ตอนที่ 100: การเดินทางไปต่างแดน

 

◇มุมมองของลุกซ์◇

 

สามวันผ่านไป นับจากคืนที่เชียน่ากลับมาเร็วกว่าที่คาดและทำให้ผมโล่งใจอย่างมาก

เช้าวันนี้ ผมกำลังรอคุณฟลอเรนซ์มารับเพื่อออกเดินทางไปยังต่างแดน — การเดินทางที่เธอชวนผมอย่างกะทันหันเมื่อสองวันก่อน

ตอนนั้นผมตกใจไม่น้อย แต่เพราะเป็นวันหยุดและผมไม่มีธุระอะไร จึงตอบตกลงจะไปกับเธอ

 

ตอนนี้ผมกำลังยืนรอหน้าคฤหาสน์ พร้อมกับเชียน่า

 

“เชียน่า ใกล้ถึงเวลาแล้วนะ คิดว่าคุณฟลอเรนซ์น่าจะมาถึงเร็ว ๆ นี้ เธอเตรียมตัวพร้อมหรือยัง?”

 

เมื่อได้ยินผมถาม เชียน่าก็ตอบกลับมาด้วยรอยยิ้มสดใส

 

“พร้อมแล้วค่ะ ไม่มีปัญหาเลย!”

“งั้นก็เหลือแค่รอคุณฟลอเรนซ์มาถึงล่ะนะ”

 

เดิมที ทริปนี้มีแค่ผมกับคุณฟลอเรนซ์ แต่เมื่อคืน เชียน่ามาบอกว่าอยากร่วมเดินทางด้วย

ผมเองก็ไม่ขัดข้องหรอก แต่เพราะเพิ่งทราบเมื่อคืน จึงยังไม่ได้แจ้งให้คุณฟลอเรนซ์ทราบ

ถึงอยากบอกก็กลัวจะไปรบกวนเธอตอนกลางคืน เลยยังไม่ได้พูดอะไร และนั่นแหละคือสิ่งที่ผมกังวลอยู่ตอนนี้

 

ในระหว่างที่ผมกำลังคิดอยู่ รถม้าของคุณฟลอเรนซ์ก็มาจอดที่หน้าคฤหาสน์ ผมกับเชียน่าจึงรีบเดินไปหาเธอทันที

 

“สวัสดีตอนเช้าครับ คุณฟลอเรนซ์!”

 

ผมทักทายด้วยความสดใส และเธอก็ยิ้มอย่างอ่อนโยนตอบกลับมา

 

“สวัสดีตอนเช้าค่ะ ท่านลุกซ์”

 

จากนั้นสายตาของเธอก็หันไปมองเชียน่าที่อยู่ด้านหลังผม

 

“ว่าแต่… ทำไมคุณเชียน่าถึงมาที่นี่ด้วยเหรอคะ?”

 

ได้ยินแบบนั้น ผมรีบชี้แจงอย่างร้อนรน

 

“ข-ขอโทษครับคุณฟลอเรนซ์! เมื่อคืนเชียน่าบอกว่าอยากไปด้วย… ผมเองก็อยากให้ความปรารถนาของเธอเป็นจริง ถ้าเป็นไปได้ก็อยากพาเธอไปด้วยจริง ๆ ครับ

ผมรู้ดีว่าสมควรแจ้งคุณล่วงหน้า แต่ก็กลัวว่าจะเป็นการรบกวนถ้าไปพูดตอนกลางคืน… ถ้ามันลำบากหรือไม่สะดวก บอกได้เลยนะครับ ผมจะให้เชียน่าอยู่รอที่คฤหาสน์เอง!”

 

หลังจากผมพูดจบ คุณฟลอเรนซ์ก็เงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบกลับด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน

 

“ไม่เป็นไรค่ะ แค่เพิ่มอีกคนไม่ได้เป็นปัญหาอะไร คุณเชียน่าสามารถร่วมเดินทางไปด้วยได้ค่ะ”

“ขอบคุณมากครับ!”

 

ผมก้มหัวแสดงความขอบคุณอย่างจริงใจ

จากนั้นเชียน่าก็กล่าวกับคุณฟลอเรนซ์บ้าง

 

“ขอบพระคุณที่เมตตาอนุญาตให้ข้าเดินทางร่วมไปด้วยนะคะ ท่านฟลอเรนซ์”

“อย่างที่บอกค่ะ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ไม่ต้องเกรงใจเลยนะคะ”

 

ทั้งสองสาวยิ้มให้กันอย่างอบอุ่น (แน่นะ)

 

…ครั้งก่อนที่เราได้ไปพักที่คฤหาสน์ของคุณฟลอเรนซ์ เชียน่ากับเธอเคยพูดคุยกันตามลำพังอยู่พักหนึ่ง บางทีนั่นอาจเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ทั้งคู่สนิทกันขึ้น

ผมรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูกที่เห็นพวกเธอเข้ากันได้แบบนี้

 

แล้วเราทั้งสามก็ขึ้นรถม้าออกเดินทางไปยังต่างแดนด้วยกัน

 

◇มุมมองของฟลอเรนซ์◇

 

“ท่านลุกซ์เคยเดินทางไปต่างแดนมาก่อนหรือไม่คะ?”

“ยังเลยครับ พูดก็อายนะครับ แต่นี่เป็นครั้งแรกเลย ผมเลยตื่นเต้นมากเลยล่ะ…ว่าแต่ เชียน่า เธอเคยไปต่างประเทศไหม?”

“เคยไปเล็กน้อยค่ะ”

“จริงเหรอ!? ไปประเทศแบบไหนมาบ้างล่ะ?”

“ก็คือ───”

 

ขณะที่ลุกซ์กับเฟลิซิอานา (เชียน่า) คุยกันด้วยบรรยากาศสบาย ๆ ผมก็คิดขึ้นมาในใจว่า…

 

──ไม่คิดเลยว่าเจ้าหญิงองค์ที่สามจะพยายาม “แทรกกลาง” ระหว่างฉันกับท่านลุกซ์ถึงเพียงนี้

ในฐานะราชวงศ์ เธอย่อมมีหน้าที่ในการเจรจาการทูตต่างประเทศ และโอกาสที่เธอจะได้อยู่กับลุกซ์สองต่อสองย่อมมีในอนาคต

แต่นี่… เธอถึงกับเปลี่ยนแผนมาร่วมทริปนี้ เพื่อไม่ให้ฉันได้กลายเป็น “หญิงคนแรกที่ได้เดินทางต่างแดนร่วมกับท่านลุกซ์”

 

แม้ตอนที่เธอบอกว่าอยากมาด้วย ฉันจะสามารถตอบปฏิเสธอย่างสุภาพว่า

“ต้องขออภัย ทริปนี้วางแผนไว้สำหรับสองคน…”

แต่──

 

“มีประเทศแบบนั้นด้วยเหรอเนี่ย! งั้นผมเองก็อยากลองเที่ยวต่างประเทศบ่อยขึ้นบ้างแล้วสิ… คุณฟลอเรนซ์ ขอบคุณนะครับที่ให้โอกาสแบบนี้กับผม!”

 

เมื่อเห็นรอยยิ้มสดใสของเขา ผมก็ตอบกลับด้วยรอยยิ้มเช่นกัน

 

“ดิฉันต่างหากค่ะที่ต้องขอบคุณที่ท่านลุกซ์รับคำชวน เพราะจริง ๆ แล้ว… ดิฉันแค่อยากเดินทางไปกับท่านเท่านั้นเอง”

“ผมดีใจมากเลยครับ ที่ได้มาเที่ยวต่างประเทศครั้งแรกกับคุณฟลอเรนซ์แล้วก็เชียน่า”

“…!”

 

หัวใจของฉันเต้นแรงเมื่อได้เห็นรอยยิ้มแบบนั้นของเขา

ถึงแม้ฉันจะปฏิเสธเฟลิซิอานาได้ แต่ถ้าการกระทำนั้นทำให้ท่านลุกซ์รู้สึกผิดหวังหรือเศร้าแม้เพียงเล็กน้อย ฉันก็ไม่อาจทนเห็นได้

แม้จะพลาดโอกาสสำคัญที่หวังไว้ แต่ฉันก็ไม่เสียใจเลย

 

“เพียงแค่คิดว่ากำลังจะได้เดินทางไปต่างแดนพร้อมกับท่านลุกซ์ หัวใจก็เต้นรัวจนแทบจะสงบไม่ลงแล้วค่ะ”

 

เมื่อฉันพูดเช่นนั้นด้วยรอยยิ้ม ท่านลุกซ์ก็ยิ้มกลับมาด้วยความสดใส

──แค่เห็นท่านลุกซ์ยิ้มอยู่ตรงหน้าแบบนี้… เพียงเท่านั้น ดิฉันก็รู้สึกมีความสุขจนล้นหัวใจแล้ว

 

หลังจากนั้น พวกเราทั้งสามก็พูดคุยกันเรื่อย ๆ จนในที่สุด

ก็มาถึงปลายทางของการเดินทาง

ประเทศที่เป็นศูนย์กลางเศรษฐกิจของแผ่นดิน — จักรวรรดิคาทิสแวร์