บทที่ 167 หลินเสี่ยว

เสียงโทรศัพท์ดังต่อเนื่องเป็นเวลานาน ก่อนที่จะมีเสียงขี้เกียจดังมาจากปลายสาย

“ใครโทรมาดึก ๆ ดื่น ๆ แบบนี้? มีอะไรพรุ่งนี้ค่อยคุยไม่ได้หรือไง”

หานสาวอึกอัก ด้วยความตื่นเต้นทำให้ลืมสิ่งที่คิดไว้ในหัวไปหมด แล้วพูดว่า “ยินดีด้วยค่ะ คุณถูกรางวัลที่สอง”

“พวกหลอกลวง บ้าจริง ๆ ฉันไม่ได้ถูกรางวัลอะไรทั้งนั้น อย่าโทรมาอีก!”

เหอเจ๋อที่ยังงัวเงียอยู่ วางสายอย่างหงุดหงิด แล้วพลิกตัวกลับไปนอนหลับต่อ

หานสาวถือโทรศัพท์อย่างงง ๆ แล้วตบหน้าตัวเองเบา ๆ พลางบ่นว่า “หานสาว เธอช่างโง่จริง ๆ แค่เรื่องเล็ก ๆ แค่นี้ก็ทำไม่สำเร็จ”

……

หลังจากรายการได้ออกอากาศและประสบความสำเร็จอย่างมาก ทำให้บรรดาผู้ลงโฆษณาเห็นโอกาส พวกเขาทุ่มเงินมหาศาลเพื่อเตรียมการแข่งขันรอบที่สองอย่างเร่งด่วนในวันถัดมา

เหอเจ๋อซึ่งมีร่างกายแข็งแรง ไม่เป็นอะไรเลย แค่พักหนึ่งคืนก็ฟื้นตัวแล้ว แต่ดาราคนอื่น ๆ ไม่ไหว ต่างมีรอยคล้ำใต้ตาและบ่นกันใหญ่ แต่ก็ไม่มีใครยอมถอนตัว

การจับฉลากรอบที่สองจัดขึ้นที่สำนักงานใหญ่ของบริษัทภาพยนตร์เหอ เหอเจ๋อขับรถมาถึงบริษัทตามเวลาที่แจ้งไว้ล่วงหน้า เขาเพิ่งจอดรถในลานจอดรถ ก็มีสาวน้อยสวมชุดกระโปรงสีชมพูกระโดดออกมา มือถือช่อดอกไม้ พูดอย่างตื่นเต้นว่า “เหอเจ๋อ ฉันรักคุณ ฉันอยากแต่งงานกับคุณ อยากมีลูกให้คุณ”

เหอเจ๋อตกใจ เหงื่อเย็น ๆ ไหลลงมาที่หน้าผาก เขาพูดว่า “ตามการวิจัยทางการแพทย์ มนุษย์ไม่สามารถมีลูกเป็นลิงได้หรอกนะ”

พูดจบเขาก็วิ่งหนีไปทันที โดยไม่รอให้สาวน้อยที่งงงวยได้ตั้งตัว

เขาคิดว่าตัวเองแข็งแรงมาก ไม่มีใครไล่ทันแน่ ๆ แต่พอเลี้ยวไปอีกทาง ก็มีสาวอีกคนกระโดดออกมาขวางหน้าเขาไว้ คนนี้แต่งตัวเกินไปกว่านั้น สวมชุดแต่งงานสีขาว

“เหอเจ๋อ ฉันหนีออกมาจากงานแต่ง ฉันแค่อยากถามคุณว่า พวกเราจะมีโอกาสแต่งงานกันไหม…”

“ไม่มี!” เหอเจ๋อตอบอย่างเด็ดขาด แล้วเร่งความเร็ววิ่งผ่านเธอไป ทิ้งให้หญิงสาวยืนงง

ระยะทางเพียงไม่กี่ร้อยเมตรในลานจอดรถ เหอเจ๋อต้องฝ่าด่านอุปสรรคมากมายกว่าจะออกมาได้

ในที่สุดเขาก็ได้เห็นแสงสว่าง แต่ยังไม่ทันได้หายใจหายคอ ก็มีสาว ๆ อีกกลุ่มใหญ่วิ่งเข้ามา

ถ้าปล่อยให้วุ่นวายแบบนี้ต่อไป อาจจะพลาดเวลาจับฉลาก เหอเจ๋อจึงคิดแผนขึ้นมา เขาก้มหน้าลงแล้วตะโกนเสียงดัง “เหอเจ๋อถูกคนขอแต่งงานอยู่ข้างล่างนั่น พวกคุณรีบไปเถอะ ไม่งั้นจะไม่ทัน!”

สาว ๆ พอได้ยินเช่นนั้นก็ไม่ยอมแพ้ รีบวิ่งลงไปช่วยชายหนุ่มกันอย่างรวดเร็ว

เหอเจ๋อถอนหายใจ ในใจคิดว่าโชคดีที่รอดพ้นจากเหตุการณ์นี้ไปได้ แต่พอเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ก็ได้ยินเสียงไพเราะดังขึ้นข้างหู

“เดี๋ยวก่อนค่ะ”

หัวใจของหลินเสี่ยวเต็มไปด้วยความกังวล เธอมาจากครอบครัวธรรมดา พ่อแม่ฝากความหวังทั้งหมดไว้กับเธอ ตั้งแต่เด็กเธอพยายามอย่างหนัก ในที่สุดสวรรค์ก็ไม่ทอดทิ้งคนที่มีความพยายาม เธอสอบติดมหาวิทยาลัยชื่อดังในฝัน ตอนจบการศึกษายังได้รับโอกาสฝึกงานที่บริษัทภาพยนต์เหอ ซึ่งเป็นที่ใฝ่ฝันของทุกคน แต่ไม่คิดเลยว่าวันแรกที่มาทำงาน เธอกลับ…หลงทางในบริษัท

จริง ๆ แล้วก็ไม่ใช่ความผิดของเธอ บริษัทภาพยนต์เหอมีพื้นกว้างใหญ่ แค่ตึกก็มีหลายสิบตึก แม้แต่พนักงานเก่าก็ยังหลงทางบ่อย ๆ ไม่ต้องพูดถึงหลินเสี่ยวที่มีนิสัยขี้หลงขี้ลืมมาตั้งแต่เด็ก

เห็นว่าใกล้จะถึงเวลาเข้างานแล้ว ถ้าวันแรกที่มาทำงานเธอมาสายแน่นอนว่าจะทำให้หัวหน้ามีความประทับใจที่แย่มาก เธอกังวลจนแทบจะร้องไห้ออกมา โชคดีที่ตอนนั้นเธอเห็นชายคนหนึ่งสวมสูทเดินผ่านมาอย่างรีบร้อน เธอรวบรวมความกล้าวิ่งเข้าไปหา พูดอย่างประหม่าว่า “สวัสดีค่ะ ฉันเป็นพนักงานใหม่ของบริษัทภาพยนต์เหอ ฉันไม่รู้จักทางที่นี่ รบกวนคุณพาฉันไปแผนกบุคคลได้ไหมคะ?”

ชายคนนั้นฟังแล้วตบอกตัวเอง ทำท่าเหมือนโล่งอก พูดอย่างใจดีว่า “ตามผมมาสิ”

หลินเสี่ยวดีใจมาก รีบขอบคุณหลายครั้ง แอบมองชายคนนั้นด้วยหางตา หล่อจังเลย!

การบริหารภายในกลุ่มบริษัทเหอเข้มงวดมาก ในเวลาทำงานทุกคนต้องอยู่ประจำตำแหน่งของตัวเอง ไม่มีใครกล้าทำอะไรตามใจชอบ หลินเสี่ยวตามชายคนนั้นมาถึงแผนกบุคคลอย่างราบรื่น

หลังจากขอบคุณไปยกใหญ่ เธอเดินเข้าไปในแผนก แปลกใจที่พบว่าทุกคนจ้องมองเธอด้วยสีหน้าแปลก ๆ

หลินเสี่ยวสมองหยุดทำงานทันที พูดอย่างหวาด ๆ ว่า “ขะ…ขอโทษค่ะ ฉันมาสาย เพราะว่าฉันไม่รู้จักทาง เลยทำให้…”

หัวหน้าแผนกบุคคลพูดขัดขึ้นมา ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม “ไม่เป็นไรหรอก ยังเหลืออีกห้านาทีกว่าจะถึงเวลาเข้างาน เธอไม่ได้มาสาย บริษัทค่อนข้างใหญ่ เธอไม่คุ้นเคยก็เป็นเรื่องปกติ งั้นแบบนี้นะ หม่าลี่คุณวางงานในมือก่อน พาหลินเสี่ยวไปทำความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมการทำงานหน่อย”

หญิงวัยกลางคนท่าทางคล่องแคล่วเดินเข้ามา ยิ้มแล้วพูดว่า “เรียกพี่ว่าพี่ลี่ก็ได้นะ ต่อไปนี้อยู่กับพี่นี่แหละ มีอะไรไม่เข้าใจก็ถามได้เลยนะ”

หลินเสี่ยวมองรอยยิ้มอ่อนโยนของทุกคน หัวใจเธอรู้สึกอบอุ่น บริษัทใหญ่แตกต่างจริง ๆ ทุกคนดีกันขนาดนี้ ก่อนหน้านี้เธอยังกังวลว่าถ้าโดนรังแกจะทำอย่างไรดี

แล้ววันแรกของการฝึกงานก็ผ่านไปอย่างราบรื่น ไม่มีการรังแก ไม่มีเจตนาร้าย ทุกอย่างช่างดีงาม แม้แต่หัวหน้าแผนกบุคคลยังควักกระเป๋าเลี้ยงข้าวต้อนรับเธอ

หลินเสี่ยวรู้สึกมึนงงกับทุกสิ่ง จนกระทั่งเธอบังเอิญได้ยินหัวหน้าแผนกคุยโทรศัพท์

“ฮ่า ๆ พวกคุณโดนหลอกกันหมดแล้ว คุณชายของเราซ่อนสาวสวยไว้ พนักงานใหม่ของแผนกเราคุณชายมาส่งเองเลยนะ แต่เรื่องนี้อย่าเผยออกไปเด็ดขาดนะ ไม่งั้น…”

หลินเสี่ยวฟังแล้วตกตะลึง นึกถึงหนุ่มหล่อที่พาเธอมาเมื่อเช้า จู่ ๆ ก็ยิ้มออกมา คิ้วสวยของเธอโค้งเหมือนพระจันทร์เสี้ยว

เหอเจ๋อไม่ได้ใส่ใจกับเหตุการณ์สั้น ๆ นี้ แม้แต่ไม่รู้ตัวว่าตัวเองได้แฟนสาวเพิ่มขึ้นมาอย่างง ๆ

ในห้องทำงานของผู้จัดการใหญ่ เขาพบกับจางเหวินฉี พูดอย่างหงุดหงิดว่า “แฟนคลับพวกนี้น่ากลัวมาก ยังไม่ทันเจอหน้าก็บอกจะแต่งงาน ถ้าผมเป็นคนเจ้าชู้ไม่รักใครจริงล่ะ?”

“ถ้าอย่างนั้นฉันก็ต้องขอบคุณพระเจ้าจริง ๆ” จางเหวินฉีวางเอกสารในมือลง แล้วหัวเราะพลางกล่าวว่า “เมื่อคืนฉันยังขอพรให้นายรีบ ๆ มีลูกชายสักคนเลย ฉันจะได้เป็นอาเสียที แล้วตระกูลของพวกเราก็จะได้เจริญรุ่งเรืองขึ้น”

เหอเจ๋อ “……”

จางเหวินฉีหัวเราะคิกคัก โบกมือแล้วพูดว่า “ฮ่า ๆ ๆ ล้อเล่นน่ะ รีบไปเตรียมตัวเถอะ เรื่องหัวข้อจับฉลากครั้งนี้ ต้องการให้ฉันบอกใบ้ไหม?”