(เมืองหลวง ลานจอด ไวเวิร์น)

Ivanov-เฮ้ย!ตื่น!ตื่น!

Petrov-(ตกใจเล็กน้อย)มีอะไร?!?

Ivanov-ถึงแล้ว

Petrov-งั้นหรอ งั้นขอนอนต่อ

Ivanov-เฮ้ยเดี๋ยวอย่าพึ่ง! ถ้าจะนอนก็ไปนอนบนห้องซะ!

Petrov-(หาว)ครับๆ จะว่าไปแล้ว 3 คนนั่นแหละ?

Ivanov-เขาเตรียมงานกันอยู่ มึงก็นอนตายอยู่คนเดียว

Petrov-ครับครับครับ ผมขอโทษผมผิดไปแล้ว

 

(หันไปมองเฮลิคอปเตอร์)

Petrov-ว่าแต่ทำไมเฮลิคอปเตอร์พวกนี้ยังไม่กลับแคริเออร์อีกเหรอ?

Ivanov-เท่าที่รู้มารู้สึกพวกเขาจะไปรับนักข่าวจาก มอสโก มาด้วย (เมืองหลวงสหพันธรัฐ)

Petrov-ชิบหายแล้ว! นักข่าวหรอ?!!

Ivanov-มีอะไร?

Petrov-ถ้าพ่อแม่ฉันเห็นสภาพฉันเป็นอย่างนี้เขาจะคิดยังไงเนี่ย!

Ivanov-มึงเพิ่งนึกได้เอาป่านนี้เหรอ!?!

Petrov-ทำไงดีวะ

Ivanov-เขาคงไม่ว่าอะไรหรอกมั้ง? (เพราะอยู่ดีๆก็ได้ลูกสาวสุดสวยขนาดนี้)

 

(ในปราสาท Ariete ห้องจัดงาน)

ท.สหพันธรัฐ-พวกนายช่วยเอาลำโพงไปตั้งตรงนั้นหน่อย

ท.องครักษ์-ครับ? (อะไรคือลำโพง)

 

(ในขณะนั้น เปตรอฟ ก็เดินเข้ามา)

Petrov-ว่าไง ยุ่งกันน่าดู

ท.สหพันธรัฐ-ร้อยโท (พร้อมทำความเคารพ)

Petrov-(เกรงใจ)ไม่ต้องถึงขนาดนั้นก็ได้  

ท.สหพันธรัฐ-ไม่ทราบว่าคุณ เปตรอฟ มาทำอะไรที่นี่เหรอครับ (เพราะคุณต้องไปอยู่ห้องเตรียมการ)

Petrov-ก็นิดหน่อยไม่มีอะไร มาดูงานเฉยๆ  

Alexander-นั่น เปตรอฟ ไม่ใช่เหรอ  

Petrov-คุณ อันยูคอฟ ไม่ได้เจอกันนาน (อเล็กซานเดอร์ อันยูคอฟ นี่คือทหารช่างจากตอนแรกๆ)

Alexander-แล้วมาทำอะไรที่นี่?

Petrov-พอดีมีแบตเตอรี่เหลือไหม? (วิทยุแบตหมดพอดี)

Alexander-ไปถามพวกนั้นดิ เออใช่มีอีกเรื่องนึง (พร้อมกับยื่นจดหมายให้) อันนี้เป็นจดหมายส่งถึงเธอ

Petrov-ขอบใจ แล้วจดหมายฉันไปอยู่ที่นายได้ไง?  

Alexander-พอดีนายพล วิเคนติ ฝากฉันเอามาให้เธอ

 

(ในห้องพัก Petrov)

Petrov-ใครส่งมาให้ฉันเนี่ย? นอนก่อนดีกว่าง่วงจะตายห่าอยู่แล้ว

(อยู่ดีๆก็มีขนนกกร่วงลงมา)

Petrov-ขนนก?มาได้ยังไงเนี่ย วันนี้เจ็บหลังเป็นบ้าเลยนอนหน่อยแล้วกัน

 

(ช่วงเช้าของอีกวันนึง)

Ivanov-(เคาะประตู)วัยรุ่นครับเช้าแล้วครับตื่นได้แล้ว!

Petrov-ครับกำลังไปเปิดประตูครับ (เพิ่ง 6 โมงเช้าเองไม่ใช่หรอว่าแต่ทำไมเจ็บหลังจังวะ)

 

(เปตรอฟเปิดประตู)

Ivanov-วันนี้เธอตื่นสายนะ… หลังเธอนั่นอะไรอ่ะ (ปีกงั้นเหรอ?)

Petrov-หลัง? แล้วพวกนายเป็นอะไร (พร้อมกับหันไปมองหลังตัวเอง)

Edna-เผ่านางฟ้านี่ (เดินผ่านมาพอดี)

Petrov-นางฟ้า… โอ๊ย! (เจ็บหัวเป็นบ้าเลย นี่มันอะไรกัน? ความทรงจำของใคร)

Ivanov-เฮ้ย! เป็นอะไรอ่ะ

Petrov-(เวรเอ๊ยยืนไม่ไหวแล้ว สลบ)

 

To Be Continued