อย แต่เธอก็พูดว่า “ครั้งหน้ามาที่บ้านของดิฉันกันบ้างนะคะ” ก่อนจะจากไป

 

การได้ใช้เวลากับฟลอเรนซ์…มันสนุกจริงๆ──

 

ผมยังคงคิดเรื่องนั้นอยู่ แม้ว่าเธอจะออกจากคฤหาสน์ไปแล้วสิบนาที

 

และในตอนนั้นเอง ก็มีเสียงเคาะประตูห้องของผม

 

「คุณลูกซ์ ขอเข้าไปหน่อยได้ไหมคะ」

 

เป็นเสียงของเชียน่า…ดูเหมือนว่าเธอจะกลับมาแล้ว

 

「อืม เข้ามาได้เลย」

 

เมื่อผมพูดแบบนั้น เชียน่าก็เปิดประตูเข้ามา

 

ทันทีที่เข้ามา เธอก็ขมวดคิ้วก่อนจะพึมพำเบาๆ

 

「กลิ่นนี่มัน……」

 

เธอหยุดอยู่กับที่ชั่วครู่ ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ แล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนจะมีอารมณ์อยู่เล็กน้อย

 

「ท่านลุกซ์…ระหว่างที่ฉันไม่อยู่ พา ‘ผู้หญิง’ เข้ามาในห้องใช่ไหมคะ？」