วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 79เรียกเธอมาที่ห้องของฉัน
ตอนที่79เรียกเธอมาที่ห้องของฉัน
กนิษฐาไม่มีทางบอกธัชชัยแน่นอนว่าคนคนนั้นคือใครเพราะตอนนี้เขาไม่สามารถเอาชนะผู้ชายคนนี้ได้
อีกทั้งยังเป็นการส่งธัชชัยไปตกอยู่ในอันตรายเธอเคยรู้สึกถึงรสชาติของการสูญเสียเขาไปครั้งนึงแล้วเธอจะไม่ยอมกลับไปรู้สึกแบบนั้นอีกขอแค่ให้ธัชชัยมีชีวิตอยู่แค่นี้ก็พอใจแล้ว
วัจสานั่งอยู่ที่บ้านด้วยความเบื่อหน่ายตั้งแต่ที่ธัชชัยออกไป
เธอลองไปขอร้องให้พ่อบ้านภูษิตช่วยพาไปพบวรพลแต่วรพลปฏิเสธ
วรพลมองว่าถ้าไม่มีทะเบียนสมรสต่อให้เขาบอกความจริงกับวัจสาก็ไม่มีประโยชน์อะไร
เพราะไม่มีหลักฐานมายืนยันว่าสิ่งที่เขาพูดเป็นความจริงจะเป็นการทำให้เธอวิตกกังวลโดยไม่จำเป็นมากกว่า
สุดท้ายก็กลายเป็นปมที่หลอกหลอนวรพลต่อไป
ยิ่งทำให้วัจสาหนีความทุกข์ไม่พ้น
ตอนกลางคืนก็ผ่านไปธัชชัยไม่ได้กลับมาทั้งคืนวรพลก็กินข้าวเช้าแค่นิดเดียว
วัจสาได้ยินป้าอ้อยถอนหายใจไม่หยุดเธอก็รู้สึกไม่สบายใจ
ได้ยินมาว่าเมื่อคืนสองพี่น้องทะเลาะกันอีกแล้ว
เฮ้อ
สุดท้ายธัชชัยก็กลับบ้านมาตอนพระอาทิตย์ขึ้นอีกวันพอดีดูท่าทางฉุนเฉียวทำให้ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้
เขาปลดเนคไทออกโยนเสื้อสูทไปบนโซฟาท่าทางดูรุนแรงไปหมด
วัจสามองเห็นรอยเลือดที่อยู่บนเสื้อเชิ้ตสีขาวของธัชชัยส่วนใหญ่แห้งแล้วจนกลายเป็นสีน้ำตาลแดงเข้มแต่ยังมีบางส่วนที่เป็นสีแดงสดเหมือนกับว่าเพิ่งไหลออกมา
หรือธัชชัยจะบาดเจ็บ?วัจสาอยากที่จะไปดูแผลให้เขาดูว่าเป็นหนักมากมั้ย
แต่พอเธอเริ่มก้าวขาในใจก็มีเสียงห้ามให้หยุดให้ใจเย็นลง
วัจสาเธอไม่ควรแอบคิดอะไรกับผู้ชายคนนี้อีกยิ่งไม่ควรมีใจให้เขาด้วย
ตัดสินใจแล้วว่าจะต้องรักษาขอบเขตเป็นแค่พี่สะใภ้กับน้องเขย
ให้ความสัมพันธ์แบบนี้ดำเนินต่อไปแล้วกัน
ขณะที่วัจสากำลังครุ่นคิดมือถือของธัชชัยก็ดังขึ้นเขารับแบบท่าทางหงุดหงิดได้ยินบุรีบอกว่า“คุณชายธัชชัยครับเธอต่อต้านด้วยการอดอาหาร”
“เรื่องแค่นี้แกจัดการเองไม่ได้หรือไงเรียกแกกลับมาจะมีประโยชน์อะไร?”ถ้าเขาตายแกก็เตรียมตัวตายตามไปได้เลย”หน้าตาท่าทางของธัชชัยน่ากลัวมากโมโหจนขว้างมือถือไปบนโซฟา
ธัชชัยไม่มองมาที่วัจสาเลยซักนิดกินโจ๊กที่วางอยู่บนโต๊ะแล้วเดินขึ้นไปชั้นสอง
มองหลังของธัชชัยที่เดินห่างออกไปเรื่อยๆความประหม่าตื่นเต้นของวัจสาก็ค่อยๆลดลง
ป้าอ้อยออกมาเห็นหลังของธัชชัยพอดีเลยถามว่า“เกิดอะไรขึ้นทำไมคุณชายรองไม่รอพาสต้าที่ป้าทำให้?”ป้าอ้อยได้แต่วางพาสต้าลงบนโต๊ะแล้วก็เห็นว่าธัชชัยกินโจ๊กของวัจสาจนหมดป้าอ้อยหันหลังกลับไปที่ห้องครัว“คุณนายเดี๋ยวป้าเอามาให้ใหม่อีกชามนะ”วัจสาเอ่ยปากเรียกป้าอ้อย“ไม่ต้องก็ได้ค่ะป้าอ้อยฉันใช้ชามนี้ก็ได้”เธอหยิบชามที่ธัชชัยเพิ่งกินไปเดินเข้าไปในครัวตักโจ๊กมาครึ่งชามแล้วค่อยๆกินวัจสาไม่ได้อนามัยจัดไม่รังเกียจที่จะใช้ชามต่อจากธัชชัยแต่ก็แอบรู้สึกแปลกๆไม่ได้เหมือนรู้สึกผิดยังไงไม่รู้…เดี๋ยวนี้ธัชชัยออกข้างนอกบ่อยมากทุกครั้งที่กลับมาก็ดูหน้าตาอมทุกข์วัจสาเดาว่าบริษัทอาจจะมีปัญหาก็ได้แต่คนที่ทั้งเก่งและฉลาดอย่างธัชชัยจะปล่อยให้บริษัทมีปัญหาได้ยังไงตอนเช้าธัชชัยก็รีบออกข้างนอกแต่เช้าไม่กี่วันมานี้เขาไปอยู่ที่เดียวคือโกดังของบริษัทโฮสติ้งผู้หญิงที่บอบบางคนหนึ่งกำลังนอนซมอยู่บนกระดานไม้ตอนแรกร่างกายเต็มไปด้วยพลังแต่ตอนนี้กลับกำลังนอนอิดโรยทำให้มองแล้วรู้สึกน่าสงสารแต่น่าเสียดายที่ความสงสารของธัชชัยมีให้แค่บางคนกับคนที่หลอกลวงทำร้ายพี่ชายของเขาจนเกือบตายเขาไม่มีทางที่จะให้อภัย“คุณชายธัชชัยครับผมเรียกหมอมาดูแล้วฉีดยาแล้วด้วยแต่ไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่ยอมกินข้าวหมอบอกว่าถ้าพรุ่งนี้ยังเป็นแบบนี้ต้องบังคับเจาะยาบำรุงเข้าร่างกาย”นิสัยของบุรีกับธัชชัยต่างกันมากบุรียังมีความเห็นอกเห็นใจอยู่บ้างเห็นคนสวยอย่างกนิษฐาต้องมานอนซมอยู่แบบนี้ก็อดสงสารไม่ได้“งั้นก็เจาะไปเลยแค่ให้เธอไม่ตายก็พอ”ธัชชัยพูดด้วยความเย็นชาบุรีเห็นหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นของธัชชัยเอ่ยปากออกความเห็นไปว่า“คุณชายครับถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปไม่น่าจะใช่วิธีที่ดีเราใช้ไม้แข็งแล้วไม่ได้ผลไม่ลองใช้ไม้อ่อนดูบ้าง?”ไม้อ่อนงั้นเหรอธัชชัยหัวเราะด้วยความเย้อหยัน“เหอะเหอะไม้อ่อน?ไม้อ่อนยังไงต้องให้ฉันคุกเข่ากอดขาเธอร้องมั้ย?”“เอ่อ”บุรีอึ้งในคำพูดของธัชชัยผ่านไปซักพักถึงพูดออกมาว่า“ไม่ใช่อย่างงั้นครับผู้หญิงคนนี้…ดูแล้วน่าจะชอบคุณชายอยู่ไม่น้อยถ้าคุณชายดีกับเขาหน่อยไม่แน่เขาอาจจะสารภาพทุกอย่างก็ได้”บุรีรู้สึกว่าจริงๆแล้วกนิษฐาเป็นสาวน้อยที่บอบบางน่าถะนุถนอมไม่ควรที่จะโดนธัชชัยทำร้ายแบบนี้กนิษฐารูปร่างงดงามผิวขาวนวลสวยอย่างกับนางงามเสื้อผ้าของเธอเปิดขึ้นเปิดให้เห็นผิวที่นวลเนียนแต่รอยแผลที่เกิดจากการถูกโซ่ล่ามอย่างแน่นหนาทำให้ดูน่ากลัวน่าตกใจเป็นที่สุด“ไอ้บุรีแกมันไอ้โง่เง่าจะให้ฉันใช้ไม้อ่อนกับเธอแกเป็นคนสืบมาเองนะว่า4เดือนที่แล้วผู้หญิงคนนี้เป็นคนวางแผนปองร้ายพี่ชายของฉันตอนนี้แกก็เป็นพวกเดียวกันกับเธอด้วยหรือไงบุรีไม่รู้จะตอบคำถามของธัชชัยยังไงเขาแค่ไม่อยากเห็นผู้หญิงที่อ่อนแอไม่มีทางสู้คนหนึ่งต้องมาถูกทรมานแบบนี้อาจเป็นเพราะคนที่โดนไม่ใช่พี่ชายของตัวเองเลยไม่เข้าใจความรู้สึกของธัชชัยแต่ยังไงนิสัยของเขากับธัชชัยก็ไม่เหมือนกันเลยซักนิด“วันหลังถ้ามีเรื่องอดอาหารเรื่องไร้สาระเล็กๆน้อยๆแบบนี้ไม่ต้องมาบอกฉันแกจัดการเองถ้ายังไม่ยอมกินแกก็เรียกคนมาจับยัดฉันไม่เชื่อหรอกว่าเธอจะไม่ยอมกินเข้าไปรอผู้หญิงคนนี้ตื่นแล้วค่อยมาบอกฉัน”พูดจบก็ไม่มองผู้หญิงที่อยู่บนเตียงอีกเลยหันกลับแล้วเดินจากไปที่บ้านตระกูลศรีทองธัชชัยยืนอยู่ตรงหน้าต่างบานใหญ่รูปร่างสูงตระหง่านเหมือนกระบอกไม้ไผ่ที่ตั้งตรงในมือที่ยาวของเขาถือบุหรี่อยู่สูบอย่างจริงจังไม่หยุดที่จะพ่นควันออกมาภายใต้ควันที่ปกคลุมใบหน้าคือความทุกข์ใจป้าอ้อยทำพาสต้าเสร็จก็ยกออกมาเจอวัจสาอยู่ชั้นสองพอดีป้าอ้อยเลยพูดว่า“คุณนายคะวันนี้คุณชายรองกินโจ๊กไปแค่ชามเดียวเองรบกวนคุณนายยกไปให้คุณชายรองหน่อยได้มั้ยคะไม่งั้นคุณชายต้องหิวแย่เลย”ป้าอ้อยพูดด้วยความเอ็นดู“เขาโตจนป่านนี้แล้วหิวยังออกมากินเองไม่ได้เหรอคะ?”วัจสาพูดด้วยความเย็นชาไม่รับจานจากป้าอ้อยแล้วเดินลงบันไดไปแต่ในขณะที่เธอกำลังจะเดินไปนั้นในใจก็รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาเป็นเพราะอะไรกันทำไมถึงยังอยู่ในบ้านหลังนี้?คนที่ตัวเองชอบคืออีกคนแต่กลับแต่งงานกับพี่ชายของคนคนนั้น…ความรู้สึกแบบนี้ทำให้เธอแทบบ้าเธอคิดถึงขนาดจะหย่ากับวรพล…แต่จะหย่ากันง่ายๆได้ยังไง?ถ้ามันง่ายขนาดนั้นวันนั้นคงไม่แต่งเข้ามาง่ายๆแบบนี้ก้าวเข้ามาแล้วก็ลึกเกินกว่าจะหันหลังกลับวัจสาทิ้งวรพลที่ถูกไฟครอกจนบาดเจ็บไม่ลงจริงๆเห็นได้ชัดว่าเขาต้องการคนดูแลอีกอย่างอาปยุตก็ได้วางหมากไว้แล้วถ้าเธอหย่ากับวรพลเรื่องวุ่นวายต้องตามมาแน่ๆพอนึกถึงสุขภาพที่ย่ำแย่ของวรพลทำให้เธอทิ้งเขาไม่ลงป้าอ้อยกับพ่อบ้านภูษิตก็อายุมากแล้วดูแลพวกเขาตลอดไปไม่ได้ธัชชัยก็สมควรที่จะใกล้แต่งงานแล้วถึงตอนนั้นเขาก็ต้องมีครอบครัวเป็นของตัวเองจะมีเวลาที่ไหนมาดูแลวรพลมีแต่เธอที่เป็นภรรยานี่แหละที่ต้องดูแลเขาไปชั่วชีวิตวัจสารู้ว่าตัวเองไม่ได้สูงส่งอะไรแค่ความรับผิดชอบและจิตใจที่เมตตาที่มีมาตั้งแต่เด็กทำให้เธอยอมที่จะอยู่เพื่อดูแลวรพลแต่ก็ไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับผู้ชายคนนั้นยังไงไม่ใช่แค่ไม่ให้เกียรติพี่สะใภ้อย่างเธอพวกเขาทั้งสองยังมีความสัมพันธ์แบบนั้นอีกพอนึกถึงเรื่องห้องสีชมพูในวันนั้นก็ทำให้วัจสาหน้าแดงขึ้นมาไม่สามารถควบคุมได้มันผิดหลักศีลธรรมมากถ้าจะพูดแบบนี้แต่วัจสาไม่เคยเสียใจเลยที่ครั้งแรกของเธอมอบให้กับผู้ชายที่ตัวเองชอบเขาให้ความรู้สึกที่ทำให้เธอลืมไม่ลงแต่เรื่องแบบนี้ไม่สามารถเกิดขึ้นได้อีกเป็นครั้งที่สองในตอนนั้นเป็นเพราะถูกคนไม่ดีปองร้ายถ้าระวังอีกนิดก็คงไม่เปิดโอกาสให้ใครมาทำร้ายได้อีกธัชชัยที่ยืนอยู่หน้าหน้าต่างบานใหญ่บังเอิญได้ยินเธอยืนคุยอยู่กับป้าอ้อยเขาไม่คิดเลยว่าผู้หญิงคนนี้จะเยือกเย็นได้ขนาดนี้แค่ยกพาสต้ามาให้ยังไม่ยอมความเยือกเย็นของเธอทำให้ธัชชัยรู้สึกหงุดหงิดปกติคนที่ต้องเปลี่ยนเป็นเย็นชาต้องเป็นผู้ชายแต่ทำไมกับวัจสาดันกลับกันการตอบสนองของเธอนั้นเยือกเย็นยิ่งกว่าสามีที่“รักกับภรรยาเพียงชั่วข้ามคืนก็หมดความรัก”ธัชชัยหวนนึกถึงท่าทางของผู้หญิงคนนั้นตอนอยู่ภายใต้ร่างกายของเขาด้วยความสุขเธอทั้งอ่อนโยนงดงามน่าหลงใหล…แต่ทำไมตอนนี้ถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เป็นเพราะเสียใจที่เสียครั้งแรกให้กับเขาหรือเพราะยังคงคิดถึงปรมะอยู่?ไอ้คนที่เป็นรักแรกของเธอคนนั้นพอนึกถึงตอนที่ผู้หญิงคนนี้พูดถึงผู้ชายคนนั้นดวงตาก็สดใสขึ้นมาทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันทีปรมะคนนี้ทำให้เขาเกลียดจนเข้าไส้ธัชชัยรับพาสต้าจากมือของป้าอ้อยกินเข้าไปคำใหญ่ตอนนี้เขาต้องการคำตอบเพื่อปลอบใจตัวเองหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาพ่อบ้านภูษิต“พ่อบ้านอีกซักพักเรียกวัจสาขึ้นมาข้างบนบอกไปว่าพี่ชายต้องการพบ”พ่อบ้านภูษิตตกใจพี่ชาย?คุณชายรองคิดจะปลอมตัวเป็นคุณชายใหญ่หลอกคุณนาย?เฮ้อจริงๆแล้วพ่อบ้านเข้าใจในความคิดของธัชชัยที่ไม่ยอมใช้ฐานะที่แท้จริงเผชิญหน้ากับคุณนายมีอยู่หลายเหตุผลอย่างแรกคือวันแรกที่วัจสาเข้ามาในบ้านนี้เธอก็ถูกตราหน้าว่าเข้ามาเพราะหวังทรัพย์สมบัติเริ่มแรกก็ให้ความรู้สึกไม่ดีซะแล้วแถมตอนแรกยังต่อต้านพี่ชายที่ยัดเยียดผู้หญิงมาให้ผู้หญิงที่ยิ่งสวยก็ยิ่งมีพิษเหมือนคนสวยอย่างกนิษฐาที่ใช้ความสวยของตัวเองเป็นเครื่องมือมาหลอกลวงพี่ชายที่มีแต่ความจริงใจให้ซ้ำยังส่งเขาลงนรกกลายเป็นต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้เขาคิดว่าวัจสาคือกนิษฐาคนที่สองแต่พ่อบ้านภูษิตไม่คิดแบบนั้นในความคิดของเขาวัจสาเป็นเด็กสาวที่สะอาดบริสุทธิ์ไร้เดียงสาไม่มีพิษภัยอะไรเธอต้องเป็นคุณนายที่ดีของตระกูลศรีทองเป็นภรรยาที่ดีของธัชชัย