บทที่ 1464 จริงหรือที่ว่าท้องแล้วโง่ไปสามปี?

เจี๋ยไห่เสียจำใจต้องดึงเธอให้ลุกขึ้น แล้วลากไปที่ห้องครัว

จากนั้นเธอก็ล้างมือให้เจียงหว่านเอง แล้วลากกลับเข้ามา

ระหว่างกินอาหาร เจียงหว่านก็มีสีหน้าเหม่อลอย ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

ในที่สุดก็กินอาหารเสร็จ

หลังจากเจี๋ยไห่เสียเก็บชามไปแล้ว เธอก็รีบกลับมาถาม “เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมเธอถึงดูเหม่อลอยแบบนี้?”

เจียงหว่านพูดว่า “ฉันสงสัยว่าพวกเขาขุดหลุมพรางให้ฉันตกอีกแล้ว ฉันรู้สึกได้ถึงกลิ่นของแผนร้าย”

“ถ้าเป็นแต่ก่อน ฉันต้องคิดออกแน่ว่าพวกเขาจะขุดหลุมพรางแบบไหนได้สักหลายสิบแบบ แต่ตอนนี้ ฉันรู้สึกว่าสมองใช้การไม่ได้ เหมือนมันไม่ฟังคำสั่งของฉันเลย!”

เธอพูดพลางยกมือขึ้นทุบหัวตัวเอง

เจี๋ยไห่เสียมองแล้วรู้สึกเจ็บปวดใจ รีบยื่นมือไปจับมือเธอไว้

แต่ก่อนมักมีคนพูดว่าท้องแล้วโง่ไปสามปี เมื่อเจียงหว่านได้ยินคำพูดนี้เธอรู้สึกดูถูก คิดว่านี่เป็นข่าวลือที่คนพวกนั้นสร้างขึ้นมาเพื่อดูหมิ่นผู้หญิง

แต่ตอนนี้ เธอรู้สึกทันทีว่าคำพูดนั้นค่อนข้างถูกต้อง

ตอนนี้เธอไม่ได้โง่เขลาหรอกหรือ โง่จนเหมือนไอคิวถดถอยไปสิบกว่าปี

เจี๋ยไห่เสียถอนหายใจเบา ๆ แล้วคว้ามือทั้งสองข้างของเธอเอาไว้ เพื่อป้องกันไม่ให้เธอทำร้ายตัวเองอีก

จากนั้นเธอก็ถามอย่างจริงจัง “เกิดอะไรขึ้นกันแน่ บอกมาสิ ฉันจะช่วยคิดหาทางแก้ให้!”

“อย่าพูดเหลวไหลอะไรแบบนั้น เธอกำลังตั้งครรภ์อยู่ สารอาหารในร่างกายถูกส่งไปให้ลูกในท้องหมด สมองเลยไม่ค่อยแล่นเท่าไหร่”

“รอให้เธอคลอดลูกแล้ว พักฟื้นสักพัก ทุกอย่างก็จะกลับมาเป็นปกติ ถ้าตอนนี้ทำให้ตัวเองโง่ไปเลย หลังจากคลอดลูกแล้วก็จะเป็นแม่ที่โง่เขลาน่ะสิ!”

คำพูดสั้น ๆ ของเจี๋ยไห่เสียทำให้เจียงหว่านรู้สึกสบายใจขึ้น

ความหงุดหงิดที่เพิ่งจะพลุ่งพล่านขึ้นมาเมื่อครู่ ตอนนี้ก็ผ่านไปแล้ว รู้สึกดีขึ้น

จากนั้นเธอก็เล่าเรื่องของหลิวเชี่ยนเชี่ยนให้ฟัง

เจี๋ยไห่เสียขมวดคิ้วพูดว่า “อีกฝ่ายต้องการอะไรกันแน่? ก็แค่ให้พวกเธอซื้อโรงงานเท่านั้นเอง”

“โรงงานนั้นไม่มีปัญหาอะไรไม่ใช่เหรอ? โรงงานไม่มีปัญหาแอบแฝงอะไร พวกเธอก็จ่ายเงินซื้อตามจริง”

“หลังจากซื้อแล้ว เอกสารทั้งหมดก็เปิดเผยโปร่งใส ก็ไม่มีปัญหาเรื่องการโกงอะไรแล้ว”

“ส่วนสัญญาที่มีอยู่ในโรงงาน เจ้าของไม่ได้บอกหรือว่าจัดการเรียบร้อยแล้ว”

“ถึงเวลาก็เขียนลงในสัญญา แม้จะมีปัญหาก็ไม่เกี่ยวกับพวกเธอนะ”

เจียงหว่านเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วมองไปที่เธอพลางพูดว่า “โรงงานนั้นแม้จะขายในราคาหกแสนก็ไม่มีปัญหา แต่พวกเขากลับขายให้เราแค่สามแสนหกหมื่น”

“ต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ ๆ”

“ก็เพราะฉันคิดไม่ออกว่าพวกเขาจะทำอะไรกันแน่ ฉันถึงได้หงุดหงิด”

“ส่วนใหญ่ก็เพราะถูกคนหลอกลวง มันป้องกันไม่ไหวจริง ๆ”

เจี๋ยไห่เสียเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นพวกเราไปดูก่อนดีไหม ดูสถานการณ์แล้วค่อยว่ากัน”

เจียงหว่านถอนหายใจพลางพยักหน้า

เดิมทีก็คิดแบบนี้อยู่แล้ว ไปดูสถานการณ์ก่อนแล้วค่อยว่ากันดีกว่า

ทั้งสองพักผ่อนครู่หนึ่ง ช่วงบ่ายเจี๋ยไห่เสียก็ไม่มีอะไรทำแล้ว จึงไปหาหลิวเชี่ยนเชี่ยนด้วยกัน

คราวนี้เจี๋ยไห่เสียเป็นคนขับรถ เจียงหว่านนั่งที่เบาะข้างคนขับหลับตาพักผ่อน เงียบไม่พูดอะไร

ในหัวยังคงมีความคิดมากมาย คิดไปคิดมาก็เผลอหลับไป

ในความฝัน เธอฝันถึงโรงงานที่หลิวเชี่ยนเชี่ยนจะซื้อ

โรงงานนั้นยังคงใช้ชื่อเดิม

หลิวเชี่ยนเชี่ยนพูดว่า “ชื่อโรงงานนี้ก็ใช้ได้ ฉันไปหาคนมาคำนวณดูแล้ว ก็เลยไม่ได้วางแผนจะเปลี่ยน”

วันนี้ ทั้งโรงงานประดับด้วยริบบิ้นสีสันสดใส เตรียมพร้อมสำหรับพิธีตัดริบบิ้น

ในขณะที่ทุกคนเตรียมพร้อมแล้ว จู่ ๆ ก็มีกลุ่มคนสวมเครื่องแบบเข้ามา

พวกเขายืนอยู่ตรงหน้าหลิวเชี่ยนเชี่ยนและพูดว่า “มีคนร้องเรียนว่าพวกคุณใช้อำนาจข่มขู่ตลาด ใช้อิทธิพลกดราคา ซื้อทรัพย์สินของคนอื่นในราคาต่ำ”

“ขอให้พวกคุณตามเรากลับไปเพื่อสอบสวน”

หลิวเชี่ยนเชี่ยนมีสีหน้างุนงง หันกลับไปมองทางเจียงหว่าน คนรอบข้างก็อดไม่ได้ที่จะพูดซุบซิบกัน

มีคนพูดเสียงเบาว่า “โรงงานใหญ่ขนาดนี้ เพิ่งสร้างใหม่ไม่นาน อุปกรณ์ข้างในก็ใหม่หมด ต้องมีมูลค่าอย่างน้อยหกถึงเจ็ดแสนแน่ ๆ”

“แต่ครอบครัวนี้ซื้อมาแค่สามแสนกว่า นี่มันไม่ใช่การใช้อำนาจข่มขู่ตลาดหรอกเหรอ?”

มีคนถามว่า “ราคาต่ำขนาดนี้ ทำไมเจ้าของถึงยอมล่ะ?”

“สามแสนหกหมื่นนี่ มันต่างอะไรกับขาดทุนล้วน ๆ หรือยกให้ฟรี ๆ กันล่ะ?”

อีกคนหนึ่งตอบว่า “นี่คุณยังไม่เข้าใจอีกเหรอ? พวกเขามีคนหนุนหลังไง”

“อาศัยอิทธิพลเบื้องหลัง ได้ยินมาว่าหนึ่งในผู้ถือหุ้นของโรงงานนี้ พ่อและสามีของเธอเป็นนายทหารในกองทัพ”

“พวกเขามีเส้นสาย เลยบีบให้เจ้าของต้องขายโรงงานไป”

“ผมยังได้ยินมาว่าเจ้าของรู้สึกว่าขาดทุนมาก กลับไปแล้วโกรธจนล้มป่วย เมื่อไม่นานมานี้ก็เสียชีวิตแล้ว”

“นี่มันไม่ใช่การบีบให้คนตายโดยตรงหรอกเหรอ?”

ภาพมาถึงตรงนี้ ความรู้สึกไม่ยอมรับและความแค้นเคืองอย่างรุนแรงก็พลุ่งพล่านขึ้นมาในใจ

เจียงหว่านลืมตาขึ้นทันที แล้วลุกขึ้นนั่ง

เจี๋ยไห่เสียที่อยู่ข้าง ๆ ยังคงตั้งใจขับรถอยู่ เมื่อเห็นเจียงหว่านตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ จึงรีบถามว่า “เป็นอะไร ฝันร้ายเหรอ?”

เจียงหว่านนวดหว่างคิ้วของตัวเอง

เธอส่ายหน้าพลางพูดว่า “ไม่มีอะไรค่ะ แค่นึกถึงบางเรื่องขึ้นมา”

เจี๋ยไห่เสียเม้มปากไม่พูดอะไร ยังคงตั้งใจขับรถต่อไป

เจียงหว่านดูเหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงพูดว่า “คุณคิดว่ามีความเป็นไปได้ไหม ที่พวกเขาต้องการใช้ประเด็นการขายถูกนี้มาเล่นงาน?”

“แล้วหันกลับมาบอกว่า ฉันใช้อำนาจของพ่อ บีบให้เจ้าของต้องขายโรงงานในราคาถูก จากนั้นก็ผลักพ่อของฉันให้ตกจากตำแหน่งไปด้วย?”

ตอนนี้ถึงแม้จะมีการปฏิรูปและเปิดประเทศแล้ว แต่เรื่องการใช้อำนาจเพื่อประโยชน์ส่วนตัวก็ยังเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมาก

ถ้าถูกผู้บังคับบัญชาจับได้ว่ามีการกระทำผิด อาชีพทหารทั้งชีวิตของเกาเสียงก็จะจบลง

สีหน้าของเจี๋ยไห่เสียดูเย็นชาลงเล็กน้อย

เธอกล่าวว่า “มันเป็นไปได้จริง ๆ เธอคิดถึงความเป็นไปได้แบบนี้ได้ยังไง?”

เจียงหว่านไม่สามารถบอกได้ว่าเพิ่งฝันเห็นเรื่องนี้

เธอสูดหายใจลึกแล้วพูดว่า “ถ้าเป็นอย่างนั้น พวกเราต้องหาวิธีแก้สถานการณ์ ห้ามปล่อยให้พวกเขาประสบความสำเร็จเด็ดขาด”

เจี๋ยไห่เสียพูดว่า “เธอไม่ซื้อก็จบเรื่องแล้วนี่”

เจียงหว่านส่ายหัว นั่งตัวตรงแล้วหันไปมองนอกหน้าต่าง

อีกฝ่ายได้วางกับดักและตั้งโจทย์ไว้แล้ว ถ้าเธอไม่ตอบ อีกฝ่ายก็จะคิดหาวิธีอื่นมารังควาน

หลบเลี่ยงไม่ได้แล้ว

มีเพียงการเผชิญหน้ากับความยากลำบากเท่านั้นที่จะแก้ปัญหาได้อย่างถาวร

ประเด็นสำคัญตอนนี้คือ จะเผชิญหน้ากับความยากลำบากนี้อย่างไร

ด้วยความสงสัยเช่นนี้ เจียงหว่านและเจี๋ยไห่เสียจึงเดินทางไปหาหลิวเชี่ยนเชี่ยนด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

เมื่อหลิวเชี่ยนเชี่ยนเห็นเธอมาแล้วก็กระวนกระวายใจอย่างมาก

“คนที่เป็นเจ้าของกิจการนั่นตามฉันมาตลอด พวกคุณดูสิ” เธอรีบเดินเข้ามาหาพร้อมกับพูด

เธอชี้ลงไปจากหน้าต่าง

ไม่ไกลออกไปในสวนดอกไม้เล็ก ๆ เจ้าของกิจการคนนั้นยังคงนั่งอยู่ที่นั่น

ร่างกายแข็งทื่อตั้งตรงรอคอยอยู่ ดูเหมือนว่ากำลังรอให้หลิวเชี่ยนเชี่ยนให้คำตอบกับเขา

เจียงหว่านเห็นภาพนี้แล้วขมวดคิ้วยิ่งกว่าเดิม

ในความฝันของเธอเมื่อสักครู่ ผู้จัดการโรงงานคนนี้สุดท้ายก็ตายเพราะความอัดอั้นและเก็บความโกรธไว้

การตายของเขายิ่งทำให้ไม่มีทางแก้ต่างได้

ถ้าดูจากสถานการณ์ตอนนี้ คนที่วางกับดักให้เขาน่าจะเป็นแอนนี่และคุณถังที่อยู่เบื้องหลัง

คุณถังมีตำแหน่งเป็นประธานสหพันธ์แรงงาน ในช่วงหลายสิบปีที่ผ่านมาได้ช่วยเหลือคนงานไปไม่น้อย

ตอนนี้แม้ว่าเขาจะเกษียณไปแล้ว แต่ด้วยอิทธิพลของเขา การจะหาคนมาทำเรื่องพวกนี้ไม่ใช่เรื่องยากเลย

ในเมื่ออีกฝ่ายต้องการจะยกโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าให้พวกเขา และยังให้ในราคาสามแสนหกหมื่น เธอจำเป็นต้องรับเอาไว้

เรื่องดี ๆ แบบนี้จะยอมทิ้งไปได้อย่างไร