ผ

“ฟู่ว.. ” ลิลลี่พ่นลมหายใจออกมา  

 

ภายใต้ราตรีที่มีเเสงจันทร์จาง ๆ หญิงสาวที่มีผิวขาวเนียนราวหิมะเอนตัวนั่งพิงเสาไม้หนาอย่างอ่อนเเรง

ก้นกลม ๆ ของเธอกดทับกับเชิงเสา เเละรูปผิวของเธอที่ถูกเสื้อรัดตึงยิ่งขับให้รูปร่างที่เย้ายวนของเธอโดดเด่นอย่างมีเอกลักษณ์

 

“ทีนี้ฉันก็จะได้พักไหล่ซักที..”

 

ลิลลี่วางร่มกระดาษของเธอลง เเขนของเธอเริ่มชาจากการถือมันไว้เป็นเวลานานก่อนหน้านี้

หลังของเธอโชกไปด้วยเหงื่อทําให้ผิวรู้สึกชื้นเเละเย็น เเต่ถึงอย่างนั้นช่องระหว่างอกของเธอค่อนข้างกว้าง เหงื่อจึงระเหยออกไปเร็วขึ้น

 

ลิลลี่ก้มศรีษะลงมองดูส่วนนูนของเธอเองที่ผิดกับในร่างก่อนของเธอ ส่วนนูนทั้งสองที่บดบังสายตาของเธออย่างไม่มีปิดบังใด ๆ  

 

” เป็นเรื่องจริงสินะที่คนโบราณไม่สวมชั้นในกับกิโมโน… ” เธอคิดเช่นนั้น

 

 

อสูร เเละปีศาจที่เธอเห็นก่อนหน้านี้ยังคงชวนให้ขนผองลุกอย่างช่วยไม่ได้เมื่อกลับไปคิดถึงมัน เเม้เธอจะรู้ว่าโลกนี้ไม่ใช่ที่เธอรู้จักเเต่ก็ไม่คิดว่ามันจะเเปลกขนาดนี้ !  

 

กลับไปในโลกเดิม ? เธอไม่คิดว่าคงเข้าออกได้อิสระใช่ไหม ? ก็คงจะไม่อยู่เเล้วน่ะสิ อย่างน้อยเธอก็ควรจะจําให้ได้ว่ามาที่นี้ได้ยังไงตั้งเเต่เเรก อย่างไรก็ตามสิ่งเหล่านั้นมันไม่หลงเหลือในหัวของเธอเลย…

 

จิตใจของเธอล่องลอยไปเมื่อก้มมองลงไปยังคอเสื้อตัวเองที่ยังคงเห็นส่วนนูนของเธอในสายตาอยู่  

 

“ฉันควรดึงปกเสื้ออกมาดีไหมนะ? ” ใจของลิลลี่เริ่มสั่น

 

เธอไม่เคยเห็นหญิงสาวมาก่อนเเละยิ่งไม่ต้องพูดถึงความงามที่สะคราญตาเเบบนี้เลย..

 

 

ไม่สิ ! ฉันคิดไรอยู่เนี่ย !  

ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องพวกนี้สิ ! เธอยังตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่ปลอดภัย !  

เเม้ว่าขบวนพาเหรดบ้านั่นจะไปเเล้วก็เถอะนะ…

 

“ชิก..ชิก..”

ราวกับจะเตือนสติของลิลลี่ เมื่อจู่ ๆ เธอก็ได้ยินเสียงมาจากด้านบนของเธอเเละมีเงาสีดําก็เข้ามาปกคลุมศรีษะของเธอ

 

โดยทันที ร่างกายของลิลลี่เคลื่อนไหวด้วยตัวเองอย่างรวดเร็ว เธอตีลังกาหมุนตัวลอยในอากาศ เเละราวกับเวลาได้ค่อย ๆ ช้าลง เพื่อให้เธอเห็นวิสัยทัศน์ของเธอจากข้างบนที่ค่อย ๆ ลงสู่พื้นจนจะเเนบชิดผืนหินถนน  

 

นี่เป็นวิสัยทัศน์เเบบไดนามิก ที่เธอเคยจินตนาการในร่างยังเป็นชาย เเต่ในตอนนี้เธอกลับเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระตามที่ต้องการ หรือบางทีนี่อาจจะเป็นความต่างระหว่างการมีพรสวรรค์หรือไม่ก็ได้  ? ลิลลี่คิดในใจ

 

ก่อนจะรู้สึกตัวร่างของเธอก็เข้าสู่ตําเเหน่งตรงเรียบร้อยอย่างไร้ที่ติ เธอมองกลับไปยังด้านหลังอย่างรวดเร็ว ที่ตรงนั้นที่เธอเคยนั่งอยู่ตอนนี้กลับมีร่างสุนัขขนาดใหญ่ที่มีใบหน้าดุร้ายจ้องมองมาทางเธออย่างรุนเเรงเเทน

 

“กระจก…กระจก…”

 

ภาษาที่ออกจากปากมันฟังเย็นชาเเละน่าขนลุก เเม้เธอจะไม่เคยได้ยินสําเนียงมันมาก่อน เเต่เธอกลับเข้าใจมันได้อย่างชัดเจน !  

ชิก..ชิก..

เสียงของร่างคล้ายกันดังมาจากหลังคาเเละกระโดดลงมาล้อมรอบลิลลี่ไว้ตรงตรอกเเคบที่มืด ๆ นี้

 

ประมาทเกินไป ! เธอน่าจะรู้ตัวอยู่เเล้วตั้งเเต่ตอนพาเหรดว่าโลกนี้อันตรายเเค่ไหนกัน ความผิดพลาดเล็ก ๆ น้อย ๆ อาจก่อให้เกิดภัยเเก่ตัวเธอเองได้ !  

เธอได้เเต่นึกอย่างเสียใจ

 

“กระจก…” สุนัขขนาดใหญ่อีกด้านก็พูดสําเนียงเเปลก ๆ ขึ้นมาเหมือนกัน เเละเลียลิ้นของมันไปทั่วรอบปากอันตะกละตะกลามของมัน ลิ้นเลอะคราบสกปรกปรากฏให้เห็นเด่นชัด ฟันอันเเหลมคมเงาไปด้วยนํ้าลายที่เปรอะเปื้อนของมัน

 

เเม้ลิลลี่จะหวั่นเกรงกับภัยตรงหน้าเเต่หากเทียบกับประสบการณ์ก่อนหน้านี้เเล้ว เธอก็สงบสติลงได้อย่างรวดเร็ว  

ร่างกายที่เเข็งเเกร่งเเละความรวดเร็วก่อนหน้านี้ ทําให้เธอมีกําลังใจขึ้นเล็กน้อยเเต่ก็ยังไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหนีไปจากตรอกซอยเเคบ ๆ นี้เเน่

 

“กระจก..กระจก..”

 

พวกมันเริ่มเคลื่อนใกล้เข้ามาเเต่เเววตากับไม่ได้มองที่เธอเลยเเละพึมพําเพียงคําเดียวอยู่ตลอดเวลา นั่นคือ “กระจก”

 

ลิลลี่นึกถึงกระจกทองเเดงเก่า ๆ ในอกเสื้อของเธอ… ถ้าฉันโยนกระจกไปพวกมันจะถอยไปไหมนะ

 

 

ความกลัวในช่วงเสี้ยวเดียวของเธอเกือบทําให้เธอตัดสินใจทํามัน เเต่ก็หยุดมันไว้เเละในชั่วพริบตาต่อมา

ลิลลี่ก็ตัดสินใจทําบางอย่างโดยที่เธอไม่รู้ว่ามันอาจจะเปลี่ยนชีวิตของเธอไปหลังจากนี้อีกนาน…

 

 

อย่างช้า ๆ ร่มกระดาษในมือของเธอถูกกางขึ้นเหนือศรีษะ..

พวกมันจ้องไปยังเบื้องหน้าของมันที่ในตอนนี้กลับว่างเปล่า หญิงสาวเเละกระจกได้หายไปเเล้วเหลือเพียงกําเเพงของตรอกเท่านั้น !  

 

“กลิ่นของเธอยังอยู่เเถวนี้ ! เธอยังไม่ไปไหนอย่างเเน่นอน ! “

 

“กระจก..กระจก..”

 

“ข้าหิวเหลือเกิน…หลังจากหากระจกเจอเเล้วก็มากินนั่งนั่นกันถอะ…”

 

 

พวกมันเปล่งคําพูดในหัวออกมาเรื่อย ๆ เเละมุดหัวไปตามซอกกําเเพงหรือใช้ลิ้นเลียไปทั่วตรอกรอบ ๆ เเต่นั่นก็ไม่ได้ทําให้ทุกอย่างเปลี่ยนไปเลย หญิงสาวเเละกระจกก็ยังคงไม่ปรากฏ…

 

ลิลลี่มองว่าเป็นเรื่องง่ายจากการหลบหนีจากฝูงสุนัขเพียงจํานวนหนึ่งหากเทียบกับพาเหรดร้อยอสูรเเล้วละก็คงต่างกันราวฟ้ากับเหวเลยทีเดียว

 

ฝีเท้าที่ปราดเปรียวเดินย่างไปอย่างสง่า ตามที่ใจต้องการ

หากมีดาบหรืออาวุธอะไรซักอย่างในมือเธอจะฆ่าพวกมันได้ไหมนะ ? ลิลลี่คิดระหว่างเดินออกไปนอกตรอก

ทิ้งไว้เพียงเหล่าสุนัขที่อยู่ในเงาตรอก ที่ยังคงตามหาตัวหญิงสาวอย่างผิดหวัง

 

ลิลลี่เดินต่อมาถึงยังหลังคาบ้านหลังหนึ่งโดยที่ยังคงถือร่มกระดาษในมือของเธอเช่นเดิมเพื่อไม่ให้พลาดเช่นเดิมอีก

 

“กระจก” ที่พวกมันพูดถึงคงจะหมายถึงกระจกทองเเดงเก่า ๆ ในอกเสื้อของเธอหรือเปล่า ?  เเต่เธอที่ถูกโยนเข้าสู่อีกโลกอย่างไร้สาเหตุ ทั้งนอกจากตัวเธอเเล้วก็มีเพียงเเค่ ร่มกระดาษ ที่ทําให้พวกมปีศาจ”มองไม่เห็น” ตัวเธอ กับกระจกทองเเดงเก่า ๆ ในสายสะพายกิโมโนของเธอก็เท่านั้น คงไม่ผิดเเน่ที่จะคิดอย่างนั้น

 

ลิลลี่เอื้อมไปหยิบกระจกทองเเดงเก่า ๆ ออกมาจากอกเสื้อเธอ ในจังหวะเดียวกันที่เเสงจันทร์ที่ลอดผ่านรอยเเตกระหว่างหลังคาส่องลงมายังผิวกระจกพอดี

 

ทําให้เกิดเป็นเงาสะท้อนใบหน้าของตัวเธอลงบนกระจกขึ้นมา

!!!  

 

 

“พี่สาว ! ” ลิลลี่อุทานออกมาอย่างประหลาดใจ

 

เมื่อมองดูความงามในกระจก ลิลลี่ก็ได้เเต่คิดอย่างหลงใหล ใบหน้ากลมที่เข้ารูปกับริมฝีปากสีเเดงเเละจมูกเล็ก ๆ นั้นมันช่างไร้ที่เปรียบ เมื่อลิลลี่อุทานอย่างประหลาดใจ ริมฝีปากในกระจกก็เปิดขึ้นเช่นกัน ลมสีขาวปะทะกับกระจกเกิดเป็นหมอกบาง ๆ  

 

ลิลลี่ใช้เเขนเสื้อลบรอยหมอกนั้นทิ้งไป เเละมองดูตัวเองอีกครั้งอย่างไม่เชื่อสายตา

 

“พี่สาว! ฉัน…ฉันกลายเป็นพี่สาวงั้นหรอ ??? ”  

 

“ไม่สิ มันคงเป็นเพราะวิญญาณฉันเข้าไปในร่างของพี่สาวมากกว่าสิ เพราะตอนนี้ฉันอยู่ในร่างพี่สาว ! “

 

“พี่สาว” ที่ถูกเรียกในโลกเดิมนั้นเป็นคนที่ลิลลี่ชื่นชมเป็นอย่างมาก  

 

ในโรงเรียนของลิลลี่ นักเรียนหญิงจํานวนมากมายที่เธอรู้จักนั้นมีเพียงคนเดียวที่เธอเรียกว่า “พี่สาว”

 

 

พี่ริน !  

 

ไม่ว่าจะตอนในห้องเรียนหรือบนเตียงเล็ก ๆ ของเธอก็ตาม ภาพของพี่สาวก็ยังคงสนิทในความคิดของเธอเสมอ เเม้เเต่ในเมือง S พี่สาวก็ยังเป็นคนที่ขึ้นชื่อเรื่องความสวยงามอยู่ตลอด

 

พี่สาวมีฐานะที่ดีทําให้เธอใช้ชีวิตได้อย่างอิสระประกอบกับเสน่ห์เเละรูปลักษณ์ตามธรรมชาติของเธอ ทําให้หลาย ๆ คนไม่สามารถต้านทานเเรงดึงดูดจากเธอได้เลย

 

เเละนอกจากการเรียนที่ดีเเล้วเธอก็ยังเก่งด้านอี่นอีกด้วย ไม่ว่าจะกีฬา ความรอบรู้ด้านศิลปะ พิณ โกะ ทําให้หลาย ๆ คนอิจฉาเธอมากเเถมเธอยังมีหน้าอกที่ใหญ่อีกด้วยต่างหาก !  

 

เเม้ในชีวิตประจําเธอจะมีคนมารุมล้อมมากมาย..เศรษฐีคนรวย..นักกีฬาทีมชาติ..หรือบุคคลที่มีความสามารถต่าง ๆ เเต่พี่สาวก็ยังคงปฎิบัติต่อทุกคนเหมือนกันอย่างสุภาพ นี่คือสิ่งที่ทําให้ลิลลี่ประทับใจในตัวพี่สาวมากที่สุด !  

 

พี่สาวของเธอนั้นน่ารักที่สุด  !

คนที่เปรียบดังสิ่งมีชีวิตในอุดมคติของเธอ  

 

เเม้ปกติลิลลี่จะมองพี่สาวจากไกล ๆ อย่างรักข้างเดียวอยู่เสมอในตอนเด็ก

 

เเต่ในตอนนี้พี่สาวที่เธอใฝ่ฝัน…พี่สาวที่มีเสน่ห์ของเธอ…

 

ในตอนนี้ลิลลี่ได้กลายเป็นคนนั้นไปเเล้ว…