บทที่ 229 ผันผวน

เหอเจ๋อเข้าใจเรื่องนี้ดี หลังจากพิจารณาสักครู่ เขาก็พูดว่า “ถ้าระมัดระวังสักหน่อย การมีลูกก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร”

หวงหม่าวตื่นเต้นขึ้นมาทันที สำหรับผู้ชายคนหนึ่ง การไม่มีทายาทเป็นเรื่องที่ทุกข์ทรมานมาก โดยเฉพาะในสังคมประเทศจีน ยังมีคำกล่าวว่าการไม่มีลูกหลานเป็นความอกตัญญูที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาทุกข์ใจกับปัญหานี้มาตลอด ตอนนี้ในที่สุดก็ได้รับการแก้ไข ความดีใจในใจของเขาคงจะเดาได้ไม่ยาก เขากล่าวขอบคุณซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ก่อนที่เหอเจ๋อจะมา เขาได้รู้เรื่องราวของอาการป่วยนี้จากหวงเทียนเหยาแล้ว ในใจก็มีแผนเรียบร้อยแล้ว เขาล้วงกล่องไม้ที่พกติดตัวออกมา

เมื่อเปิดกล่องเข็ม แสงเย็นของเข็มเงินเจ็ดดาราก็ส่องสว่างทั่วทั้งห้องในชั่วพริบตา แม้แต่หวงหม่าวที่เป็นคนนอกวงการก็รู้ว่าสิ่งนี้ไม่ใช่ของธรรมดา เขาอดที่จะชื่นชมไม่ได้ และในใจก็มีความมั่นใจมากขึ้น

“ตอนนี้สะดวกรักษาไหม?”

หวงหม่าวไม่อยากถูกฝันร้ายนี้รบกวนแม้แต่วันเดียว เขารีบพูด “สะดวก! ผมจะไปสั่งการสักหน่อย รับรองว่าจะไม่มีใครมารบกวน”

เขาวิ่งออกไป แล้วกลับมาในเวลาไม่นาน เขาล็อคประตูห้องทำงานใหญ่ และตามคำสั่งของเหอเจ๋อ ถอดเสื้อนอกและกางเกงออก

เหอเจ๋อใช้นิ้วสองนิ้วหยิบเข็มเงินขึ้นมาหนึ่งเล่ม แล้วพูดว่า “อาจจะเจ็บนิดหน่อย คุณกัดฟันอดทนก็พอ”

“ทำเลยครับ ขอแค่รักษาโรคนี้ให้หายได้ ต่อให้ต้องขึ้นเขาลงหม้อร้อนผมก็ยอม” หวงหม่าวตบอกพูดอย่างห้าวหาญ

เหอเจ๋อก็ไม่ได้เกรงใจเขา เล็งตำแหน่งจุดฝังเข็ม แสงเงินที่ปลายนิ้วก็วาบขึ้น ครึ่งเข็มก็จมหายเข้าไปในต้นขาของเขา

หวงหม่าวเป็นหัวหน้าคนมานาน ปกติก็ใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย ไม่ต้องพูดถึงว่าเจ็บแค่ไหน แค่ภาพที่เห็นก็ทำให้เขาสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความตกใจแล้ว

หลังจากปักเข็มแรกลงไป เหอเจ๋อก็ไม่หยุดพัก มือดึงเข็มเงินอีกเล่มออกมา แล้วปักลงอย่างแม่นยำอีกครั้ง

ในขณะที่มือทั้งสองของเขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ดวงอาทิตย์น้อยที่สว่างราวกับกลางวันซึ่งอยู่ในตันเถียนก็ค่อย ๆ แผ่รังสีอบอุ่นออกมา แล้วเกาะติดบนเข็มเงิน ก่อนจะแทงเข้าไปในจุดฝังเข็ม

หวงหม่าวรู้สึกถึงกระแสความร้อนที่ไหลผ่านร่างกายอย่างช้า ๆ ส่วนล่างที่ไม่มีความรู้สึกมาหลายปี ก็เกิดความอบอุ่นเล็กน้อยขึ้นมาเป็นครั้งแรก

โรคของเขาก็ไม่ได้ซับซ้อนอะไร แค่ต้องทำให้เลือดที่คั่งค้างไหลเวียนก็พอ ถ้าเป็นส่วนอื่นของร่างกาย อาจจะลองผ่าตัดเพื่อทำให้เส้นเลือดไหลเวียนได้ แต่มันอยู่ใกล้กับอวัยวะเพศพอดี ปัญหาจึงซับซ้อนขึ้นมาก ถ้าหากว่าตอนนั้นมือหมอสั่นนิดเดียว…

ดังนั้น วิธีการใช้เข็มเก้าวิถีเพื่อกระตุ้นการไหลเวียนของเลือดด้วยพลังลมปราณ จึงกลายเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย

กระแสอุ่น ๆ มีอุณหภูมิสูงขึ้นเรื่อย ๆ จนในที่สุดก็แทบจะมีความรู้สึกแสบร้อน หวงหม่าวนั่งไม่ติด เจ็บปวดมาก แต่เขาก็รู้ดีว่าโอกาสหายากแบบนี้ จึงกัดฟันอดทนต่อไป

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ร่างกายของเขาเหมือนเพิ่งอาบน้ำมา เปียกชุ่มไปทั้งตัว ความรู้สึกแสบร้อนนั้นจึงค่อย ๆ จางหายไป แต่บริเวณหว่างขากลับอุ่นสบาย ไม่เย็นแข็งเหมือนก่อนหน้านี้

เหอเจ๋อดึงเข็มเงินออกอย่างรวดเร็ว เก็บกลับเข้าไปในกล่องเข็ม แล้วค่อย ๆ พ่นลมหายใจออกมา พูดว่า “เส้นเลือดเปิดแล้ว น่าจะไม่มีปัญหาอะไรแล้ว”

หวงหม่าวหลับตาลงเพื่อรับรู้ความรู้สึก ส่วนล่างที่ไม่มีความรู้สึกมาหลายปีกลับมีปฏิกิริยาเป็นครั้งแรก

การสูญเสียทำให้รู้ค่า ความรู้สึกที่ห่างหายไปนานทำให้เขาน้ำตาคลอ แทบจะร้องไห้ออกมา

“ขอบคุณหมอเทวดาที่ช่วยสร้างชีวิตใหม่ให้ผม”

เหอเจ๋อเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก เขาเหนื่อยไม่น้อยหลังจากวุ่นวายมาครึ่งค่อนวัน เขาโบกมือแล้วพูดตรง ๆ โดยไม่ปิดบังอีกต่อไป “ท่านผู้อำนวยการหวงไม่ต้องเกรงใจ ผมมีเพื่อนชื่อโอวเทียนเหิง ได้ยินว่าอยู่ที่นี่?”

แม้เขาจะมีจิตใจช่วยเหลือผู้คน แต่ก็ไม่ได้ตั้งใจมาแก้ปัญหาส่วนตัวของหวงหม่าวโดยเฉพาะ เหมือนที่เขาพูดตั้งแต่แรก นี่เป็นเพียงการแลกเปลี่ยนเท่านั้น

หวงหม่าวได้ยินชื่อนั้น ดวงตากลอกไปมาแล้วพูดว่า “ดูเหมือนจะมีคนชื่อนี้ แต่ทุกวันมีคนเข้าออกมากมาย ผมจำไม่ค่อยได้ ให้ลูกน้องช่วยตรวจสอบให้ไหม?”

เหอเจ๋อเก็บกล่องเข็มแล้วนั่งลงบนโซฟา พูดด้วยรอยยิ้ม “งั้นก็รบกวนผู้อำนวยการหวงด้วย”

หวงหม่าวโทรศัพท์ไปหลายสาย แล้วคุยเรื่อยเปื่อยไปมา แต่ชัดเจนว่าใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ท่าทีแตกต่างจากความกระตือรือร้นก่อนหน้านี้ราวฟ้ากับดิน บางครั้งพูดจาไม่รู้เรื่อง จิตใจลอยไปไหนต่อไหนแล้ว

เวลาผ่านไปกว่าชั่วโมง ใกล้เวลาเลิกงานแล้ว หวงหม่าวถึงค่อย ๆ โทรศัพท์ไปอีกสองสามสาย แล้วพูดด้วยสีหน้าขอโทษ “ขอโทษจริง ๆ ครับ พวกลูกน้องทำงานช้ามาก ตอนนี้ยังหาไม่เจอ…”

เหอเจ๋อไม่รอให้เขาพูดจบก็ขัดขึ้นมา “ผมรอได้ รอจนกว่าจะหาเจอ”

ดวงตาของหวงหม่าววาบขึ้นด้วยความไม่พอใจ เขาพูดอย่างลำบากใจ “แต่พวกลูกน้องเป็นข้าราชการกินเงินเดือนรัฐ ถึงเวลาก็เลิกงานตรงเวลา ถึงผมจะเป็นผู้อำนวยการ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้”

เหอเจ๋อเห็นเขาผลักไสและแก้ตัวอย่างไม่ปิดบัง ในใจก็รู้สึกแปลก ๆ

สองวันก่อนหลังจากคุยกับต้วนเจิง เหอเจ๋อก็นึกถึงโอวเทียนเหิงที่ถูกลากเข้ามาเกี่ยว จึงขอให้ดูว่ามีวิธีไหนที่จะช่วยเขาออกมาได้

เครือข่ายข่าวกรองของตระกูลเหอก็เก่งอยู่ ไม่นานก็เสนอแผนมาสองแผน

แผนแรกก็ง่ายที่สุด ใช้ความสัมพันธ์ระดับสูงกดดัน โอวเทียนเหิงไม่ได้ทำผิดอะไรมาก แค่ถูกลากเข้ามาเกี่ยวเท่านั้น แค่ฝากบอกกล่าวหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ปล่อยตัวออกมาก็ง่ายมาก

แต่ข้อเสียคือต้องติดหนี้บุญคุณคนอื่น และหนี้บุญคุณเป็นสิ่งที่ใช้คืนยากที่สุด

แผนที่สองน่าสนใจกว่า ตอนสืบสวนทีมข่าวกรองบังเอิญพบว่าหวงเทียนเหยาเคยช่วยชีวิตหวงหม่าวผู้อำนวยการสำนักงานตรวจสอบวินัยเอาไว้ จึงคิดจะอาศัยความสัมพันธ์นี้ดูว่าจะช่วยเหลืออะไรได้บ้าง

เหอเจ๋อเลือกแผนที่สอง เขาหาเวลาไปพบหวงเทียนเหยาและเล่าเรื่องนี้คร่าว ๆ

หวงเทียนเหยาฟังจบก็ส่ายหน้าหัวเราะขื่น ๆ เขาเคยช่วยชีวิตหวงหม่าวจริง แต่คนคนนี้ขึ้นชื่อเรื่องเห็นแก่ประโยชน์ ตอนที่ต้องการใช้ก็ประจบเอาใจ พอไม่ต้องการใช้ก็ไม่แยแส

ตอนซื้อหวงจิงอายุร้อยปี หวงเทียนเหยาถูกบีบจนหมดทางเลือก จึงคิดจะขอยืมจากคนคนนี้ แต่พอเอ่ยปากเขาก็ปัดไปปัดมา ไม่ว่าจะพูดอย่างไรก็ไม่ยอมควักกระเป๋า

เหอเจ๋อในขณะนี้ เขาก็ได้เห็นความสามารถของคนคนนี้ในการเปลี่ยนท่าทีที่เร็วกว่าการพลิกหน้าหนังสือเสียอีก ไม่สามารถนึกเชื่อมโยงได้เลยว่าคนที่เคยทุบอกรับรองไว้ก่อนหน้านี้ จะเป็นคนคนเดียวกัน

“ผู้อำนวยการหวง ความสามารถในการหักหลังของคุณ ทำให้ผมได้เปิดหูเปิดตาจริง ๆ”