บทที่ 1151 ฉู่ลั่วมาที่นี่แล้วเหรอ

“แต่มันเป็นถนนสายหลักที่พาไปยังอนุสาวรีย์ในจัตุรัส ปนเปื้อนไปด้วยพลังหยินเล็กน้อย จุดสิ้นสุดของถนนสายนี้ ควรเป็นสถานที่ซึ่งมีพลังหยินที่แข็งแกร่งเหมือนกัน”

รองผู้อำนวยการพยักหน้ารัว ๆ “ใช่แล้ว และมันคือสุสานของเมืองหมิงไถของพวกเรา”

“จัตุรัสเป็นหยางบริสุทธิ์ ส่วนตะปูฮวงจุ้ยเป็นหยินบริสุทธิ์ เพื่อประสานหยินหยางเข้าด้วยกัน จุดสิ้นสุดของถนนสายนี้ควรเป็นสถานที่ที่เป็นหยินบริสุทธิ์ และมีสิ่งของหรือสิ่งก่อสร้างที่เป็นหยางบริสุทธิ์”

ผู้อำนวยการอุทานขึ้นทันที “ตอนนั้นการเลือกสถานที่ตั้งของสุสานกับสถานที่สร้างอนุสาวรีย์ดำเนินการเสร็จสิ้นเกือบจะพร้อมกัน ตอนที่อนุสาวรีย์ใกล้จะสร้างเสร็จ ต้นสนอายุร้อยปีต้นหนึ่งถูกย้ายไปไว้ที่ประตูทางเข้าสุสาน”

“ต้นสนเป็นหยางบริสุทธิ์ ถูกเรียกว่าเป็นต้นไม้ยอดเยี่ยมที่สุด สามารถขับไล่วิญญาณชั่วร้ายได้ค่ะ”

“ฮวงจุ้ยตรงนี้เดิมทีดีมากนะคะ แต่ว่า…”

ฉู่ลั่วชี้ไปยังถนนใหญ่กว้างขวางหน้าประตูโรงเรียนที่ขยายยาวออกไปเกือบร้อยเมตร และยังตรงเข้ามาในโรงเรียน

“ถนนเส้นนี้ทำลายจุดกำเนิดของฮวงจุ้ยหยินหยาง”

“ในตอนที่วิญญาณร้ายทรงพลังมากสุด บวกกับอิทธิพลความขัดแย้งของวิญญาณชั่วร้าย เป็นสาเหตุให้คร่าชีวิตคนได้”

ฉู่ลั่วพูดจบ ผู้นำของโรงเรียนทั้งสามคน รวมถึงซือเสวียต่างมีสีหน้าเปลี่ยนไป

ฉู่ลั่วกล่าวว่า “ตอนนั้นที่เกิดเรื่องขึ้นกับนักเรียน ก็เป็นช่วงเวลาเดียวกับสงครามต่อต้านญี่ปุ่นในตอนนั้นใช่ไหมคะ?”

ครูใหญ่ครุ่นคิด ก่อนจะพยักหน้าด้วยสีหน้าซีดเผือด “เหมือนจะใช่นะครับ มันเป็นเวลาเดียวกับที่เคยเกิดสงครามต่อต้านญี่ปุ่นเลย”

“ท่านปรมาจารย์ ตอนนี้พวกเราต้องทำยังไงครับ? หรือพวกเราจะปิดถนนใหญ่เส้นนี้และทำลายทิ้งเลยครับ”

“ส่วนที่โรงเรียนจะยังเป็นเหมือนเดิม ให้ผ่านเข้าออกทางประตูหลักด้านหน้า แบบนี้ได้ไหมครับ?”

“ฮวงจุ้ยถูกทำลาย ต่อให้เปลี่ยนยังไงก็ไม่มีประโยชน์ค่ะ”

ครูใหญ่หน้าซีดกว่าเก่า

ซือเสวียริมฝีปากเริ่มสั่นระริก “ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่า ช่วงเวลานี้ของทุกปี โรงเรียนเราจะยังมีคนตายเหมือนเดิมใช่ไหมครับ?”

“แบบนั้นจะทำยังไงล่ะ? พอถึงตอนนั้นพวกเราจะปิดโรงเรียนก็ไม่ได้อีก”

“มัธยมปลายปีหนึ่งปีสองยังไม่เป็นไร แต่สำหรับนักเรียนมัธยมปลายปีสามมันเป็นช่วงเวลาสำคัญสำหรับพวกเขา…”

ผู้อำนวยการกำลังร้อยใจมาก

ครูใหญ่รู้สึกเสียใจทีหลังเสียแล้ว ถ้ารู้แต่แรก เขาคงจะไม่ทำการเปลี่ยนแปลงประตูใหญ่

“ฉันบอกว่าฮวงจุ้ยถูกทำลาย แก้ไขไปก็ไม่มีประโยชน์ แต่ไม่ได้บอกว่าจะไม่มีวิธีอื่นนะคะ”

เหล่าคนที่กำลังร้อนอกร้อนใจ “…”

“ท่านปรมาจารย์มีวิธีเหรอครับ?”

“ท่านปรมาจารย์รีบบอกได้ไหมครับว่าวิธีการอะไร? ขอแค่พวกเราทำได้ พวกเราจะทำแน่นอน”

ฉู่ลั่วตอบ “ต้องปิดผนึกประตูโรงเรียน ส่วนประตูใหญ่ของอาคารเรียนหลักต้องแขวนกระจกทองแดงไว้ เป็นกระจกทองแดงที่สูงเท่าคนหนึ่งคน”

……

ตกเย็น แสงพระอาทิตย์ตกทำให้ท้องฟ้าถูกย้อมเป็นสีราวกับเลือด

จิ่งอันฉิงก้าวลงจากรถแล้วตรงไปยังโรงเรียนมัธยมหมิงไถหมายเลขหนึ่ง ทันทีที่เดินมาถึงประตูโรงเรียน ก็เห็นคนงานวางอุปกรณ์กั้นถนนเอาไว้ เริ่มขุดถนนและปิดโรงเรียนแล้ว

“หลีกหน่อย หลีกทางหน่อย”

ด้านหลังมีชายรูปร่างกำยำสี่คนปรากฏตัวขึ้น พวกเขากำลังยกสิ่งของรูปร่างสีเหลี่ยมชิ้นหนึ่ง

ครูใหญ่กับรองครูใหญ่ก็วิ่งเข้ามา “ระวังหน่อย ย้ายมาทางนี้ ใช่ ใช่ ใช่ ย้ายไปที่อาคารเรียนหลักเลย”

ขณะที่สั่งการ ครูใหญ่ก็เหลือบเห็นจิ่งอันฉิงที่ยืนอยู่หน้าประตูพอดี

“คุณมาทำไมครับ?”

จิ่งอันฉิงวิ่งเข้ามา ชี้ไปยังของหนัก ๆ สิ่งนั้นที่กำลังขนเข้ามาพร้อมเอ่ยถามว่า “นั่นคือกระจกทองแดงเหรอคะ?”

ขุดถนน

ปิดผนึกประตูโรงเรียน

กระจกทองแดง

ทั้งหมดล้วนเป็นสิ่งที่ระบบสอนเธอมา!

ทำไมโรงเรียนแห่งนี้ถึงได้เปลี่ยนแปลงทุกอย่างก่อนเธอจะมาถึง?

เธอถามต่ออย่างไม่อยากจะเชื่อ “ฉู่ลั่วมาที่นี่แล้วเหรอ?”

นอกจากฉู่ลั่ว เธอก็นึกถึงใครไม่ออกแล้ว

ครูใหญ่มองจิ่งอันฉิงที่ทำสีหน้าตกใจ “ปรมาจารย์ฉู่ไม่ใช่แค่มาที่นี่ แต่ยังช่วยแก้ปัญหาทั้งหมดของโรงเรียนเราด้วย”

“ชาวเน็ตคนนี้ คุณรู้ไหมว่าคำพูดเหล่านั้นที่คุณพูดในโลกออนไลน์ มันส่งผลกระทบกับโรงเรียนของพวกเรามากแค่ไหน?”

โชคดีที่เน็ตไอดอลคนนี้ไม่ได้มีผู้ติดตามเยอะ กระแสจึงไม่มากเท่าไหร่ ไม่อย่างนั้นต้องเป็นเรื่องวุ่นวายใหญ่โตแน่ และผลกระทบที่เกิดกับโรงเรียน…

“ผมติดต่อไปหาทนายพร้อมเตรียมจะฟ้องร้องคุณแล้ว คุณรอรับหมายศาลได้เลย!”

“แต่ถ้าคุณลบวิดีโอพวกนั้นในตอนนี้ แล้วกล่าวขอโทษต่อสาธารณชน ทางโรงเรียนสามารถทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้”

พูดจบ เขาก็ไม่รอให้จิ่งอันฉิงได้มีสติตอบสนอง วิ่งกลับไปด้านหลังแล้ว

“ระวังหน่อย อย่าแตะต้องมันเกินไปล่ะ”

จิ่งอันฉิงยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม สักพักหนึ่งเธอจึงได้สติกลับมา

“เขามีสิทธิ์อะไรมาฟ้องร้องฉัน ที่ฉันพูดไม่ถูกหรือไง? โรงเรียนนี้มีปัญหานะ ที่นี่เคยมีคนตาย!”

“ทางโรงเรียนมีความผิด ยังไม่ยอมให้ฉันพูดความจริงอีกเหรอ?”

“ได้!”

เธอหยิบโทรศัพท์ออกมา กดเปิดเข้าไปในแพลตฟอร์มแล้วเริ่มไลฟ์สตรีมทันที