บทที่ 224 พวกเราไปกันเถอะ

จนกระทั่งเกิดเรื่องกับหลัวถัวสุ่ยหยุน เขาจึงรู้สึกถึงความไว้วางใจที่ เซียวหนิงเสวี่ย มีต่อเขา รู้สึกถึงความรู้สึกที่เซียวหนิงเสวี่ยรักเขา จึงนึกย้อนไปถึงตอนที่อยู่กับเซียวหนิงเสวี่ย ร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน มีภาพความทรงจำมากมายที่ทำให้อดน้ำตาไหลไม่ได้

ตอนนั้นเอง เหลียงเฟยจึงเข้าใจว่าความรักที่เซียวหนิงเสวี่ยมีต่อตนนั้นลึกซึ้งเพียงใด เขาจึงรู้สึกขึ้นมาทันทีว่า ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่สามารถทำสิ่งที่ทรยศต่อนางได้ ไม่สามารถทำร้ายนางได้อีก

แต่ในขณะนี้ เหลียงเฟยมองดูชายชุดเขียว เหม่อลอยไปนาน ขยับริมฝีปากหลายครั้ง แต่ก็ไม่ได้ถามออกไปสักที สุดท้ายได้แต่ยิ้มจางๆ

เพราะความรู้สึกที่เสี่ยวซือมอบให้เขาในฐานะ เจ้าแห่งยา นั้นหนักหนาเหลือเกิน เขาอาจจะไม่ยอมรับมันก็ได้ แต่ไม่มีทางที่จะไม่ให้ความเคารพต่อนางอย่างแน่นอน! ชายชุดสีฟ้าไม่รู้ว่าเหลียงเฟยกำลังคิดอะไรอยู่ จึงพยักหน้าและยิ้มอีกครั้ง ก่อนจะพูดด้วยท่าทางเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้ว่า “ข้ายืนอยู่ตรงนี้ตั้งนาน เกือบลืมไปว่าต้องพาเจ้าเข้าไปข้างใน มาเถิด ยอดฝีมือเหลียงเฟย เจ้าเดินทางมาจากเมืองหลวง คงยังไม่ได้รับประทานอาหารกลางวันสินะ พวกเราต้องรีบหน่อยแล้ว ยังทันอยู่”

เหลียงเฟยรับคำ มองดูน้ำตกอันยิ่งใหญ่ แต่ก็ยังดูสับสนอยู่บ้าง

ชายชุดสีฟ้ายังคงยิ้ม หยิบเครื่องรางออกมา ท่องคาถาเบาๆ ครู่หนึ่ง น้ำตกที่ไหลดั่งทางช้างเผือกก็แยกออกเป็นสองส่วนราวกับถูกดาบใหญ่ฟันแบ่งครึ่ง จากนั้นตรงกลางสายน้ำก็ปรากฏช่องทางเข้าสูงราวหนึ่งจั้ง กว้างประมาณหกฉื่อ

เหลียงเฟยมองดูภาพอัศจรรย์ตรงหน้า แต่ก็ไม่ได้ประหลาดใจมากนัก เพราะเขารู้ดีว่าในโลกใบนี้มีสิ่งมหัศจรรย์มากมาย

นึกถึงตอนที่พวกเขาเผชิญอันตรายในถ้ำวิญญาณมังกร และเข้าไปในมิติพิเศษที่ชุยเทียนจวินสร้างขึ้น มันก็น่าอัศจรรย์ไม่แพ้กันมิใช่หรือ

หลังจากเปิดทางเข้าแล้ว ชายชุดสีฟ้าหันมาสังเกตสีหน้าของเหลียงเฟย เป็นพิเศษ เมื่อพบว่าเขาไม่ได้ตื่นตระหนกอะไรมาก ก็อดแปลกใจไม่ได้ คิดในใจว่าแม้เด็กหนุ่มคนนี้จะดูธรรมดา แต่ก็เป็นคนมีประสบการณ์จริงๆ

ด้วยเหตุนี้ ความดูแคลนที่ซ่อนอยู่ลึกๆ ในแววตาของเขาที่มีต่อเหลียงเฟยก็หายไปสิ้น

มองดูเหลียงเฟยอยู่ครู่หนึ่ง ชายชุดสีฟ้าจึงทำท่าเชิญและกล่าวว่า “คุณชายเหลียงเฟย ข้างหน้าคือประตูสำนักหมอเทวดา พวกเราไปกันเถอะ!”

เหลียงเฟยรับคำ แล้วเดินตามชายชุดสีฟ้าเข้าไปในถ้ำน้ำ ส่วนช่องทางที่เปิดขึ้นในน้ำตกก็ค่อยๆ ปิดลงอย่างช้าๆ กลับสู่สภาพเดิมโดยไม่มีความแตกต่างใดๆ

เมื่อเข้ามาในถ้ำน้ำแล้ว สิ่งที่ทำให้เหลียงเฟยอดรู้สึกแปลกใจไม่ได้ก็คือ ภายนอกเสียงน้ำตกดังสนั่นหวั่นไหว บรรยากาศยิ่งใหญ่ตระการตา มีละอองน้ำและความชื้นกระจายไปทั่วทุกทิศทาง แต่ภายในถ้ำกลับเงียบสงบ อีกทั้งยังแห้งและสบายอีกด้วยชายชุดสีฟ้ายืนอยู่ด้านหน้า หลังจากเหลียงเฟยเข้ามาแล้ว เขาก็เริ่มท่องคาถาที่ฟังไม่รู้เรื่อง ไม่นานก็เห็นโคมไฟเรืองแสงในถ้ำ สว่างขึ้นทีละดวงจากใกล้ไปไกล เชื่อมต่อกันเป็นผืนเดียว ทำให้ทั้งถ้ำสว่างราวกับกลางวัน

ด้วยเหตุนี้ โครงสร้างภายในถ้ำจึงเห็นได้ชัดเจน ทั้งหินที่มีรูปร่างเหมือนยอดเขา หอคอย ดาบ มังกร ม้า และคน ทัศนียภาพแปลกตาทั้งหมดสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน

การเดินเข้าไปในถ้ำและชื่นชมทิวทัศน์อันน่าทึ่งเหล่านี้ ดูความมหัศจรรย์ของหินคริสตัลเหล่านี้ ช่างเป็นความเพลิดเพลินอย่างยิ่ง

แสงสว่างในถ้ำทำให้เห็นเส้นทางที่อันตรายและขรุขระได้ชัดเจนยิ่งขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหลุมบ่อที่ยังมีกระดูกขาวอยู่บ้าง ดูน่ากลัวยิ่งนัก

ชายชุดสีฟ้าอยู่ด้านหน้า แม้จะเป็นเส้นทางที่ยากลำบากเช่นนี้ แต่เขาก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วราวกับบิน คล่องแคล่วว่องไว เคลื่อนที่ราวกับห่านบิน พาเหลียงเฟยวนไปมาราวกับอยู่ในเขาวงกต ไม่รู้ว่าหมุนไปกี่รอบ ในที่สุดก็พาเขาไปถึงอีกด้านหนึ่งของถ้ำ

อย่างไรก็ตาม เหลียงเฟยไม่ได้ชื่นชมชายชุดสีฟ้าแม้แต่น้อย ทั้งวิชาตัวเบาอันยอดเยี่ยมและความสามารถในการจดจำเส้นทางที่ซับซ้อนเช่นนี้

สาเหตุหลักคือเขาสามารถใช้วิชาก้าววิญญาณดาราที่คิดค้นขึ้นเองเพื่อติดตามชายชุดสีฟ้าได้อย่างง่ายดาย และเขายังสามารถจดจำเส้นทางที่ซับซ้อน ทับซ้อน และเชื่อมต่อกันทั้งหมดได้อย่างง่ายดาย

ความจริงแล้ว แม้เหลียงเฟยจะจำเส้นทางนี้ไม่ได้ ก็ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขา เพราะเขาได้รับผลึกเจ็ดเม็ดจากถ้ำมังกร ซึ่งสามารถใช้นำทางให้ตัวเองและทำลายเขาวงกตที่ซับซ้อนทั้งหมดได้

ชายชุดสีฟ้าเร่งรีบมาตลอดทาง จนกระทั่งมาถึงจุดที่ปากถ้ำเปิดกว้าง จึงหยุดลงและหันกลับมามองเหลียงเฟยที่ตามมาติดๆ

หลังจากวิ่งมาสักพัก แม้ชายชุดสีฟ้าจะไม่หอบ แต่ใบหน้าก็แดงมาก ขณะที่เขามองเหลียงเฟยซึ่งยังคงหายใจเป็นจังหวะสม่ำเสมอ ไม่มีท่าทีเหนื่อยล้าแม้แต่น้อย เขาจึงมองดูเหลียงเฟยใหม่อีกครั้ง ในใจเกิดความรู้สึกชื่นชมขึ้นมาเล็กน้อยแม้ว่าเหลียงเฟยจะมีวรยุทธ์สูงกว่าเขาถึงสองขั้น และมีเจ้าแห่งยาติดตัว แต่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขานำคนเข้าสู่ประตูเทพแพทย์

จากกองกระดูกขาวมากมายในถ้ำ สามารถเห็นได้ว่าเหลียงเฟย สามารถเดินตามรอยเท้าของเขาได้ และไม่รู้สึกเหนื่อยล้าเลย เดินตามมาอย่างสบายๆ ซึ่งนับว่าไม่ธรรมดาเลยทีเดียว

ชายชุดเขียวมองดูเหลียงเฟย เป็นเวลานาน หายใจลึกๆ หลายครั้ง เพื่อให้ตัวเองไม่เหนื่อยมากนัก แล้วจึงพูดว่า “คุณชายเหลียงเฟย ข้างหน้านี้คือประตูเทพแพทย์แล้ว พวกเราต้องระมัดระวัง อย่าให้ลื่นล้ม ปากถ้ำด้านนั้นคือหุบเหวลึกหมื่นจั้ง พวกเราไปที่เสาหินนั่นกัน ข้าจะช่วยท่านเรียกนกอินทรีมา”

พูดจบชายชุดเขียวก็ชี้นิ้วไปที่เสาหินใกล้ปากถ้ำ บอกให้พวกเขาหยุดที่นั่น

เหลียงเฟยมองตามสายตาของเขาไปที่เสาหินแล้วพยักหน้ารับคำ จากนั้นก็ค่อยๆ เดินตามเขาไปอย่างระมัดระวัง

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น แม้ว่าพวกเขาจะระมัดระวังอย่างมากก็ตาม

บริเวณใกล้ปากถ้ำมีผงหินอยู่บ้าง ทำให้ทางเดินลื่นเป็นพิเศษ ชายชุดเขียวที่เดินนำหน้า พลาดท่าลื่นไถลไปทางปากถ้ำ

เหลียงเฟยเห็นเหตุการณ์ รีบใช้ก้าววิญญาณดารา ก้าวเร็วไปข้างหน้าคว้าตัวเขาไว้ จากนั้นใช้วิชาตัวเบาพรรคเสมือนไผ่ร่วมกับ ก้าววิญญาณดารา ในที่สุดก็ดึงชายชุดเขียวกลับมาได้ พยุงเขาไว้กับเสาหินริมถ้ำ

เนื่องจากมัวแต่ช่วยคน เหลียงเฟยจึงไม่ได้มองดูว่าหุบเหวที่ปากถ้ำนั้นลึกแค่ไหน และอันตรายเพียงใด

อย่างไรก็ตาม ชายชุดเขียวตกใจจนหัวใจเต้นเร็ว เหงื่อเย็นผุดทั่วร่าง ผ่านไปสักพักจึงได้สติ รีบกล่าวขอบคุณเหลียงเฟยซ้ำแล้วซ้ำเล่า เหลียงเฟยจึงยิ้มพลางกล่าวว่าไม่เป็นไร พิงเสาหิน แล้วจึงมองออกไปนอกปากถ้ำ เห็นเมฆลอยผ่านไปมาเล็กน้อย มองไม่เห็นก้นเหว ลึกเกินกว่าจะประมาณได้ จึงไม่แปลกที่ชายชุดเขียวผู้มีวรยุทธ์ระดับกลางของ ราชันยุทธ์ ยังรู้สึกหวาดกลัว

ชายชุดเขียวเรียกอินทรีฟ้าด้วยตนเอง ไม่นานก็ได้ยินเสียงร้องดังก้องฟ้า อินทรียักษ์ตัวหนึ่งบินมา

อินทรีฟ้ามีรูปร่างใหญ่โตมหึมา เมื่อมาถึงปากถ้ำแล้วมองออกไป ราวกับปูพรมขนนกสีแดงกว้างใหญ่ไพศาล เกือบเท่ากับบ้านสิบหลังรวมกัน

ชายชุดเขียวยิ้มให้เหลียงเฟย แล้วพาผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตเขากระโดดออกไป กลายเป็นสองสายแสง มาถึงหลังอินทรีอย่างง่ายดาย

เหลียงเฟยอยู่บนหลังอินทรี มองลงไปเบื้องล่าง ตื่นตะลึงกับความอันตรายของเหวลึกอีกครั้ง แต่ไม่คาดคิดว่าด้านหลังน้ำตกใหญ่จะมีโลกอีกใบซ่อนอยู่ เป็นดินแดนสวรรค์เช่นนี้

เห็นสำนักหมอเทวดาตั้งอยู่ท่ามกลางภูเขาสูงชัน ภูเขาทอดยาวต่อเนื่องไม่ขาดสาย บางลูกดูเหมือนมังกรที่กำลังหลับใหล บางลูกดูเหมือนเสือที่กำลังพักผ่อน ทอดยาวไปไกลสุดลูกหูลูกตา

บนภูเขามีหมอกลอยฟุ้ง พลังวิเศษเต็มเปี่ยม สำนักหมอเทวดาซ่อนตัวอยู่ในหมอก ราวกับว่าผู้ที่อาศัยอยู่ในนั้นไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นเทพเซียน

รอบๆ สำนักหมอเทวดาล้วนเป็นหน้าผาชัน โขดหินประหลาด ภูเขาสูงชัน ทัศนียภาพรวมความแปลกประหลาด อันตราย และงดงามไว้ด้วยกัน ให้ความรู้สึกเหมือนอยู่ในโลกเหนือจินตนาการ

โลกภายนอกขณะนี้เป็นฤดูใบไม้ร่วง ใบไม้เหลืองร่วงโรย ลมตะวันตกพัดหนาว ใบไม้ร่วงหล่นเต็มพื้น แต่ในสำนักหมอเทวดากลับมีดอกไม้บานสะพรั่ง อากาศสดชื่น ราวกับฤดูใบไม้ผลิ ป่าไม้เขียวขจี ไผ่งามสง่า ทัศนียภาพงดงาม ทำให้ผู้ที่ได้เข้ามาอยู่ในนี้ไม่อยากจากไป