“——อย่างนี้นี่เอง เข้าใจแล้วค่ะ คุณคือผู้ปกครองของนัจจังสินะคะ”

 

 

 

พวกฉันรีบไปรวมตัวกับซายากะจังทันที

 

 

 

ซายากะจังดูเหมือนจะโล่งใจไปบ้าง คงจะกังวลเรื่องมีตติ้งออฟไลน์ของพี่สาวเหมือนกับรุ่นพี่มิโรคุสินะ

 

 

 

“ถ้าเป็นพวกวิตถารที่ยากจะให้อภัยได้ล่ะก็ ดิฉันกะว่าจะสาดสมองมันออกมาด้วยเจ้านี่แล้วค่ะ”

 

 

 

คำพูดของซายากะจังที่กอดปืนไรเฟิลไว้พลางยิ้มนั้น ฟังยังไงก็ไม่เหมือนเรื่องล้อเล่นเลย

 

 

 

ฉันผู้รอบรู้ย่อมรู้ดี เด็กคนนี้คือเครซี่ซิสเตอร์ที่รักพี่สาวของตัวเองมากๆ ในเนื้อเรื่องเดิมก็เคยเข้าใจผิดคิดว่าโทราคุคุงเป็นศัตรูที่หมายตาคิริกะจัง เลยเข้าจู่โจมไปก่อนด้วยซ้ำ พอเป็นเรื่องของพี่สาวแล้ว จะไร้ซึ่งความปรานีและความลังเลใดๆ เลยทีเดียว

 

 

 

“ดิฉันเองก็โล่งใจค่ะ ที่คู่สนทนาในมีตติ้งออฟไลน์ของนานะจังเป็นเด็กน่ารักๆ แถมยังเป็นดาบสวรรค์ (天剣) ชื่อดังคนนั้นอีก”

 

“ถึงจะดูไม่ค่อยเอาไหนกว่าที่คนทั่วไปพูดกันก็เถอะนะคะ แต่ในฐานะน้องสาว ขอยืนยันค่ะ พี่สาวไม่ใช่คนไม่ดีแน่นอนค่ะ”

 

 

 

ซายากะจังตอบกลับอย่างมั่นใจสุดๆ อายุเท่ากันกับคิริกะจังแท้ๆ แต่กลับเป็นคนเอาการเอางานจริงๆ เก่งจังนะ ＾＾

 

 

 

『ชีวิตวัยเยาว์ที่เอาการเอางานก็ยอดเยี่ยมเช่นกัน ถึงตอนแรกจะเป็นการพยายามทำตัวเป็นผู้ใหญ่ แต่นั่นก็จะนำไปสู่ความสุขุมเยือกเย็นที่แท้จริงในที่สุด』

 

 

 

คาเมะคุงก็ดูพึงพอใจมาก

 

 

 

“ว่าแต่ มีเรื่องอยากจะถามสักหน่อยค่ะ เด็กที่อยู่ข้างๆ คิริกะจังนั่นใครเหรอคะ?”

 

“……? ไม่ใช่คู่สนทนาในมีตติ้งออฟไลน์หรอกเหรอคะ? ดิฉันนึกว่าพี่สาวแค่ไม่ได้เล่าให้ฟัง แต่จริงๆ แล้วมีตติ้งออฟไลน์ครั้งนี้จัดกันหลายคนซะอีกค่ะ”

 

 

 

ปลายสายตาของพวกเรานั้น คือภาพที่คิริกะจังกับนานะจังเพิ่งจะเจอกันพอดี นานะจังที่ปกติแล้วไม่ค่อยแสดงสีหน้าเท่าไหร่ กำลังยิ้มกว้างอย่างเบิกบาน น่ารักจังเลยนะ!

 

 

 

『เพื่อปกป้องรอยยิ้มนั้น พวกเราเหล่าเทวทูตถึงได้ถูกส่งมายังไงล่ะ』

 

『ทั้งที่ตอนแรกคิดจะทำลายล้างแท้ๆ กล้าพูดนะ~』

 

 

 

ท่าทางที่คิริกะจังจับมือแล้วกระโดดโลดเต้นไปมานั่นก็ยอดเยี่ยมเช่นกัน เทียบกันแล้ว เอน่า! มัวแต่กินไอศกรีมอยู่ข้างๆ อย่างไม่สนใจได้ยังไงกัน! กลัวว่าจะโดนพวกคิริกะจังแย่งไอศกรีมไปก็เลยรีบกินให้เร็วขึ้นสินะเธอ!

 

 

 

“ไม่ใช่มีตติ้งออฟไลน์กันสี่คนหรอกเหรอคะ ดูเหมือนจะมีเด็กของทางคุณโรคุฮาระอยู่ด้วยนี่คะ”

 

“ไม่ใช่เด็กเว้ย… เอน่าแค่บังเอิญผ่านมาแถวนี้เท่านั้นแหละ ถ้าเกะกะล่ะก็ เดี๋ยวฉันลากตัวออกไปให้เองเอามะ?”

 

“ไม่เป็นไรค่ะ พี่สาวน่ะยอมรับได้ทุกอย่างอยู่แล้วค่ะ ต่อให้จะเป็นคู่ต่อสู้ที่เคยโดนอัดจนน่วมแล้วร้องไห้จ้าในเกมมาก่อนก็ตาม ยอมรับได้ค่ะ”

 

“ตอนนั้นต้องขอโทษจริงๆ นะ…!”

 

 

 

คุณโรคุฮาระก้มหัวขอโทษอย่างแรง ดูเหมือนว่าในอดีต เอน่าจะเคยทำให้คิริกะจังร้องไห้เพราะเกมสินะ ไม่แปลกใจเท่าไหร่ค่ะ

 

 

 

“เงยหน้าขึ้นเถอะค่ะ คนที่ท้าสู้ก่อนคือพี่สาวเองค่ะ ถ้าอย่างนั้น คงจะเป็นมีตติ้งออฟไลน์กันสามคนสินะคะ ดูเหมือนจะไม่มีใครรู้จักเด็กเสื้อกาวน์คนนั้นเลย”

 

 

 

พวกเราทุกคนต่างเอียงคอสงสัย

 

 

 

“เอ้า ก็มีตติ้งออฟไลน์นี่หว่า การที่เจอคนรู้จักแบบนี้ต่างหากที่แปลกกว่า”

 

 

 

จริงอย่างที่คุณโรคุฮาระว่า ที่ผ่านมาคงเป็นแค่เรื่องบังเอิญเท่านั้นแหละ

 

 

 

ไม่มีทางที่เด็กเสื้อกาวน์คนนั้นจะเกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องเดิม หรือเป็นตัวปัญหาอะไรหรอกน่า วะฮะฮ่า

 

 

 

“นั่นสินะคะ งั้น พวกเรามาเฝ้าดูกันดีกว่าค่ะ”

 

 

 

พวกเราสี่คนเฝ้าดูความเป็นไปของมีตติ้งออฟไลน์ด้วยบรรยากาศอบอุ่นหัวใจ

 

 

 

ที่ลานกว้าง เด็กหญิงตัวเล็กๆ สามคนกับเอน่ากำลังส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวกันอยู่ ไหนๆ ดูซิ ลองใช้มิสทีเรียสเอียร์แอบฟังบทสนทนาสักหน่อยดีกว่า ＾＾

 

 

 

『เริ่มทำอะไรแปลกๆ อีกแล้ว…』

 

 

 

< โอ้… คุณคือคุณคิริคิริไมสินะคะ การที่ได้มาเจอหน้ากันแบบนี้เป็นครั้งแรก รู้สึกประหม่าเล็กน้อยค่ะ >

 

< เอเฮะเฮะ ฉันเองก็เขินนิดหน่อยเหมือนกันนะ รอวันที่ได้เจอนัจจังมาตลอดเลยล่ะ! >

 

 

 

『เสียงอะไรกันเนี่ย!? 』

 

『โอ้ นี่มันคือเสียงของวัยเยาว์อย่างแท้จริง มายลอร์ด ช่างเป็นวิวัฒนาการที่ยอดเยี่ยม』

 

『ช่วงนี้ เธอออกจะแปลกๆ ไปนะ? 』

 

 

 

เสียงของสาวน้อยน่ารักน่ะ ไม่ยอมพลาดแม้แต่คำเดียวหรอกนะ ＾＾

 

 

 

< เอน่าจังก็มาด้วยเหรอ! เป็นเพื่อนกันเหรอ? >

 

< เอน่าเป็นน้องสาวของดิฉันเองค่ะ ถึงจะตัวโตแบบนี้ แต่ดิฉันเป็นพี่นะคะ >

 

< ฉันก็เหมือนกันเลย! ทั้งที่เป็นพี่สาวแท้ๆ แต่กลับเตี้ยกว่าซายากะซะได้! ต่อจากนี้ไปมาโตไปด้วยกันนะ! >

 

 

 

บทสนทนาของเหล่าโลลิที่ทำให้หูละลาย จะทำให้เป็นสมบัติของชาติไม่ได้เหรอ?

 

 

 

『อา… ฉันกำลังจะกลายเป็นแสงสว่าง…』

 

『อย่างนี้นี่เอง ครั้งนี้ตาฉันที่ต้องทำตัวเยือกเย็นสินะ มีแต่ลางสังหรณ์ไม่ดีเลยแฮะ ＾＾』

 

 

 

< แล้ว เด็กที่อยู่ข้างๆ นั่นคือเพื่อนของคุณคิริคิริไมเหรอคะ สวัสดีค่ะ >

 

 

 

พอได้ยินคำพูดของนานะจัง เด็กเสื้อกาวน์ก็กระโดดลงมาจากกระเป๋าเอกสาร แล้วโผเข้ากอดนานะจังทันที

 

 

 

< สวัสดี! เธอคือนัจจังที่คิริกะจังพูดถึงสินะ! ฉันชื่อโคโคโนเอะ! อยากเป็นเพื่อนกับเธอด้วยจังเลย! >

 

< ค่ะ แน่นอนค่ะ ไม่คิดเลยว่าตัวตนอย่างดิฉัน จะมีเพื่อนได้มากมายขนาดนี้ค่ะ เอน่า ไปซื้อไอศกรีมมาสิคะ >

 

< เอ๋!? อีกแล้วเหรอ!? ชิเอล ใช้ฉันเป็นเบ๊เกินไปแล้วนะ——ค-นี่มัน…! >

 

< หนึ่งหมื่น ไม่ต้องทอนค่ะ เพื่อวันนี้ ฉันอดทนต่อการเติมเงินแล้วตั้งใจช่วยงานมาตลอดค่ะ เงินน่ะ มีอยู่ค่ะ >

 

< สมกับเป็นท่านพี่ชิเอลเลยค่า~! >

 

< เอ๊ะ เอน่าไม่มีเงินอีกแล้วเหรอ? งั้นฉันให้ยืมด้วยก็ได้นะ โอนเข้าบัญชีสามร้อยล้านเยนพอไหม? >

 

< ขอติดตามทั้งสองท่านไปตลอดชีวิตค่า~! เฮะๆๆๆๆๆ …! จะให้เลียเท้าให้ไหมค้า >

 

< เอน่า น่าขยะแขยง >

 

 

 

คำพูดตรงไปตรงมาของคิริกะจังทำร้ายเอน่าเข้าอย่างจัง แต่เอน่าที่รู้ว่าจะได้เงินก้อนโตนั้น อยู่ในสถานะอมตะแล้ว

 

 

 

< ใช่แล้วค่า~ ฉันมันน่าขยะแขยงค่า~ เอเฮะเฮะเฮะเฮะเฮะ เท่านี้ ลีดเดอร์อาจจะชมก็ได้…! ถ้าเป็นแบบนั้น ลีดเดอร์ก็จะรักฉันมากๆ เลย…………กรี๊ด—! >

 

< จู่ๆ ก็กรี๊ดออกมา เป็นอะไรไปน่ะ!? ร่างกายไม่สบายตรงไหนรึเปล่า!? ให้ฮาจิโนมิยะตรวจให้ไหม!? >

 

< เอน่าบางทีก็เป็นแบบนี้แหละ พอคิดถึงคนที่ชอบแล้วจะคลั่งน่ะ >

 

< ในฐานะพี่สาวก็รู้สึกซับซ้อนค่ะ >

 

 

 

เอน่าชอบคุณโรคุฮาระมาตั้งแต่ในเนื้อเรื่องเดิมแล้ว เพราะงั้นฉันไม่แปลกใจเท่าไหร่หรอก ＾＾ ว่ากันตามเนื้อเรื่องเดิมแล้ว ก็น่าจะมีความรู้สึกดีๆ จากคุณโรคุฮาระส่งไปให้เอน่าอยู่เหมือนกันนะ รักกันทั้งสองฝ่ายเลยสินะ แถมยังมีกรณีตัวอย่างของพี่ไอกับชิยาคุอยู่ด้วย แต่งงานกันได้แน่นอน!

 

 

 

“——ดูเหมือนว่า เอน่าจะโดนใช้เป็นเบ๊อีกแล้ว แล้วก็ พี่สาวกำลังจะโอนเงินสามร้อยล้านเยนเข้าบัญชีของเอน่าด้วย”

 

“จู่ๆ พูดอะไรของแกน่ะ”

 

 

 

ขณะที่กำลังซ่อนตัวอยู่ในพุ่มไม้สังเกตการณ์อยู่ จู่ๆ ซายากะจังก็พูดขึ้นมา แถมจากเนื้อหาที่พูดแล้ว มีความเป็นไปได้ว่าจะเป็นพวกเดียวกันกับฉันด้วย

 

 

 

『จะมีคนแบบนี้สองคนได้ยังไงกันเล่า』

 

 

 

“จริงๆ แล้ว เป็นห่วงพี่สาวก็เลยติดเครื่องดักฟังไว้ที่กิ๊บติดผมน่ะ ก็เลยได้ยินบทสนทนาด้วยเจ้านี่”

 

“ถึงกับทำขนาดนั้นเลยเหรอแก…”

 

“คงไม่อยากจะโดนคนที่ใช้ทรานส์แองเกอร์อยู่ว่าหรอกนะ”

 

“หา?”

 

 

 

พอโดนคุณโรคุฮาระจ้องเขม็ง ฉันก็เบือนหน้าหนีแล้วหลบไปอยู่หลังรุ่นพี่มิโรคุ รุ่นพี่มิโรคุก็คงจะรู้ตัว ก้าวออกมาข้างหน้าเล็กน้อยเพื่อปกป้องฉัน

 

 

 

จงดูเถิด สี่ช่องจบสุดน่ารักของสาวน้อยสี่คนอยู่ที่นี่แล้ว!

 

 

 

『แบ่งสรรคุณลักษณะของตัวละครได้ลงตัวดีนะเนี่ย แบบนี้ต้องดังใน SNS แน่ๆ เลย!』

 

 

 

อาจารย์★โยมิ รับประกันคุณภาพแล้ว คงจะได้เป็นคอนเทนต์อย่างเต็มที่สินะคะ

 

 

 

“อันนั้นน่ะเป็นเครื่องดักฟังรุ่นพิเศษที่ซื้อมาเพื่องานนี้โดยเฉพาะเลยนะคะ เป็นรุ่นล่าสุดที่ซื้อมาจากเว็บไซต์ประมูลของสถาบันการศึกษาจิลเนียร์สเลยค่ะ เพราะงั้น เสียงถึงได้ยินชัดเจนแจ่มแจ๋วเลยค่ะ”

 

 

 

พูดจบ ซายากะจังก็เปิดหน้าต่างข้อมูลขึ้นมาหนึ่งอันอย่างภาคภูมิใจ ตัวอักษร『เครื่องดักฟังหูทิพย์คุงทุกที่ทุกเวลา』ที่แสดงอยู่มุมบนซ้ายเล็กๆ นั่นคือชื่อผลิตภัณฑ์สินะ

 

 

 

“ซื้อของแบบนี้มาเพื่อใช้ครั้งเดียวได้ยังไงกันเนี่ย เว็บไซต์ประมูลนั่นน่ะถึงของจะดี แต่ก็แพงหูฉี่ไม่ใช่เรอะ”

 

“พอดีว่า ครั้งนี้มีคนมาลงขายเป็นครั้งแรก ก็เลยซื้อมาได้ในราคาถูกน่ะค่ะ เป็นคนที่น่าสงสัยแปลกๆ ด้วยนะคะ คำอธิบายผลิตภัณฑ์ก็ดูแปลกๆ เขียนไว้แค่ว่า『ทำตามที่ขอร้องแล้ว แต่ดูเหมือนจะเอาไปใช้ในทางที่ผิดจริยธรรม เลยเอามาลงขายค่ะ』แถมชื่อยังเป็น นักวิทยาศาสตร์อัจฉริยะ มาริจัง อีก เลยลองซื้อมาแบบไม่คาดหวัง ปรากฏว่าแจ็กพอตเลยค่ะ”

 

 

 

มีบุคคลที่น่าสงสัยอยู่ในใจแค่คนเดียวเท่านั้น

 

 

 

“ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว จะปรับให้ทั้งสามคนได้ยินด้วยนะคะ”

 

 

 

พอซายากะจังควบคุมคอนโซล เสียงก็เริ่มดังเข้ามาในหูของพวกเราด้วย ทั้งที่ไม่ได้ใส่หูฟังแท้ๆ แต่ทำไมถึงได้ยินจากข้างหูเลยล่ะ!?

 

 

 

“อะไรวะเนี่ย รู้สึกเหมือนใส่หูฟังอยู่เลยแฮะ”

 

“อ้าว ทั้งสองคนมีวงเวทเล็กๆ ปรากฏขึ้นที่ข้างหูด้วยนะคะ… อ๊ะ ฉันก็ด้วยสินะคะ”

 

“อันนี้ ดูเหมือนว่ากลไกจะเหมือนกับการนำเสียงผ่านกระดูกนะคะ เห็นว่าใช้คลื่นพลังเวทเฉพาะเพื่อส่งเสียงให้ผู้ใช้ในวงจำกัดน่ะค่ะ เพราะงั้นถึงไม่ต้องกังวลว่าเสียงจะรั่วไหลไปข้างนอกสินะคะ”

 

“อืมม สุดยอดเทคโนโลยีไม่เปลี่ยนเลยนะ”

 

 

 

ข้างหูของฉันที่กำลังทึ่งอยู่นั้น ได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักของเหล่าโลลิอยู่ ดูเหมือนว่า ต่อจากนี้ไปคงไม่ต้องใช้มิสทีเรียสเอียร์แล้วสินะ

 

 

 

< ซื้อไอศกรีมมาแล้วค่า~! >

 

< ขอบคุณที่เหนื่อยนะคะ งั้น ในเมื่อเอน่าก็มาแล้ว ไปกันเถอะค่ะ >

 

 

 

ดูเหมือนว่าทั้งสี่คนจะย้ายที่กันแล้ว นานะจังเดินนำหน้าไปพร้อมกับไอศกรีมในมือ ข้างหลังนั้น ทั้งสามคนตามไปพลางเลียไอศกรีม

 

 

 

< จะไปไหนเหรอ—? >

 

< วันนี้มีนัดกับนัจจังว่าจะไปคาเฟ่ด้วยกันล่ะ! >

 

< คาเฟ่เหรอค้า~ เก๋จังเลยนะค้า~ แต่ว่า ปริมาณมันน้อย แล้วก็เสียงดังไม่ได้ คาเฟ่เนี่ยรู้สึกเหมือนขาดทุนนิดหน่อยเลยนะค้า~ >

 

 

 

แต่ว่า นั่นก็คงเป็นเพราะคุณโรคุฮาระพาไปร้านดีๆ อยู่แล้วไม่ใช่เหรอคะ อยากจะให้ช่วยแนะนำคาเฟ่นั้นให้จังเลย

 

 

 

< เหตุผลที่นัดเจอออฟไลน์กับคุณคิริคิริไมวันนี้มีเพียงหนึ่งเดียวค่ะ เพราะว่าคาเฟ่ที่ร่วมกับเกมที่พวกเราเล่นอยู่เริ่มเปิดวันนี้เป็นวันแรกค่ะ ต้องไปวันแรก แล้วสะสมที่รองแก้วแบบสุ่มให้ครบให้ได้ค่ะ >

 

< ฉันจะกินหมดไหมนะ~ >

 

< อ๊ะ เรื่องกินน่ะให้ฉันจัดการเองไหมค้า~? >

 

< ฉันก็จะกินด้วย—! ฮาจิโนมิยะ ฉันกินได้ไหม? >

 

< ไม่เป็นไรค่ะ แต่ว่า ระวังอย่าทานมากเกินไปนะคะ >

 

 

 

 

 

“เมื่อกี้ กระเป๋าเอกสารพูดเหรอครับ?”

 

“ดีจังเลยค่ะ รุ่นพี่มิโรคุเองก็ได้ยินเหมือนกันสินะคะ ฉันนึกว่าเป็นเสียงหลอนของตัวเองซะอีก”

 

 

 

กระเป๋าเอกสารที่โคโคโนเอะจังนั่งเคลื่อนที่อยู่นั้น พอมองดูดีๆ แล้วจะเห็นว่ามีดวงตาปรากฏอยู่บนจอ LCD ด้านข้าง มีของแบบนั้นอยู่แท้ๆ แล้วจะเป็นแค่สาวน้อยน่ารักตัวประกอบได้ยังไงกัน? หรือว่าจะเป็นตัวละครในเกมโซเชียลกันนะ

 

 

 

“คงจะเป็น AI หรืออะไรทำนองนั้นแหละน่า ไอ้พวกที่มีของเล่นแบบนั้นน่ะ ที่สถาบันคิโซก็มีให้เห็นอยู่ถมเถไป”

 

 

 

โลลิเสื้อกาวน์ที่มี AI เป็นคู่หูงั้นเหรอ?

 

ถ้างั้นถ้าเป็นเกมโซเชียลล่ะก็ต้องเป็นระดับแรร์สุดๆ เลยสิ เป็นตัวละครที่จัดอยู่ในกลุ่มที่พอรีเซมาร่าได้แล้วควรจะหยุดในเว็บไกด์เลยนะ

 

 

 

『แต่โซลเซียร่าเป็นตัวละครเฉพาะช่วงเวลาจำกัดระดับ limited เลยนะ』

 

 

 

จะมาต่อต้านกันทำไมเนี่ย

 

 

 

< ตื่นเต้นจังเลยค่ะตอนนี้ >

 

< ตึกนั้นสินะ! >

 

< จัดงานในที่ที่ใหญ่กว่าที่คิดไว้นะคะเนี่ย~ >

 

 

 

ทั้งสี่คนต่างพูดแสดงความคิดเห็น พลางหายเข้าไปในตึกนั้น พวกเราเห็นดังนั้นก็พยักหน้าให้กันแล้วตามหลังไป

 

 

 

และในขณะที่กำลังจะก้าวเท้าเข้าไปในตึกนั่นเอง

 

 

 

“…หรือว่าจะเป็น เคย์คุง!?”

 

 

 

ฉันหยุดฝีเท้ากับเสียงนั้น พอหันกลับไปก็เห็นสาวน้อยน่ารักในชุดบันนี่สุดเซ็กซี่อยู่ที่นั่น ผมสีชมพูแซมดำ กับไฝใต้ตาที่น่าประทับใจ

 

 

 

หรือว่า คุณคือ!?

 

 

 

『รู้จักงั้นเหรอ? 』

 

 

 

เรื่องของเธอคนนั้นไม่มีวันลืมแน่นอน เป็นหัวหน้างานพาร์ทไทม์ที่เคยช่วยฉันฝึกแต่งหน้าให้ตอนที่ฉันยังไม่ได้ทำกิจกรรมในฐานะโซลเซียร่าเลย

 

 

 

เป็นคนแปลกๆ ที่ยึดติดกับตำแหน่งหัวหน้างานพาร์ทไทม์มากกว่าชื่อตัวเอง ยอมให้เรียกได้แค่ว่าหัวหน้างานพาร์ทไทม์เท่านั้น ตอนนั้นฉันยังอ่อนหัดอยู่เลย แต่พอมองดูตอนนี้แล้ว เธอก็มีประกายแสงในฐานะสาวน้อยน่ารักเหมือนกันนะ!

 

 

 

“หัวหน้างานพาร์ทไทม์ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ”

 

“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ! ตั้งแต่ลาออกจากงานพาร์ทไทม์ไปเลยสินะ เรื่องของเฟคตัมช่วงนี้ได้ยินบ่อยขึ้นแล้วนะ พยายามน่าดูเลยสินะ ดีใจด้วยนะ”

 

 

 

พอเห็นหัวหน้างานพาร์ทไทม์พยักหน้าหงึกๆ ไม่รู้ทำไมรุ่นพี่มิโรคุถึงก้าวออกมาข้างหน้าหนึ่งก้าว ถึงจะเป็นรอยยิ้มเหมือนปกติ แต่กลับรู้สึกถึงแรงกดดันแปลกๆ ดูเหมือนจะกำลังระวังตัวอยู่

 

 

 

“เอ่อ ที่เคย์คุงของพวกเรา มีธุระอะไรรึเปล่าคะ?”

 

“เอ๊ะ? …………อ๊ะ หรือว่าจะเป็นแฟนของคุณเคย์คุงเหรอคะ? เหมาะสมกันมากๆ เลยนะคะ!”

 

“เคย์คุง รู้จักกับคนดีๆ สินะคะ”

 

 

 

บรรยากาศคุกคามเมื่อครู่สลายหายไป รุ่นพี่มิโรคุยิ้มแย้มจับมือกับหัวหน้างานพาร์ทไทม์

 

 

 

“อิย๊า ว่าแต่ว่าก็น่ารักขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย แถมเพื่อนที่มาด้วยก็มีแต่สาวน้อยน่ารักทั้งนั้นเลย… อืม ถ้างั้นล่ะก็”

 

“หัวหน้างานพาร์ทไทม์ ทำไมจู่ๆ ถึงต้องคุกเข่าลงไปเลยล่ะครับ!?”

 

“ได้โปรดฟังคำขอร้องด้วยเถอะค่ะ! ขอร้องล่ะค่ะ!”

 

“อย่ามาคุกเข่าทั้งที่อยู่ในชุดนั้นสิครับหัวหน้างานพาร์ทไทม์! ภาพมันดูไม่ดีนะครับหัวหน้างานพาร์ทไทม์!”

 

 

 

ฉันพยายามจะพยุงหัวหน้างานพาร์ทไทม์ให้ลุกขึ้น แต่ดวงตาของเธอกลับเอ่อคลอไปด้วยน้ำตา ดูเหมือนจะร้องไห้ออกมาได้ทุกเมื่อ

 

 

 

คงจะสัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่ไม่ธรรมดา คุณโรคุฮาระที่เงียบมาตลอดจึงเอ่ยปากขึ้น

 

 

 

“ดูเหมือนจะมีเรื่องสินะ ลองเล่ามาสิ”

 

“ยัยฟันแหลมจัง ขอบคุณนะ…”

 

“ใครคือยัยฟันแหลมจังกันฟะ”

 

 

 

หัวหน้างานพาร์ทไทม์ เริ่มเล่าเรื่องออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

 

 

 

กับเนื้อหานั้น บางคนก็แหงนหน้ามองฟ้า บางคนก็ทำหน้าเบ้เหมือนไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด บางคนก็ดูสนใจอย่างไม่คาดคิด และบางคนก็

 

 

 

＾＾

 

『＾＾』

 

『โอ้…』

 

 

 

น้ำลายไหลยืดเพราะได้กลิ่นของคอนเทนต์เข้าอย่างจัง