บทที่ 166 ความฝัน

ในขณะที่ผู้ชมทั่วประเทศกำลังวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างคึกคัก เรือใบลำเล็กในช่องแคบเหลยหมิงก็ยังคงมุ่งหน้าต่อไปอย่างไม่ย่อท้อ

แม้ว่าจะมีฉลามร้ายมาก่อกวนระหว่างทาง แต่ด้วยความเมตตาของสวรรค์ ลมแรงได้พัดพาพวกเขาไปไกล จนสามารถคว้าอันดับสามได้สำเร็จ และผ่านเข้ารอบต่อไป

ทันทีที่เรือใบมาถึงอีกฝั่งของช่องแคบเหลยหมิง นักข่าวจำนวนมากที่รออยู่ก่อนแล้วก็กรูกันเข้ามา เหอเจ๋อเห็นกล้องและไมโครโฟนมากมายก็ปวดหัวไปหมด จึงต้องดึงตัวหานสาวออกมารับหน้าแทน ส่วนตัวเองอ้างว่าไม่สบาย แล้วรีบขึ้นรถที่ทีมงานเตรียมไว้ให้

ตอนที่เขาคิดว่าทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ก็เห็นใบหน้าคุ้นเคยนั่งยิ้มกริ่มอยู่

“สุดท้ายก็หนีไม่พ้นเธออยู่ดี”

กวนหลิงยิ้มหวาน พูดอย่างภาคภูมิใจ “ฉันคาดการณ์กลอุบายนี้ของนายไว้แล้ว การรอคอยอย่างอดทนก็สำเร็จจริง ๆ”

เหอเจ๋อส่ายหน้า พูดอย่างงุนงงว่า “ฉันจำได้ว่าที่นี่เป็นด้านหลัง คนทั่วไปไม่น่าจะเข้ามาได้นะ”

กวนหลิงหัวเราะคิกคัก “ใช่แล้ว แต่นายก็บอกเองว่า ‘คนทั่วไป’ เท่านั้นที่เข้าไม่ได้”

ในตอนนั้นผู้จัดการของบริษัทภาพยนตร์เหอที่ดูแลการถ่ายทำก็รีบวิ่งเข้ามาอธิบาย “คุณชายครับ ผู้หญิงคนนี้อ้างว่าเป็นแฟนของคุณ และยังแสดงรูปถ่ายสนิทสนมของพวกคุณด้วย ผมเลย…”

เหอเจ๋อโบกมืออย่างอ่อนแรง ไม่ได้ตำหนิอีกฝ่าย เพราะเขารู้ดีว่าด้วยฝีมือของคนพวกนี้ การจะเอาชนะกวนหลิงที่เจ้าเล่ห์ได้ ก็ยังขาดอะไรบางอย่างอยู่

“เป็นไงล่ะคุณชายเหอ เริ่มการสัมภาษณ์พิเศษของฉันได้หรือยัง?”

กวนหลิงพูดอย่างภาคภูมิใจด้วยท่าทางผู้ชนะ

วันนั้นในโซเชียลมีเดียทุกแพลตฟอร์ม ไม่มีใครพูดถึงอะไรนอกจากคำว่า ‘เหอเจ๋อ’ เขาสามารถชิงความสนใจไปจากดาราทั้งหมดที่เข้าร่วม

เมื่อพิจารณาจากจำนวนครั้งที่เขาครองพาดหัวข่าวในช่วงนี้ มีคนประเมินอิทธิพลของเขาอย่างคร่าว ๆ ว่าไม่แพ้ดาราระดับแถวหน้าเลย

แต่เหอเจ๋อที่กำลังโด่งดังสุดขีด เมื่อกลับถึงบ้านกลับไม่ได้รับการต้อนรับพิเศษใด ๆ แต่ถูกเหอหย่งฝูด่ายับเยิน และห้ามไม่ให้เข้าร่วมการแข่งขันครั้งต่อไปอย่างเด็ดขาด

เหอเจ๋อไม่อยากเห็นสีหน้าลิงโลดของซากาตะ ทาคาโยชิ จึงลากจางเหวินฉีมาช่วยอ้อนวอน ในที่สุดเหอหย่งฝูก็ยอมใจอ่อน อนุญาตให้เขาไปแข่งได้ แต่ก็มีข้อตกลง คือ ห้ามไม่ให้เขาเสี่ยงอันตรายอีกเป็นอันขาด

หลังจากพยายามอย่างหนักกว่าจะจัดการกับพ่อได้ เหอเจ๋อก็กลับเข้าห้องของตัวเอง ถอดเสื้อผ้าอาบน้ำ พอเขาเช็ดผมด้วยผ้าขนหนูเดินออกมาในสภาพเปลือยเปล่า ก็พบว่าจางเหวินฉีเข้ามาในห้องตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ กำลังนั่งดื่มกาแฟอยู่บนโซฟาพร้อมกับกองเอกสารมากมาย

ทั้งสองคนตกตะลึงไปชั่วขณะ เหอเจ๋อรีบใช้ผ้าขนหนูปกปิดส่วนสำคัญ แล้วพูดอย่างเขินอาย “นี่พี่! คราวหน้าช่วยเคาะประตูก่อนเข้ามาหน่อยนะ การบุกเข้ามาแบบนี้…มันไม่ค่อยดีเท่าไหร่”

ใบหน้าของจางเหวินฉีแดงระเรื่อขึ้นมา เธอหันหน้าหนี เบะปากแล้วพูดว่า”เฮอะ ฉันเห็นอะไรมาหมดแล้ว หรือว่านายอายงั้นเหรอ?”

เหอเจ๋อรู้สึกจนปัญญา เกาศีรษะแล้วพูดอย่างหงุดหงิดว่า “พี่มีธุระอะไรดึกดื่นแบบนี้?”

พอพูดถึงเรื่องงาน จางเหวินฉีก็แสดงสีหน้าจริงจังทันที เธอตบกองเอกสารบนโต๊ะแล้วพูดอย่างตื่นเต้น “นายดูนี่ก่อนสิ”

เหอเจ๋อหยิบขึ้นมาพลิกดู ปรากฏว่าเป็นรายงานผลการออกอากาศรายการครั้งนี้

การลงทุนครั้งใหญ่ของรายการวาไรตี้นี้ ได้ผลตอบแทนดีเยี่ยมจริง ๆ เรตติ้งทั่วประเทศพุ่งสูงขึ้นเรื่อย ๆ มีเรตติ้งสูงถึงเกือบ 90% อย่างน่าอัศจรรย์ มีคนดูออนไลน์เกือบเจ็ดร้อยล้านคน พร้อมทำลายสถิติโลกหลายรายการ

ราคาหุ้นของบริษัทภาพยนตร์เหอพุ่งสูงขึ้นมาก มีคนคาดการณ์ว่าเพียงแค่วันเดียวก็มีรายได้เกินหนึ่งร้อยล้านแล้ว ยังไม่รวมผลประโยชน์แฝงอื่น ๆ ผลกำไรมหาศาลจนประเมินค่าไม่ได้

จางเหวินฉีพูดอย่างยิ้มแย้มว่า “ตอนนี้นายดังเป็นพลุแตกแล้ว วันนี้คนจากสถานีกระจายเสียงและสถานีโทรทัศน์มาหาฉัน อยากคุยกับนายเรื่องถ่ายโฆษณาเพื่อสังคมภาพลักษณ์คนรุ่นใหม่ นอกจากนี้ยังมีบริษัทข้ามชาติหลายแห่งอยากให้นายเป็นพรีเซ็นเตอร์ ช่วงนี้นายคงจะยุ่งมาก แต่นี่เป็นโอกาสดีนะ ถ้าบริหารจัดการให้ดี…”

“พี่ครับ ความฝันของผมคือเป็นหมอ” เหอเจ๋อพูดขัดขึ้นมาทันทีด้วยสีหน้าจริงจัง

จางเหวินฉีชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วหัวเราะพรืดออกมา ก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “เป็นหมอมีอะไรดี ตอนนี้นายเป็นไอดอลของคนทั้งประเทศแล้วนะ แค่เป็นพรีเซ็นเตอร์ให้แบรนด์เดียวก็ได้เงินเป็นสิบล้านแล้ว รู้ไหมว่ามีสาว ๆ ขอเบอร์นายผ่านแพลตฟอร์มทางการของบริษัทเรากี่คน? แค่นายพูดคำเดียว พวกเธอก็พร้อมจะเข้ามาหาแล้ว…”

“แต่ตอนนี้ยังมีคนไข้อีกมากมายที่ทนทุกข์ทรมาน พวกเขาก็ต้องการหมอเหมือนกัน”

จางเหวินฉีเห็นแววตามุ่งมั่นของเหอเจ๋อ อารมณ์ตื่นเต้นของเธอก็สงบลงทันที เธอเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดเบา ๆ ว่า “ได้ ฉันจะช่วยปฏิเสธพวกนี้ทั้งหมดให้เอง”

เหอเจ๋อรู้สึกไม่สบายใจ เขาพูดอย่างขอโทษ “พี่ครับ โรคของพ่อยังไม่หาย ผม…”

จางเหวินฉียิ้มกว้าง กอดเขาไว้แน่นแล้วพูดเสียงอ่อนโยน “ครอบครัวเราผ่านอะไรมามากมาย ไม่ว่านายจะมีความฝันอะไร ฉันก็สนับสนุนนายทั้งนั้น”

“ขอบคุณมากเลยนะครับ”

“พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน ต้องขอบคุณอะไรกัน” จางเหวินฉีโบกมือแล้วพูดอย่างตำหนิ “นายก็เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว พักผ่อนเถอะ ฉันไปนะ มีอะไรค่อยคุยกันพรุ่งนี้”

หลังออกจากห้องของเหอเจ๋อ รอยยิ้มบนใบหน้าของจางเหวินฉีก็หายไปทันที เธอฮัมเพลงเบา ๆ แล้วพูดกับตัวเองว่า “คนหนุ่มสาวมักจะทำผิดพลาด แต่ไม่เป็นไร ฉันจะช่วยเลือกเส้นทางที่ควรจะเป็นให้นาย”

วันนี้ทั้งวันทำให้เหอเจ๋อเหนื่อยมาก แม้ว่าเขาจะมีสมรรถภาพร่างกายที่น่าทึ่ง แต่การต่อสู้กับฉลามนานขนาดนั้น บวกกับการเดินทางด้วยเรือใบตลอดทาง ก็ทำให้เขาหมดแรงแล้ว พอถึงเตียงก็หลับไปทันที

ในขณะที่เขาเข้าสู่ห้วงนิทรา อีกฟากหนึ่งของเมืองกลับมีคนนอนไม่หลับ

ในฐานะคู่หู หานสาวก็ได้รับประโยชน์ไม่น้อย การเปิดเผยตัวต่อสื่อเพิ่มขึ้นอย่างมาก หลายคนรู้จักเธอแล้ว ถือว่าได้ผลตอบแทนมากทีเดียว

แต่เธอไม่มีความสุขเลย หลังกลับถึงโรงแรม เธอปฏิเสธการสัมภาษณ์นักข่าวและงานเลี้ยงตอนเย็น กลับเข้าห้องแล้วทิ้งตัวลงบนเตียงใหญ่ หลับตาลง ภาพใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นมาในหัว

“รู้อยู่แล้วว่าไอ้หมอนี่ไม่ใช่คนดี มาติดฉันจนได้”

หานสาวพึมพำ พลิกตัวไปมาบนเตียงนอนไม่หลับ สุดท้ายจึงตัดสินใจหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา แล้วโทรออกไปทันที