บทที่ 1142 พญาเต่าหัวเสือ

ฉู่ลั่วเดินไปยังจุดนั้นพร้อมกับผู้ใหญ่บ้าน จึงเห็นว่าในหลุมขนาดไม่ใหญ่มากมีรูปสลักหินที่เหมือนเป็นสีแดงแต่ก็คล้ายเป็นสีดำอย่างหนึ่ง

รูปสลักหินสีแดงดำมีใบหน้าดุร้าย หัวเป็นเสือร่างกายเป็นเต่า มีคนตัวเล็ก ๆ สิบกว่าคนอยู่ในปากที่เปิดอ้าออก ตัวคนทำมีขนาดเล็กมาก แต่กลับมองเห็นร่างกายและใบหน้าของมนุษย์ได้อย่างชัดเจน

“นี่คืออะไร?”

“เป็นวัตถุโบราณเหรอ?”

“หรือจะมีสุสานโบราณอยู่ใต้ดิน?”

จิ่งอันฉิงยกโทรศัพท์เดินเข้ามา พลางมองกล้องด้วยสีหน้าลึกซึ้งอย่างคาดเดาไม่ได้ “เมื่อคืนวานนี้ฉันก็เคยบอกแล้ว ว่าหมู่บ้านแห่งนี้จะมีความน่าสะพรึงกลัวครั้งใหญ่เกิดขึ้น”

[ว้าว! เป็นวัตถุโบราณ!]

[ต้องมีสุสานโบราณอยู่ใต้ดินแน่นอน!]

[พี่สาวยอดเยี่ยมมาก!]

[มันค่อนข้างน่ากลัวนะ]

[พี่สาว ของสิ่งนี้คืออะไรเหรอ? ช่วยให้ความรู้หน่อยได้ไหม?]

คนจำนวนไม่น้อยในช่องไลฟ์สตรีมต่างขอร้องให้เธออธิบายเป็นความรู้

จิ่งอันฉิง “…”

ระบบบอกเธอเพียงว่ามีของอยู่ใต้ดิน และบอกตำแหน่งให้รู้ แต่ไม่ได้บอกเธอว่ามันคืออะไร

เธอคิดจะติดต่อไปหาระบบ แต่นึกถึงคำเตือนของระบบขึ้นมาได้

จะให้ฉู่ลั่วตรวจพบไม่ได้ว่าในตัวเธอมีระบบอยู่

“ถ้าอย่างนั้นพวกเราลองถามปรมาจารย์ฉู่ดูไหมคะ?”

เธอยกโทรศัพท์เดินเข้ามาหยุดตรงหน้าฉู่ลั่ว แต่กลับได้ยินน้ำเสียงเย็นชาของอีกฝ่ายพูดกับผู้ใหญ่บ้านว่า “บอกชาวบ้านขึ้นฝั่งไปให้หมดทุกคนเลยค่ะ”

ผู้ใหญ่บ้านรีบเรียกให้ชาวบ้านกลับขึ้นไปทันที ทั้งยังไล่จิ่งอันฉิงที่กำลังเดินอ้อยอิ่งขึ้นไปด้วย

“ปรมาจารย์จะทำงาน เธออย่ามาสร้างปัญหาได้ไหม!”

จิ่งอันฉิงสีหน้าเปลี่ยนเป็นเคืองโกรธ

คนพวกนี้เป็นบ้าไปแล้วหรือเปล่า?

ทั้งที่เธอกับฉู่ลั่วชี้ปัญหาของหมู่บ้านออกมาได้เหมือนกัน และเธอยังเป็นคนหาตำแหน่งเจอด้วย แต่ชาวบ้านพวกนี้ยังกล้าไล่เธออีก?

เหอะ!

เธอแค่นเสียงเย็นชา

ทุกคนที่กล้าดูถูกและไม่เห็นเธออยู่ในสายตา เธอต้องทำให้พวกเขาได้รู้ว่าจิ่งอันฉิงคนนี้เป็นใคร

เธอเกิดใหม่อีกครั้ง ไม่ใช้เพื่อให้ชาวบ้านจอมโง่เขลาเหล่านี้มาดูถูกได้ง่าย ๆ

ฉู่ลั่วยืนอยู่ข้างรูปสลักหิน จากนั้นจึงโทรติดต่อไปหลายสาย ก่อนก้มหน้ามองรูปสลักหินด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

เฉิงยวนเดินรอบรูปสลักหินรอบหนึ่ง “พญาเต่าหัวเสือ”

“อืม”

“แต่พญาเต่าหัวเสือทั่วไป จะไม่จับคนเข้าไปไว้ในปากนะ!”

ทั้งที่เป็นแค่รูปสลักหิน แต่กลับปล่อยพลังหยินและพลังชั่วร้ายออกมา ชวนให้คนที่พบเห็นรู้สึกอึดอัดใจ

สองฝั่งของแม่น้ำ มีชาวบ้านเข้ามามุงดูมากขึ้นเรื่อย ๆ

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีคนบางคนซึ่งดูไลฟ์สตรีมแล้วรีบมาที่นี่ทันที

ยังมีเน็ตไอดอลหลายคนพกโดรนมาเช่นกัน

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง จึงมีรถตำตรวจกับรถสีดำอีกหลายคันขับเข้ามา

เมื่อตำรวจมาถึง พวกเขาทำการปิดล้อมด้วยเส้นกั้นเขตเพื่อรักษาความสงบเรียบร้อย ไม่อนุญาตให้ถ่ายรูป ไม่อนุญาตให้ถ่ายทอดสด

“ผู้อาวุโสทั้งสองคน พวกคุณมาได้ยังไง?”

คุณซูกับคุณอี๋มารวมตัวกัน จู้หยวนเจ๋อก็ตามหลังมาด้วย

ซู่เซี่ยงหยางมีสีหน้าเบื่อหน่าย “พวกเขาเห็นในไลฟ์สตรีมน่ะ”

คุณซูตื่นเต้นจนแทบทนไม่ไหว “ให้พวกเราดูหน่อย”

“ไม่ได้ค่ะ พลังวิญญาณร้ายรุนแรงเกินไป คนธรรมดาทนรับไม่ไหวหรอก”

ฉู่ลั่วส่งสัญญาณให้จี้ไจ่ ให้เขาพานักพรตขององค์กรจัดการชำระล้างรูปสลักหิน

คุณอวี๋เอ่ยขึ้น “ระวังหน่อยนะ!”

คุณซูซึ่งอยู่ข้าง ๆ ยื่นหน้ายื่นตามองไปรอบตัว เขาตื่นตระหนกมาก “เป็นของจากสมัยราชวงศ์ซางและโจวชาหรือเปล่า? พญาเต่าหัวเสือหลงเหลืออยู่น้อยมาก”

“ด้านบนมีตัวอักษรไหม?”

“มีจากรึกหรืออะไรทำนองนั้นหรือเปล่า?”

“นี่! ระวังหน่อย ใช้แปรงปัดสิ!”

ผู้อาวุโสทั้งสองคนกระทืบเท้าอย่างร้อนใจอยู่ด้านข้าง

คุณซูคว้าแขนของฉู่ลั่วเอาไว้ “ไม่ไหวแล้ว พวกเราไม่กลัวพลังวิญญาณร้ายอะไรนั่นหรอก ให้พวกเราจัดการมันเถอะ”

คุณอวี๋กล่าวตาม “สหายน้อยฉู่! เธอมียันต์อะไรแบบนั้นไม่ใช่เหรอ? ให้พวกเราดูได้ไหม พวกเราจะเข้าไปจัดการทำความสะอาดมันเอง”

ฉู่ลั่วส่ายหน้าหนักแน่น “ไม่ได้ค่ะ รูปสลักหินเปื้อนเลือดแล้ว ต้องถูกชำระล้าง ผู้อาวุโสทั้งสองวางใจเถอะค่ะ รอให้จัดการเรียบร้อยแล้ว พวกเราจะส่งมอบให้นักโบราณคดีที่เชี่ยวชาญต่อค่ะ”