ไม่คิดเลยว่าจากการทำงานพาร์ทไทม์ที่สวนสนุกจะทำให้กลับโรงเรียนเฟคตัมไม่ได้นานถึงหนึ่งสัปดาห์

 

ถึงจะโดนโทวราคุคุงกับโรคุฮาระซังตามตอแยด้วยเหตุผลบางอย่าง แต่ก็เอาตัวรอดมาได้ ฉันรู้สึกว่าตัวเองเติบโตขึ้นนะ

 

ในหนึ่งสัปดาห์นี้ ฉันได้เข้าใกล้การเป็นสาวน้อยลึกลับมากขึ้นไปอีกก้าวแล้ว…!

 

『เอาตัวรอด…เหรอ? เอ๊ะ นั่นน่ะเหรอที่เรียกว่าเอาตัวรอดหรอ…? 』

 

อะไรกัน มีปัญหาอะไรกับการที่คนอื่นเป็นสาวน้อยลึกลับเหรอไง

 

ช่างมันเถอะ

 

ฉันอารมณ์ดีเพราะจะได้เจอรุ่นพี่มิซึฮิกับโทอาจังหลังจากไม่ได้เจอมาหนึ่งสัปดาห์

 

เรื่องวุ่นวายแค่นั้น ฉันยกโทษให้ได้

 

ตอนนี้ฉันเพิ่งกลับมาถึงโรงเรียนเฟคตัม

 

เพราะฉันกับรุ่นพี่มิโรคุไม่อยู่ สองคนนั้นเลยต้องบริหารโรงเรียนกันเอง

 

พอคิดดูอีกที โรงเรียนเฟคตัมนี่มันแย่จริงๆ นะ

 

แบบนี้ ฉันควรจะขายตัวในฐานะโซลเซียร่าดีไหมนะ…?

 

『นายนี่ไม่ลังเลเลยนะ ถ้าเป็นเรื่องของสาวน้อยลึกลับน่ะ』

 

แต่สาวน้อยลึกลับน่ะไม่ได้จับตัวง่ายๆ หรอกนะ

 

การปรับสมดุลตรงนั้นมันยาก

 

สาวน้อยลึกลับมีหน้าที่ต้องเป็นตัวละครที่แข็งแกร่งนะ

 

『ใช้ชีวิตยากเนอะ…』

 

แต่ถึงอย่างนั้น ฉันก็อยากจะแพ้สักวันจังนะ♥

 

เวลาที่ตัวละครแข็งแกร่งแบบนี้ล้มเหลวนี่มันน่าตื่นเต้นสุดๆ เลยนะ♥

 

ช่วงเวลาที่สีหน้ามั่นใจปกติพังทลายลงมานี่มันสุดยอด♥

 

อ่า อยากแพ้ให้สาวน้อยลึกลับจังเลย♥

 

『ฮี้』

 

ไม้เท้าแห่งดวงดาวที่หวาดกลัวด้วยเหตุผลบางอย่าง หดตัวเข้าไปข้างใน ทำให้ในหัวของฉันเงียบลง

 

อะไรกัน ไม่เข้าใจเหรอ?

 

สาวน้อยลึกลับก็แพ้ได้เหมือนกันนะ

 

แน่นอนว่า เฉพาะตอนที่คู่ต่อสู้เป็นสาวน้อยลึกลับเหมือนกันเท่านั้น

 

นอกนั้น ฉันจะล้มพวกมันให้หมดเลย

 

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ฉันจะล้มศัตรูของสาวน้อยลึกลับให้หมด

 

“เอาล่ะ สองคนนั้นน่าจะอยู่ที่ห้องสภานักเรียนสินะ”

 

หลังจากกลับมาถึงโรงเรียน ฉันก็เดินไปที่อาคารเรียนทันที

 

พวกเขาน่าจะอยู่ที่ห้องสภานักเรียน

 

เพราะที่นั่นเป็นห้องที่ปกติที่สุด

 

กระจกก็ไม่แตก พื้นก็ไม่ทะลุ ปลั๊กไฟก็มีสี่ช่อง

 

จริงๆ แล้ว ที่อื่นในอาคารเรียนมันแย่เกินไปต่างหาก

 

อ่า อยากทำให้อาคารเรียนมันปกติเร็วๆ จังเลย

 

ฉันอยากให้สาวน้อยลึกลับเติบโตในสภาพแวดล้อมที่ดีที่สุด

 

ในขณะที่คิดแบบนั้น ฉันก็มาถึงหน้าห้องสภานักเรียน แล้วก็เคาะประตูอย่างสง่างาม

 

ไม่นาน เสียง “เชิญค่ะ” ของโทอาจังก็ดังออกมา

 

ฮี้ฮ่า เสียงของโทอาจังหลังจากไม่ได้ยินมาหนึ่งสัปดาห์!

 

ว่าแต่ ทำไมถึงไม่มีใครมาเยี่ยมฉันเลยล่ะ??????

 

『เธออยากให้มาเหรอ? 』

 

ไม่หรอก การที่สาวน้อยลึกลับจะเสียเวลามาเพื่อฉันมันน่าเสียดาย

 

ฉันขอปฏิเสธการเยี่ยมอย่างสุภาพ

 

『สรุปเอาไงกันแน่เนี่ย』

 

“–ขออนุญาตนะครับ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ โทอาจัง”

 

เมื่อเปิดประตูเข้าไปในห้องสภานักเรียน ฉันก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยกำลังมองมาที่นี่

 

เธอยังคงน่ารักเหมือนสัตว์ตัวเล็กๆ เหมือนเดิม เมื่อเห็นฉัน สีหน้าของเธอก็สว่างขึ้นทันที

 

น่ารักจัง

 

รอยยิ้มแบบนี้ ห้ามยิ้มให้คนอื่นที่ไม่ใช่สาวน้อยลึกลับนะ?

 

นั่นก็หมายความว่า ตอนนี้ก็ห้ามยิ้มให้ฉันด้วยนะ?

 

『นายนี่มันยุ่งยากจริงๆ 』

 

“อ๊ะ ยินดีต้อนรับกลับนะ เคย์คุง!”

 

โทอาจังวิ่งเข้ามาหาฉันอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนเธอจะโล่งใจเมื่อเห็นฉัน

 

ฉันทำให้เธอเป็นห่วงไปแล้ว

 

แต่ไม่ต้องห่วงนะ

 

ฉันกลับมาพร้อมกับพลังสาวน้อยลึกลับแบบใหม่แล้ว

 

“ขอโทษนะ ที่ไม่ได้ไปเยี่ยมเลย ทางโรงพยาบาลปฏิเสธน่ะ”

 

“เอ๊ะ จริงเหรอ?”

 

“อื้อ เขาบอกว่าห้ามติดต่อกับนักเรียนของโรงเรียนเฟคตัมน่ะ ก็เลยไม่ได้เจอทั้งรุ่นพี่มิโรคุกับเคย์คุงเลย”

 

งั้นก็คือมาแล้วสินะ

 

แย่จัง ฉันอยากได้รับการเยี่ยมจากผู้หญิงบางจังเลย

 

『ถ้าให้ผู้หญิงมาเยียมนายที่ไม่ใช่ในฐานะสาวน้อย นั้นมันผิดบาปเลยไม่ใช่หรอ? 』

 

ก็จริงด้วย!

 

รอดไป!

 

“เขาบอกว่าเพื่อตรวจสอบว่ามีผลกระทบจากเวทมนตร์ของโซลเซียร่าหรือน่ะ เคย์คุงเป็นอะไรรึเปล่า?”

 

“ไม่เป็นไรหรอก ถ้าคิดดูแล้ว การตรวจร่างกายมันเยอะมากจริงๆ นั้นแหละ”

 

อ๋อ เป็นแบบนี้นี่เอง

 

ทุกคนกลัวเรื่องโซลเซียร่ามากเกินไปรึเปล่า?

 

ก็แค่สาวน้อยลึกลับธรรมดาๆ เองนะ

 

『อืมๆ 』

 

“อ๊ะ ว่าไปแล้ว รุ่นพี่มิซึฮิอยู่ไหนเหรอ? หายไปหนึ่งสัปดาห์ แถมยังจัดการคำขอความช่วยเหลือคนเดียวด้วยนี่นา?”

 

“อื้อ วันนี้ก็ออกไปอย่างกระตือรือร้นเลยล่ะ… อ๊ะ จริงสิ! เคย์คุง มีเรื่องดีๆ เกิดขึ้นด้วยนะ!”

 

“เอ๊ะ?”

 

อะไรกันนะ

 

พอเห็นโทอาจังดูมีความสุข ฉันก็มีความสุขไปด้วยเลยนะ

 

“ไม่น่าเชื่อว่าหนี้ของโรงเรียนเฟคตัมอาจจะใช้หนี้คืนได้แล้วนะ!”

 

“เอ๊ะ จริงเหรอ?”

 

หนี้จำนวนมหาศาลนั่นน่ะเหรอ?

 

หนี้ที่เหมือนกับชีวิตเกมที่ทุกอย่างแย่ไปหมดน่ะเหรอ?

 

“ดูเหมือนว่ารุ่นพี่มิโรคุจะเจรจาให้น่ะ หนี้ลดลงไปเยอะเลย”

 

“จริงด้วย… สมกับเป็นรุ่นพี่มิโรคุจริงๆ”

 

จำนวนเงินที่เขียนไว้ในกระดาษที่โทอาจังยื่นให้ ลดลงไปเยอะมากจนเทียบกับเมื่อก่อนไม่ได้เลย

 

รุ่นพี่มิโรคุเจรจากับโรงเรียนคิโซแล้วลดหนี้ให้เนี่ย สุดยอดเกินไปรึเปล่า?

 

ในขณะที่ฉันกำลังเป็นสาวน้อยลึกลับอยู่ คนๆ นั้นก็ฟื้นฟูโรงเรียนเหรอเนี่ย

 

ต้องสร้างรูปปั้นรุ่นพี่มิโรคุแล้วส่งต่อให้คนรุ่นหลัง…!

 

“งั้นฉันช่วยจัดเอกสารด้วยนะ”

 

“เอ๊ะ จริงเหรอ? เพิ่งออกจากโรงพยาบาลเองนะ?”

 

“ไม่เป็นไรหรอก รุ่นพี่มิโรคุพยายามขนาดนั้น ฉันก็ต้องพยายามด้วย”

 

“อย่างนี้นี่เอง อื้อ! มาพยายามไปด้วยกันนะ!”

 

ดูเหมือนว่าฉันคงไม่ต้องจับตัวเองในฐานะผู้ร้ายเสียแล้ว

 

ถ้าอย่างนั้น ฉันก็ยังสนุกกับการเป็นสาวน้อยลึกลับต่อไปได้อีกนะ

 

ฉันอยากจะเปลี่ยนชุดแล้วล่ะ

 

ชุดโกธิคโลลิต้าอยากให้เป็นเครื่องหมายการค้า ก็เลยอยากจะมีสีสันหลากหลาย

 

ครั้งต่อไป จะลองสีดำกับสีแดงดีไหมนะ

 

『แล้วก็ซื้อชุดชั้นในด้วยนะ แน่นอนว่าต้องเป็นแบบเข้าชุดกันนะ』

 

ฮิฮิ ไม่ต้องบอกก็รู้แล้ว!

 

ถ้าจำไม่ผิด ชุดปัจจุบันน่าจะมีร้านอยู่ที่เขตปกครองของโรงเรียนคิโซ

 

เมื่อก่อนซื้อทางเน็ต แต่คราวนี้อยากจะไปดูของจริงแล้วซื้อเลย

 

『น่าสนุกดีนะ』

 

อืมๆ งั้นไปโรงเรียนคิโซกันเร็วๆ นี้ดีกว่า

 

“…เคย์คุง เป็นอะไรไปเหรอ?”

 

“เอ๊ะ?”

 

โทอาจังที่กำลังจัดเอกสารอยู่ มองมาที่ฉันอย่างสงสัย

 

“เมื่อกี้พูดถึงเรื่องโรงเรียนคิโซด้วยนี่นา”

 

“อ่า ไม่มีอะไรหรอก”

 

“…อย่างนี้นี่เอง เข้าใจแล้ว”

 

เกือบไปแล้ว

 

ความคิดหลุดออกมาอีกแล้ว

 

『เธอนี่สมองกับปากเชื่อมกันโดยตรงเลยนะ』

 

หา?

 

ฉันพยายามที่จะเป็นคนที่คิดรอบคอบนะ?

 

ว่าแต่ โรงเรียนคิโซเหรอ

 

ยังไงซะ ฉันก็รอที่จะไปอยู่ดีนะ

 

โรงเรียนคิโซ ถึงแม้ว่าความปลอดภัยจะแย่ไปบ้าง แต่ก็มีทุกอย่างเพราะขนาดมันใหญ่

 

เพราะบริษัทหลายแห่งสนับสนุนโรงเรียนคิโซในเขตสำหรับนักท่องเที่ยวก็เลยมีร้านค้ามากมาย

 

บางร้านก็มีสินค้าลิมิเต็ดที่ซื้อได้เฉพาะในโรงเรียนคิโซเท่านั้น

 

อยากรู้จังว่าจะมีชุดโกธิคโลลิต้าลิมิเต็ดของโรงเรียนคิโซไหมนะ

 

『สาวน้อยลึกลับประจำท้องถิ่น…? 』

 

สาวน้อยลึกลับไม่ได้เป็นประเภทที่เข้ากับคนในท้องถิ่นแบบนั้นหรอกนะ

 

ภาพลักษณ์ด้านมืดของโรงเรียนคิโซเข้ากันได้ดีกับสาวน้อยลึกลับนะ

 

มันเป็นคุณสมบัติที่ซ่อนความมืดไว้ข้างใน

 

ถึงยังไงก็ไม่อยากเป็นนักเรียนที่นั่นหรอกนะ

 

『ที่นั่นมันน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ? 』

 

น่ากลัวขนาดนั้นเลยล่ะ

 

มันให้ความรู้สึกเหมือนเป็นองค์กรชั่วร้ายขนาดใหญ่

 

ในคดีที่โทวราคุคุงกับคนอื่นๆ ตามสืบ ก็มีหลายคดีที่เกี่ยวข้องกับโรงเรียนคิโซ

 

ตัวอย่างเช่น เหตุการณ์ที่น่าจะเกิดขึ้นเร็วๆ นี้คือการลักพาตัวนักเรียนจากโรงเรียนอื่นไปทดลองกับมนุษย์

 

ในต้นฉบับ โทวราคุคุงจะไขคดีได้ในช่วงฤดูร้อน ดังนั้นตอนนี้ยังเร็วไป

 

ต้องไปซื้อของก่อนที่เหตุการณ์จะเกิดขึ้น…!

 

บอกไว้ก่อนว่า ฉันตั้งใจจะไม่เข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้

 

ถึงจะมีศัตรูที่น่ารังเกียจออกมา แต่พูดตามตรงว่าฉันไม่มั่นใจว่าจะหาพวกมันเจอ

 

และฉันก็ไม่อยากจะแย่งโอกาสในการเติบโตของโทวราคุคุงด้วย

 

พยายามเข้านะ ตัวเอก…!

 

ฉันจะใส่ชุดชั้นในผู้หญิงรอจนกว่าจะเจอกันครั้งหน้านะ