บทที่ 3 ตอนที่ 14 

 

『…………..』

 

    รอบๆตัวพวกเรา ได้เกิดบรรยากาศสุดอึดอัดขึ้นมา

    ทั้งๆที่มันควรจะเป็นเรื่องน่าดีใจไม่ผิดแน่ แต่มันกลับมีความรู้สึกแปลกๆที่ทำให้ไม่สามารถดีใจไปกับมันได้

    ไม่ว่าจะยังไง ก็เป็นความรู้สึกแบบ นี่มันไม่ใช่…..

    พวกเราต่างก็คิดว่าในตอนที่ได้การ์ดซัคคิวบัสมาไว้ในมือ มันจะต้องรู้สึกได้ถึงความสำเร็จและความสมหวัง

    แล้วในตอนที่จัดงานเลี้ยงฉลองชัยชนะจากงานแข่ง ขณะที่ทุกคนพากันเฝ้ามอง เมอาก็ทำการแรงค์อัพ

    นั่นคือฉากที่ได้วาดเอาไว้ในหัว ซึ่งมันก็รู้สึกเช่นนั้นจริงๆในตอนที่เอลิซ่าได้แรงค์อัพเป็นแวมไพร์

    ทุกคนต่างก็รู้ดีว่าเมอารู้สึกอิจฉาเรื่องนี้ เพราะงั้นจึงร่วมมือกันและพยายามอย่างหนักเพื่อที่จะทำให้ความปราถนาเล็กๆของเธอเป็นจริง

    แต่แล้วการที่การ์ดมาดรอปกันง่ายๆแบบนี้มัน…..

    แถมด้วย มีแม้แต่สกิลร่วงหล่นอีก

    ที่ได้สิ่งที่ต้องการมาก็ดีใจอยู่หรอก ดีใจมากจริงๆ แต่…..มันทำให้อดคิดไม่ได้ว่า ไอ้ความพยายามที่อุตส่าห์ลงมือทำไปเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมานี่มันทำไปเพื่ออะไรกัน

    ถ้าจะให้เปรียบเทียบก็ มันเหมือนกันการที่กำลังออกผจญภัยเพื่อหาสุดยอดสมบัติของราชาโจรสลัด เพียงเพื่อจะได้เจอว่าศัตรูชั้น 2 หรือชั้น 3 ที่ไม่ค่อยจะแข็งแกร่งอะไรนัก ได้ถูกรับมอบสมบัตินั้นมาจากราชาโจรสลัดและเก็บซ่อนมันเอาไว้…..รู้สึกประมาณนั้นแหละ

    เป็นเรื่องราวที่ไม่ได้มีความตื่นเต้นอะไรเลย

 

    ตัวการต่อสู้ของมันก็ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรทั้งนั้น

    ซัคคิวบัส เป็นมอนสเตอร์ที่เชี่ยวชาญการต่อสู้กับผู้ชาย ถนัดด้านการใช้เสน่ห์และภาพลวงตา

    ในทางกลับกัน ทางนี้เป็นปาร์ตี้ที่มีแต่มอนสเตอร์หญิงล้วน

    ถึงจะไม่ได้ไร้ทางสู้กับผู้หญิงอย่างสิ้นเชิงเนื่องจากว่ามีเวทมนตร์พื้นฐานกับสถานะผิดปกติอยู่ก็ตาม แต่ก็ไม่มีทางที่จะเอาชนะอีกฝ่ายที่พลังเหนือกว่าถ้าหากความสามารถของสกิลติดตัวได้ถูกทำให้ไร้ผลไป

    แต่ไหนแต่ไรแล้ว กับแรงค์ C เพียงตัวเดียวที่ต่อให้เป็นจ้าวก็ตามที จะมาต่อกรอะไรกับสมาชิกแบบนี้ได้กัน ก็อะไรแบบนั้นแหละ

    ถึงแม้ตัวซัคคิวบัสเองจะเป็นการ์ดที่ได้รับความนิยมอย่างมหาศาล แต่มันก็ไม่ได้เป็นแรงค์ C ที่แข็งแกร่งที่สุด อย่างดีที่สุดก็อยู่ตรงกลางๆเท่านั้น

    พูดตามตรง จบไปโดยไม่ได้ลำบากอะไรเลย

    พอได้เห็นซัคคิวบัสหายไปพร้อมกับใบหน้าที่ดูสลด ขณะที่กำลังเก็บหินเวทและกล่องน่าผิดหวัง ก็ได้ไปเจอกับการ์ดตกอยู่บนพื้น

    โอ้! ทั้งๆที่ไม่ได้ใช้โชคที่สะสมไว้แต่การ์ดแรงค์ C ก็ยังตกมาด้วย!

    แล้วพอกำลังหยิบมันขึ้นมาด้วยความดีใจ ก็มาเจอว่ามันมีสกิลร่วงหล่น

    มันได้กลายเป็นช่วงเวลาที่แรงจูงใจในการลงแข่งของพวกเรา ได้บรรลุทั้งๆที่แค่ผ่านไปครึ่งทาง

    มั่นใจว่าช่วงเวลานี้จะต้องถูกบันทึกภาพแล้วเอาไปลงบนอินเตอร์เน็ตแน่นอน…..ใน Twitter ได้มีลงประกาศไปว่าที่เข้าร่วมการแข่งนี้ก็เพื่อซัคคิวบัสที่มีสกิลร่วงหล่น ชักจะสงสัยแล้วว่าผู้ติดตามทุกคนเขาจะคิดกันยังไง…..

    ขณะที่กำลังหลีกหนีความจริงอยู่นั้น

 

「ท-ทำไมถึงได้ง่ายดายแบบนี้…..ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็เป็นเมอาเสมอเลย…..」

 

    เป็นเมอาที่คอตกคุกเข่าแล้วเอามือวางทาบไปกับพื้น

    พอได้การ์ดซัคคิวบัสแล้วยังไงก่อนอื่นก็อัญเชิญเมอามาก่อน แล้วเธอก็ทรุดลงไปกองกับพื้น

 

「เร็นกะมีอีเวนต์ปลุกตื่นแสนจะดราม่า, เอลิซ่าก็พยายามอย่างหนักเพื่อเอาชนะการแข่ง, ตอนยูคิก็มีปริศนาอะไรบางอย่างเกิดขึ้น….. แล้วทำไมตอนเมอามันถึงได้ต้องเป็นอะไรที่จืดชืดไปซะทุกทีเลยล่ะ」

 

    สามารถคาดเดาสิ่งที่รู้สึกได้อย่างง่ายดาย…..พวกเราต่างก็จ้องมองเมอาด้วยความสงสาร

    ในตอนที่เตรียมตัวสำหรับการแข่งครั้งนี้ เธอมีความตื่นเต้นสูงมากอยู่ตลอดเวลา

    ตัวเมอา ตอนที่แรงค์อัพเป็นเอ็มพูซาก็ออกจะธรรมดา ไม่ได้มีเหตุการณ์อะไรเป็นที่น่าจดจำเหมือนกับการ์ดใบอื่นๆ เพราะแบบนั้นเธอจึงตื่นเต้นมากเกี่ยวกับการแข่งครั้งนี้ คิดไปว่าเป็นอีเวนต์ของตัวเธอเอง

    แต่แล้วนึกไม่ถึงเลยว่าจะบรรลุเป้าหมายไประหว่างทาง แถมตัวเธอยังไม่ได้มีบทบาทสำคัญอะไรจนถึงจุดนี้อีกต่างหาก

    ไม่น่าแปลกใจที่เธอจะมีความรู้สึกที่ผสมปนเป

    จะว่าไปแล้ว ซุซูกะ「แล้วชั้นล่ะ…..?」การตบมุกเล็กน้อยของเธอได้ถูกทุกคนเมินไป

 

「อ-เอาน่าเอาน่า ก็ดีแล้วนี่นา เท่านี้ก็สามารถแรงค์อัพได้แล้วไง」

「ช-ใช่แล้วฮะ! ไม่แน่ว่าจะเอาชนะการแข่งได้ซักหน่อย」

 

    แม้แต่เร็นกะก็ยังนึกสงสารช่วยพูดปลอบ แล้วยูคิก็ช่วยพูดเสริม เอลิซ่าพยักหน้าเงียบๆ ส่วนซุซูกะก็หันไปทางอื่น อาจจะเพราะซึมที่ถูกเมิน

    ขณะที่พวกพ้องช่วยกันปลอบอยู่ ในที่สุดเมอาก็เงยหน้าขึ้นมา

 

「นั่น, สินะ ในที่สุดก็ได้แรงค์อัพแล้ว จะมัวแต่กังวลเรื่องไม่จำเป็นไปทำไม…..」

「ใช่ใช่! ที่สำคัญ เธอคงจะเป็นแค่คนเดียวที่สามารถขึ้นมาได้จากอิมป์แรงค์ E เป็นซัคคิวบัสด้วยซ้ำ ตรงจุดนั้นก็โชคดีเอาสุดๆแล้ว」

「ถ-ถ้าบอกมาแบบนั้นมันก็อาจจะจริงก็ได้…..」

 

    เมอาไม่ได้มีท่าทีปฏิเสธไปทั้งหมด

    จริงอยู่ว่าคงไม่มีมาสเตอร์คนไหนที่อุตส่าห์ลำบากแรงค์อัพอิมป์ไปจนถึงซัคคิวบัสหรอก

    แล้วผมก็นำการ์ดออกมาใบหนึ่งเพื่อที่จะช่วยส่งแรงผลักดันเพิ่ม

 

「ช-ใช่แล้ว เมอา จริงๆแล้วมีของบางอย่างที่เตรียมเอาไว้ให้เธออยู่ด้วยล่ะ」

「สำหรับเมอา?」

「อือ」

 

    แล้วผมก็พยักหน้า พร้อมยื่น『เครื่องราง 3 เทวดา』ให้กับเธอ

 

「นี่คือคีย์ไอเทมสำหรับหวนคืนจิตวิญญาณของซัคคิวบัส ถ้าหากว่าอยากจะแรงค์อัพเป็นลิลิมแล้วล่ะก็ สามารถจะแปลงร่างได้ในทันทีเลยล่ะ!」

 

    ขณะที่ผมพูดพร้อมกับยิ้มไปด้วย ก็ได้ยิน「อะ…..」เร็นกะส่งเสียงเบาๆ

    ผมที่เอียงคอสงสัยอยู่ เมอาก็ตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ

 

「ม-แม้แต่อีเวนต์การปลุกตื่นก็โดนข้ามไปด้วย…..!」

 

    แล้วเอามือลงไปทาบกับพื้นอีกรอบ

 

 

 

    ไม่กี่นาทีต่อมา

    หลังจากผ่านอะไรต่อมิอะไรมาได้ ในที่สุดเมอาก็แรงค์อัพเป็นซัคคิวบัสได้อย่างปลอดภัย

 

「ฟุฟู่~ ตัวชั้นคนใหม่เป็นยังไงบ้างล่ะ!」

 

    เมอาที่เป็นซัคคิวบัส โพสท่าอวดรูปร่างของตัวเอง หน้าอกขนาดใหญ่นั้นเปลี่ยนรูปดูอ่อนนุ่มและอวบอิ่ม

    เพราะการแรงค์อัพ เมอาที่แต่เดิมดูเป็นเด็กป.6 หรือไม่ก็เด็กม.ต้น เติบโตขึ้นทันทีจนกลายไปเป็นเด็กม.ปลาย

    ใบหน้าที่ดูอ่อนวัย ดูมีความเป็นผู้ใหญ่ขึ้นในขณะที่ยังมีร่องรอยของความเยาว์วัยอยู่ มีแขนขาที่เพรียวยาวและแนวเส้นของร่างกายที่น่าดึงดูด

    ขาทองเหลืองซึ่งเป็นเอกลักษณ์ตอนที่เป็นเอ็มพูซาก็หายไป หางของลาเองก็เปลี่ยนไปเป็นหางสีดำที่มีรูปหัวใจตรงปลาย

    ปีกค้างคาวขนาดเล็กที่ดูแล้วไม่น่าจะสามารถใช้เพื่อบินได้งอกที่ด้านหลัง เขาที่โค้งงอราวกับแพะยื่นออกที่ด้านข้างของศรีษะ

    เป็นรูปร่างที่ตรงกับที่ผู้คนนึกถึงซัคคิวบัสเอาไว้ไม่มีผิด

 

「…..อึก」

 

    กลืนน้ำลายลงไปขณะที่มองดูเมอาที่มีรูปร่างเติบโตขึ้นมากเกินกว่าที่คาดเอาไว้

    พอได้เห็นผมแบบนั้น เธอก็ยิ้มอย่างพึงพอใจ

 

「เป็นไง? การเติบโตของเมอา อิจฉาล่ะสิ~」

「หา? แล้วทำไมชั้นจะต้องอิจฉาด้วยล่ะ」

 

    ถึงเธอจะพูดแบบนั้น แต่เร็นกะก็ดูค่อนข้างหงุดหงิด

 

「ทั้งๆที่จริงๆแล้วก็อิจฉานี่นา~」

 

    เมอา-จึกจึก-จิ้มไปที่แก้มของเธออย่างอารมณ์ดี

    …..ถึงแม้ว่าภายนอกจะดูโตขึ้นแต่ภายในยังคงเป็นเด็กอยู่ ได้แต่ยิ้มแห้งๆให้

    เร็นกะปัดนิ้วของเมอาทิ้งแล้วพูดเชิงรำคาญ

 

「อาโธ่ รู้แล้วน่า แปลงร่างกลับเป็นเหมือนเดิมเถอะน่า」

「จ้าจ้า」

 

    เมอายักไหล่แล้วกลับคืนอายุร่างกายเป็นแบบตอนเป็นเอ็มพูซา

    …..สามารถเปลี่ยนร่างกายได้ตามใจเลยเหรอเนี่ย แต่ว่าโครงหน้ากับผิวพรรณดูสวยงามมากกว่าตอนที่เป็นเอ็มพูซา

    ขณะที่กำลังเฝ้ามองเธอหยอกล้ออยู่กับเร็นกะ ก็มองดูสเตตัสที่ได้พัฒนาขึ้นมา พอพิจารณาแล้วก็ดูเติบโตขึ้นอย่างเหมาะสม

 

 

【เผ่า】ซัคคิวบัส (เมอา)

【พลังต่อสู้】690 (140UP!)

【ทักษะติดตัว】

 – ความฝันแห่งเขาอูซาน* : ร่ายคำสาปหลับอย่างรุนแรงแก่เป้าหมาย เข้าไปในความฝันแล้วดูดพลังชีวิต, หากเป้าหมายเป็นเพศชาย ในการโจมตีครั้งแรกจะไม่สนพลังต้านทานส่วนหนึ่ง

 – ความฝันของผีเสื้อ : แสดงภาพลวงตาที่ละเอียดชนิดแยกไม่ออกจากของจริง มีความละเอียดขนาดที่สร้างความเสียหายทางสมองด้วยภาพลวงตา, หากเป้าหมายเป็นเพศชาย จะแปลงสภาพเป็นรูปแบบในอุดมคติของเป้าหมายแล้วร่ายคำสาปหว่านเสน่ห์อย่างรุนแรง

 – ผิวปีศาจฝัน : มอบความรู้สึกเป็นสุขแก่ผู้ที่แตะโดนผิวแล้วดูดพลังชีวิต, ประกอบไปด้วยสกิลฟีโรโมน, โสเภณี

    (โสเภณี : มีทักษะที่จำเป็นสำหรับโสเภณี ประกอบด้วย ใจมากใคร่, ทักษะทางเพศ, แสดงดนตรี, เต้นรำ, มารยาท)

 

【ทักษะเรียนรู้】

 – หัวใจปีศาจตัวน้อย

 – หัวใจทุ่มเท

 – มิตรภาพร่วมมือ

 – จอมเวทพื้นฐาน -> จอมเวทขั้นกลาง (CHANGE!)

 – เวทมนตร์สถานะผิดปกติขั้นกลาง -> เวทมนตร์สถานะผิดปกติขั้นสูง (CHANGE!)

 – หากสาปแช่งใครก็ต้องเตรียมหลุมไว้ 2

– เคล็ดการอยู่รอด

– ตัวตนที่ร่วงหล่น -> หวนคืนจิตวิญญาณ (CHANGE!)

– ทะลวงการต้านทาน (NEW!) : มีโอกาศที่จะไม่สนการต้านทานของอีกฝ่าย เพิ่มพลังโจมตีและโอกาศในการติดสถานะปกติ

– ลดการร่าย (NEW!)

 

 

    ซัคคิวบัสนั้น เป็นการ์ดที่เชี่ยวชาญสถานะผิดปกติสำหรับเพศชาย

    ถ้าหากเป้าหมายเป็นผู้ชายแล้วล่ะก็ สกิลหลับและเสน่ห์จะเกิดความได้เปรียบอย่างไม่สนพลังต้านทานและความต่างชั้นของพลังต่อสู้ส่วนหนึ่ง และสามารถทำให้อีกฝ่ายหมดสภาพที่จะต่อสู้ได้ในการโจมตีครั้งเดียว

    ในอีกด้านหนึ่ง ถ้าหากอีกฝ่ายเป็นผู้หญิง มันก็เป็นแค่สถานะผิดปกติที่รุนแรงกว่าปกตินิดหน่อย

    แต่ถึงอย่างนั้นเมื่อเทียบกับตอนเป็นเอ็มพูซาที่แทบจะไร้พลังเว้นแต่จะทำให้อีกฝ่ายหลับได้แล้วนั้น การที่มันใช้งานได้ง่ายกว่ามากก็เป็นเรื่องจริง

    อีกทั้งยังมีการเติบโตขึ้นมาพอตัวจากสกิลเรียนรู้ ซึ่งไม่ใช่แค่สกิลที่มีอยู่จะเติบโตขึ้น แต่ยังได้รับสกิลใหม่ๆอีก

    ที่โดดเด่นที่สุดในหมู่พวกนี้ ก็เห็นจะเป็นสกิลทะลวงการต้านทาน

    เมื่อการ์ดมีแรงค์ที่สูงขึ้น การต้านทานต่อสถานะผิดปกติที่ไม่ได้ถูกระบุเอาไว้ในสกิลเองก็มีมากขึ้นตาม ต่อให้ตัวการ์ดจะไม่มีสกิลที่ต้านทานสถานะผิดปกติก็ตาม สถานะผิดติที่เกิดจากการ์ดแรงค์ต่ำกว่ามักจะถูกป้องกันได้จากความแตกต่างกันของแรงค์

    เจ้าสกิลทะลวงการต้านทานนี้ จะช่วยให้สามารถเจาะทะลวงการต้านทานของอีกฝ่ายไปได้ระดับหนึ่ง

    เป็นสกิลที่การ์ดสายสถานะผิดปกติไม่ว่าใครก็ต้องการจะมี แต่มันเป็นสกิลแรร์ในหมู่แรร์ที่ไม่ค่อยปรากฏออกมา

    เท่านี้เมอาก็สามารถต่อสู้กับคู่ต่อสู้ระดับสูงกว่าในฐานะการ์ดสายสถานะผิดปกติได้แล้ว

    ที่คาใจอยู่ก็คือสเตตัสหลังจากหวนคืนจิตวิญญาณ แต่จะให้มาลองเอาตรงนี้ก็คงจะเสียเปล่าไปหน่อย เพราะงั้นจึงค่อยตั้งหน้าตั้งตารอดูมันไปภายหลังล่ะกัน

 

 

『แล้ว จากนี้ไปจะเอายังไง? หรือจะสละสิทธิ์ไปเลย?』

 

    พออะไรๆมันสงบลงแล้ว เร็นกะก็ถามคำถามมา

    มันก็จริงอยู่ว่าได้ซัคคิวบัสที่เป็นเป้าหมายดั้งเดิมมาแล้ว แต่…..

 

『ไม่ล่ะ ไหนๆก็มีโอกาศแล้วทั้งที ก็อยากจะเอาชนะการแข่งไปด้วย …..เพราะเข้าร่วมการแข่งจากการแนะนำของทางรายการมาด้วยนั่นแหละ』

 

    เพราะว่าได้ของที่ต้องการมาแล้วก็เลยจะเลิก ถ้าทำแบบนั้นมีหวังไม่ได้รับงานอะไรอีกในอนาคตแน่ๆ

 

    และแล้ว จากที่พวกเราได้เข้ามายังเขาวงกตชั้นใต้ดินก็เป็นเวลา 2 ทุ่ม ตั้งแต่เริ่มต้นการแข่งก็ผ่านมาแล้วเกือบ 10 ชม.

 

「อุ…..」

 

    ทันทีที่ได้ก้าวเท้าเข้าไปในพื้นที่ปลอดภัยของชั้นที่ 1 ก็ถูกอาการปวดหัวเล็กน้อยเข้ากระแทก

    เพราะการสำรวจเข้าวงกตแบบกึ่งๆฝ่าเข้าไป และแม้จะใช้เรสเพื่อลดความเหนื่อยล้า แต่ก็ไม่สามารถขจัดความเหนื่อยล้าจากลิงค์ไปได้ หลงเหลือเป็นความรู้สึกหนักๆ และด้านชาอยู่ที่ด้านหลังของสมอง

    ผ่านมาได้ก็ 10 ชม.แล้วงั้นรึ เอาเถอะ ทำมันเลยก็ได้

    พอตัดสินใจได้เช่นนั้น ก็คลายการ์ดของเวคกิ้ง 24 แล้วดื่มมันเข้าไปในอึกเดียว

    ยาชูกำลังที่ทำขึ้นจากการปรุงแต่งวัตถุดิบของโพชั่นที่มาจากเขาวงกต มีผลในการขจัดความง่วงแก่ผู้ใช้และช่วยให้อยู่ในสภาพดีพร้อมเป็นเวลา 24 ชม. สามารถใช้ได้ต่อเนื่อง 2 ขวด ดังนั้นจึงสามารถฝืนตัวเองไปได้ 24 ชม.

    ในทางกลับกัน หลังจากที่ใช้ไปแล้ว จะรู้สึกเหนื่อยล้าและง่วงนอนมากกว่าปกติถึง 3 เท่า…..เอาเถอะ ถ้าถึงเส้นชัยได้ภายใน 48 ชม.ก็ไม่มีปัญหา

    ทันทีที่เวคกิ้ง 24 ไหลผ่านลำคอลงไปสู่กระเพาะ ทัศนะวิสัยของผมก็เปิดกว้าง สมองก็รู้สึกคมชัดสุดๆ

    โว้ว ได้ผลดีสุดยอดเลย รู้สึกดีซะจนน่ากลัวหน่อยๆ

    …..ตอนนี้ชักจะหวั่นๆเรื่องผลข้างเคียงซะแล้ว

    มานึกเสียใจที่ได้ดื่มเวคกิ้ง 24 ไป ทำการอัญเชิญเหล่าการ์ดออกมาแล้วมองไปรอบๆ

    ภายในพื้นที่ปลอดภัยของชั้นที่ 1 ผู้เข้าแข่งขันหลายคนต่างก็กำลังนั่งคอตกกันอยู่

    บางทีคงจะเป็นพวกที่ถอนตัวออกจากการแข่งในตอนแรกๆ

    ที่ยังอยู่ที่นี่กันก็เพราะการ์ดได้รับความเสียหาย แต่ยังไม่สูญเสียดาวไป

    มีอยู่กันไม่กี่คน ทำให้ผมเดอะลิ้นไปเบาๆ

    …..อย่างที่คิดว่าคงยังเร็วเกินไป

    สาเหตุที่ผมเลือกเขาวงกตที่มีคนน้อยกว่า ก็เพราะว่าหลังจากที่สำรวจเสร็จแล้ว จะได้ซื้อข้อมูลจากผู้เข้าแข่งขันที่ถอนตัวจากเขาวงกตที่มีคนไปจำนวนมากกว่า

    แต่ว่า ตัวผมได้พิชิตเขาวงกตไปง่ายดายเกินกว่าที่คาดไว้ ผลของมันทำให้มาถึงที่นี่ก่อนหน้าที่จะมีคนถอนตัวจากอีกเขาวงกตหนึ่งเป็นจำนวนมาก

    เป็นแบบนี้แล้ว คงคาดหวังข้อมูลจุดเช็คพ้อยท์มากไม่ได้

    คงจะเป็นไปได้ยากที่ผู้คนซึ่งถอนตัวเร็วแบบนี้จะมีข้อมูลอะไรที่อยู่ในชั้นที่ลึกๆ

    ขณะที่ผมกำลังรู้สึกผิดหวัง ก็มีคนหนึ่งรู้สึกตัวถึงผมแล้วเข้ามาหา

 

「ห-หรือว่า จะเป็นคนที่พิชิตเขาวงกตชั้นใต้ดินงั้นเหรอ?」

「เอ…..อา ครับ」

「ส-สุดยอด…..พิชิตได้รวดเร็วขนาดนี้เชียว น-นี่นาย…..คือแบบ ถ้าไม่ว่าอะไร อยากจะซื้อดาวของชั้นบ้างไหมล่ะ?」

「……………」

「ด-ดวงละล้าน…..ไม่สิ 8 แสนก็ได้! นายน่ะคงไปถึงเส้นชัยได้แน่ๆใช่ไหมล่ะ? มีอยู่ทั้งหมด 5 ดวง ว-ว่าไงล่ะ?」

『แค่บอกเอาไว้ ดูเหมือนว่าจะไม่ได้โกหกล่ะนะ』

 

    ซุซูกะบอกผ่านลิงค์มาเกี่ยวกับชายที่ดูท่าทางสิ้นหวัง

    ดวงละ 8 แสนงั้นเหรอ…..ดูไม่เลวซักเท่าไหร่ แต่ปัญหาก็คือหมอนี่มีข้อมูลเกี่ยวกับจุดเช็คพ้อยท์มากแค่ไหน

    ถ้าไม่ระวังล่ะก็ อาจจะไปไม่ถึงจุดเช็คพ้อยท์แรกเลยด้วยซ้ำ

    ขณะที่กำลังจะเปิดปากเพื่อถามคำถามไปนั้น การ์ดเกียร์ก็ได้สั่นขึ้นมา แจ้งเตือนว่ามีการติดต่อเข้ามา

    นี่มัน…..ภารกิจจากฝ่ายผู้ดูแลงั้นเรอะ!

    เนื้อหาคือ—-

 

【ภารกิจ! : ขณะนี้ผู้เข้าแข่งขันคิทากาว่า อุทามาโร่ ได้พิชิตเขาวงกตชั้นใต้ดินแล้ว นักล่าแห่งเขาวงกตทะเลกำลังจะตื่นขึ้นจากการหลับไหล! นักล่าที่ถูกปลดปล่อยจะคืบคลานขึ้นมาจากชั้นล่างสุดแล้วเข้าโจมตีเหล่าผู้เข้าแข่งขัน! เพื่อหยุดยั้งสิ่งนี้ ภายในเวลา 1 ชม. ผู้เข้าแข่งทุกคนจะต้องเสียสละดาวรวมกันเป็นจำนวน 100 ดวง, หรือทำให้ผู้เข้าแข่งขันคิทากาว่า อุทามาโร่ ต้องแพ้หรือหนี! ผู้เข้าแข่งขันทุกท่านมารวมใจกันเพื่อหยุดการปลดปล่อยของนักล่ากันเถอะ!】

 

「นะ!?」

 

    ป-ปล่อยภารกิจบ้าอะไรออกมาเนี่ย…..!

    ตั้งใจทำลายอันดับ 1 เต็มๆเลยไม่ใช่เรอะ! เล่นกันถึงขนาดนี้เชียว!?

    …..เอายังไงดี? อย่างแย่ที่สุดก็สามารถรออยู่ที่นี่เป็นเวลา 1 ชม. ซึ่งคนอื่นก็ไม่สามารถทำอะไรได้

    ขณะที่ผมกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น ก็ได้มีเกทปรากฏขึ้นทั่วบริเวณของชั้นที่ 1 แล้วก็ได้มีเหล่าผู้เข้าแข่งขันหลายคนโผล่ออกมา

    …..ถึงกับลงทุนเคลื่อนย้ายมากันเลยรึ ฟุ่มเฟือยกันจริง แต่ถึงอย่างงั้นก็เถอะ เร็วมาก บางทีอาจจะบังเอิญอยู่ใกล้พื้นที่ปลอดภัย หรือไม่ก็มีเพื่อนที่รออยู่ก่อนแล้ว…..

 

「ผู้เข้าแข่งขันคิทากาว่าอยู่ไหม! มีเรื่องอยากจะต่อรองด้วยเกี่ยวกับภารกิจ!」

 

    หนึ่งในเหล่าผู้เข้าแข่งขันที่เพิ่มมาถึงส่งเสียงขึ้นมา เป็นชายท่าทางดูแข็งแรงมีจมูกโด่งเล็กน้อย

    แล้วคนที่ตอบกลับ ก็เป็นชายหนุ่มที่พยายามจะขายดาวให้กับผมเมื่อซักครู่นี้เอง

 

「ช-ชั้นรู้อยู่นะ!」

「อยู่ไหนล่ะ!」

「ก-ก่อนหน้านั้น ช่วยซื้อดาวของชั้นก่อน แล้วถึงจะค่อยบอก ด-ดวงละ 1 ล้าน ทั้งหมด 5 ดวงเป็นไง」

 

    พอชายหนุ่มเจรจา ชายหนุ่มที่เพิ่งโผล่มาจากการเคลื่อนย้ายก็มองกลับด้วยสายตาเย็นชา แล้วจากนั้นก็หันหน้าไปหาคนที่ชายหนุ่มนั้นกำลังคุยด้วยอยู่จนถึงเมื่อครู่…..หรือก็คือผมเอง

 

「ผู้เข้าแข่งขันคิทากาว่าสินะ?」

「เปล่า ทักผิดคนแล้วล่ะ…..」

「ไม่มีเวลาแล้ว เราทั้งคู่ต่างก็ไม่อยากมาเสียเวลาเถียงอะไรไร้สาระกันใช่ไหมล่ะ?」

 

    …..ชิ เดอะลิ้นอยู่ในใจ

    เอาเถอะ ถ้ามาลองคิดดูมันก็แน่อยู่แล้ว ที่หน้าเว็ป HP ก็มีใบหน้าของตัวเต็งผู้ชนะอยู่ด้วย มันไม่มีทางที่กลุ่มซึ่งเตรียมตัวมาล่วงหน้าถึงขนาดนี้จะไม่ทำการตรวจสอบตัวเต็งผู้ชนะหรอก

 

「มันก็ใช่อยู่หรอกแต่ ต้องการอะไรล่ะ?」

「ได้เห็นภารกิจแล้วใช่ไหม? เพื่อประโยชน์ของทุกคน เลือกยอมแพ้ไม่ก็หนีซะ」

 

    ฮึดจมูกกลับไปแบบไม่ต้องคิด

    ไม่ว่าจะมองยังไง ไอ้ข้ออ้างนั้นมันก็ดูแย่สุดๆ อันที่จริง ในการแข่งแบบแบทเทิลรอยัลแล้ว มันควรจะถ่วงแข๊งถ่วงขาทุกคนให้มากที่สุดต่างหาก

    ชายจมูกโด่งเลิกคิ้วแสดงความไม่พอใจขึ้นมาแว่บนึง

 

「คิดว่าถ้านักล่าที่เป็นนักผจญภัยมืออาชีพถูกปล่อยออกมา ทั้งพวกชั้นแล้วก็นายต่างก็ต้องเป็นปัญหาแน่นอนไม่ใช่รึไง?」

 

    เป็นปัญหามันก็จริง พยักหน้ารับ

    แต่ว่า…..

 

「ระดับของปัญหามันต่างกันใช่ไหมล่ะ? ทางนั้นเกือบจะถึงชั้นล่างสุดแล้ว ส่วนผมอยู่ชั้นที่ 1 ขณะที่พวกนายกำลังรับมือกับนักล่า ผมก็ค่อยๆร่นระยะห่างไปได้」

 

    ณ ตอนนี้ ที่กำลังถูกคุกคามจากภัยนักล่าเป็นทางฝั่งนั้น ไม่ใช่ผม

    ในแง่หนึ่ง เจ้าภารกิจนี้สามารถมองเป็นโบนัสสำหรับผมก็ได้

 

「วางแผนจะเป็นศัตรูกับกลุ่มของชั้นพร้อมกับนักผจญภัยทั้งหมดระหว่างทางงั้นเหรอ? คงจะยากที่จะไปได้ถึงเส้นชัยนะ」

 

    พอชายจมูกโด่งพูด เหล่าผู้เข้าแข่งขันที่น่าจะเป็นพวกเดียวกันก็ทำการล้อมผมไว้ 6, 7, 8 …..รวมแล้ว 9 คน เยอะอยู่นะนี่

    …..เป็นการขู่ว่า ถ้าหากก้าวออกมาจากพื้นที่ห้ามการต่อสู้มาแม้เพียงก้าวเดียวแล้วล่ะก็ จะต้องถูกบังคับให้สู้แล้วก็สู้ไปจนกว่าเวลาการแข่งจะสิ้นสุด อย่างแย่ที่สุด ต่อให้จะร่วงไปกันทั้ง 2 ฝ่าย ก็จะลากตัวแกลงไปด้วยให้ได้ งั้นสินะ

    ก็นะ ไม่คิดว่าจะทำแบบนั้นได้จริงๆหรอก แต่…..ผมฮึดจมูก ทำสีหน้าผ่อนคลาย แล้วพูด

 

「เอาเถอะ ถ้านักล่าถูกปล่อยออกมา ผมเองก็เป็นปัญหาด้วย แต่อย่างที่คิดว่าจะให้ตกลงฟรีๆคงไม่ได้หรอก ต้องขอข้อมูลที่กลุ่มของนายมีมาทั้งหมด ไม่ว่าจะเส้นทาง จุดเช็คพ้อยท์และคำใบ้ของทุกชั้นเลย」

「…..โลภมากจริง นี่รู้อยู่รึเปล่าว่าฝ่ายไหนกันที่ได้เปรียบอยู่?」

「แน่นอน」

 

    ตอบไปทันที ฝ่ายที่ได้เปรียบในการเจรจานี้มันก็ฝ่ายผมไงล่ะ

 

「ผมจะทำตัวสบายอยู่ที่นี่ไป 1 ชม.เลยก็ได้นะรู้ไหม? ถึงจะไม่ได้อะไรกลับมา แต่ก็ไม่เสียอะไรไปเช่นกัน」

 

    สุดท้ายแล้วคนพวกนี้ก็ไม่สามารถบังคับให้ผมออกนอกพื้นที่ปลอดภัยได้ แล้วขณะที่กำลังทำเรื่องแบบนี้อยู่ เหล่าคู่แข่งรายอื่นๆก็กำลังเคลื่อนไหวอยู่ด้วย

    ชายจมูกโด่งดูท่าทางมีปัญหาอยู่หลายวินาที แต่แล้วก็จำใจพยักหน้า

 

「เข้าใจแล้ว จะส่งข้อมูลให้」

「อะ เมื่อกี้ คนนี้โกหกล่ะ」

 

    ซุซูกะพูดโดยที่ไม่ลังเล ทำเอาชายหนุ่มถึงกับเบิกตากว้าง

    ส่วนผมก็ ทันทีเลยเรอะ…..แล้วก็ถอนหายใจ

 

「อา~…..เพราะเดี๋ยวจะเสียเวลาเลยขอพูดไว้ก่อน ก็อย่างที่ได้เห็น นี่คือการ์ดที่มีสกิลจับเท็จ ถ้าหากโกหกล่ะก็สามารถบอกได้ง่ายๆ แล้วมันออกจะยุ่งยากเพราะงั้นถ้าหากว่าโกหกครบ 3 ครั้ง เรื่องนี้ก็ถือว่าจบกัน ทำตัวดีๆแล้วบริจาคดาว 100 ดวงให้ผู้ดูแลไปซะเถอะ」

 

    ชายจมูกโด่งถอนหายใจยอมแพ้「…..เข้าใจแล้ว」พร้อมพยักหน้า

 

「แต่ว่า ข้อมูลที่ให้ได้มีถึงแค่ชั้นที่ 20 เท่านั้น มากไปกว่านี้ไม่ได้ ถ้าหากว่ารับไม่ได้ล่ะก็ไม่มีข้อตกลง」

「…..ไม่ได้โกหกล่ะ」

 

    ผมรับคำบอกของซุซูกะมาคิดอยู่หลายวินาที แล้วจึงพยักหน้า

 

    หลังจากนั้น หลังจากที่ได้แลกเปลี่ยนข้อมูลและได้เห็นผมยอมแพ้ด้วยการเดิมพันดาว 1 ดวง พวกเขาก็ได้เคลื่อนย้ายกลับไปยังแนวหน้า

    จังหวะนั้นเองที่ได้เหลือบไปเห็น ดูเหมือนว่าพวกเขาเองก็มีครอบครองขลุ่ยของฮาเมลินด้วยเหมือนกัน

    ก็นะ ชายเป่าขลุ่ยแห่งฮาเมลินเคยถูกจัดการมาแล้วหลายครั้ง ก็ต้องมีบางคนที่ไอ้เจ้าตัวตลกน่ารังเกียจนั้นยอมรับอยู่บ้าง

    แม้จะบอกกับตัวเองแบบนั้น แต่ก็อดใจเต้นแรงไม่ได้เมื่อได้เห็นมัน

 

    —-อะไรกัน เจ้าความรู้สึกนี่…..ผม หรือว่า กับหมอนั่นแล้ว…..?(ตึกตัก)

 

    พักเรื่องล้อเล่นเอาไว้ก่อน

    แต่ตอนที่ได้เห็นขลุ่ยของฮาเมลินที่พวกเขามีแล้ว ก็เป็นเรื่องจริงที่รู้สึกลางไม่ดีขึ้นมา

    มันไม่ใช่เรื่องความต้องการที่จะผูกขาดจิ๊บจ๊อยกับการที่มีคนอื่นได้ใช้อุปกรณ์เวทที่มีประโยชน์แต่อย่างใด แต่มันเป็นอะไรที่คล้ายกับความรู้สึกที่ได้จากความบิดเบือนแห่งเหตุและผลระหว่างการเพอร์เฟคลิงค์

    …..ไอเทมที่ดรอปจากอิเรกูลาร์เอ็นเคาเตอร์ ไม่ได้เป็นแค่เพียงไอเทมที่มีประโยชน์เท่านั้น แต่มันยังเสมือนเป็นเครื่องหมายที่เจ้าพวกนั้นทิ้งเอาไว้บนตัวเหยื่อด้วย

    นั่นคือใครก็ตามที่ครอบครอง จะต้องเผชิญหน้ากับเจ้าพวกนั้นเข้าอีกซักวัน

    บางทีสำหรับพวกเขา การเผชิญหน้ากันอีกครั้งกับตัวตลกน่ารังเกียจนั่นคงใกล้มาถึงแล้ว

 

    เอาล่ะ จากผลลัพธ์ของข้อตกลง ก็ได้ถูกตัดสินว่าต้องอยู่ที่ชั้นนี้ไป 1 ชม. แต่มันก็ไม่ได้มีกติกาอะไรที่บอกว่าต้องอยู่เงียบๆไปทั้งชม.

    ผมจึงตัดสินใจใช้เวลานั้นไปเจรจากับพวกที่ถอนตัว

    ผลคือ ผมสามารถแลกเปลี่ยนดาวได้สำเร็จ 31 ดวงโดยการแลกกับการ์ดแรงค์ D ที่ไม่ได้ใช้

    ผมได้ดาวที่มีมูลค่า 1 ล้านจากการ์ดแรงค์ D ที่ขายได้เงินไม่เท่าไหร่ ส่วนพวกเขาที่สูญเสียกำลังรบ ก็ได้รับการ์ดแรงค์ D ไปฟรีๆ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นการ์ดที่ไม่เป็นที่นิยมก็ตาม

    พูดได้ว่าเป็นการแลกเปลี่ยนแบบ WIN-WIN

    ขณะที่กำลังทำอะไรแบบนี้อยู่ พวกระดับท็อปของเขาวงกตชั้นใต้ดินแห่งนี้ก็ค่อยๆโผล่กลับออกมาแล้วแซงผมไป แต่ก็ไม่ได้ให้ความสนใจอะไรไปมากนัก

    เพราะว่าผมมีข้อมูลจุดเช็คพ้อยท์ตามเส้นทางแล้ว เป็นความได้เปรียบมหาศาล แน่ใจว่าต้องสามารถแซงขึ้นนำไประหว่างทางได้แน่นอน

 

    และแล้วเวลากักตัว 1 ชม.ก็ได้ผ่านไป ผมรวบรวมดวงที่ได้จากการเจรจาแล้วเริ่มทำการมุ่งหน้าไปพิชิตเขาวงกตทะเล

 

    เขาวงกตทะเลนั้น ไม่สามารถใช้ Coach-a-Bower ได้เนื่องจากมันข้ามทางน้ำไม่ได้ จึงใช้พรมเวทมนตร์ในการเดินทางเป็นหลักแทน

    ตามคาดว่าพื้นที่ของพรม(ประมาณคร่าวๆได้ 1 เสื่อ) กว้างไม่พอที่จะให้การ์ดทุกใบขึ้นนั่งได้ จึงตัดสินใจเดินทางแค่ เอลิซ่าที่มีความจำเป็นในการสำรวจเขาวงกต, ยูคิที่มีหน้าที่ค้นหาและขับไล่ศัตรู, แล้วก็เร็นกะกับเมอาที่สามารถบินได้

    ในตอนนี้ยังไม่มีความจำเป็นต้องไปยังจุดคำใบ้ใดๆ พวกเราจึงมุ่งหน้าไปด้วยเส้นทางที่สั้นที่สุด

    แม้ว่าจะรู้จากการจับเท็จว่าไม่ได้โกหก แต่ก็ได้ลองไปที่จุดเช็คพ้อยท์แรกเพื่อให้แน่ใจว่าข้อมูลถูกต้องดูก่อน แต่พอเห็นว่าไม่ได้มีการหลอกลวงอะไร ก็ได้ทำการใช้เส้นทางที่สั้นที่สุดนับจากจุดนั้นไป

    เรื่องนอกเหนือการคาดการณ์ที่น่าดีใจก็คือ ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆจากผู้เข้าแข่งขันคนอื่นๆระหว่างทางเลย

    ดูเหมือนว่า พอพวกท็อปจากเขาวงกตชั้นใต้ดินเริ่มจะโผล่มา แนวคิดของพวกเขาก็ได้เปลี่ยนไปด้วย

    หรือก็คือ ยอมแพ้เรื่องที่จะได้อันดับสูงๆในการแข่ง แล้วหันไปตั้งใจเพื่อให้สามารถจบการแข่งได้ และหาดาวเอาจากคู่ต่อสู้ที่สามารถเอาชนะได้พอ

    พวกเขาคงจะเริ่มเก็บแรงเอาไว้เพื่อเตรียมตัวสำหรับการต่อสู้แย่งดาวในตอนท้ายการแข่ง

    หนึ่งสิ่งที่ต้องระวังก็คือ การขัดขวางจากเหล่าผู้เข้าแข่งขันที่ถูกจ้างโดยกลุ่มเขาวงกตทะเล แต่ดูเหมือนว่าจะรออยู่ลึกลงไปในเขาวงกต เท่าที่ผ่านมายังไม่เห็นวี่แววอะไรเลย

    ผมลัพธ์ พวกผมกลุ่มเขาวงกตชั้นใต้ดิน สามารถสำรวจผ่านไปในเขาวงกตทะเลได้โดยแทบจะไม่มีการขัดขวางเลย

 

    —–ทว่า ความราบรื่นนั้นก็มีถึงแค่ตอนที่มาถึงชั้นที่ 21

 

    ผ่านไปได้ประมาณ 3 ชม. พอมาถึงพื้นที่ปลอดภัยของชั้นที่ 21พรรคพวกของชายจมูกโด่งก็ได้มารอผมอยู่

   

「โย่ มาถึงไวกว่าที่คิดเอาไว้ซะอีกแหนะ ผู้เข้าแข่งขันคิทากาว่า」

「…..มีเรื่องอะไรรึ?」

「’โทษที แต่ทางจากตรงนี้เป็นต้นไปถูกปิดแล้ว ถ้าอยากจะผ่านไปต่อล่ะก็ ต้องจัดการพวกชั้นให้หมดซะก่อน」

「ชิ」

 

    พยายามขัดขวางกันโต้งๆเลยเรอะ

    ตอนที่ส่งข้อมูลจนถึงชั้นที่ 20 มาให้ก็มีคาดการณ์เอาไว้แล้ว แต่นึกไม่ถึงว่าจะทำกันโจ่งแจ้งแบบนี้…..

    จะทำยังไงดี….จะหนีก็ไมไ่ด้ จะว่าไปแล้ว ให้ต่อสู้ 8 รอบติดก็คงจะยาก…..

 

「นี่พวกนายทำแบบนี้กับทุกคนที่ผ่านทางตรงนี้เลยงั้นเหรอ?」

「ไม่หรอกน่า! ก็แค่ตัวเต็งที่น่าจะชนะไม่กี่คนเท่านั้นเอง ซึ่งยังไงก็ตาม นายน่ะอยู่เป็นอันดับแรกเลย ซึ่งถ้าหากนายกับตัวเต็งคนอื่นมาแล้วพยายามจะผ่านไปพร้อมกัน จะหยุดเอาไว้แค่นายเท่านั้นด้วย」

「อ่อ เหรอ….」

 

    ได้รับการจัดอันดับความสำคัญให้ถึงขนาดนี้ รู้สึกดีใจจนอยากจะร้องไห้

 

「ไงก็ขอถามเผื่อเอาไว้…..มีช่องให้พอเจรจาบ้างไหม?」

「ไม่มี กับคนอื่นพอปล่อยให้ผ่านขึ้นอยู่กับดาว แต่กับนายแล้วไม่ได้ พักอยู่ตรงนี้ไปจนกว่าหัวหน้าของพวกเราจะพิชิตเขาวงกตนี้ไปซะเถอะ」

「งั้นเหรอ…..」

 

    ไม่มีทางเลือก นอกจากต้องทำมัน สินะ

    ขณะที่ผมทำการตัดสินใจ ชายพวกนั้นก็เกิดสะดุ้ง

    ดูเหมือนว่าจะคิดไม่ถึงที่จะเลือกต่อสู้กันจริงๆ

 

「อ-โอ่ยโอ่ย เอาจริงงั้นเรอะ?」

 

    ในตอนที่พวกเราพูดด้วยอาการตื่นตกใจ จู่ๆการ์ดเกียร์ก็เกิดสั่น

    …..การติดต่อจากผู้ดูแลอีกงั้นเหรอ ชายจมูกโด่งจัดการจ้าวลงได้แล้วรึไง?

    ถ้าเป็นงั้นล่ะก็ บางทีอาจจะมีช่องพอให้เจรจากับพวกนี้ก็เป็นได้…..ขณะที่คิดอยู่แบบนั้นก็มองไปที่การ์ดเกียร์

 

『นะ!?』

 

    พรรคพวกของชายจมูกโด่งส่งเสียงตกใจ ผมเองก็พูดอะไรไม่ออก โอ่ยโอ่ย เอาจิงดิ…..

 

「โอ่ย! หัวหน้า! อยู่ที่ไหนน่ะ? ปลอดภัยรึเปล่า! โอ่ย!」

「บ้าเอ๊ย! ไม่ได้เลย! ติดต่อไปไม่ได้!」

 

    เหล่าชายหนุ่ม ส่งเสียงเรียกหัวหน้า(ที่คาดว่าเป็นชายจมูกโด่ง) กันอย่างตื่นตระหนกใส่การ์ดเกียร์ แต่ก็ไร้การตอบสนอง

    การที่การ์ดเกียร์ ซึ่งสามารถเชื่อมต่อหากัน ณ ที่ใดก็ได้ในเขาวงกต กลับไม่สามารถติดต่อได้ แสดงว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้น

    ขอแสดงความเสียใจด้วย…..คิดอยู่เช่นนั้นขณะที่จ้องมองลงไปที่การ์ดเกีย

    ตรงนั้น มีสิ่งเหล่านี้เขียนเอาไว้อยู่

 

 

【แจ้งเตือนฉุกเฉิน ณ เขาวงกตทะเล ได้รับการยืนยันถึงอิเรกูลาร์เอ็นเคาเตอร์ที่ชั้นล่างสุด ในปัจจุบันกำลังให้ทางมืออาชีพจัดการ ขอให้ผู้เข้าแข่งขันทุกท่านรอในสถานที่ที่กำหนดด้วย】

 

 

 

 

【Tips】การถ่ายทอดของมอนโคโล

    การต่อสู้ของมอนโคโลนั้น อันดับแรกจะถูกถ่ายทอดสดลงบนเน็ต จากนั้นจึงค่อยถูกตัดต่อเพื่อความบันเทิงแล้วฉายทาง TV

    สาเหตุหลักที่ถ่ายทอดการต่อสู้บนเน็ตนั้นก็เพื่อการพนัน เหล่าผู้รับชมจะสามารถซื้อตั๋ว(คล้ายคลึงกับตั๋วแทงม้าในแบบมอนโคโล) ในเวลาใดก็ได้ขณะที่รับรู้ถึงอัตราต่อรองซึ่งเปลี่ยนแปลงไปตามเวลาจริงที่ถ่ายทอด ไปจนถึงก่อนจบการต่อสู้ อัตราต่อรองก่อนการต่อสู้ที่มีอัตราต่ำ(อัตราดี) เมื่อการต่อสู้ดำเนินไปมันก็จะยิ่งคาดเดาผลได้ง่ายซึ่งก็ทำให้อัตราการหักเงินเพิ่มขึ้นตาม(อัตราไม่ดี)

    ตอนที่พวกมาโร่ที่เป็นนักเรียนคุยกันถึงมอนโคโล จะหมายถึงแบบที่ฉายผ่านทาง TV

 

 

 

 

 

ข้อมูลเพิ่มเติม

ความฝันแห่งเขาอูซาน / 巫山の夢

หมายความถึงความฝันที่ชาย-หญิงได้ร่วมสมสู่กัน, จากดำนานจีน ในสมัยจ้านกว๋อ (戰國 475-221 ปี ก่อนคริสต์ศักราช) มีอยู่ครั้งหนึ่ง ฉู่ไหวอ๋อง (楚懷王) เจ้าครองแคว้นฉู่ เสด็จประพาสมาถึงหอเกาถัง (高唐) ริมสระอวิ๋นเมิ่ง (雲夢澤) รู้สึกเหนื่อยอ่อนจึงบรรทมหลับไปบนหอนั้น ในฝันพระองค์เห็นสาวน้อยนางหนึ่งเรียกตนเองว่า “สาวเขาอูซาน” นางชื่นชมวีรกรรมของฉู่ไหวอ๋อง และเห็นใจในความอ้างว้างของพระองค์ พระองค์ได้ร่วมอภิรมย์กับสาวงามนั้นและเกิดความรักต่อกันเป็นอย่างมาก ก่อนอำลาจาก สาวงามได้กล่าวกับฉู่ไหวอ๋องว่า

“ข้าพำนักอยู่ทางใต้ของเขาอูซาน ณ บริเวณเขาสูงชะโงกเงื้อม ยามอรุณข้าเป็นเมฆ ยามสายัณห์คือไอหมอกแผ่คลุมเขา รอคอยพระองค์อยู่ที่นี่ทั้งเช้าเย็น”

 

https://imidas.jp/proverb/detail/X-02-C-28-3-0001.html

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1070339606397160&id=875483239216132&set=a.889622707802185