บทที่ 53 คาสิโนโบโล

“คุณผู้ชายมาลองเสี่ยงโชคหรือว่าอยากเล่นแบบจัดหนักคะ”

เหอเจ๋อมีจิตวิญญาณใฝ่รู้ จึงเอ่ยถามว่า “แบบไหนต่างกันบ้างครับ”

หญิงสาวร่างเล็กอธิบายอย่างใจเย็นว่า “คาสิโนโบโลมีประวัติศาสตร์ยาวนานกว่าร้อยปี มีรูปแบบการเล่นหลากหลาย เพื่อตอบสนองความต้องการของลูกค้าที่แตกต่างกัน เราจึงแบ่งพื้นที่ออกเป็นส่วน ๆ หากคุณแค่อยากลองเสี่ยงโชคก็สามารถไปที่โซนทุนน้อย ซึ่งเดิมพันไม่เกินหนึ่งแสนบาท แต่ถ้าอยากเล่นแบบจัดหนัก ก็ไปที่โซนสนุก สำหรับเดิมพันตั้งแต่หนึ่งล้านบาทขึ้นไปได้เลยค่ะ”

เหอเจ๋อฟังแล้วก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง ในเมืองกว่างหนาน ครอบครัวทั่วไปมีรายได้ปีละหนึ่งแสนบาทก็นับว่าสุขสบายแล้ว แต่ที่นี่กลับถือว่าเป็นแค่ ‘ทุนน้อย’ ถ้าอย่างนั้น รายได้ของคาสิโนแห่งนี้ในแต่ละวันคงสูงจนน่าตกใจ

หลังจากครุ่นคิดครู่หนึ่ง เขาก็เลือกไปที่โซนสนุกสำหรับเดิมพันตั้งแต่หนึ่งล้านบาทขึ้นไป เพราะเขาต้องทำให้เงินสิบล้านนั้นกลายเป็นเงินที่ ‘ถูกกฎหมาย’ โดยเร็วที่สุด

แววตาของหญิงสาวร่างเล็กฉายแววประหลาดใจ ไม่คิดว่าชายหนุ่มที่ดูธรรมดาคนนี้จะเป็นนักพนันรายใหญ่

มารยาทที่ฝึกฝนมาอย่างดีทำให้ความประหลาดใจของเธอหายวับไปอย่างรวดเร็ว เธอกลับมายิ้มและพูดว่า “เชิญทางนี้ค่ะ!”

เหอเจ๋อเดินตามหญิงสาวร่างเล็กผ่านห้องโถงใหญ่ เลี้ยวไปเลี้ยวมาจนถึงตัวลิฟต์ที่ซ่อนอยู่

“กรุณารอสักครู่ จะมีคนมารับคุณค่ะ” หญิงสาวร่างเล็กยืนรออยู่ข้าง ๆ เมื่อพูดจบ

หลังจากรออยู่ครู่หนึ่ง เห็นว่าเหอเจ๋อไม่มีท่าทีอะไร หญิงสาวก็หน้าแดงก่ำ ยืนเขย่งปลายเท้า และจูบลงบนใบหน้าของเขาอย่างรวดเร็ว!

“นี่…” เหอเจ๋อตกตะลึง ไม่เข้าใจว่าเธอหมายความว่าอย่างไร

หญิงสาวหัวเราะคิกคักอย่างขี้เล่น “คุณหล่อมาก นี่ถือเป็นทิปให้ฉันก็แล้วกัน”

เหอเจ๋อถึงได้นึกขึ้นได้ว่า ในที่แบบนี้ต้องให้ทิปพนักงาน

พนักงานต้อนรับอย่างหญิงสาวร่างเล็กคนนี้เงินเดือนน้อยมาก รายได้หลักมาจากทิป หลายคนกล้าหาญมาก เพื่อให้ได้เงินมากขึ้น ถึงกับปล่อยให้ลูกค้าลวนลาม

นี่เป็นกฎที่รู้กันอยู่แล้ว ทุกคนต่างก็ทำเป็นไม่สนใจ ต่างก็รู้กันดีแก่ใจ

แต่ลูกค้าที่ถูก ‘ลวนลาม’ อย่างเหอเจ๋อ คงเป็นครั้งแรกในรอบหลายร้อยปีที่คาสิโนโบโลเปิดทำการ

หลังจากคิดทบทวนแล้ว เหอเจ๋อก็ไม่ได้หลงตัวเอง คิดว่าหญิงสาวคนนี้ชอบเขา เพียงแต่รู้สึกทึ่งในไหวพริบของเธอ ที่คิดหาวิธีเตือนเขาให้จ่ายทิปอย่างแยบยลเช่นนี้ได้

ครั้งนี้เขาพกเงินสดติดตัวมาเป็นสิบล้าน หยิบธนบัตรออกมาสองสามใบแล้วยื่นให้เธอ พูดพร้อมรอยยิ้มว่า “คุณสวยและมีเสน่ห์มาก”

“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวรับเงินแล้วเตือนว่า “ถ้าคุณไม่อยากเปิดเผยตัวตน ที่นั่นมีหน้ากากให้ใช้ฟรีค่ะ”

เหอเจ๋อมองไปตามทิศทางที่เธอบอก ปรากฏว่ามีโต๊ะตัวหนึ่งอยู่ตรงนั้น บนโต๊ะมีหน้ากากสวยงามหลากหลายรูปแบบวางอยู่

แน่นอนว่าเขาไม่อยากถูกคนอื่นจำได้ จึงเลือกหน้ากากซุนหงอคงมาสวม

ไม่นานลิฟต์ก็เปิดออก เหอเจ๋อล่ำลาหญิงสาวแล้วเดินเข้าไปในลิฟต์

หลังจากรู้สึกเหมือนร่างกายเบาหวิวอยู่ครู่หนึ่ง ประตูลิฟต์ก็เปิดออก ความร้อนและเสียงอึกทึกก็โถมเข้าใส่ แสงไฟเจิดจ้าทำให้เขาลืมตาไม่ขึ้นชั่วขณะ

หลังออกจากลิฟต์ ก็มีพนักงานพาเขาไปแลกชิป

เหอเจ๋อไม่เกรงใจ แลกชิปมาห้าล้าน แต่เขาก็ไม่ได้รีบลงไปเล่นพนัน ทว่ากลับเดินดูรอบ ๆ ก่อน

ครั้งนี้เขามาเพื่อหาวิธีฟอกเงิน ไม่ได้มาเล่นพนันจริง ๆ ยิ่งกว่านั้น เขาอยู่ในเมืองหลินอันมากว่ายี่สิบปีแล้ว สำหรับการพนัน ถึงจะไม่เชี่ยวชาญ แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่รู้อะไรเลย

ตอนที่เขากำลังจะเข้าไปในโซนสนุก ชายร่างสูงใหญ่ผิวเหลืองก็มาถึงที่หน้าประตูคาสิโนโบโล

พนักงานสาวในชุดกระต่ายที่ผ่านคนมามากมาย มองแวบเดียวก็รู้ว่าเขาไม่ใช่คนจีน แต่มาจากเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

จากประสบการณ์ของพวกเธอ ยิ่งคนที่มาจากที่ไกล ๆ แบบนี้ จะยิ่งชอบทำตัวรวย

พนักงานสาวสองคนที่มีสะโพกใหญ่และเอวบางเดินเข้ามาหาเขา ก่อนจะโอบแขนเขาไว้ทั้งซ้ายและขวา แล้วเอาหน้าอกใหญ่ ๆ ของพวกเธอถูไถไปมา

ชายคนนั้นดูเหมือนจะไม่ค่อยชินกับการสัมผัสใกล้ชิดเช่นนี้ แต่ไม่นานเขาก็ผ่อนคลาย ลูบก้นของทั้งสองคนอย่างคุ้นเคย และเดินเข้าไปในคาสิโนพร้อมกับพวกเธอ

….

เมืองกว่างหนาน

ค่ำคืนนั้น เหอซู่โหรวนอนพลิกไปพลิกมาบนเตียง เธอนอนไม่หลับ ก่อนจะสะกิดสามีของเธอที่นอนอยู่ข้าง ๆ “หมิงเจี๋ย วันนี้ฉันไปหาพี่ชาย เขาดูเย็นชาใส่ฉันมาก ไม่รู้ว่าเขาเริ่มสงสัยแล้วหรือเปล่า”

ดวงตาของเติ้งหมิงเจี๋ยฉายแววเบื่อหน่าย แต่เขาก็อดทนพูดว่า “เธอไม่ต้องกังวลไปหรอก ทุกอย่างเราก็จัดการเรียบร้อยดี เขาหาหลักฐานไม่ได้ ถึงสงสัยก็ไม่มีประโยชน์”

เหอซู่โหรวยังคงไม่วางใจ ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก็พูดอย่างหัวเสีย “ทั้งหมดเป็นความผิดของเด็กนั่น ถ้าไม่ใช่เพราะเขายุ่งเรื่องชาวบ้าน แผนของเราก็สำเร็จไปนานแล้ว! ว่าแต่ ที่ให้ไปกำจัดเขา ตอนนี้ได้เรื่องหรือยัง”

เติ้งหมิงเจี๋ยพลิกตัวแล้วพูดว่า “ฉันจ้างทหารรับจ้างที่เพิ่งกลับมาจากแอฟริกาโดยเฉพาะ รับรองว่าครั้งนี้ ไปแล้วไม่กลับมาแน่นอน”

เหอซู่โหรวถึงกับถอนหายใจด้วยความโล่งอก พูดอย่างแผ่วเบาว่า “เพื่อช่วยคุณ ฉันถึงกับไม่สนใจความผูกพันฉันพี่น้อง คุณต้องรักษาสัญญากับฉันนะ”

เติ้งหมิงเจี๋ยหันไปกอดเธอ พูดอย่างอ่อนโยนว่า “เป็นสิบ ๆ ปีแล้ว เธอยังไม่รู้จักฉันอีกเหรอ”

เหอซู่โหรวส่งเสียงตอบรับเบา ๆ แล้วค่อย ๆ ผล็อยหลับไป

ในห้องที่มืดสนิท แววตาของเติ้งหมิงเจี๋ยฉายความซับซ้อน ไม่อาจคาดเดาได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

ผู้คนเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน ต่างก็พากันหลับใหลไป แต่ที่คาสิโนโบโล บรรยากาศที่ร้อนแรงเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น

คนที่เล่นอยู่ในโซนสนุก ล้วนเป็นเถ้าแก่ที่ร่ำรวย พวกเขามักจะยุ่งกับเรื่องต่าง ๆ มากมายในชีวิตประจำวัน พวกเขามาที่นี่เพื่อสัมผัสกับความตื่นเต้นเร้าใจ การเล่นที่ซับซ้อนเกินไป พวกเขาก็ไม่เข้าใจ ดังนั้นที่นี่จึงเป็นการพนันแบบคลาสสิกที่พบบ่อย เช่น บาคาร่า แบล็กแจ็ก

เหอเจ๋อเดินวนไปวนมาหลายรอบ ลองเล่นไปสองสามรอบ เขาก็ไม่เชี่ยวชาญการพนันเท่าไหร่ แต่โชคดีที่ชนะบ้าง แพ้บ้าง ได้กำไรเล็กน้อย

ตอนที่เขากำลังจะลงไปลองเสี่ยงโชคอีกครั้ง หางตาก็สะดุดเข้ากับบางอย่าง เขาจึงเดินอ้อมไปหาบริกรที่สวมชุดยูนิฟอร์มสีดำคนหนึ่ง

“ขอน้ำเปล่าหนึ่งแก้ว เอาน้ำแข็งเยอะ ๆ”

จางเสี่ยวเถารู้สึกว่าเสียงของผู้ชายคนนี้คุ้น ๆ อยู่บ้าง แต่โลกนี้กว้างใหญ่ไพศาล เธอจึงไม่ได้คิดอะไรมาก พลางพยักหน้าแล้วไปหยิบน้ำเปล่าที่เคาน์เตอร์ยื่นส่งให้ “หงอคง”