บทที่ 161 ซูเปอร์แมนว่ายน้ำ

ใบหน้าของหานสาวเดิมทีเต็มไปด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย แต่ในวินาทีถัดมาเธอก็ยิ้มไม่ออกแล้ว แทนที่ด้วยความตกตะลึง

หากพูดว่าเธอในน้ำเป็นนางเงือกที่เคลื่อนไหวอย่างสง่างาม เช่นนั้นเหอเจ๋อในน้ำก็คือฉลามที่ได้กลิ่นคาวเลือด ไม่มีเหยื่อใดจะหลุดพ้นจากฟันอันแหลมคมของมันได้

ระยะทาง 400 เมตรไปกลับผ่านไปในพริบตา แม้กระทั่งหานสาวยังรู้สึกราวกับว่าน้ำที่กระเซ็นขึ้นตอนเขาลงน้ำยังไม่ทันตกถึงพื้น ตัวคนก็กลับมาแล้ว

“เป็นไงล่ะ ยอมรับไหม?” เหอเจ๋อถอดหมวกว่ายน้ำออก มองไปยังหานสาวที่ยืนตะลึงอยู่ริมสระ พลางยิ้มแล้วพูด

หานสาวกลืนน้ำลายลงคอ ร้องกรี๊ดออกมาราวกับแมวที่ถูกเหยียบหาง

“เป็นไปได้ยังไง? ทำไมความเร็วของนายถึงได้เร็วกว่าแชมป์โลกอีก นายต้องโกงแน่ ๆ”

เหอเจ๋อเกาะขอบสระกระโดดขึ้นฝั่ง กางแขนยืนอยู่ตรงหน้าเธอ พูดว่า “งั้นเธอก็ตรวจสอบสิ ดูว่าบนตัวฉันมีเครื่องช่วยดันจรวดติดอยู่ไหม”

เป็นครั้งแรกที่หานสาวอยู่ใกล้ชิดกับผู้ชายแปลกหน้าขนาดนี้ กลิ่นอายของเพศตรงข้ามที่โชยมาปะทะใบหน้า ทำให้หัวใจของเธอเต้นรัว

เช่นเดียวกับที่เหอเจ๋อไม่คาดคิดว่าเธอจะมีรูปร่างที่เซ็กซี่ขนาดนี้ เธอก็ไม่คิดเหมือนกันว่าภายใต้ชุดสูทที่เรียบร้อยนั้น จะซ่อนร่างกายที่แข็งแรงล่ำสันเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อไว้

ผู้หญิงที่มีหน้าอกอวบอิ่มและสะโพกผายจะทำให้ผู้ชายมองไม่วางตา แต่ในขณะเดียวกัน ผู้ชายที่มีรูปร่างสูงโปร่งแข็งแรงพร้อมซิกแพค สำหรับผู้หญิงแล้วก็เป็นยาพิษที่ร้ายแรงเช่นกัน

หานสาวชะงักงันอยู่กับที่ ไม่รู้จะทำอย่างไรดี

เหอเจ๋อไม่ได้โกงจริง ๆ ในเมืองเล็ก ๆ อย่างหลินอันมีแม่น้ำเพียงสายเดียว เขาชอบว่ายน้ำในนั้นมาตั้งแต่เด็ก ทักษะการว่ายน้ำจึงดีอย่างน่าตกใจ

แต่แม่น้ำสายเล็ก ๆ ย่อมไม่สามารถฝึกฝนให้เกิดความเร็วในการว่ายน้ำที่น่าตกใจขนาดนี้ได้ สาเหตุหลักที่เป็นเช่นนี้ เป็นเพราะผลโลหิต

ของมีค่าย่อมมีราคาแพง ผลโลหิตที่มีมูลค่าหลายล้านแม้จะกลืนกินพลังชี่เพียงเส้นเดียวของเขาไป แต่ก็มอบร่างกายที่แข็งแกร่งสุดขีดให้เป็นการทดแทน

ช่วงก่อนหน้านี้เขาแอบไปตรวจร่างกาย เครื่องวัดความแข็งแรงที่มีขีดจำกัดสูงสุดอยู่ที่ห้าตัน กลับถูกหมัดเดียวของเขาทำให้เกินขีดจำกัดไปเสียอย่างนั้น

คนที่รับผิดชอบการทดสอบถึงกับงงไปเลย แชมป์มวยสากลเตะออกไปทีนึงยังหนักแค่ตันกว่า ๆ แต่ร่างกายของเขากลับแข็งแรงกว่าถึงห้าเท่า และตัวชี้วัดอื่น ๆ ก็ยังสูงเกินกว่าที่มนุษย์จะทำได้ โชคดีที่ตอนนั้นเหอเจ๋อใช้ชื่อปลอม และกำจัดหางที่ตามมาทิ้งไป ไม่เช่นนั้นคงถูกองค์กรการแพทย์บางแห่งตามรังควานแน่

และสิ่งที่ทำให้เหอเจ๋อรู้สึกประหลาดใจยิ่งกว่านั้นคือ ทุกครั้งที่เขากินข้าว เขาสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า หลังจากย่อยอาหารแล้ว พลังงานที่เกิดขึ้นกำลังค่อย ๆ เสริมสร้างร่างกายของเขาทีละน้อย นั่นหมายความว่าแทบทุกวัน สมรรถภาพร่างกายของเขากำลังพัฒนาขึ้นเรื่อย ๆ

กีฬาว่ายน้ำดูเหมือนจะเป็นเรื่องของเทคนิค แต่ความจริงแล้วเป็นการแข่งขันสมรรถภาพร่างกายอย่างแท้จริง จุดนี้สามารถเห็นได้จากการที่ทุกครั้งในการแข่งขันระดับโลก กีฬาว่ายน้ำมักจะเป็นพื้นที่ที่มีการใช้สารกระตุ้นมากที่สุด

เหอเจ๋อผู้มีร่างกายที่ไม่ใช่มนุษย์ธรรมดา ย่อมมีความเร็วที่น่าตกใจอย่างมาก

“ฉันหล่อขนาดนั้นเลยเหรอ? ถึงได้จ้องมองฉันอยู่แบบนี้”

หานสาวถูกขัดจากภวังค์ความคิด ใบหน้าสวยแดงระเรื่อ แล้วพูดอย่างดูแคลน “หล่อบ้าอะไร ฉันแค่ดูว่านายจะหน้าด้านได้ขนาดไหน ถึงพูดคำหน้าด้านหน้าทนแบบนี้ออกมาได้”

เหอเจ๋อไม่ได้ใส่ใจ กระแอมเบา ๆ แล้วพูดอย่างจริงจังว่า “ตอนนี้… ลงไปว่ายน้ำสิบรอบ”

หานสาวตาเบิกโพลง พูดอย่างประหลาดใจ “นายพูดกับใคร?”

“ก็เธอไงล่ะ พวกเราตกลงกันแล้วนี่ว่าใครแพ้ต้องฟังคำสั่งของอีกฝ่าย”

หานสาวร้องแย่แล้วในใจ เพิ่งนึกขึ้นได้ว่ายังมีเรื่องนี้อีก แต่จะให้เธอยอมฟังคำสั่งง่าย ๆ ไม่ได้หรอก เธอกลอกตาแล้วพูดแก้ตัว “ฉันบอกว่าถ้านายแพ้ต้องฟังฉัน แต่ถ้าฉันแพ้ไม่ได้บอกว่าจะฟังนายซะหน่อย”

เหอเจ๋อไม่ยอมให้เธอเบี้ยว เขาจึงยกเท้าขึ้นเตะก้นของเธอลงสระไป

หานสาวกรีดร้องตกลงไปในสระว่ายน้ำ ไม่ทันตั้งตัวจึงสำลักน้ำเข้าไปอึกใหญ่ ทั้งไอทั้งด่าเสียงดัง “ไอ้บ้า! กล้าดีนักที่มาแอบโจมตีฉัน ฉันจะไม่ยอมนายแน่วันนี้!”

คุณหนูหานไม่เคยเสียเปรียบขนาดนี้มาก่อน โกรธจัดจนปีนขึ้นฝั่ง ขู่ฟ่อ ๆ เตรียมแก้แค้น

เหอเจ๋อไม่ให้โอกาสเธอ เขาหัวเราะลั่นแล้วกระโดดลงน้ำ ว่ายหนีไปไกลอย่างคล่องแคล่ว

หานสาวรีบไล่ตามไป แต่ความเร็วในการว่ายน้ำของเธอเทียบกับเหอเจ๋อแล้วยังห่างชั้นเกินไป แม้จะใช้แรงสุดชีวิตก็ยังตามหลังอยู่ไกล ๆ เธอโกรธจนแทบระเบิด ได้แต่ร้องโวยวายอย่างหมดหนทาง

เวลาบ่ายผ่านไปอย่างรวดเร็วในการหยอกล้อของทั้งสอง

แม้ภายนอกทั้งคู่จะยังคงด่ากันอยู่ แต่ความสัมพันธ์ก็ใกล้ชิดขึ้นไม่น้อย

แม้ว่าเรื่องว่ายน้ำจะไม่มีปัญหา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะโล่งอกได้ เพราะช่องแคบกว้างกว่าสิบกิโลเมตร ถึงแม้เหอเจ๋อจะว่ายข้ามไปได้ แต่หานสาวก็ไม่มีแรงพอ ดังนั้นปัญหาต่อไปที่รออยู่ข้างหน้าคือการขับเรือใบ

โชคดีที่มีเวลาสามวันให้เตรียมตัว พวกเขาจ้างครูฝึกเรือใบมืออาชีพมาสอนและฝึกปฏิบัติจริง

ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังยุ่งอยู่กับการฝึก ผู้เข้าแข่งขันคนอื่น ๆ ก็ไม่ได้อยู่เฉย ๆ เช่นกัน

แม้ว่ารางวัลชนะเลิศจะดูเล็กน้อยในสายตาของดาราที่มีค่าตัวหลายร้อยล้านเหล่านี้ แต่การได้เข้ารอบต่อไปหมายถึงการได้อยู่ในรายการที่ทุกคนจับตามองนี้นานขึ้น ไม่เพียงแต่จะเพิ่มชื่อเสียงของตัวเอง แต่ยังได้แฟนคลับเพิ่มด้วย

สำหรับดารา จำนวนแฟนคลับคือการแสดงมูลค่าที่ชัดเจนที่สุด พูดอีกอย่างคือเท่ากับเงิน

ดังนั้นทุกคนจึงพยายามพัฒนาตัวเองเพื่อรอความท้าทายที่จะมาถึงในอีกสามวันข้างหน้า

ซากาตะ ทาคาโยชินอนเปลือยกายอยู่บนเตียงใหญ่ในโรงแรมหรู โดยมีมินะ คู่หูร่วมทีมของเขา ซุกตัวอยู่ในอ้อมกอด เสื้อผ้าของทั้งคู่ถูกโยนทิ้งไว้บนพื้นอย่างไม่เป็นระเบียบ สภาพเตียงที่ยับยู่ยี่เป็นหลักฐานว่าเพิ่งมี ‘สงคราม’ อันดุเดือดเกิดขึ้นที่นี่

“ไม่นึกเลยว่าหลายปีที่ไม่ได้เจอกัน คุณซากาตะยังเก่งกาจอย่างนี้”

“ฮ่า ๆ เธอเป็นผู้หญิงคนที่สามร้อยของฉัน เป็นตัวเลขมงคลจริง ๆ อยากได้ของขวัญอะไรล่ะ?”

ซากาตะ ทาคาโยชิแสดงสีหน้าภาคภูมิใจ สำหรับชีวิตที่ว่างเปล่าของเขา ความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือการเพิ่มจำนวนผู้หญิงบนเตียง

มินะที่ต่อสู้ดิ้นรนมาจากชนชั้นล่างสุดของสังคม รังเกียจคนโง่เขลาที่ถูกครอบงำด้วยส่วนล่างเช่นนี้มากที่สุด เธอระมัดระวังที่จะซ่อนความดูถูกในดวงตา ยกยิ้มมุมปากขึ้นเล็กน้อย แล้วพูดเสียงอ่อนหวานว่า “คุณซากาตะ เรื่องของขวัญคุณตัดสินใจเองก็ได้ค่ะ สิ่งที่ฉันกังวลมากกว่าคือความท้าทายที่พวกเราได้รับ…”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ สีหน้าของซากาตะ ทาคาโยชิก็หม่นลง สิ่งแรกที่เขาทำหลังจากลงจากเวทีคือไล่ทีมงานที่คิดการท้าทายบ้า ๆ นี่ออก