บทที่ 67 ปะการังเลือดมังกร

“ห้าล้านหนึ่งแสน” เย่ซวงเอ่ยตามอย่างเนิบนาบราวกับจงใจยั่วโทสะอีกฝ่าย

ผู้คนในงานประมูลต่างเริ่มคุ้นชินกับเหตุการณ์แบบนี้เสียแล้ว ทุกครั้งที่อีกฝ่ายหนึ่งเอ่ยราคา อีกฝ่ายก็มักจะหาเรื่องก่อกวนอยู่เสมอ

เมื่อเห็นถึงความมุ่งมั่นที่จะได้ชิ้นนั้นไปครอบครองของหญิงสาวทั้งสอง บรรดาผู้ที่คิดจะเอ่ยราคาต่างก็ชั่งใจตนเอง ก่อนจะปิดปากเงียบลงอย่างชาญฉลาด

เฉินจิ้งหมิ่นเยาะหยันเบา ๆ ก่อนเอ่ยว่า “หกล้าน”

“หกล้านหนึ่งแสน!” เย่ซวงยิ้มน้อย ๆ ตามตื๊อไม่เลิก

เมื่อเห็นหญิงสาวทั้งสองปะทะกันอีกครั้ง ผู้คนในงานประมูลต่างก็เผยสีหน้าตื่นเต้นราวกับกำลังรอชมละครฉากสำคัญ ทว่าในตอนนั้นเอง เสียงทุ้มใสก็ดังขึ้นกลางห้องโถง

“สิบล้าน!”

เหอเจ๋อกำหมัดแน่น ดวงตาแดงก่ำราวกับนักพนันที่เสียจนหมดตัว เขาตัดสินใจทุ่มเงินทั้งหมดที่มีในคราวเดียว

ห้องโถงพลันเงียบสงัด ทุกสายตาต่างจับจ้องไปที่บุรุษผู้นี้ด้วยความนับถือ ผู้ที่กล้าแย่งชิงสมบัติจากปากเสือสาวทั้งสองได้ คงต้องเป็นผู้ที่มีความกล้าหาญไม่น้อยเลยทีเดียว

จางจื่อหัวคาดการณ์ราคาได้แม่นยำมาก ราคาของสมุนไพรหวงจิงอายุร้อยปีที่ขายกันในท้องตลาดก็อยู่ที่ประมาณสิบล้านหยวน ถึงแม้ว่าส่วนใหญ่แล้วจะเป็นของมีราคาแต่หาซื้อไม่ได้

เย่ซวงใช้นิ้วเคาะโต๊ะเบา ๆ ครุ่นคิดว่าจะสู้ราคาต่อหรือไม่

“คุณหนู ตามความเห็นของผม เราเลิกสนใจสมุนไพรหวงจิงอายุร้อยปีนี่เถอะครับ” พ่อบ้านเจิ้งที่เตรียมตัวมาอย่างเเบบเงียบ ๆ พูดขึ้นมาทันใด

“ทำไมล่ะ”

พ่อบ้านเจิ้งกล่าวว่า “อย่างแรก ชายหนุ่มคนนั้นจู่ ๆ ก็เพิ่มราคาขึ้นมาขนาดนี้ แน่นอนว่าของสิ่งนี้ต้องมีประโยชน์กับเขา พวกเราไม่จำเป็นต้องไปสร้างความขุ่นเคืองให้กับชายหนุ่มเพียงเพราะของที่ไม่สลักสำคัญเช่นนี้ อย่างที่สอง เงินทุนของเราก็ไม่ได้มากมาย หากต้องการประมูลของชิ้นเอกในช่วงท้าย เราต้องเตรียมตัวให้พร้อม”

เย่ซวงพยักหน้าเห็นด้วยอย่างยิ่ง เธอเงียบไปโดยไม่พูดอะไร แสดงเจตนาว่าจะไม่สู้ราคาต่อ

ส่วนฝั่งตระกูลเฉิน หลังจากที่คนสนิทของจางจื่อหัวปรากฏตัว เฉินจิ้งหมิ่นก็ล้มเลิกการเสนอราคาเช่นกัน

สองยักษ์ใหญ่ต่างก็เงียบ คนอื่น ๆ ยิ่งไม่กล้าหาเรื่องใส่ตัวเอง

“สิบล้านหยวน ครั้งที่สาม!”

เมื่อค้อนประมูลเคาะลงอย่างมั่นคง เหอเจ๋อถึงกับถอนหายใจด้วยความโล่งอก หากเขาไม่ได้สมุนไพรนี้มา เขาคงไม่รู้ว่าจะกลับไปที่ร้านยาเทียนเซิ่งจูอย่างไร

เหอเจ๋อไม่อยากดูต่อแล้ว จึงรีบไปจ่ายเงินที่หลังเวที จางจื่อหัวรออยู่ก่อนแล้ว เมื่อเห็นเขามา จางจื่อหัวจึงส่งมอบหวงจิงร้อยปีที่ห่ออย่างประณีตให้กับเขา

“ยินดีด้วยนะ เสี่ยวเหอ”

“ขอบคุณมากครับ พี่ใหญ่จาง ความช่วยเหลือครั้งนี้ ผมไม่มีวันลืม โอกาสหน้าจะตอบแทนอย่างงาม”

ดวงตาของจางจื่อหัวฉายแววพึงพอใจที่เขาลงทุนลงแรงขนาดนี้ ก็เพื่อรอคำพูดนี้ไม่ใช่หรือ？

หลังจากได้หวงจิงร้อยปีมาแล้ว เหอเจ๋อก็กลับไปที่ห้องประมูล โรคของหวงเทียนเหยาไม่เร่งด่วนขนาดนั้น และกวนหลิงก็ยังอยู่ที่นี่ เขาไม่สามารถจากไปคนเดียวได้

สำหรับคนทั่วไปที่มาร่วมงานประมูล นี่เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยที่ไม่สำคัญอะไร พวกเขาลืมมันไปอย่างรวดเร็ว ความสนใจของทุกคนล้วนมุ่งไปที่สินค้าชิ้นเอกที่กำลังจะถูกนำมาประมูล

“ในนามของตระกูลจาง ผมขอขอบคุณทุกท่านที่มาร่วมงานประมูลการกุศลในครั้งนี้ สินค้าชิ้นต่อไปนี้ คือสินค้าชิ้นสุดท้ายที่จะนำมาประมูลในวันนี้แล้วครับ”

ทันทีที่เขาพูดจบ พนักงานก็เข็นรถเข็นคันเล็กเดินมา ทุกคนที่อยู่ในงานต่างกลั้นหายใจเบิกตากว้างจ้องมองไม่วางตา

“ปะการังเลือดมังกร”

หลังจากเปิดผ้าคลุมสีแดงออก ปฏิกิริยาแรกของคนส่วนใหญ่คือความงุนงง เพราะชื่อนี้ไม่คุ้นหูอย่างมาก พวกเขาไม่เคยได้ยินมาก่อน

“นี่มันอะไรกันเนี่ย” กวนหลิงพูดอย่างสงสัย

บนรถเข็นมีต้นไม้เล็ก ๆ สูงประมาณหนึ่งเมตร รูปทรงแปลกตา ใสราวกับทำจากแก้ว

ดวงตาของเหอเจ๋อเป็นประกาย เขากลั้นความตื่นเต้นไว้พลางพูดว่า “นี่เป็นสมุนไพรทะเลลึกที่หายากมาก โดยปกติแล้วมนุษย์ไม่สามารถเข้าถึงเขตทะเลที่มันเติบโตได้ แต่มีสัตว์ทะเลชนิดหนึ่งที่ชื่อว่าปลาแองเกลอร์จะกินมันเข้าไปแล้วค่อย ๆ ย่อย ดังนั้นจึงมีโอกาสพบสมุนไพรนี้ในท้องของพวกมันเมื่อถูกจับได้ มันหายากมาก”

กวนหลิงได้ยินดังนั้นก็อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ เธอถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่า “แล้วมันใช้ทำอะไรล่ะ”

เหอเจ๋อสูดหายใจเข้าลึก ๆ นึกถึงบันทึกในหนังสือแล้วพูดว่า “ปะการังเลือดมังกรเป็นยารักษาแผลชั้นยอด ไม่ว่าจะบาดเจ็บสาหัสแค่ไหนก็รักษาได้ หากนำมาปรุงเป็นยาก็จะสามารถชุบชีวิตคนตาย ปลูกเนื้อหนังขึ้นมาใหม่ได้ แม้จะเหลือลมหายใจเฮือกสุดท้ายก็สามารถกลับมามีชีวิตได้”

จริง ๆ แล้วยังมีอีกอย่างที่เขาไม่ได้พูดออกมา โดยปกติแล้ว ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นพลังชี่ จะได้รับผลจากการใช้สมุนไพรและของวิเศษลดน้อยลง เนื่องจากพวกเขาเชื่อมโยงกับสวรรค์และโลก แต่จากคำอธิบายในหนังสือ สิ่งที่ยอดเยี่ยมที่สุดของปะการังเลือดมังกรก็คือ แม้แต่ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นพลังชี่ ก็ยังได้รับผลลัพธ์เช่นเดียวกัน

บนเวทีประมูล จางจื่อหัวได้แนะนำในลักษณะเดียวกัน หลังจากที่ทุกคนฟังจบ ก็พากันสูดหายใจด้วยความตกตะลึง นี่เป็นการประกาศอย่างชัดเจนว่าสิ่งนี้เตรียมไว้สำหรับผู้ฝึกยุทธ์ขั้นพลังชี่

ดวงตาของเย่ซวงเปล่งประกายร้อนแรง เธอเป็นถึงผู้ฝึกยุทธ์ขั้นพลังชี่ เธอจึงเข้าใจถึงคุณค่าของปะการังเลือดมังกรเป็นอย่างดี จึงตะโกนออกไปอย่างร้อนรนว่า “สามสิบล้าน”

คำพูดของเธอทำให้หลายคนที่กำลังจะเสนอราคาต่างรู้สึกสิ้นหวัง แต่มันก็กระตุ้นให้คนที่วางแผนไว้แล้วเข้าสู่การต่อสู้แย่งชิงราคาที่ดุเดือดอย่างรวดเร็ว

แม้ว่าเหอเจ๋อจะคาดการณ์ไว้ว่าปะการังเลือดมังกรอาจจะถูกประมูลไปในราคาที่สูงลิ่ว แต่ราคาระหว่างการซื้อขายขั้นสุดท้ายก็ยังทำให้เขาตกใจอย่างมาก

“สองร้อยห้าสิบล้าน”

กวนหลิงรีบจดตัวเลขลงบนต้นฉบับ เหลือบมองเหอเจ๋อที่ตาค้างด้วยความตกตะลึง ก่อนจะยิ้มแล้วพูดว่า “อย่าตกใจไปเลย ฉันเคยเห็นคนยอมควักเงินมากกว่าสองร้อยล้านเพื่อซื้อถ้วยโบราณเอาไว้จิบชาด้วยซ้ำ คนรวย ๆ น่ะมีเยอะแยะไป”

เหอเจ๋อพยักหน้าเห็นด้วย ตัวเลขการซื้อขายที่ดูเหมือนจะเกินจริง แต่จริง ๆ แล้ว เย่ซวงที่ซื้อไปนั้นยังถือว่ากำไรอยู่บ้าง เพราะปะการังเลือดมังกรนั้นเปรียบเสมือนหนึ่งชีวิต มูลค่ากว่าสองร้อยล้านแม้จะดูแพง แต่เชื่อว่ามีคนจำนวนไม่น้อยที่เต็มใจจ่ายเพื่อแลกกับหนึ่งชีวิต

งานประมูลการกุศลในครั้งนี้จบลงด้วยดี ผู้คนต่างพูดคุยถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนี้อย่างตื่นเต้น ก่อนจะทยอยกันออกจากโรงแรมเป็นกลุ่ม ๆ

กวนหลิงกล่าวลาเหอเจ๋อก่อนจะรีบนำข้อมูลที่บันทึกไว้กลับไปที่สำนักพิมพ์

เหอเจ๋อลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจไม่กลับบ้าน แต่เลือกไปนั่งที่ร้านอาหารฟาสต์ฟู้ดฝั่งตรงข้ามโรงแรมแทน

หลังจากงานประมูลสิ้นสุดลง เย่ซวงก็ไปที่หลังเวทีเพื่อดำเนินการเรื่องการรับมอบสินค้า เนื่องจากเธอประมูลของไว้หลายชิ้น จึงไม่ได้นำกลับไปทีละชิ้น

“คุณหนูเย่ กรุณาตรวจสอบรายการสินค้าด้วยค่ะ”

เย่ซวงตรวจสอบอีกครั้งเพื่อความแน่ใจว่าทุกอย่างครบถ้วน ก่อนจะยื่นบัตรเครดิตให้กับพนักงานเพื่อชำระเงิน หลังจากนั้นเธอกับคนของตระกูลจางก็ช่วยกันขนย้ายสมุนไพรล้ำค่าที่บรรจุหีบห่ออย่างดีขึ้นรถเก๋งสีดำ ก่อนจะขับออกไป