บทที่ 108 เดิมพันครั้งใหญ่

จางเหวินฉีครุ่นคิดชั่วครู่ก็ตัดสินใจตอบตกลงข้อเสนอของเหอเจ๋อ แม้ว่าเธอไม่อยากมีเรื่องกับอีกฝ่าย แต่เพื่อเรื่องลิขสิทธิ์การถ่ายทอดสด เธอต้องมาที่นี่หลายรอบแล้ว

แต่ผลลัพธ์คือความล้มเหลวทุกครั้ง ราวกับพวกเขาจงใจยั่วเย้าเธอ แทนที่จะเป็นแบบนี้ เธอควรจะใช้โอกาสนี้เสี่ยงดูสักตั้ง บางทีอาจจะประสบความสำเร็จก็ได้

พ่อค้าที่ยอดเยี่ยมมักจะทำกำไรได้สูงสุดเสมอ จางเหวินฉีบอกตัวเองว่าเธอทำได้ไม่เลวในเรื่องนี้ เมื่อตัดสินใจที่จะเสี่ยง ก็สู้เล่นให้ใหญ่ไปเลย

เธอจ้องมองไปรอบ ๆ แล้วเอ่ยปากเสนอ “ถ้าอยากประลองก็ไม่มีปัญหา แต่ได้ยินมาว่าคุณชายซากาตะชอบการพนัน งั้นเรามาพนันกันดีกว่า ถ้าเราชนะ พวกคุณต้องมอบลิขสิทธิ์การถ่ายทอดสดให้เราแก่ฟรี ๆ”

เมื่อซากาตะ ทาคาโยชิได้ยินคำว่า ‘พนัน’ ดวงตาของเขาก็เป็นประกายทันที เขาใช้มือลูบคางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบตกลงอย่างรวดเร็ว

ยามาซากิคือผู้ครอบครองตำแหน่ง ‘โยโกฮาม่า’ อันทรงเกียรติสูงสุดของวงการซูโม่ แม้แต่ในประเทศนี้ ก็มีคนครอบครองตำแหน่งไม่เกินสิบคน

เขาไม่คิดว่าตัวเองจะแพ้เลยแม้แต่น้อย ในเมื่อเป็นเช่นนี้…

“พี่เหวินฉี ไอ้หนุ่มนั่นพูดอะไร ทำหน้าตาเจ้าเล่ห์แบบนั้น” เหอเจ๋อถามอย่างสงสัย

จางเหวินฉีซึ่งเดิมทีมีสีหน้าบึ้งตึง เมื่อได้ยินคำพูดแปลก ๆ ของเขา ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา เธอเบ้ปากแล้วพูดว่า “ไม่มีอะไรหรอก ไอ้สารเลวนี่ยังคิดไม่ซื่อกับฉัน ถ้านายแพ้ ฉันก็ต้องอยู่เป็นเพื่อนเขาหนึ่งอาทิตย์”

“บ้าเอ๊ย ไอ้นี่คิดได้เนอะ ถ้าอย่างนั้นถ้าผมชนะก็ให้มันมาอยู่เป็นเพื่อนผมสักหนึ่งอาทิตย์บ้างสิ”

“นายจะให้เขาอยู่เป็นเพื่อนนายทำไม”

“ก็นี่ไง เขาชื่อ ‘เก่าจี’ ย่อมต้องเป็นที่นิยมในหมู่เกย์แน่ ๆ จับไปขายบริการซะเลย คงทำกำไรได้มหาศาล”

จางเหวินฉี “…”

หลังจากพูดหยอกล้อกันเสร็จ เธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก็ตอบตกลง เพราะสิ่งล่อใจจากลิขสิทธิ์การถ่ายทอดสดฟรีนั้น ยิ่งใหญ่มากเกินไป

สุราทำให้คนหน้าแดง เงินทองทำให้คนโลภ

สองสุภาษิตนี้เป็นจริงเสมอ แม้แต่จางเหวินฉีผู้ชาญฉลาดก็ยากที่จะหลีกหนีได้

ซากาตะ ทาคาโยชิเห็นเธอพยักหน้าตอบตกลง ในใจก็ดีใจเป็นอย่างยิ่ง เขาหมายปองจางเหวินฉีมานานแล้ว บัดนี้ในที่สุดก็มีโอกาสได้ใกล้ชิดสนิทสนม เขาทั้งดีใจจนตัวเต้น หันไปพูดกับยามาซากิอย่างเอาจริงเอาจังว่า “การแข่งขันครั้งนี้ นายต้องชนะให้ได้ ฉันจะให้รางวัลนายเพิ่มอีกห้าล้าน”

ยามาซากิซึ่งมีไขมันบดบังจนแทบมองไม่เห็นดวงตาเล็ก ๆ เหลือบมองขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “เงินทองเป็นของนอกกาย แต่ฉันหวังว่าจะได้เลือกดาราสาวในบริษัทมาเล่นสนุกสักสองสามคน”

“ฮ่าฮ่า ปรากฏว่าเราก็มีรสนิยมเดียวกันนี่นา งั้นตอนนั้นเรามาประลองความอึดกันบนเตียงก็แล้วกัน”

บทสนทนาลับ ๆ ล่อ ๆ ของคนสองคนทำให้จางเหวินฉีขมวดคิ้ว เธอตบบ่าเหอเจ๋อให้กำลังใจว่า “นายต้องพยายามเข้านะ ฉันเอาตัวเองไปเดิมพันแล้ว”

“วางใจเถอะ แพ้ไม่ได้หรอก!” เหอเจ๋อมองคู่ต่อสู้ที่ตัวใหญ่ราวกับภูเขาด้วยแววตามั่นใจ

เมื่อต้องลงมือ ห้องทำงานแคบ ๆ คงไม่ได้ บริษัทบันเทิงไซเคียวมีขนาดใหญ่โต และมีสนามฝึกซ้อมอุปกรณ์ครบครันอยู่ใต้ดิน ทั้งสองฝ่ายจึงมาที่นี่ด้วยกัน

ซาคาตะตั้งใจจะอวด จึงปล่อยข่าวออกไป และให้พนักงานทั้งบริษัทหยุดงานครึ่งวัน เพื่อให้ทุกคนมาให้กำลังใจ

ยามาซากิเป็นที่รู้จักอย่างมากในญี่ปุ่น เมื่อเห็นว่าเขาลงมือด้วยตัวเอง เสียงก็เชียร์ดังกระหึ่มขึ้นทันที

แต่เมื่อผู้ชมรู้ว่าคู่ต่อสู้เป็นแค่เด็กหนุ่มอายุยี่สิบต้น ๆ ที่ดูเหมือนเพิ่งเรียนจบ ก็พากันหัวเราะลั่น

“พี่เหวินฉี พวกนั้นไปมุงอะไรกัน” จางเหวินฉีมองไปตามนิ้วของเหอเจ๋อ อธิบายว่า “นั่นกำลังเปิดบ่อน ซากาตะคนนั้นติดการพนัน จะพลาดโอกาสดี ๆ แบบนี้ไปได้ยังไง”

เมื่อเหอเจ๋อได้ยินดังนั้น ก็รู้สึกสนใจขึ้นมาทันที ถามอย่างอยากรู้อยากเห็นว่า “อัตราต่อรองเป็นยังไงบ้างครับ”

จางเหวินฉีหรี่ตามองอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “ตอนนี้อัตราต่อรอง ไอ้ตัวยักษ์นั่นชนะ 1 จ่าย 0.1 ถ้านายชนะ 1 จ่าย 2000 แต่ดูเหมือนคนส่วนใหญ่จะแทงว่านายจะยืนหยัดอยู่ได้กี่วินาที สามสิบวินาที 1 จ่าย 5”

อัตราส่วนที่แตกต่างกันแบบนี้ พิสูจน์ให้เห็นถึงความคิดของผู้คนได้เป็นอย่างดี เธอกลัวว่าเหอเจ๋อจะท้อแท้ จึงรีบปลอบใจว่า “พวกนี้มันตาต่ำ ฉันเชื่อว่านายต้อง…”

แต่เมื่อเธอมองไปที่ใบหน้าของเหอเจ๋อ ก็ต้องตกตะลึง เพราะเจ้าหมอนี่ไม่มีท่าทีท้อแท้ กลับมีแววตาเป็นประกาย

“โอ้โห รวยแล้ว พี่เหวินฉี ยืมเงินที่พี่มีติดตัวมาให้ผมหน่อย”

“นายจะทำอะไร”

เหอเจ๋อเหลือบมองเธอ พูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “1 จ่าย 2000 นะ โอกาสทำเงินดี ๆ แบบนี้ ต้องคว้าไว้สิ”

จางเหวินฉีได้รับอิทธิพลจากความมั่นใจอย่างไม่มีเหตุผลของเขา เธอหัวเราะทั้งน้ำตา หยิบเอาบัตรธนาคารออกมา บอกว่า “ในนี้มีหนึ่งล้าน ให้นายไปหมดเลย ไม่ต้องคืน ถือว่าเป็นรางวัลแล้วกัน”

“งั้นก็ดีเลย ช่วยผมพนันหน่อย”

ซาคาตะเห็นจางเหวินฉีเดินเข้ามา ก็ยิ้ม ๆ พูดว่า “คุณเหวินฉีจะมาพนันด้วยเหรอครับ”

“ฉันพนันไม่ได้รึไง”

“ได้สิ” ซากาตะยิ้มอย่างมีเลศนัย พูดอย่างร้ายกาจว่า “ถ้าคุณพนันข้างยามาซากิชนะ อัตราต่อรองสูงถึง 1 จ่าย 5 เลยนะ”

เขาไม่ได้โง่ เขาจงใจตั้งอัตราต่อรองไว้สูงเพื่อหวังจะทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนแตกแยก หากจางเหวินฉีเดิมพันว่ายามาซากิชนะ แน่นอนว่าจะเป็นการทำลายความมั่นใจของเหอเจ๋ออย่างใหญ่หลวง

เล่ห์เหลี่ยมแค่นี้ จางเหวินฉีจะมองไม่ออกได้หรือ เธอเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “แต่ฉันไม่อยากพลาดอัตราต่อรองที่สูงกว่า”

“โอ้? หรือว่าเธอจะเดิมพัน…”

“ใช่แล้ว ฉันเดิมพันหนึ่งล้านหยวน เหอเจ๋อชนะ!”

บรรยากาศรอบโต๊ะเดิมพันที่คึกคักพลันเงียบสงัดลงในทันที ราวกับน้ำเย็นสาดลงบนน้ำเดือด เกิดเสียงฮือฮาขึ้นทันใด

“ผู้หญิงคนนี้บ้าไปแล้วหรือเปล่า?”

“ใช่ ใครที่ตาดีก็ดูออก ยามาซากิไม่มีทางแพ้หรอก”

“บางทีเธออาจจะพยายามประจบประแจงคุณชายซากาตะ ตั้งใจมาถวายเงินให้เขาก็ได้”

…

เสียงวิพากษ์วิจารณ์และข้อสงสัยต่าง ๆ ดังระงมไปทั่ว

ซากาตะ ทาคาโยชิขมวดคิ้วถามกลับด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “เธอ มั่นใจในตัวเด็กนั่นขนาดนั้นเลย?”

“ไม่ต้องสนใจหรอก ตอบมาแค่ว่ารับหรือไม่รับ?” จางเหวินฉีไม่สนใจเขา ตอบกลับ

“เธอตั้งใจจะเอาเงินมาให้ฉัน ฉันจะไม่รับได้ยังไง? รับอยู่แล้ว!”

ซากาตะหยิบเครื่องรูดบัตรออกมาแล้วรูดไปหนึ่งล้านหยวน จากนั้นก็ออกใบเสร็จให้ แต่เมื่อเห็นตัวเลข ติดลบสองล้าน มุมปากของเขาถึงกับกระตุก แม้ว่าครอบครัวของเขาจะร่ำรวย แต่จำนวนเงินนี้ก็ไม่ใช่น้อย ๆ มันมากพอที่จะทำให้เขาเมาได้เลยทีเดียว

ดังนั้นเขาจึงฉวยโอกาสตอนที่ไม่มีใครสนใจ ดึงยามาซากิมาพูดด้วยเสียงเบา “ไม่ว่ายังไงก็ห้ามแพ้เด็ดขาด”