เกิดใหม่ชาตินี้ ถึงเป็นชายแต่ฉันไม่ยอมแพ้กับการ TS หรอกนะ

ตอนที่ 317 [บทที่ 10 : แผนการชิงตัวนักพยากรณ์ดวงดาวกลับคืน] บทนำ, คู่รักบ้าๆบอๆ กับพวกวิตถารในห้องใต้หลังคา

บทที่ 10 : แผนการชิงตัวนักพยากรณ์ดวงดาวกลับคืน

พวกโรคุฮาระโค่นโคชิลงได้ แล้วกลับมาถึงเฟคตัม การที่โค่นโคชิลงได้นั้น ดูเหมือนว่าสถานการณ์จะคลี่คลายไปในทางที่ดีขึ้น แต่ทว่าท้องฟ้าของเมืองแห่งการศึกษาก็ยังคงมืดสลัวอยู่ สถานการณ์ยังไม่คลี่คลายลงโดยสมบูรณ์

แต่ว่า เรื่องนั้นสำหรับเธอผู้ซึ่งในสมองมีแต่ทุ่งดอกไม้แล้ว จะเป็นอย่างไรก็ช่างมันเถอะ

“เอเฮะเฮะ… ลีดเดอร์คะ ชอบนะคะ~”

“เฮ้ย ช่างเครื่อง นี่ก็เป็นผลข้างเคียงของกุญแจมือ (แหวนเลิฟเลิฟชุกิชุกิ) นี่ด้วยเรอะ?”

ณ ห้องพยาบาล โรคุฮาระกล่าวออกมาด้วยท่าทีหงุดหงิดเล็กน้อยทั้งที่กำลังถูกตรวจร่างกายอยู่ แต่ทว่า มิยูเมะกลับเอียงคอสงสัยโดยไม่แสดงท่าทีหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย

“ไม่คิดว่าแหวนเลิฟเลิฟชุกิชุกิจะมีผลข้างเคียงแบบนั้นนะคะ “

“นี่คือชื่อของกุญแจมืออันนี้เหรอคะ! ลีดเดอร์คะ ช่างดูเหมือนกับกำลังแสดงถึงความสัมพันธ์ของพวกเราเลยนะคะ!”

“หนวกหูน่า…”

เอน่า กำลังอยู่ในช่วงเวลาแห่งความสุขสุดยอดอย่างที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนในชีวิต ไม่เคยคิดเลยว่าจะได้ลงเอยกับคนที่ตนเองรัก เพราะงั้น อารมณ์จึงแฮปปี้สุดๆ

พูดตามตรง เรื่องของโลกหรือหน้าที่ของเดมอนส์เกียร์อะไรนั่น ตอนนี้จะเป็นยังไงก็ช่างมันแล้ว อยากจะกลับบ้านไปคลุกวงใน เสียมากกว่า

“ลีดเดอร์คะ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว มาใส่ชุดฟูฟ่องกันเถอะค่า ดูสิคะ ขาก็เรียวยาวลื่นน่าสัมผัสขนาดนี้”

“…อึ่ก วิธีลูบมันน่าขยะแขยงนะเฟ้ย”

โรคุฮาระที่ถูกลูบขา ในที่สุดก็ทนไม่ไหว ปล่อยไอเอิร์นคลอว์เข้าใส่เอน่า แต่ว่า เพราะมือเล็กกว่าปกติเลยใช้ท่าได้ไม่ดี กลายเป็นว่ายิ่งทำให้เอน่ายิ้มกว้างขึ้นไปอีก

“เอเฮะเฮะเฮะเฮะ… มือน้อยๆ น่ารักจังเลยนะคะ!”

“เฮ้ย ช่างเครื่อง! ทำไมฉันถึงไม่กลับร่างเดิมวะ!”

“อืมม… ทำไมกันนะ… คิดได้อย่างเดียวว่าคงจะโดนแทรกแซงอะไรบางอย่างจากภายนอกน่ะค่ะ… จริงๆ แล้วควรจะกลับร่างเดิมได้แล้วแท้ๆ”

“ต้องเป็นเพราะความรักของพวกเราสร้างพลังงานอันไร้ขีดจำกัดขึ้นมาแน่ๆ ค่า”

“แกหุบปากไปเลยสักพักเลย”

“ช่วยปิดปากฉันด้วยริมฝีปากของลีดเดอร์สิค้า~”

“อะไรของยัยนี่วะ…”

โรคุฮาระที่กำลังเอือมระอากับคู่หูที่กำลังลอยฟุ้งไปไกลแล้ว ผลักใบหน้าที่เข้ามาใกล้ๆ ออกไป พลางเปลี่ยนเรื่องคุยอย่างแข็งขัน

“แล้ว สถานการณ์เป็นไงบ้าง ทางนี้ก็อย่างที่เล่าไปเมื่อกี้แหละ”

“ทางพวกเราไม่มีความคืบหน้าเลย ถ้าจะให้พูดก็คือ คุณมิซึฮิไปยืนยันสถานการณ์กับประธานยูกิฮิระที่สถาบันมิคาเงะ กับประธานเรย์ที่สถาบันคิโซมาให้แล้ว ประมาณนั้นล่ะ”

“แวะไปที่สถาบันเซ็นไคมาครั้งหนึ่งด้วย แต่ที่นั่นไม่มีใครอยู่เลยค่ะ ว่ากันว่าไม่พบนักเรียนเลยแม้แต่คนเดียว”

มิโรคุเสริมคำพูดของโทราคุ

“สถานการณ์ตอนนี้ไม่ค่อยดีสินะ เฮ้ย แกคิดว่าไง”

“เอ๊ะ ฉันเหรอคะ?”

“แกเองก็เป็นแรงค์ S ไม่ใช่เรอะ”

ริวโกะที่จู่ๆ ก็ถูกโยนเรื่องใส่ ทำได้เพียงแค่ยิ้มแหยๆ ออกมาเท่านั้น ด้านหลังเธอ บัลติอุสที่เปลี่ยนร่างเป็นอัญมณีงดงาม กับพวกโคโคโนเอะกำลังเล่นกันอยู่

“อืมม… ยังไงก็คิดว่าน่าจะตามหาประธานกรรมการก่อนน่าจะดีกว่านะ”

“ถ้างั้น ก็ต้องยึดอาเรียนร็อดกลับคืนมาสินะ”

“นอกเหนือจากนั้น… อ๊ะ จริงสิ โซลเซียร่าล่ะ? เธอคนนั้นกับคุณโรคุฮาระได้เจอกันแล้วใช่ไหม? ถ้าดึงคนนั้นมาเป็นพวกได้ล่ะก็ น่าจะแก้ไขอะไรได้ไม่ใช่เหรอ?”

“「「「「……」」」」”

“เอ๊ะ ทำไมจู่ๆ ก็เงียบกันไปล่ะ? หรือว่า ฉันพูดอะไรแปลกๆ ออกไป…?”

เริ่มจากมิโรคุและโรคุฮาระ มือของครามที่กำลังจัดผ้าพันแผลอยู่ก็หยุดลง ริวโกะเหงื่อแตกพลั่ก มองไปยังมิซึฮิเพื่อขอความช่วยเหลือ

“อย่างนี้นี่เอง เธอเองก็เป็นแรงค์ S สินะ”

“อื้อ! ฉันชื่อโคโคโนเอะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะพี่สาวมิซึฮิ!”

『ดิฉันคือฮาจิโนมิยะค่ะ』

“ไม่ได้การแล้ว มัวแต่เพลินกับการพบปะสังสรรค์กันอยู่…!”

น่าสงสาร ริวโกะทั้งที่พูดเรื่องที่สมเหตุสมผลอย่างยิ่งออกมาแท้ๆ แต่กลับถูกกันออกไปนอกวงสนทนา ถูกต้อนให้จนมุมไปเองเสียแล้ว

(เลิกพึ่งพาโซลเซียร่ามากเกินไปดีกว่าสินะ)

(จะให้เคย์คุงต้องฝืนตัวเองอยู่เรื่อยๆ ไม่ได้ ถ้าการอัปเกรดลูทร่าเสร็จเมื่อไหร่ล่ะก็…)

(เคย์คุง… จะไม่เป็นไรแน่นะคะ… ถ้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์อันนั้นช่วยปกป้องไว้ได้ก็คงจะดี)

(เคย์เคย์เคย์เคย์เคย์เคย์เคย์เคย์——)

ท่ามกลางอารมณ์ความรู้สึกอันยิ่งใหญ่ (โคตรๆ) ที่หมุนวนอยู่รอบตัวนั้น มือแห่งความช่วยเหลือก็ได้ยื่นมาให้กับริวโกะที่กำลังน้ำตาคลอเบ้าเพราะเหตุผลบางอย่าง

“ทุกคน! มีการติดต่อมาจากสถาบันการศึกษาจิลเนียร์สล่ะ!”

“ท-โทอาจัง—!”

“ริวโกะจัง… คราวนี้เป็นอะไรไปอีกล่ะ?”

“ไม่รู้เหมือนกัน… แต่ว่า ครั้งนี้ไม่น่าจะผิดนะ!”

โทอาจังลูบหัวริวโกะที่โผเข้ามากอดพลางคร่ำครวญด้วยท่าทีคุ้นเคย พลางเปิดหน้าจอเสมือนจริงขึ้นมาหนึ่งจอ ตรงนั้นคือภาพของชายหนุ่มผมสีฟ้า——ฮิโชฉายอยู่

『ทุกท่าน มองเห็นอยู่ใช่ไหม! ตอนนี้ ฉันกำลังพูดคุยโดยตรงกับจิตวิญญาณแห่งแรงบันดาลใจอันร้อนแรงของพวกเธออยู่!』

『เลิกพูดอะไรแปลกๆ ได้แล้วค่ะ ฮิโช』

“อ๊ะ ท่านประธานฮิโช! แล้วก็คุณลูค่าด้วย! ปลอดภัยดีสินะคะ!”

มิยูเมะเห็นร่างของทั้งสองคน น้ำตาก็เอ่อคลอขึ้นมาด้วยความโล่งใจ ฮิโชเห็นเธอเป็นเช่นนั้นก็พยักหน้าอย่างหนักแน่น แล้วชูกำปั้นขึ้นสู่ฟ้า

『ไม่มีปัญหา! เพราะพวกเราเป็นอมตะยังไงล่ะ! แล้วก็! ขอโทษที่ให้รอนะ ทุกท่าน!』

พูดจบพร้อมกัน ไม่รู้ทำไมภาพของฮิโชถึงถูกฉายออกมาจากสามมุมที่แตกต่างกัน

『พวกเราสถาบันการศึกษาจิลเนียร์ส ได้ค้นพบวิธีที่จะคลี่คลายสถานการณ์นี้แล้ว!』

คำพูดนั้น คือสิ่งที่ทุกคนต่างรอคอยมากที่สุดในตอนนี้

■

สวัสดีค่า ขออนุญาตจากห้องใต้หลังคาในสภาพคลานสี่ขานะคะ

โซลเซียร่า ตัวแทนผู้บริหาร ‘คอนเทนต์คุณโรคุฮาระ TS ยังคงสภาพเป็นเด็กผู้หญิงอยู่ แล้วค่อยๆ รู้สึกกังวลใจขึ้นเรื่อยๆ’ เองค่ะ

ทุกท่าน กำลังสนุกสนานกันอยู่รึเปล่า

คอนเทนต์นี้ที่ได้ส่งมอบให้กับยูสเซอร์ประมาณ 5 พันล้านล้านคนนับตั้งแต่เปิดตัวมา

ในเวอร์ชันต่อไป ขอสัญญาว่าจะมอบประสบการณ์ใหม่ๆ ให้ยิ่งขึ้นไปอีก

『ผู้บริหารเทพ』

『โอ้… โคโคโนเอะกับคิริกะ… ตอนนี้อยากจะกลายเป็นเบาะรองนั่งคาเมะซังแล้วเข้าไปผสมโรงด้วยจริงๆ เลยนะ…』

มีผู้ใช้งานจากคอนเทนต์อื่นปะปนเข้ามาด้วยสินะ…

ด้วยเหตุนี้… อ๊ะอ๋า!

ไม่รู้ทำไมคุณโรคุฮาระซังถึงกลับคืนร่างเดิมจากสภาพเด็กสาวน่ารักๆ ไม่ได้แล้วล่ะ!?

ทำไมกันนะ!

『ต้องมีใครบางคนส่งพลังงานมาจากที่ไหนสักแห่งแน่ๆ เลย แล้วก็ต้องเป็น ของขวัญจากตัวตนอันแสนวิเศษผู้ซึ่งรักในสาวน้อยน่ารักแน่ๆ เลยนะ~』

เห็นไหม? คุณโรคุฮาระซังที่เผลอจะใช้ไอเอิร์นคลอว์ตามนิสัยเดิม แต่เพราะมือน้อยๆ เลยทำไม่ได้น่ะค่ะ น่ารักจังเลยนะ~ การที่นั่งไขว่ห้างอยู่บนเตียงได้น่ะก็แค่ตอนนี้เท่านั้นแหละนะ♥

『หรือว่า จะจับมาใส่กางเกงขาสั้นกุดจิ๋วๆ ก็อาจจะเข้าท่าก็ได้นะ มาทำการปรับแต่งโรคุฮาระในแบบของเธอคนเดียวกันเถอะ!』

ฉันขอเป็นสไตล์พี่สาวญาติกันที่นิสัยแข็งๆ แต่เจอได้ตอนรวมญาติ!

『ฉันขอเป็นสไตล์ใสซื่อบริสุทธิ์ที่ดูเหมือนจะเรียบร้อยแต่ก็มีมุมที่จริงจังซ่อนอยู่ ＾＾』

『สไตล์ชีวิตวัยเยาว์』

ปรากฏตัวอย่างต่อเนื่อง ซีรีส์ปรับแต่งคุณโรคุฮาระ TS!

『…ว่าแต่ เสียใจด้วยนะที่ต้องขัดจังหวะตอนกำลังน้ำลายไหลยืดกับโรคุฮาระอยู่ แต่ดูเหมือนว่าต่อให้พวกเราไม่ทำอะไร เหตุการณ์ก็จะคลี่คลายไปเองได้นะ』

『สมแล้ว มนุษยชาติในปัจจุบันช่างยอดเยี่ยมจริงๆ นะ』

นั่นสินะ ไม่คิดเลยว่าจะหาทางแก้ไขเจอได้ด้วยตัวเอง สมกับเป็นท่านตัวละครในเนื้อเรื่องเดิมผู้ยิ่งใหญ่กับเหล่าสาวน้อยน่ารักจริงๆ

ถ้างั้น การตอบสนองต่อพวกเธอก็คือหน้าที่ของนักพยากรณ์ดวงดาวสินะ!

ในเมื่อรู้วิธีแก้ไขแล้ว ก็สามารถคาดการณ์การเคลื่อนไหวของทุกคนได้ การที่คาดการณ์ได้ก็หมายความว่า ครั้งนี้แหละที่จะสามารถทำคุ้กโคโระเซียร่าได้สำเร็จ!

『เ ท ศ ก า ล เ ปิ ด ฉ า ก』

『แต่เรื่องอันตรายน่ะห้ามทำเด็ดขาดนะมายลอร์ด』

ไม่เป็นไรน่า ไม่เป็นไร ครั้งนี้ดูเหมือนจะไม่มีเรื่องผิดปกติอะไรแล้วด้วย จะแพ้ให้อย่างเยือกเย็นเลย

ด้วยเหตุนี้ ‘แผนการ… ไม่จริงน่า โซลเซียร่าแพ้ได้ยังไงกัน…!’ เริ่มปฏิบัติการ!

『『โอ๊ส!』』

(พวกโรคุฮาระโค่นโคชิลงได้ แล้วกลับมาถึงเฟคตัม การที่โค่นโคชิลงได้นั้น ดูเหมือนว่าสถานการณ์จะคลี่คลายไปในทางที่ดีขึ้น แต่ทว่าท้องฟ้าของเมืองแห่งการศึกษาก็ยังคงมืดสลัวอยู่ สถานการณ์ยังไม่คลี่คลายลงโดยสมบูรณ์