เทพศึกมังกรหวนคืน - ตอนที่ 276 องค์ชายสามของตระกูลเก่าแก่ซือหม่า
ในต้าหัว เป็นตระกูลที่สืบทอดกันมานานกว่าพันปีก็ยังไม่ล่มสลาย ก็เลยถูกเรียกว่าเป็นตระกูลเก่าแก่ มีอำนาจยิ่งใหญ่ในต้าหัวเป็นดั่งผู้มีอิทธิพล
และต่ในทวีปบูรพา มีเพียงตระกูลเก่าแก่เพียงตระกูลเดียว
คือตระกูลเก่าแก่ซือหม่า
“ทหารอัคคี!เป็นทหารองครักษ์ของตระกูลเก่าแก่ซือหม่า ทุกคนล้วนได้รับการฝึกฝนตั้งแต่เล็ก ผ่านสงครามมานับร้อย พละกำลังรุนแรง ได้ยินมาว่าคนชุดสีแดง จะเป็นยอดฝีมือของยอดฝีมืออีกที”
“ทหารอัคคี3พันคน ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ ”
“ครั้งนี้ Mr.Xจะต้องตายแน่ ถ้าไม่ตาย วันนี้กูจะปาดคอตายอยู่ที่นี่แหละ”
มีคนหนึ่ง พูดตาแดงเป็นสายเลือดขึ้นมา
แต่ว่า คนโดยรอบ ก็มองบนใส่เขา ถ้าหากว่าMr.Xไม่ตาย งั้นเขาก็สมควรตาย เพราะถึงอย่างไรวันนี้Mr.Xมาที่นี่เพื่อคิดบัญชี
ทึ่มๆ
กองทัพ3พันคน เดินเป็นจังหวะเสียงเดียวกัน สั่นสะเทือนไปทั้งพื้นดิน
จากนั้น ทหารกองหน้าก็เดินออกมา สวมชุดสีแดง พลังต่อสู้เต็มเปี่ยม ในมือมีปืนยาว ปากปืนติดมีดปลายปืน เป็นแสงสีเงินสะท้อนออกมา สาดออกมาเป็นความเยือกเย็นที่น่ากลัว
ชายผู้นำคนหนึ่ง สองตาเต็มไปด้วยพลังการฆ่า หลังจากมองกวาดไปรอบๆ บริเวณแล้ว ก็ค่อยๆ พูดขึ้นมาว่า “องค์ชายซือหม่าฮุย องค์ชายสามแห่งตระกูลเก่าแก่ซือหม่า ได้มาถึงแล้ว”
ตุบ
ตุบ
จากนั้น ก็มีชายคนหนึ่งเดินออกมาจากกองทหารที่ป้องกันไว้ที่หน้าประตู ใบหน้าหล่อเหลา อายุประมาณ20-30ปี สวมเสื้อคลุมยาวแบบจีน เห็นได้ชัดว่ามีชาติตระกูลดี สายตามีความองอาจที่ไม่ต้องปิดบังอะไร
“ท่านครับ”
พอเห็นชายคนนี้ หลินเย่าตุงที่เป็นคนวางแผนเก่งอันดับหนึ่งในเมืองเจียงเฉิง เป็นเจ้าตระกูลที่หายากในยุค100ปี ก็รีบวิ่งออกมา แล้วคุกเข่าตรงหน้าของซือหม่าฮุย
เพราะว่า เขาแซ่ซือหม่า
และยังเป็น องค์ชายสาม
แต่ว่า องค์ชายสามกลับไม่มองหลินเย่าตุงแม้แต่หางตา แต่สาดสายตาไปทางฉินเฟิง ดวงตาที่ดำสนิท เกิดแววตาที่สนใจขึ้นมา “ผมเคยได้ยินหลินเย่าตุงพูดถึงคุณ จัดการองครักษ์ของผมตาย แล้วยังทำให้เมืองเจียงเฉิงในกำมือของผมวุ่นวายกันไปหมด”
“ผมเริ่มจะสนใจในตัวคุณแล้วสิ ยอมมาเป็นลูกน้องผมไหมล่ะ ผมแซ่ซือหม่า เป็นองค์ชายสามของตระกูลเก่าแก่ซือหม่า”
“อ่อแล้วก็ ความแค้นก่อนหน้านี้ คุณก็ไม่ต้องกังวล แพ้เป็นพระชนะเป็นมาร หลินเย่าตุงทำอะไรคุณไม่ได้ เพราะว่ามันไร้ประโยชน์ ขอเพียงคุณรับปาก เรื่องทั้งหมดก่อนหน้านี้ ผมก็จะไม่ติดใจเอาความ”
ซือหม่าฮุยมีท่าทางประผู้ดี รอฉินเฟิงตอบกลับมา
เขารู้ว่า Mr.Xคนนี้ น่าจะเป็นคนฉลาด
แต่ว่า ตอนนี้ คนในเหตุการณ์ต่างก็ตกใจ พวกเขาคิดไม่ถึงว่าสุดท้ายแล้ว ตระกูลเก่าแก่ซือหม่าจะรับMr.Xไว้เป็นลูกน้อง
อย่างนั้น ที่พวกเขาการเข้นฆ่ากันมาตั้งนาน ก็เปล่าประโยชน์เลยสิ?
และในนี้ คนที่อึ้งไปที่สุด ก็คือหลินเย่าตุง ใบหน้าที่นิ่งตั้งแต่ตอนแรกนั้น ตอนนี้ก็ไม่ได้นิ่งเหมือนเดิมแล้ว ครึ่งชีวิตนี้ของเขา ต้องซ่อนแอบอยู่ที่แห่งหนึ่งในเมืองเจียงเฉิงไปเพื่ออะไรกันแน่
ก็เพื่อที่จะได้เป็นลูกน้องตัวจริงของตระกูลเก่าแก่ซือหม่า
แต่ว่าตอนนี้ จะเฉดหัวกันทิ้งแบบนี้เลยหรือไง
“ทำไม?ไม่ยอมงั้นหรือ?”
ในตอนนี้ ซือหม่าฮุยก้มหน้ามองหลินเย่าตุงที่นั่งคุกเข่าตรงหน้าตนเอง
“ผม……ไม่กล้าครับ……”
ความพยายามครึ่งชีวิตของหลินเย่าตุง ต้องสูญเปล่า ในใจโมโห อยากจะคัดค้านไป แต่สุดท้ายก็ไม่มีความกล้านั้น เพราะนี่เป็นถึงตระกูลเก่าแก่ซือหม่า
เป็นตระกูลยิ่งใหญ่ในต้าหัว แต่ละตระกูลเก่าแก่ ล้วนสืบทอดกันมานับพันปี
สืบทอดกันมายาวนาน รากฐานก็ยิ่งใหญ่
น่ากลัว!
ถึงอย่างไรเขาก็ไม่กล้าหาเรื่อง
แต่ว่า วินาทีต่อมา เขาก็เห็นว่ามีคนข้างซือหม่าฮุยขยับตัวขึ้นมา จากนั้น เขาก็เห็นหัวของตนเองกระเด็นออกไป จากนั้นก็เห็นครึ่งตัวของตนเอง เสียงดังตุบ ร่วงลงพื้น
“ไม่……”
ปากก็ขยับๆ พยายามสุดชีวิต ที่จะพูดออกมา
จากนั้น ก็เงียบไป
ตอนนี้ หลินเย่าตุงก็ตาย ถูกท่านคนนั้นฆ่าตาย
“Mr.X ทีนี้โอเคหรือยัง คนที่คอยหาเรื่องคุณอย่างหลินเย่าตุง ตอนนี้ก็ได้ถูกผมฆ่าตายไปแล้ว ถือว่าเป็นสิ่งเชื้อเชิญของผมก็แล้วกัน เชิญคุณมาเป็นลูกน้องให้กับตระกูลเก่าแก่ซือหม่า”
ซือหม่าฮุยยิ้มพูดนิ่งๆ
คุณพระช่วย!
คนรอบๆ ก็อึ้งอ้าปากค้าง สายตาก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว หลินเย่าตุงถูกองค์ชายของตระกูลเก่าแก่ซือหม่าฆ่าตายแล้ว แถมยังถูกเรียกว่าเป็นจดหมายเชื้อเชิญ มาเชิญMr.Xไปเป็นลูกน้องของตระกูลเก่าแก่ซือหม่าอีก
“จบแน่ จบเห่แน่。”
โจวจือเชียนมีสายตาสิ้นหวัง
ถ้าMr.Xไปเป็นลูกน้องของตระกูลเก่าแก่ซือหม่า งั้นพวกศัตรูของเขาพวกนี้ ก็จะต้องตายหมดแน่ แม้แต่หลินเย่าตุงก็ยังตายไปแล้ว พวกเขานี้สู้หลินเย่าตุงไม่ได้ แล้วจะยังรอดไปได้อย่างไร
จบแล้ว
จบเห่แล้วจริงๆ
ทุกคนก็ก้มหน้าลง ด้วยความสิ้นหวัง
ส่วนMr.Xจะเข้าร่วมตระกูลเก่าแก่ซือหม่าหรือไม่นั้น พวกเขาไม่คิดเลยด้วยซ้ำว่าMr.Xจะปฏิเสธ เพราะว่าในต้าหัว พวกตระกูลเก่าแก่ทั้งหลายนั้น เป็นอิทธิพลใหญ่จริงๆ
มีไม่กี่คน ที่กล้าเป็นศัตรูกับตระกูลเก่าแก่
ถึงขนาดไม่มีใครกล้าปฏิเสธตระกูลเก่าแก่เลยด้วยซ้ำ
ยิ่งกว่านั้น รอบๆ นี้ มีทหารอัคคี3พันคน ถ้าหากซือหม่าฮุยโมโหขึ้นมาล่ะก็ สั่งการออกมา Mr.Xคนนี้ก็จะถูกสับเป็นหมื่นชิ้น ดังนั้น พวกเขาเลยคิดว่า Mr.Xจะเป็นคนฉลาดเลือกแน่นอน
แต่ว่า ฉินเฟิงกลับยืนเอามือไพล่หลังหัวเราะ
“ตามที่คุณว่ามา หลินเย่าตุงรั้งผมไว้ไม่ได้ ดังนั้นเขาก็เลยไร้ประโยชน์ อย่างนั้น คุณเองก็ไร้ประโยชน์เหมือนกันสิ ตระกูลเก่าแก่ซือหม่าของพวกคุณ ล้วนเป็นพวกไม่เอาไหนกันทั้งนั้นเลยสิ”
พูดออกมา เล่นเอาทุกคนตกใจ!
ทั้งลานบ้านตระกูลหลิน เงียบกริบ ทุกคนจ้องมองไปยังฉินเฟิงอย่างแน่นิ่ง
ซือหม่าฮุยเป็นตัวไร้ประโยชน์งั้นหรือ?
ตระกูลเก่าแก่ซือหม่า ก็ไม่เอาไหนงั้นหรือ?
คำพูดนี้ เขากล้าพูดออกมาด้วยหรือนี่!
ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้วหรือไง
เหมือนหยุดหายใจไป2วินาที สีหน้าของซือหม่าฮุยก็เริ่มเคร่งขรึมขึ้นมา แล้วพูดอย่างหัวเสียว่า “Mr.X คุณนี่กล้ามากจริงๆ นะ ถึงกล้ามาต่อว่าตระกูลเก่าแก่ซือหม่า เดิมทีผมยังมองว่าคุณมีฝีมือดี ก็เลยจะให้คุณมาเป็นหมาของตระกูลเก่าแก่ซือหม่าสักตัว ไม่คิดเลยว่า คุณจะกล้าพูดจาสามหาวแบบนี้!”
“แล้วยังไง?”
ฉินเฟิงผายมือออกมา พูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
“ดังนั้น!ดังนั้น!Mr.X คุณมันไม่รู้อะไรบ้างเลย ว่าสิ่งที่คุณทำในวันนี้ คุณจะเสียใจไปตลอดชีวิต ทหารอัคคี ไปจับตัวไอ้คนที่มันพูดจาว่าดูถูกตระกูลเก่าแก่ซือหม่าคนนี้มา กูจะเอากลับไปลงโทษ!”
ซือหม่าฮุยโมโห!
“ครับ!”
ทหารอัคคี3พันคนตอบรับเป็นเสียงเดียวกัน จากนั้นก็สาดสายตามายังตัวของฉินเฟิง มีพลังอาฆาต เดินบีบเข้ามาทีละก้าว เขามาล้อมตัวของMr.Xไว้
“Mr.X ทหารอัคคี3พันคนของตระกูลเก่าแก่ซือหม่า เป็นไงบ้างล่ะ? น่ากลัวไหม?” ซือหม่าฮุยยิ้มเยาะพูดใส่
“น่ากลัวงั้นหรือ?”
ฉินเฟิงยืนไพล่หลังหัวเราะ จากนั้นก็สะบัดมือ “ต่อจากนี้ ผมจะให้คุณได้สัมผัสว่าอะไรคือความน่ากลัวที่แท้จริง”
“เหอะ จะมีอะไรทำลายทหารอัคคี……….”
ซือหม่าฮุยยังพูดไม่ทันจบ
ก็รู้สึกว่าพื้นสั่นๆ จากนั้นก็สะเทือนไปทั้งฟ้าดิน
“เกิดอะไรขึ้น?” มีคนพูดขึ้นมาอย่างกังวล
“ดูด้านหลังนั่นสิ!คุณพระช่วย!”
มีคนชี้ไปทางด้านนอก
แล้วเห็นว่า ด้านนอกนั้นมีอะไรสีดำปกคลุมเข้ามา เหมือนเป็นกองเหล็กไหลเข้ามา ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ แต่ละคนสวมหน้ากากหมาป่า มือถือดาบใหญ่ ตรงกลางนั้น มีธงรูปหมาป่าเงยหน้าเห่าหอนใส่ท้องฟ้า เต็มไปด้วยพลังของการทำสงคราม
ตึง!
ตึง!
ตึง!
พื้นสั่นเรื่อยๆ พอพวกเกราะเหล็กใกล้เข้ามาเรื่อยๆแล้ว พวกเขาถึงพบว่า ทหารอัคคี3พันคนที่อยู่ตรงหน้าของพวกเขานี้ เทียบยอะไรไม่ได้เลย!
แต่ว่า นี่ไม่ใช่จุดสำคัญ ที่สำคัญคือซือหม่าฮุยรู้จักธงกองทัพนั้น แล้วก็ต้องตกใจจนต้องถอยหลังไปสองก้าว สายตาตื่นตกใจ ชี้ไปยังธงกองทัพนั้น “ทหาร….ม้า……หมาป่า!”