มีคำกล่าวที่ว่า “เดินไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็เจอเรื่องดีๆ เอง”

 

ถ้าอย่างนั้น การเก็บสาวสวยได้ในดันเจี้ยน ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร

 

ดันเจี้ยนเต็มไปด้วยเรื่องน่าพิศวง มันก็ต้องมีเรื่องแบบนี้บ้างแหละ

 

『ไม่มีทาง』

 

มีสิ!

 

『มีก็ได้』

 

ดีล่ะ!

 

“สรุปคือ ฉันเก็บคูมุ มิยูเมะมาด้วย”

 

ห้องสภานักเรียน รุ่นพี่มิซึฮิพูดพลางยื่นมิยูเมะจังให้รุ่นพี่มิโรคุกับคนอื่นๆ ดู เหมือนเก็บแมวจรจัดมาเลยแฮะ…

 

“เอ่อ สรุปคือ… พวกเธอได้รับการร้องขอความช่วยเหลือจากสาวน้อยที่ถูกขับไล่ออกจากปาร์ตี้ระหว่างสำรวจดันเจี้ยน แล้วก็ช่วยเธอไว้ แล้วก็ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องราวเบื้องหลัง ก็เลยพาเธอมาที่นี่… ใช่ไหมคะ?”

 

“ใช่”

 

“มิซึฮิ คราวหน้าช่วยพูดให้เข้าใจง่ายกว่านี้หน่อยนะคะ…”

 

“ทำไมล่ะ? ก็เข้าใจง่ายดีออก”

 

รุ่นพี่มิซึฮิเอียงคอ ฉันก็เอียงคอตาม

 

แค่รู้ว่ามีสาวสวยมาก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ รุ่นพี่มิโรคุ ดูสิ เธอเป็นสาวสวยแบบใหม่ที่ไม่เคยมีในโรงเรียนเฟคตัมมาก่อนเลยนะ! ถ้ามองในกลุ่มปีหนึ่ง ก็จะมีสาวสวยลึกลับ สาวสวยขี้อาย แล้วก็สาวสวยสดใส ครบเลยนะ!

 

『มีคนปลอมตัวอยู่คนนึงนะ』

 

ใครกันนะ

 

“เอ่อ สวัสดีค่ะ อย่างที่ได้อธิบายไป ฉันชื่อคูมุ มิยูเมะ จากแผนกซ่อมบำรุงของสถาบันวิชาการจิลเนียสค่ะ”

 

“ค่ะ สวัสดีค่ะ ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้นก็ได้นะคะ ตามสบายเลยค่ะ ถึงจะเป็นโรงเรียนโทรมๆ แบบนี้ก็เถอะค่ะ”

 

“ไม่เลยค่ะ! ไม่เลยค่ะ…! เมื่อเทียบกับห้องทดลองของฉัน ที่นี่สวยกว่าเยอะเลยค่ะ! แค่มีที่ให้ฉันนอนบนพื้นได้ก็เหมือนสวรรค์แล้วค่ะ!”

 

ห้องทดลองของเธอเป็นยังไงกันแน่เนี่ย

 

“แล้วก็ พอดีเลยค่ะ อีกไม่กี่วัน พวกเราจะต้องไปสถาบันวิชาการจิลเนียสกันค่ะ เมื่อกี้รินกะจังเพิ่งบอกฉันค่ะ”

 

“อ้อ วันนี้พวกเราทำเรื่องโรงเรียนพันธมิตรกันนี่เอง”

 

ฉันตามไปช่วยเหลือด้วย จะได้ไม่ต้องเจอตัวละครจากเนื้อเรื่องหลัก!

 

ดูเหมือนว่านักเรียนจากโรงเรียนมิคาเงะกลับไปแล้ว โล่งอกไปที!

 

ถ้านางเอกตัวเอกภาคแยกเจอกับตัวละครจากเนื้อเรื่องหลัก คงจะเกิดเรื่องยุ่งยากแน่ๆ คราวนี้ต้องระวังให้มากขึ้นกว่าเดิม

 

“ถ้ามิยูเมะจังไม่รังเกียจ อยู่ที่นี่สักสองสามวันไหมคะ? แทนที่จะกลับไปสร้างปัญหาตอนนี้ ไปคุยกับสภานักเรียนของจิลเนียสโดยตรงน่าจะดีกว่านะคะ”

 

“ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน มิยูเมะ ที่นี่อาจจะไม่มีอะไรมาก แต่ก็ไม่มีมอนสเตอร์แน่นอน มีทั้งกำแพงและเพดาน แล้วก็มีอาหารจากถั่วงอกให้ด้วย มาพักที่นี่ไหม”

 

รุ่นพี่สองคนเสนอแบบนั้นให้มิยูเมะจัง สุดยอดไปเลย… ดูสิ ไม้เท้าพยกรณ์ดวงดาว นี่แหละความรักที่ไม่หวังผลตอบแทนของสาวสวย

 

การปฏิสัมพันธ์ของสาวสวยด้วยกันนี่มันเจิดจ้าเสมอเลย

 

『นี่พวกเธอพยายามจะให้เธอมาเข้าเรียนที่โรงเรียนเฟคตัมใช่ไหม? ฉันรู้สึกว่าพวกเธอกำลังหาทางให้เธอมาเข้าเรียนอยู่เลยนะ』

 

อย่าพูดอะไรแบบนั้นสิ พวกเธอแค่ใจดีเฉยๆ นะ!

 

“อ้อ โรงเรียนเฟคตัมเปิดรับนักเรียนเสมอเลยนะคะ”

 

“ตอนนี้หอพักก็ว่างด้วย แล้วก็ไม่ต้องเสียค่าเล่าเรียนด้วย!”

 

“? อ้อ อย่างนี้นี่เอง”

 

มิยูเมะจังเอียงคอ ดูเหมือนว่าเธอจะไม่เข้าใจเจตนาของรุ่นพี่สองคนเลย

 

…รุ่นพี่ทั้งสองคนคิดถึงแต่เรื่องโรงเรียนเฟคตัมเสมอเลย สุดยอดไปเลย!

 

『เธอชอบชมสาวสวยเสมอเลยนะ』

 

ก็แน่นอนอยู่แล้ว

 

『…ฉันเพิ่งคิดได้ว่า ถ้าสาวสวยทำเรื่องไม่ดี เธอจะทำยังไง? 』

 

เอ๊ะ?

 

『ถ้าสาวสวยที่เธอพูดถึง ทำเรื่องไม่ดีด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอจะทำยังไง เธอจะชมเธอ หรือจะห้ามเธอ? 』

 

…ฉันไม่รู้หรอก! ค่อยคิดตอนนั้นก็ได้! ถ้าสาวสวยทำเรื่องไม่ดี ก็แค่กำจัดสาเหตุนั้นก็พอ!

 

『ก็จริง』

 

แต่ถ้าเป็นสาวสวย ฉันคงสู้กับเธอจริงๆ ไม่ได้มั้ง ตอนนั้นคงต้องสร้างภาพหลอนแล้วหนีไป

 

ในขณะที่ฉันกับไม้เท้าพยากรณ์ดวงดาวกำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน ดูเหมือนว่าพวกเธอจะคุยกันเสร็จแล้ว และมิยูเมะจังจะอยู่ที่นี่สักพัก

 

“…นี่ เธอคิดว่าคนนั้นเป็นยังไงหรอ”

 

“เอ๊ะ? อ้อ อืม ฉันคิดว่าเธอไม่ใช่คนไม่ดีหรอกโทอาจัง”

 

โทอาจังถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอคงจะกังวลที่เห็นคนแปลกหน้าเข้ามาสินะ แต่ว่า อย่ามาเกาะติดฉันขนาดนี้สิ

 

ฉันต้องเลือกระหว่างแบกรับบาปหรือไม่ก็กลายเป็นสาวสวยลึกลับทุกครั้งเลยนะ ตอนนี้ฉันอยู่ในร่างสาวสวยลึกลับฉุกเฉิน (ปลอมตัวเป็นผู้ชาย) นะ

 

『ฉันกำลังประมวลผลอย่างหนักเลยนะ』

 

ขอบคุณนะไม้เท้าพยากรณ์ดวงดาว! สรุปคือ ตอนนี้ในห้องนี้มีแต่สาวสวย

 

นี่มันสวรรค์ชัดๆ!

 

“เอ่อ แล้วคนที่อยู่ข้างหลังเคย์คือใครเหรอคะ?”

 

“ฮี้ เอ่อ ฉันชื่อสึกิมิยะ โทอา… ยะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ?”

 

เมื่อได้ยินคำพูดของโทอาจัง มิยูเมะจังก็โค้งคำนับอย่างรวดเร็ว

 

“ฉันชื่อคูมุ มิยูเมะค่ะ! ปีหนึ่งค่ะ!”

 

“ฉะ ฉันก็ปีหนึ่งเหมือนกัน”

 

“โอ้! เหมือนกันเลย!”

 

“อึ อืม”

 

ถึงจะยังกลัวอยู่ แต่โทอาจังก็จับมือที่ยื่นออกมา มิยูเมะจังจับมือแล้วก็เขย่าอย่างดีใจ

 

“งั้นก็ ฝากตัวด้วยนะคะ!”

 

ค่ะ! ฉันก็จะเรียนรู้เรื่องสาวสวยจากมิยูเมะจังด้วย!

 

“งั้น ก็เริ่มกันเลยนะคะ–“

 

มิยูเมะจังดูเหมือนจะกระสับกระส่าย เธอชี้ไปที่รุ่นพี่มิซึฮิ

 

“คือว่า ขอฉันซ่อมไดรฟ์เกียร์ให้ได้ไหมคะ? มันอาจจะไม่ใช่บุญคุณตอบแทน แต่ว่า…”

 

“ไม่ต้องคิดมากก็ได้นะ”

 

“ไม่ค่ะ ฉันอยากทำ! หรือจะให้ฉันจ่ายเงินซ่อมให้ก็ได้ มันเละเทะไปหมดเลย ดูยังไงก็ขาดการซ่อมบำรุง…”

 

เมื่อได้ยินคำพูดของมิยูเมะจัง ทุกคนก็มองไปที่ไดรฟ์เกียร์ของรุ่นพี่มิซึฮิ เมื่อรู้ตัว รุ่นพี่มิซึฮิก็ซ่อนแขนที่ใส่ไดรฟ์เกียร์ไว้

 

“…มิซึฮิ ตอนที่ฉันไม่อยู่ ใครเป็นคนซ่อมบำรุงให้?”

 

“………………เคย์อาจจะมีคนต้องการความช่วยเหลือไปที่เขตพิเศษกันเถอะ”

 

รุ่นพี่มิโรคุจับไหล่ของรุ่นพี่มิซึฮิที่กำลังจะออกไป

 

“หรือว่าเธอไม่เคยซ่อมบำรุงเลยเหรอ?”

 

“อ๊ะ เอ่อ คือว่า…”

 

“…หรือว่า เป็นเพราะเรื่องของฉันเธอเลยไม่มีเวลาซ่อมบำรุง…?”

 

รุ่นพี่มิโรคุพูดอย่างเศร้าสร้อย รุ่นพี่มิซึฮิเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วก็ปฏิเสธอย่างหนักแน่น

 

“ไม่ใช่แบบนั้น! ฉันแค่ขี้เกียจ!”

 

“เป็นอย่างที่คิดไว้เลย”

 

“อ๊ะ”

 

ก็ใช่น่ะสิ รุ่นพี่มิซึฮิมีความสุขกับการช่วยเหลือ เพราะจะได้ลดหนี้ของโรงเรียนเฟคตัม เธอมีความสุขกับการทำเป็นไม่เห็นกองเอกสารและการซ่อมบำรุง

 

ถ้าฉันซ่อมบำรุงให้ได้ก็ดีสิ นี่ก็เป็นความผิดของฉันเหมือนกัน ให้ฉันแบกรับเอง!

 

『เธอชอบแย่งความผิดมาแบกรับจริงๆ เลยนะ』

 

รุ่นพี่มิโรคุถอดไดรฟ์เกียร์ของรุ่นพี่มิซึฮิออก แล้วก็ยื่นให้มิยูเมะจัง มิยูเมะจังยิ้มเหมือนได้รับของขวัญ

 

“ขอบคุณค่ะ! ฉันอยากซ่อมมาตลอดเลยค่ะ! งั้น เดี๋ยวฉันทำให้เสร็จเร็วๆ เลยนะคะ!”

 

มิยูเมะจังพูดพลางหยิบเครื่อง

 

เครื่องมือต่างๆ จากพื้นที่ขยายของไดรฟ์เกียร์ของตัวเอง แล้วก็เริ่มซ่อมไดรฟ์เกียร์ของรุ่นพี่มิซึฮิ ฉันก็น่าจะให้เธอซ่อมให้บ้างนะ

 

『ของเธอฉันดูแลตลอด 24 ชั่วโมง ไม่ต้องห่วง』

 

ว้าว สะดวกจัง

 

■

 

มิยูเมะจังเก่งมาก หรือว่าไดรฟ์เกียร์มันโทรมเกินไปกันแน่ ซ่อมเสร็จภายในห้านาที

 

มิยูเมะจังพยักหน้าอย่างพึงพอใจ แล้วก็ยื่นไดรฟ์เกียร์คืนให้รุ่นพี่มิซึฮิ พร้อมกับชูนิ้วโป้ง

 

“เสร็จแล้วค่ะ!”

 

“เร็วจัง ดูแล้วสบายตาดี”

 

“ไม่เลยค่ะ ขอบคุณที่ให้ซ่อมนะคะ! อัปเดตก็ไม่ได้เรื่อง ชิ้นส่วนภายในก็พัง แถมยังละลายไปบางส่วนด้วย ซ่อมสนุกที่สุดเท่าที่เคยซ่อมมาเลยค่ะ! ไม่น่าเชื่อว่าคุณจะสู้ด้วยไดรฟ์เกียร์แบบนี้ได้!”

 

“………………อ้อ คงงั้นมั้ง!”

 

รุ่นพี่มิซึฮิเธอไม่ได้ถูกชมนะ

 

“มิซึฮิต่อไปฉันจะคอยเช็คการซ่อมบำรุงให้เธอเองนะ ถ้าขี้เกียจฉันจะซ่อมให้เอง”

 

“ไม่ๆ ต่อไปฉันจะทำเอง… จริงๆ นะ อย่าสงสัยสิ ทำไมทุกคนต้องมองฉันแบบนั้นด้วย”

 

“รุ่นพี่มิซึฮิถ้ามีเวลาซ่อม เธอคงไปช่วยคนแล้วล่ะครับ”

 

“เคย์ด้วยเหรอ…!”

 

ฉันอยากให้เธอซ่อมบำรุงนะ ไม่งั้นมันอันตราย

 

“อ้อ แล้วก็มีเรื่องนึงที่ฉันสงสัยค่ะ”

 

มิยูเมะจัง มีอะไรเหรอ? ทุกสิ่งที่เธอสงสัย สาวสวยลึกลับผู้รอบรู้คนนี้จะตอบให้เอง

 

『รอบรู้… เธอเนี่ยนะรอบรู้? 』

 

มีปัญหาอะไรเหรอ

 

“ไดรฟ์เกียร์ของคุณมิซึฮิเนี่ยของคุณจริงๆ เหรอคะ? ฉันรู้สึกว่ามันไม่ค่อยพอดีกับตัวคุณเลยค่ะ”

 

“หืม งั้นเหรอ? ฉันใช้มาตลอด ไม่เห็นรู้สึกอะไรเลย”

 

รุ่นพี่มิซึฮิพูดพลางปล่อยเปลวไฟออกมาจากมือ แล้วก็หมุนมันเล่นบนมือ สุดยอดไปเลย

 

ฉันก็อยากทำแบบนั้นบ้าง! อยากสร้างเอฟเฟกต์สาวสวยลึกลับด้วยเปลวไฟสีม่วง!

 

『เอ้อ ตามใจเลย เดี๋ยวฉันสร้างให้』

 

ขอบคุณนะ!

 

“นี่ไง เธอก็เห็นว่ามันทำงานได้ปกติดี–“

 

ไดรฟ์เกียร์ที่ซ่อมเสร็จส่งเสียงเตือนสั้นๆ มิยูเมะจังอ้าปากค้าง

 

“พังแล้วค่ะ”

 

“เอ๊ะ!? ขะ ขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”

 

“ไม่ค่ะ ไม่ใช่ความผิดของคุณมิซึฮิหรอกค่ะ ขอยืมอีกทีได้ไหมคะ”

 

มิยูเมะจังรับไดรฟ์เกียร์ไป แล้วก็เปิดมันออกอีกครั้ง พร้อมกับเปิดหน้าต่างหลายๆ หน้า แล้วก็เอียงคอ

 

“อืม การประมวลผลไม่ทัน ความสามารถของคุณ กับไดรฟ์เกียร์นี้ ไม่ค่อยมีประโยชน์เลยค่ะ ถึงจะใช้โจมตีไม่ได้ แต่ตอนนี้เธอยังปล่อยเปลวไฟได้อยู่ไหมคะ?”

 

“อ่า”

 

รุ่นพี่มิซึฮิปล่อยเปลวไฟออกมาที่ปลายนิ้ว ว้าว! ปล่อยเปลวไฟที่ปลายนิ้วได้ด้วย เจ๋ง!

 

“…อืม การยกเลิกเขตแดนต่างมิติยังทำงานได้อยู่ แสดงว่าไดรฟ์เกียร์นี้ตามความสามารถของคุณมิซึฮิไม่ทันจริงๆ ค่ะ ทำแบบนี้อีกกี่ครั้งก็เหมือนเดิม”

 

“เห็นไหม ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องซ่อมก็ได้!”

 

“มิซึฮิ”

 

“ค่ะ ขอโทษค่ะ”

 

เปลี่ยนสีหน้าจากภูมิใจเป็นขอโทษได้ไวมาก แต่ว่า “ไม่ต้องซ่อมก็ได้” นี่มันก็พูดเกินไปจริงๆ นะ ความปลอดภัยต้องมาก่อน!

 

“ฉันแนะนำให้ซื้อไดรฟ์เกียร์ใหม่นะคะ ไม่ใช่ของถูกๆ นะคะ เอาแบบที่เหมาะสมกับ rank ของเธอค่ะ”

 

“rank…”

 

พวกเราพูดพร้อมกัน พวกเรามองหน้ากัน แล้วก็คิดเหมือนกัน

 

–ไดรฟ์เกียร์ rank S มันแพงบรรลัยไม่ใช่เหรอ?

 

แค่ของถูกๆ ก็เป็นล้านแล้ว ไดรฟ์เกียร์ rank S จะขนาดไหน

 

『มันแพงขนาดนั้นเลยเหรอ? 』

 

แพงสิ! อย่างไดรฟ์เกียร์ของโรคุฮาระซัง rank S ไง อันนั้น 800 ล้านเลยนะ คณะกรรมการบริหารเป็นคนสร้าง

 

『ห๊ะ』

 

ไดรฟ์เกียร์ใช้แกนดันเจี้ยน ถ้า rank ของผู้ใช้สูง ระดับของแกนดันเจี้ยนที่ต้องใช้ก็จะสูงตามไปด้วย

 

สรุปคือ ในกรณีของรุ่นพี่มิซึฮิ อย่างน้อยก็ต้อง rank A หรือไม่ก็ต้องหาแกนดันเจี้ยน rank S

 

『…ไม่มีเงินนี่นา』

 

จริงๆ แล้วมันไม่ควรจะแจกฟรีจากคณะกรรมการบริหารเหรอ? หรือว่าคน rank S ต้องหาเงินซื้อเอง? …ไม่หรอก คนพวกนั้นหาเงินง่ายอยู่แล้วนี่นา

 

“เอ่อ เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ”

 

รุ่นพี่มิซึฮิพูดขอโทษมิยูเมะจังที่งงกับปฏิกิริยาของพวกเรา

 

“ฉัน rank S น่ะ”

 

“เอ๊ะ?”

 

“ฉัน rank S”

 

“…เอ๊ะ!? ไม่จริงใช่ไหมคะ!?”

 

“จริง นี่คือโปรไฟล์อย่างเป็นทางการของฉันที่คณะกรรมการบริหารประกาศ”

 

มิยูเมะจังดูข้อมูล แล้วก็มองหน้ารุ่นพี่มิซึฮิสลับกันไปมา เธอพึมพำว่า “จริงด้วย…”

 

“ระหว่างที่ฉันอยู่ในห้องทดลอง กับถูกขับไล่ออกจากปาร์ตี้ในดันเจี้ยน มี rank S เพิ่มมาอีกแล้วเหรอคะ”

 

“…อ้อ เพราะงั้น ฉันเลย… ซื้อไดรฟ์เกียร์ rank S ไม่ได้ ไม่มีเงิน…”

 

บรรยากาศในห้องเงียบลงอย่างน่าอึดอัด อืม อึดอัดจัง

 

『…เธอคนนั้นสร้างให้ได้ไหม? เธอเป็นช่างซ่อมบำรุงจากจิลเนียสนี่นา ดูเหมือนจะเก่งพอตัวเลยนะ』

 

ไม่เอาน่า เป็นไปไม่ได้หรอก เธอรู้จัก rank S ไหม? มันคือจุดสูงสุดของเมืองนี้เลยนะ? ถึงจะเป็นนางเอกตัวเอกภาคแยก ก็คงจะ…

 

ถึงจะจบภาคแล้วก็เถอะ แต่ตอนนี้เธอก็ยังเหมือนนางเอกที่เพิ่งเริ่มเรื่องอยู่เลย

 

“สถาบันวิชาการจิลเนียสรับผลิตไดรฟ์เกียร์ไม่ใช่เหรอคะ”

 

รุ่นพี่มิโรคุพูดแบบนั้น อ้อ เธอคงจะคิดจะเจรจาเรื่องนี้ตอนคุยกับสภานักเรียนของจิลเนียส

 

“ค่ะ ก็รับทำค่ะ ถ้าเป็นไดรฟ์เกียร์ rank S… น่าจะเป็นไดรฟ์เกียร์ของวาตาริ ริวโกะ ที่สถาบันวิชาการจิลเนียสสร้างนะคะ เห็นว่ารุ่นพี่ทุกคนช่วยกันสร้าง”

 

“อ้อ เหรอคะ”

 

รุ่นพี่มิโรคุถอนหายใจยอมแพ้

 

“…หรือว่า คุณจะไม่มีเงินจริงๆ”

 

“อืม… เมื่อก่อนโรงเรียนเราเกือบล้มละลาย ตอนนี้ก็เกือบล้มละลายเหมือนกัน”

 

ทำยังไงดี ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันจะใช้แผน “รุ่นพี่มิซึฮิ ยินดีต้อนรับสู่การถูกจับโดยโซลเซียร่า” ดีไหม? ถ้าเป็นสาวสวยจับ ฉันก็พอทนได้

 

『การที่เธอแสดงให้เห็นว่าเธอเก่งกว่าเทรุคามิ มิซึฮิ แล้วมาแพ้ถูกจับตอนนี้ มันผิดคอนเซ็ปต์เกินไป ฉันไม่ยอมรับหรอกนะ』

 

อะไรของเธอเนี่ย แต่ก็เข้าใจได้… แล้วจะหาเงินยังไงล่ะ! ไปช่วยคนในดันเจี้ยนเหรอ? หรือจะไปสำรวจดันเจี้ยนเอง?

 

“คือว่า…”

 

มิยูเมะจังยกมือขึ้นอย่างลังเล แล้วก็พูดอย่างระมัดระวัง

 

“ถ้าไม่รังเกียจ ให้ฉันลองสร้างให้ไหมคะ”

 

“สร้างได้เหรอ!?”

 

“ฉันพูดไม่ได้เต็มปากว่าสร้างได้ค่ะ แต่ตอนที่ฉันเห็นแบบแปลนไดรฟ์เกียร์ของวาตาริ ริวโกะ ฉันก็คิดว่า… ฉันน่าจะสร้างได้ดีกว่า เร็วกว่า แล้วก็ถูกกว่า”

 

อืม เธอเป็นตัวเอกแนวเกิดใหม่จริงๆ ด้วย สิ่งที่เธอพูดมันเหลือเชื่อมาก เธอมีพรสวรรค์ด้านสมองสินะ สุดยอดไปเลย

 

“แล้ว… เธอคิดค่าจ้างเท่าไหร่คะ”

 

“เอ๊ะ? ต้องมีค่าจ้างด้วยเหรอคะ? มันเหมือนเป็นการทดลองของฉันเอง ไม่ต้องก็ได้ค่ะ ฉันก็ไม่รู้ว่ามันจะสำเร็จหรือเปล่า”

 

มิยูเมะจังพูดพลางส่ายหน้า เธอไม่ได้ถ่อมตัว แต่เธอประเมินตัวเองต่ำเกินไป

 

เธอมีความแตกต่างระหว่างความสามารถและทัศนคติต่อตัวเองมากเกินไป จนรู้สึกแปลกๆ

 

“ถ้าอย่างนั้น ฉันขอให้เธอช่วยลองดู ถ้าเธอสร้างไดรฟ์เกียร์ได้ มันจะเป็นเรื่องดีมากๆ เลย”

 

“ฉันก็ยินดีค่ะ มันเป็นเหมือนผลงานสำหรับเลื่อนชั้นของฉันด้วย”

 

รุ่นพี่มิซึฮิกับมิยูเมะจังจับมือกันแน่น ดูเหมือนว่าจะตกลงกันแล้ว ถ้าสำเร็จ ของราคาหลายร้อยล้านก็จะได้มาฟรีๆ เลยเหรอ?

 

『ดูเหมือนว่าจะเป็นแบบนั้น ดูสิ มันเป็นไปตามที่ฉันเสนอเลย』

 

ก็ใช่น่ะสิ… แต่ว่า เรื่องนี้คณะกรรมการบริหารจะโอเคเหรอ? ถ้าคณะกรรมการบริหารสร้างไดรฟ์เกียร์เองด้วยล่ะ?

 

มันคงจะเหมือนกับกินข้าวเย็นมาแล้ว แต่ก็ยังออกไปกินข้าวนอกบ้านอีก

 

『เปรียบเทียบได้บ้านๆ มากเลยนะ』

 

มันก็เป็นเรื่องดีนะ แต่ว่า… ฉันอยากจะตอบแทนเธอในภายหลัง

 

“ถ้าอย่างนั้น ขอแกนดันเจี้ยนหน่อยนะคะ rank A ก็ได้ค่ะ”

 

ไม่มี!

 

“ขอโทษที ฉันแทบไม่มีแกนดันเจี้ยนเลย”

 

“อ้อ เหรอคะ งั้น… ไปหามาตอนนี้เลยได้ไหมคะ? ถ้าไม่รีบ ก็รอวันหลังก็ได้ค่ะ ตอนนี้ฉันจะเริ่มเขียนโปรแกรมก่อน”

 

“ได้ ฉันจะไปหามา ต่อให้ต้องดวล ฉันก็จะแย่งมาให้ได้”

 

“…มิซึฮิจัง พวกเราไม่มีดันเจี้ยนสำหรับดวลนะคะ”

 

โรงเรียนเฟคตัม ไม่มีอะไรเลยจริงๆ! แล้วมีอะไรบ้างล่ะ? มีสาวสวยไง! แค่นั้นก็พอแล้ว! เยี่ยม!

 

มิยูเมะจังมองพวกเรา แล้วก็นึกอะไรขึ้นมาได้ เธอหยิบแท็บเล็ตขนาดเล็กออกมาให้

 

“งั้น ก็ใช้ ‘เพื่อนซี้! ดันเจี้ยนคุงหมายเลข 6’ นี่…”

 

“นี่มันอะไร”

 

ชื่อตลกจัง

 

“มันตรวจจับการสั่นสะเทือนเล็กน้อยที่เกิดขึ้นตอนที่เขตแดนต่างมิติเริ่มรุกรานโลกนี้ได้ค่ะ”

 

“หืม สรุปคืออะไร”

 

มิยูเมะจังคิด แล้วก็เอามือเท้าเอว

 

“มันจะบอกตำแหน่งของดันเจี้ยนที่จะปรากฏขึ้นได้ล่วงหน้าค่ะ!”

 

“ห๊ะ?”

 

ฉันกับรุ่นพี่มิซึฮิพูดพร้อมกัน

 

…นี่มันของสุดยอดเลยไม่ใช่เหรอ?