บทที่ 224 แผนเริ่มต้นขึ้น

ในยุคที่โลกเชื่อมโยงเป็นหนึ่งเดียวกันเช่นนี้ การที่องค์กรขนาดใหญ่จะอยู่รอดและเติบโตได้ ย่อมเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นเพียงหน่วยงานเดี่ยว ๆ เบื้องหลังจำเป็นต้องมีเครือข่ายความสัมพันธ์ที่กว้างขวาง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศจีนที่ให้ความสำคัญกับความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล หากไม่สร้างความสัมพันธ์ที่ดีในทุกด้าน ก็จะยากลำบากในการดำเนินงาน

เหอเจ๋อโชคดีมาก เขาไม่จำเป็นต้องทุ่มเทสร้างเครือข่ายความสัมพันธ์ของตัวเองทีละเล็กละน้อยเหมือนผู้ประกอบการรายอื่น แต่สามารถอาศัยความสำเร็จของบริษัทภาพยนตร์เหอได้เลย

หลังจากประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่กับภาพยนตร์เรื่องแรก บริษัทภาพยนตร์เหอก็ได้พัฒนาก้าวหน้าไปอีกขั้น และครองตำแหน่งผู้นำในวงการสื่อของประเทศอย่างมั่นคง

เคยมีคนพูดเล่น ๆ ว่าในยุคข้อมูลข่าวสารนี้ ผู้คนเป็นเพียงตัวตลกน่าสงสารที่มีชีวิตอยู่ในโซเชียลมีเดียและสื่อสิ่งพิมพ์เท่านั้น

คำพูดนี้ดูเหมือนจะตลก แต่เมื่อคิดให้ลึกซึ้งแล้วกลับน่ากลัวมาก แม้ช่องทางการรับข้อมูลของผู้คนจะดูหลากหลาย แต่ในความเป็นจริงกลับถูกควบคุมได้ง่ายขึ้น

ต้องยอมรับว่าผู้อ่านสมัยใหม่ถูกตามใจจนเสียนิสัย ไม่จำเป็นต้องคิดอะไรเอง มักจะรับข้อมูลที่คนอื่นจัดการให้แล้วโดยไม่รู้ตัว

ดังนั้นเพียงแค่ใส่เนื้อหาที่แฝงความคิดของตัวเองลงไปในพาดหัวข่าวหน้าหนึ่งเล็กน้อย ก็สามารถมีอิทธิพลต่อความคิดของผู้อ่านและบรรลุผลที่ต้องการได้

เหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นนี้ ถือเป็นต้นกำเนิดของ ‘สงครามสื่อ’ ในอนาคต แต่เหอเจ๋อผู้ก่อเรื่องทั้งหมดนี้กลับไม่รู้อะไรเลย

นับตั้งแต่ตื่นนอนครั้งล่าสุดจนถึงตอนนี้ เขาไม่ได้หลับตามาเป็นเวลา 43 ชั่วโมงแล้ว ความเหนื่อยล้าอย่างรุนแรงโถมเข้าใส่เขาราวกับคลื่นยักษ์ เปลือกตาทั้งสองข้างรู้สึกหนักอึ้งราวกับมีน้ำหนักหลายตัน หากปล่อยตัวแม้เพียงเล็กน้อยก็อาจหลับไปได้ทุกเมื่อ

ต้วนเจิงเห็นแล้วทนไม่ไหว จึงเอ่ยปากเตือนว่า “คุณพักสักหน่อยก่อนดีไหม ให้คนอื่นมาทำแทนก็ได้นะ คุณแค่บอกวิธีให้พวกเขาก็พอ”

เหอเจ๋อใช้มือที่สั่นเทาใส่ส่วนผสมสมุนไพรอย่างสุดท้ายลงไป ยาสูตรใหม่อีกชุดหนึ่งก็เสร็จสมบูรณ์

เขาถอนหายใจยาวแล้วผ่อนคลายแขน พลางส่ายหน้าพูดว่า “คนพวกนั้นสัมผัสกับสูตรยามาไม่นาน ยังขาดประสบการณ์อยู่บ้าง ในเมื่อต้องการให้ประสบความสำเร็จในครั้งเดียว ก็ไม่อาจมีข้อผิดพลาดใด ๆ ได้ ต้องรับประกันคุณภาพให้ได้ ไม่เป็นไรหรอก เหลืออีกไม่กี่สิบชุดแล้ว เดี๋ยวก็เสร็จ”

ต้วนเจิงเข้าใจเหตุผลนี้ดี แต่เมื่อเห็นสภาพอ่อนล้าของเหอเจ๋อ เธอก็รู้สึกสงสาร วัตถุดิบที่คนงานกว่าร้อยคนเตรียมไว้ กำลังจะถูกเขาคนเดียวใช้หมดแล้ว

การทำงานซ้ำซากน่าเบื่อติดต่อกันกว่า 20 ชั่วโมง เป็นการทดสอบความอดทนที่โหดร้ายมากสำหรับคน

ไม่ใช่แค่คุณชายที่เติบโตมาอย่างทะนุถนอม แม้แต่คนงานที่เคยชินกับความยากลำบากก็มักทนไม่ไหว แต่ชายคนนี้กลับอดทนมาได้

ดวงตาของต้วนเจิงฉายแววซับซ้อน คุณชายคนนี้…แตกต่างจากคนอื่นที่เธอเคยพบมา

เธอไม่ได้พยายามห้ามปรามอีก แทนที่จะเสียเวลาไปกับเรื่องพวกนี้ เธอกลับใช้การกระทำเพื่อช่วยเหลือเขาอย่างดีที่สุด

หลังจากจัดการในช่วงนี้ ต้วนเจิงก็สามารถดำเนินการได้อย่างสมบูรณ์แบบ เธอสั่งให้นักวิจัยจัดเตรียมวัตถุดิบต่อไป จากนั้นก็คัดเลือกคนเก่ง ๆ มาเรียนรู้วิธีผสมขั้นตอนสุดท้ายจากเหอเจ๋อโดยเฉพาะ

เมื่อล็อตแรกถูกผลิตเสร็จสิ้น กล้ามเนื้อทั่วร่างของเหอเจ๋อก็สั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้เพราะความเหนื่อยล้าอย่างหนัก แม้จะเหนื่อยสุดขีด แต่ใบหน้าของเขากลับเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ

ต้วนเจิงอุ้มกองหนังสือพิมพ์ที่ยังมีกลิ่นหมึกเข้ามา แล้วเอ่ยปากว่า “สิ่งที่คุณจัดการไว้เสร็จเรียบร้อยแล้ว สื่อหลักทั้งหมดถูกยึดครองแล้ว รับรองว่าจะสร้างความฮือฮาได้แน่นอน”

เหอเจ๋อหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาพลิกดูสองสามฉบับ พยักหน้าอย่างพอใจ แล้วพึมพำกับตัวเอง “หานสื่อ ฉันวางกับดักให้คุณแล้ว สิ่งที่คุณวางแผนกับฉัน ตอนนี้ฉันจะคืนให้คุณทั้งหมด!”

เมื่อเรื่องสุดท้ายในใจเสร็จสิ้น เขาก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป ล้มลงนอนคว่ำหน้าอยู่บนโต๊ะทำงาน

ต้วนเจิงทั้งขำทั้งสงสาร ปฏิเสธความช่วยเหลือจากคนอื่น แล้วแบกเขาเข้าห้องพักด้วยตัวเอง

วันนี้เป็นวันที่ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน คนส่วนใหญ่ตื่นขึ้นมาจากความฝันเหมือนทุกวัน หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาตามความเคยชิน เปิดแอปโซเชียลที่ใช้เป็นประจำ

แต่เหตุการณ์ที่แตกต่างก็เกิดขึ้น ผู้คนมากมายประหลาดใจ หน้าฟีดของพวกเขาถูกยึดครองด้วยสิ่งเดียวกันทั้งหมด

[ยาบำรุงไป๋เฉ่า]

ด้วยความอยากรู้อยากเห็น หลายคนลองกดเข้าไปดูหน้าโฆษณา แต่พอกวาดตาดูแล้วก็หมดความสนใจทันที

บำรุงร่างกาย เสริมสร้างภูมิคุ้มกัน บำรุงอวัยวะภายใน

นี่ก็แค่คำโฆษณาเดิม ๆ ของพวกผลิตภัณฑ์เสริมอาหารน่าเบื่อ มีอะไรน่าดูกัน

ยกเว้นผู้สูงอายุบางส่วน คนหนุ่มสาวส่วนใหญ่ต่างดูถูก ปิดโทรศัพท์แล้วล้างหน้าแปรงฟันออกไปทำงานตามปกติ

นี่เป็นเพียงการเริ่มต้น เมื่อหนังสือพิมพ์ฉบับใหม่ถูกส่งถึงมือทุกคนแล้วเห็น ‘ยาบำรุงไป๋เฉ่า’ ปรากฏอยู่บนหน้าหนึ่งของทุกฉบับ หลายคนเริ่มเชื่อโดยไม่รู้ตัวว่า บางทีของพวกนี้อาจจะใช้ได้ผลจริง ๆ

แต่ในขณะที่ทุกคนกำลังลังเลอยู่นั้น ระเบิดลูกใหญ่อีกลูกก็ถูกทิ้งลงมา

ป้ายโฆษณาใหญ่ตามจุดเด่นในเมืองใหญ่ และช่วงโฆษณาของสถานีโทรทัศน์ ต่างก็ปรากฏโฆษณาใหม่นี้

สามีภรรยาคู่หนึ่งตื่นนอนตอนเช้า ไม่มีเวลาทำอาหารเช้า ต่างรีบร้อนไปทำงาน ซื้ออาหารเช้าริมทางกินลวก ๆ โดยไม่รู้ว่าถูกสุขอนามัยหรือไม่

หลังจากยุ่งวุ่นวายทั้งเช้า อาหารกลางวันก็เป็นอาหารเดลิเวอรี่คุ้นเคย

ตกเย็นเลิกงานกลับบ้าน เหนื่อยทั้งวันก็ขี้เกียจทำอะไร แวะซื้ออาหารสำเร็จรูปติดมือมาด้วย ทั้งง่ายและประหยัดแรง สองคนกินเสร็จก็เข้านอน วันรุ่งขึ้นก็วนเวียนเช่นนี้อีก

พนักงานออฟฟิศหนุ่มสาวหลายคนดูแล้วอดเหงื่อตกไม่ได้ นี่คือภาพสะท้อนชีวิตจริงของพวกเขาทุกวัน

จากนั้นภาพก็เปลี่ยนไปทันที หยุดนิ่งที่ฉากซื้ออาหารทุกครั้ง เสียงทุ้มต่ำและหนักแน่นค่อย ๆ บรรยายถึงสารอันตรายที่แฝงอยู่และผลกระทบต่อร่างกายมนุษย์อย่างช้า ๆ และสงบนิ่ง

จนถึงตอนนี้ หลายคนถึงได้เข้าใจว่า อาหารที่ดูน่ากินและหอมกรุ่นเหล่านั้น แท้จริงแล้วซ่อนอันตรายไว้ โต๊ะอาหารเล็ก ๆ กลายเป็นสวนสนุกของบริษัทเคมีไปแล้ว สารพิษมากมายไหลเข้าสู่ร่างกายโดยไม่รู้ตัว

สุดท้ายคือภาพถ่ายขาวดำของคู่สามีภรรยาหนุ่มสาว ภาพจบลงอย่างกะทันหัน ทิ้งให้ผู้คนได้ครุ่นคิดอย่างไม่รู้จบ…