วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 80 ไม่เกี่ยวกับเขา
ตอนที่80ไม่เกี่ยวกับเขา
น่าเสียดายที่พ่อบ้านภูษิตเป็นแค่คนรับใช้ไม่มีสิทธิ์มายุ่งเรื่องของเจ้านาย
เขาได้แต่ถอนหายใจวางสายโทรศัพท์แล้วเตรียมไปเรียกวัจสาให้ขึ้นมา
แต่วัจสาที่อยู่ในห้องรับแขกมัวแต่คิดเรื่องอื่นอยู่อีกสองวันก็จะเปิดเรียนแล้ว
แต่เธอยังไม่ได้จ่ายค่าเทอมเลยครั้งที่แล้วเงินที่ได้จากการไปเต้นRichbabyกับแวววัยก็ให้แวววัยไปหมดแล้วที่เหลือคงต้องคิดหาทางเอาเอง
พอพูดถึงเต้นขึ้นมาเธอก็รู้สึกหวาดกลัวถ้าไม่ใช่เพราะธัชชัยเข้ามาช่วย
ตัวเองกับแวววัยไม่รู้จะโดนอะไรบ้าง
มันจริงที่ว่าศักดิ์ศรีกับขอบเขตเป็นสิ่งที่ควรมีไม่ควรที่จะขายร่างกายของตัวเองเพื่อเงิน
วัจสาคิดแล้วคิดอีกมีทางเดียวคือไปขอยืมจากพ่อบ้านภูษิตเธอกำลังเตรียมตัวจะลุกขึ้นก็มีคนมาเคาะประตู
“ไม่ได้ล็อกค่ะเข้ามาได้เลย”
คิดไม่ถึงว่าคนที่เข้ามาคือพ่อบ้านภูษิตคนที่กำลังอยากเจออยู่พอดี“ฉันกำลังอยากเจอพ่อบ้านอยู่พอดีเลย”พอต้องพูดถึงเรื่องยืมเงินวัจสาก็รู้สึกอายไม่กล้าพูด
พ่อบ้านอึ้งไม่คิดว่าวัจสาคิดอยากเจอเขาด้วย“คุณนายมีเรื่องอะไรรึเปล่าครับ?หรือว่าเรื่องที่อยากให้ผมพาคุณนายไปพบคุณชายใหญ่?”
“ไม่…ไม่ใช่ค่ะเป็นเรื่องอื่น”วัจสาพูดตะกุกตะกักหายใจลึกๆรวบรวมความกล้าพูดไปว่า“ฉันอยากจะขอยืมเงินค่าเทอมจากพ่อบ้านซัก7,000รอให้เทอมหน้าฉันทำงานพิเศษหรือไม่ก็ได้ทุนแล้วฉันจะรีบใช้คืนให้”
พ่อบ้านหัวเราะออกมาด้วยความอ่อนโยน“คุณนายครับทำไมพูดแบบนี้?คุณเป็นคุณนายของตระกูลศรีทองเรื่องเงินทองจริงๆแล้วคุณต้องเป็นคนดูแลเพียงแต่ว่าคุณยังเรียนอยู่เลยให้ผมดูแลชั่วคราวรอวันนึงที่คุณพร้อมจะมาจัดการผมก็จะคืนหน้าที่นี้ให้เพราะฉะนั้นเงินของตระกูลศรีทองแค่คุณเอ่ยปากบอกก็พอไม่ต้องเกรงใจอะไรทั้งนั้น”
วัจสานิ่งไปถึงจะพูดแบบนี้เธอก็ยังรู้สึกไม่ดีที่จะเอาเงินของตระกูลศรีทองโดยไม่มีเหตุผลสมควร
อีกอย่างภรรยาอย่างตัวเองจะมีหรือไม่มีก็ได้…
“พ่อบ้านคะงั้นฉันก็ถือว่าพ่อบ้านรับปากให้ฉันยืมเงินแล้วนะ”
พ่อบ้านหัวเราะขึ้นมาอีก“ก็อย่างที่ว่าแหละครับเงินของตระกูลศรีทองคุณเป็นคนจัดการได้เลยไม่ต้องมาขอยืมอีกอย่างถ้าคุณไม่เป็นคนมาดูแลยังไงตระกูลศรีทองก็ต้องเป็นคนดูแลค่าใช้จ่ายกับค่าเทอมของคุณอยู่แล้ว
วัจสาหน้าแดงยังไงก็รู้สึกไม่ดีเลยคิดในใจว่ามีแล้วค่อยคืนแล้วกัน
ถ้ารู้ก่อนว่ายืมได้ง่ายขนาดนี้
คงไม่ไปทนลำบากเต้นrichbabyกับแวววัยให้เสียเวลา
แถมยังถูกผู้ชายคนนั้นใช้มือลวนลามอีกต่างหาก
ถึงจะโดนข้อหา“ล่วงละเมิดทางเพศ”ไปแล้วก็ตาม…
“งั้นก็ขอบคุณพ่อบ้านมากนะคะ”วัจสาแก้ปัญหาอันหนักหน่วงได้ซะทีรู้สึกสบายใจขึ้นเยอะเลย
“ยินดีครับ”พ่อบ้านยิ้มรับแล้วก็คิดขึ้นได้ว่าตัวเองมาหาวัจสาเพราะอะไร“คุณนายครับคุณชายรองเค้า…”
พอพูดถึงคุณชายรองพ่อบ้านก็นึกได้ว่าตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาเปิดเผยความจริงแล้วคนที่จะบอกความจริงก็ไม่ใช่ตัวเองด้วยเขาเลยรีบหยุดที่จะพูดต่อ
แต่วัจสากลับตื่นตระหนกขึ้นมาธัชชัยเป็นอะไร?เธอยังคงเป็นห่วงจึงรีบถามไปว่า“เกิดอะไรขึ้นกับธัชชัย?”วัจสาอยากที่จะตบหน้าตัวเองสัญญากับตัวเองแล้วไงว่าอย่าไปสนใจผู้ชายคนนั้นอีกยังจะไปเป็นห่วงเขาอีกทำไมพ่อบ้านตอบกลับ“คุญชายรองยอมให้คุณไปพบคุณชายใหญ่ได้แล้วครับ”พอพูดจบวัจสาก็ดีใจจนออกนอกหน้า“ตอนนี้ใช่มั้ย?ไปตอนนี้เลยรึเปล่าคะ?”“ครับตอนนี้คุณชายใหญ่รออยู่ที่ห้องหอ”พ่อบ้านพูดจบวัจสาก็รีบวิ่งไปที่ชั้นสองในใจทั้งดีใจและตื่นเต้นพ่อบ้านภูษิตเห็นแล้วก็อดถอนหายใจไม่ได้ไม่รู้ว่าคุณนายโง่เขลาหรือว่าไร้เดียงสากันแน่เจอคุณชายรองที่ปลอมตัวเป็นคุณชายใหญ่ตั้งกี่ครั้งแล้วยังไม่รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติคงเป็นเพราะวัจสาไร้เดียงสาเกินไปคงคิดไม่ถึงจริงๆว่าธัชชัยจะปลอมตัวเป็นพี่ชายตัวเองมาหลอกเธอแล้วก็คงคิดไม่ถึงอีกว่าคนเราจะคิดทำอะไรที่แย่ขนาดนี้ถ้ารู้ความจริงว่าจริงๆแล้วเป็นธัชชัยวัจสาจะต้องโกรธและไม่ปล่อยเขาไปง่ายๆแน่นอนวัจสาถอนหายใจเฮือกๆวิ่งขึ้นมาชั้นสองเป็นเพราะประหม่าจึงหยุดอยู่ที่หน้าประตูซักพักธัชชัยอยู่ข้างในได้ยินเสียงหอบด้วยความเหนื่อยจากผู้หญิงที่อยู่ข้างนอกอดคิดไม่ได้ว่าเธออยากเจอพี่ชายของเขามากขนาดนั้นเลยเหรอ?ตอนอยู่กับเขาทำเหมือนกับเขาเป็นสัตว์ร้ายไม่ยอมเข้าใกล้เลยซักนิดพอคิดแบบนี้สีหน้าของธัชชัยก็ดูตรึงเครียดขึ้นมาภายใต้หนังคนปลอมมองเห็นไม่ชัดเลยว่าเขารู้สึกยังไงวัจสาทำใจเสร็จก็เปิดประตู“วรพลในที่สุดคุณก็ยอมพบฉัน”…เธอเดินเข้าไปใกล้ธัชชัยนั่งอยู่บนรถเข็นบนตัวและแขนของเขาปกคลุมไปด้วยหนังคนที่เป็นแผลไม่คิดเลยว่าวันหนึ่งจะเอามาใช้หลอกผู้หญิงของตัวเองวัจสาย่อลงกุมมือวรพลแล้วพูดเบาๆว่า“ขอบคุณที่ยอมพบฉันฉันดีใจเหลือเกิน…คุณยอมพบฉัน”…ธัชชัยก้มลงมองผู้หญิงคนนี้เอามือที่ใส่หนังปลอมไปลูบที่ผมที่เส้นเล็กและยาวของวัจสาเขาชอบกี่จะทำแบบนี้รู้สึกว่าเป็นการสัมผัสง่ายๆให้ความรู้สึกที่ดีธัชชัยตอบกลับเขาใช้เครื่องเปลี่ยนเสียงจึงทำให้เสียงของเขาไม่น่าฟังและนุ่มลึกเหมือนปกติเป็นเสียงแหบและแก่“ธัชชัยบอกว่าเธออยากพบฉันมากงั้นเหรอ?”วัจสาค่อยๆกุมมืออีกข้างของเขา“ใช่ค่ะ…คุณให้ฉันอยู่ห้องพยาบาลเป็นเพื่อนคุณได้มั้ย?”ตามกฎหมายแล้วฉันคือภรรยาของคุณแต่กลับทำอะไรไม่ได้เลยฉัน…รู้สึกแย่มาก”ธัชชัยปิดตาลงมือก็ยังคงลูบไปที่ผมของวัจสาอีกมือก็จับไปที่ใบหน้าอันอ่อนโยนของเธอเบาๆวัจสาปล่อยให้เขาจับใบหน้าของเธอต่อไปธัชชัยชอบวัจสาตอนที่เป็นแบบนี้มากทั้งเชื่อฟังอ่อนหวานทำให้เขาใจอ่อนขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว“แต่ว่า…หมอภาคินกับหมอภูวิศเป็นผู้ชายทั้งคู่…ถ้าเธอเข้ามาอยู่คงจะไม่สะดวก”…วัจสาคิดอยู่ซักพักก็เห็นด้วย“งั้นให้ฉันมาปรนนิบัตรคุณทุกวัน3เวลาอาหารได้มั้ยคะ?ทำไมป้าอ้อยยังทำได้เลย?”วัจสาคิดว่าใครๆก็สามารถเจอเขาได้ยกเว้นตัวเองคนเดียวถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปวรพลกับเธอก็จะห่างกันไปเรื่อยๆกับธัชชัยก็จะใกล้กันไปเรื่อยๆเธอไม่อยากให้เป็นแบบนี้และไม่ควรเป็นแบบนี้ควรที่จะจบเรื่องผิดศีลธรรมแบบนี้ได้แล้วขอให้ความผิดพลาดที่ไม่ควรเกิดขึ้นจบลงตรงนี้เถอะวัจสาป้าอ้อยบอกว่าช่วงนี้เธอดูแปลกๆเย็นชากับธัชชัยมากเขารังแกเธอรึเปล่า?บอกฉันมาฉันจะจัดการให้เอง”ธัชชัยยังคงรู้สึกติดใจกับเหตุการณ์ในวันนี้ที่วัจสาทำเย็นชากับเขาเขาอยากรู้ว่าจริงๆแล้วผู้หญิงคนนี้คิดยังไงกันแน่“ไม่ไม่มีค่ะพวกเราไม่ได้ทะเลาะกัน…เขาก็ไม่ได้รังแกฉันด้วย”วัจสาอ้ำๆอึ้งๆสุดท้ายก็พูดเหตุผลไม่ออก“งั้นเหรอ?แล้วทำไมเมื่อหลายวันก่อนเธอกับธัชชัยไม่ได้กลับมาทั้งคืน?”ธัชชัยพยายามดึงวัจสาเข้ามาอยู่ในแผนการที่เขาวางไว้วัจสาตื่นตระหนกหรือว่า“วรพล”จะรู้เรื่องของตัวเองกับธัชชัยแล้ว?เรื่องที่ไม่ควรจะเกิดขึ้น…วัจสาขอบตาแดงผู้ชายอกสามศอกคนหนึ่งรู้ว่าภรรยาของตัวเองมีชู้แถมเป็นชู้กับน้องชายของตัวเองช่างน่าสงสารจริงๆ“วรพลฉันขอโทษ”…สุดท้ายก็หนีไม่พ้นข้อจำกัดทางศีลธรรมและการสำนึกในความผิด“ขอโทษฉันทำไมต้องขอโทษ?”ธัชชัยตั้งใจถามด้วยความคลุมเครือวัจสาสะอื้นเบาๆเงยหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาขึ้นมา“ขอโทษคุณ…จริงๆค่ะ”ธัชชัยแอบยิ้มเล็กๆภายใต้หนังปลอมช่างไร้เดียงสาจริงๆเด็กโง่คนนี้โกหกไม่เป็นหรือไง?เป็นเพราะแบบนี้เองที่ทำให้ความรู้สึกสงสารของธัชชัยที่มีต่อเด็กโง่คนนี้มีมากขึ้น“เธอขอโทษฉันเพราะว่าเธอหลงรักธัชชัยเข้าแล้วใช่มั้ยวัจสา?”ในที่สุดธัชชัยก็เอ่ยปากถามสิ่งที่ตัวเองอยากรู้ที่สุดธัชชัยไม่ชอบวัจสาไม่เป็นไรแต่ในใจภรรยาอย่างวัจสาต้องมีเขาเพียงคนเดียวเท่านั้นนี่คือเงื่อนไขของธัชชัยวันหน้าถ้าวัจสารู้ความจริงจะได้ไม่คิดที่จะไปจากเขาวัจสาฟังประโยคนี้จบก็รู้สึกร้อนวูบขึ้นมาและยังรู้สึกหวาดกลัวอีกด้วยเธอเงยหน้าขึ้นมองไปที่“วรพล”ที่เป็นคนถามคำถามนี้ฉันหลงรักธัชชัยเข้าแล้วจริงๆเหรอเนี่ย?เธอไม่กล้าคิดต่อกลัวว่าคำตอบจะทำให้เธอต้องตกนรกแต่เธอก็ไม่อยากทำร้ายสามีตามกฎหมายอย่าง“วรพล”วัจสาส่ายหัวรู้สึกเจ็บปวดเหมือนโดนจับกดน้ำ“ไม่ค่ะวรพล…ฉันไม่ได้รักเขาและไม่มีทางรักด้วยขอให้คุณเชื่อฉันเถอะ”“ไม่ควรรักหรือไม่มีทางรักได้”ธัชชัยไม่ได้คำตอบที่ตัวเองต้องการเลยถามต่ออย่างเย็นชาไม่ควรรักกับไม่มีทางรักได้เขียนต่างกันนิดเดียวแต่ความหมายต่างกันลิบลับไม่ควรรักคือภววิสัยไม่มีทางรักได้คืออัตวิสัยเป็นสิ่งที่เธอควบคุมได้วัจสาเข้าใจความหมายของประโยคนี้ดีเธอเงยหน้าขึ้นมองวรพลด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง“วรพลฉันไม่ควรรักเขาและไม่มีทางรักเขาได้วรพลที่นั่งอยู่บนรถเข็นหันหน้าหนีหลบตาวัจสาสักพักก็รู้สึกถึงความหนาวสั่นมาจากตัวของผู้ชายคนนี้และยังมีความโกรธด้วยเป็นเพราะความเครียดที่เกิดขึ้นมือของเขาที่ลูบไปที่ผมของวัจสาก็เริ่มรุนแรงขึ้นไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นอะไรวัจสาได้แต่ขยับตัวเข้าไปใกล้เขามากขึ้นจะได้ลดความเจ็บที่ศีรษะของตัวเองลงธัชชัยไม่ล้มเลิกความตั้งใจถามด้วยน้ำเสียงที่หนักขึ้น“แล้วเรื่องที่เธอกับธัชชัยทั้งคืนไม่กลับบ้านหละจะอธิบายยังไง?”เขาพยายามที่จะให้เธอจนมุมธัชชัยไม่อยากแพ้ให้กับผู้ชายที่ชื่อปรมะแม้ว่าเขาจะไม่ได้รักผู้หญิงคนนี้ก็ตามฟังจบวัจสาก็ปากซีดเข้าใจทันทีว่าวรพลรู้เรื่องของพวกเขาสองคนแล้วข้าวเช้าที่กินเข้าไปคงโดนวางยาไว้เพราะหลังจากนั้นก็ควบคุมตัวเองไม่ได้เลยถ้าเป็นแบบนี้จริงๆคนที่ลักพาตัวเขาทั้งสองก็ต้องบอกวรพลแน่ๆเขาต้องรู้แล้วแน่ๆเลยวัจสาคุกเข่าลงตรงหน้าวรพลน้ำตาไหลพรากเธอกุมมือผู้ชายคนนี้แน่นขึ้น“วรพลฉันขอโทษฉันไม่ดีเองฉันเป็นคนเริ่มอ่อยธัชชัยก่อน…เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเขา…ฉันเป็นคนไม่รักษาเกียรติของตัวเอง”…เธอเน้นย้ำแล้วย้ำอีกว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับธัชชัย