ตอนที่ 21 – น้ำชายามบ่าย

 

ผมมาถึงคฤหาสน์ของตระกูลดยุกฟลอเรนซ์พร้อมกับเชียน่าด้วยรถม้า และก็ต้องตกตะลึงกับขนาดของมัน

 

“นี่คือ… บ้านของคุณฟลอเรนซ์…”

 

ไม่ใช่แค่ขนาดที่ใหญ่โตเท่านั้น แต่การตกแต่งยังดูวิจิตรบรรจงอย่างเหลือเชื่อ

ในสวนที่กว้างขวางก็เต็มไปด้วยดอกไม้สวยๆ บานสะพรั่ง ถึงผมจะเคยเห็นคฤหาสน์ของขุนนางมาแล้วหลายหลัง แต่ของคุณฟลอเรนซ์นี่แหละที่สวยที่สุด

 

“เป็นคฤหาสน์ที่สวยจริงๆ เลยนะ เชียน่า”

 

“…ค่ะ นั่นสินะคะ”

 

เชียน่าตอบอย่างลังเลเล็กน้อย แต่ผมคิดว่าเธอคงกำลังประทับใจกับความงามของที่นี่นั่นแหละ

 

ขณะที่เราทั้งสองกำลังตะลึงอยู่กับตัวอาคารและสวน ก็มีกลุ่มประตูเปิดออก และคุณฟลอเรนซ์ที่มีสีหน้าอ่อนโยนก็เดินออกมาต้อนรับ

 

“คุณลุกซ์ ร็อดเดล ขอบคุณที่กรุณาเดินทางมาถึงคฤหาสน์ของตระกูลฟลอเรนซ์ในวันนี้นะคะ”

 

ชุดของคุณฟลอเรนซ์วันนี้ก็ยังเป็นเดรสเช่นเคย แต่ไม่เปิดเผยเท่าวันที่จัดงานเลี้ยงรับน้อง…ดูเหมือนว่าวันนั้นจะเป็นกรณีพิเศษจริงๆ

 

ผมตอบกลับคำทักทายของเธอด้วยความเคารพ

 

“ผมต่างหากที่ต้องขอบคุณที่เชิญผมมาดื่มน้ำชาด้วยครับ คุณฟลอเรนซ์”

 

“ไม่เป็นไรเลยค่ะ…”

 

หลังจากกล่าวทักทายผมเสร็จ คุณฟลอเรนซ์ก็หันไปมองเชียน่าด้วยแววตาแปลกใจเล็กน้อย

 

“…ท่านผู้นี้แต่งตัวเป็นเมด อย่างนั้นแสดงว่าเป็นสาวใช้ของคุณลุกซ์สินะคะ?”

 

“อ๊ะ ใช่ครับ…ขอโทษด้วยครับ ที่จริงคำเชิญมีแค่ผมคนเดียว เลยกลัวว่าจะเสียมารยาทที่พาเธอมาเองโดยพลการ แต่เธอไม่ยอมฟังเลยครับ ถ้ารบกวนก็ให้เธอกลับบ้านตอนนี้ก็ได้นะครับ”

 

ผมพูดด้วยความรู้สึกผิด แต่คุณฟลอเรนซ์กลับคงใบหน้าที่อ่อนโยนไว้และตอบว่า

 

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ…ในเมื่อท่านเจ้าของบ้านที่แทบไม่มีความเกี่ยวข้องกันเชิญไปดื่มน้ำชา เมดของคุณลุกซ์คงกังวลเป็นธรรมดา ใช่มั้ยคะ?”

 

คุณฟลอเรนซ์ถามเชียน่าอย่างใจดี ซึ่งเชียน่าก็พยักหน้าตอบ

 

“ค่ะ…ดิฉันเองก็คิดถึงความเป็นไปได้ที่อาจจะไปรบกวนคุณฟลอเรนซ์กับท่านลุกซ์ แต่ถึงอย่างนั้น ดิฉันก็อดเป็นห่วงท่านไม่ได้…”

 

“ไม่เป็นไรเลยค่ะ ขอเชิญคุณมาร่วมดื่มน้ำชาด้วยกันด้วยนะคะ…ขอทราบชื่อได้ไหม?”

 

“ดิฉันชื่อเชียน่าค่ะ”

 

“คุณเชียน่า ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ”

 

คุณฟลอเรนซ์กล่าวพร้อมกับส่งยิ้มอ่อนโยนให้เชียน่า

 

“ถ้าอย่างนั้น ไปกันเถอะค่ะ”

 

หลังจากนั้น เราก็ตามคุณฟลอเรนซ์ไปยังสถานที่จัดน้ำชาในสวน

 

ที่นั่นเป็นพื้นที่หนึ่งในสวนอันกว้างใหญ่ มีโต๊ะน้ำชาตั้งอยู่ตรงกลาง พร้อมเก้าอี้สองตัว ล้อมรอบด้วยดอกไม้หลากสีบานสะพรั่ง บรรยากาศเหมาะมากกับการดื่มชาและของหวาน ที่โต๊ะมีทั้งกาน้ำชาและขนมวางรอไว้แล้ว

 

เนื่องจากเตรียมไว้สำหรับสองคน เลยมีแค่สองเก้าอี้เท่านั้น ตอนแรกคุณฟลอเรนซ์จะไปหยิบเก้าอี้เพิ่มมาอีกตัว แต่เชียน่าบอกว่าไม่เป็นไร พร้อมกับยืนอยู่ข้างหลังผม ที่นั่งตรงข้ามกับคุณฟลอเรนซ์

 

“บ้านของคุณฟลอเรนซ์สวยมากเลยครับ”

 

“ตระกูลฟลอเรนซ์ให้ความสำคัญกับสถาปัตยกรรมและดอกไม้ค่ะ ดีใจจังที่มีคนชมแบบนี้…ถึงแม้ว่าบ้านหลังนี้จะงดงามเกินกว่าที่ตัวดิฉันจะคู่ควรก็ตาม”

 

“จริงเหรอครับ? ผมว่า คุณฟลอเรนซ์ก็สวยไม่น้อย────”

 

แต่ก่อนที่ผมจะพูดจบ อยู่ๆ เชียน่าก็เอามือมาปิดปากผมไว้

 

“เชียน่า…!?”

 

ผมตกใจ แต่เชียน่าก็กระซิบข้างหูผมอย่างเคร่งขรึม

 

“ท่านคะ ข้าคิดว่าท่านควรหลีกเลี่ยงการชมผู้หญิงคนอื่นมากเกินไป”

 

“ทำไมล่ะ?”

 

“เหตุผลนั้น…ไม่สามารถบอกได้ค่ะ แต่ไม่ว่าอย่างไร กรุณาหลีกเลี่ยงคำชมต่อผู้หญิงคนอื่นนอกจากข้าด้วยเถิด”

 

“ชมเชียน่าได้ไหม?”

 

“ได้ตลอดทั้งวันเลยค่ะ”

 

“อ่ะ…อือ เข้าใจแล้ว”

 

ผมไม่รู้เหตุผล แต่ถ้าเชียน่าบอกว่าควรเป็นแบบนั้น ก็คงมีเหตุผลที่ดีแน่ๆ งั้นตอนนี้ก็ทำตามที่เชียน่าบอกไปก่อนละกัน

 

หลังจากนั้น เราก็คุยกับคุณฟลอเรนซ์ในเรื่องทั่วไปไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเธอเริ่มถามเรื่องที่ลึกขึ้นเล็กน้อย

 

“คุณลุกซ์ ร็อดเดล…มีคนที่หมายปองอยู่หรือยังคะ?”

 

หมายปอง…หมายถึงคนที่ชอบ หรือคู่หมั้นอะไรแบบนั้น

 

“ตอนนี้ยังไม่มีครับ…ผมคิดว่าไม่มีใครคิดกับผมแบบนั้นด้วยมั้งครับ”

 

ทันใดนั้น ผมก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างจากด้านหลังที่เชียน่ายืนอยู่ แต่เป็นแค่ช่วงเสี้ยววินาที เลยไม่ได้ใส่ใจนัก แล้วหันกลับไปสนใจคุณฟลอเรนซ์

 

เธอยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า

 

“งั้นเหรอคะ…ถ้าอย่างนั้น สมมติว่าดิฉันขอหมั้นกับคุณลุกซ์ ร็อดเดล…คุณจะว่าอย่างไรคะ?”

 

──ทันทีที่คุณฟลอเรนซ์พูดจบ ผมก็รู้สึกได้ถึง “จิตสังหาร” รุนแรงสุดขีดจากด้านหลังทันที…