วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่73สิ่งล่อตาล่อใจที่กำหนดชะตาชีวิต
ตอนที่73สิ่งล่อตาล่อใจที่กำหนดชะตาชีวิต
วัจสาคิดแล้วคิดอีกคิดว่าตอบข้อหลังไปจะดีกว่า
“คงเป็นเพราะนายไม่มีเสน่ห์พอต้องผู้ชายอย่างปรมะสิถึงจะมีเสน่ห์ทั้งร่าเริงแจ่มใสเหมือนกับดวงอาทิตย์ที่กำลังขึ้นคนทั้งรักทั้งหลง”
เมื่อธัชชัยได้ยินชื่อของผู้ชายคนอื่นจากปากของวัจสาสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปมืดมนเหมือนห้องที่เขาอยู่ในตอนนี้ได้ยินก็แค่เพียงเสียงตอบที่เย็นชาของเขาว่า“ปรมะคือใคร?”
วัจสารู้สึกได้ถึงอาการหึงหวงอย่างเห็นได้ชัดของเขาจึงตั้งใจตอบกลับไปอย่างลอยหน้าลอยตาว่า“ฉันไม่เคยบอกนายเหรอปรมะก็คือรักแรกของฉัน”
ธัชชัยตอบกลับแบบเยือกเย็น“ไม่ละอายใจบ้างเหรอตอนนี้ตัวเองอยู่ในฐานะอะไรยังจะมาลอยหน้าลอยตาพูดชื่อผู้ชายอื่นตอนนี้เธอคือคุณนายของตระกูลศรีทองเรื่องอดีตควรลืมและตัดทิ้งให้หมด”
ตอนแรกวัจสาคิดที่จะทนไปเรื่อยๆแต่ผู้ชายคนนี้กลับมาหาว่าเธอไร้ยางอายเธอไม่ได้ทำอะไรผิดศีลธรรมนอกใจสามีเลยซักนิด
เธอรีบตอกกลับไปว่า“ฉันรู้ดีว่าฉันต้องตัดเขาออกไปให้หมดฉันจะต้องตัดเขาออกไปจากชีวิตแน่นอนอยู่แล้วแต่ฉันจะลืมเขาได้ไหมนั้นมันก็เป็นเรื่องของฉันมันไม่เกี่ยวกับนายเลยซักนิด”
ธัชชัยรู้สึกโกรธขึ้นมาทันทีตอบกลับแบบเสียงดุๆว่า“ยายผู้หญิงซื่อบื้อฉันบอกให้ลืมก็ต้องลืมให้หมดไม่งั้นฉันจะไปจัดการกับเขาแล้วกลับมาจัดการกับเธอด้วยตัวเอง”
“ไสหัวออกไป!”เขาตะโกนด้วยความโกรธ
“ด้วยความยินดี”วัจสาพูดจบก็ลุกออกจากพรมเดินไปที่โซฟา
ในใจของวัจสารู้สึกเจ็บปวดเธอคิดว่ายังไงชาตินี้เขาก็คงไม่เข้าใจถึงความในใจของเธอ
ผู้ชายที่ชื่อปรมะนั้นมีอยู่จริงแต่ผู้ชายคนนั้นไม่ได้ร่าเริงแจ่มใสดังดวงอาทิตย์กำลังขึ้นอย่างที่เธอพูดออกมาแต่สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงความหวังที่สวยงามที่วัจสาหวังว่าจะมีในตัวธัชชัยเธอไม่อยากให้ธัชชัยต้องมาตกอยู่ในความแค้นเหมือนดังนรกและความรู้สึกผิดต่อพี่ชายเหมือนอย่างทุกวันนี้
เธอหวังว่าเขาจะหลุดพ้นออกมาจากขุมนรกนี้แล้วกลับมาเป็นธัชชัยที่ร่าเริงแจ่มใสในเร็ววัน
ในสายตาของเขาตอนนี้เธอก็คงเป็นแค่ผู้หญิงที่แย่เข้าไปอีก
วัจสายอมให้ธัชชัยเข้าใจผิดแบบนี้ไปเรื่อยๆเพื่อแลกกับการไม่ให้เขาเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเธอและไม่ให้พี่น้องต้องผิดใจกันอีกทั้งยังรักษาความบริสุทธิ์ของตัวเองไว้เพื่อรักษาหน้าของวรพลอีกด้วย
ผู้ชายที่ใช้ร่างกายของเขารับมีดแทนเธอผู้ชายที่ฝ่าฝนตกหนักเพื่อไปซื้อของใช้ของผู้หญิงให้เธอผู้ชายที่ยินดีที่จะให้ความช่วยเหลือคนที่ตกทุกข์ได้ยากผู้ชายที่สามารถทำให้เธอรู้สึกมั่นคงสบายใจ..
นายธัชชัยนายรู้ตัวไหมว่านายเป็นเหมือนสวนดอกฝิ่นที่เลิกไม่ได้รู้ว่าจะทำให้ติดแต่ก็ยังต้องการปลูกมันต่อไปนายเป็นเช่นดอกไม้ที่อบอุ่นแต่เป็นอันตรายถึงชีวิตความรู้สึกนี้ทำให้ฉันเคลิบเคลิ้มในหัวใจบางครั้งฉันก็รู้สึกได้ว่า…นายก็มีใจให้ฉันบ้างเหมือนกัน…วัจสานำความรู้สึกที่ต้องห้ามนี้ค่อยๆเข้าไปสู่ความฝันตอนตื่นมาวันที่สองแสงก็ส่องผ่านรูเล็กๆที่อยู่ตรงพื้นทำให้รู้ตัวว่าเป็นเวลาเช้าแล้วท้องของเธอร้องด้วยความหิวแล้วเธอก็ค้นพบว่ามีอะไรบางอย่างผิดปกตินี่ไม่ใช่โซฟาแต่เป็นเตียงที่แสนสบายอันนั้นไม่รู้ว่ามาอยู่ที่เตียงได้ยังไงข้างๆก็ไม่มีใครวัจสารีบสำรวจเสื้อผ้าของตัวเองแย่แล้ว!ถึงเสื้อผ้าจะไม่ได้ถูกถอดออกหมดแต่สายที่ไหล่กลับหลวมๆเหมือนโดนถูกถอดไปครึ่งหนึ่งวัจสารีบใส่กลับเข้ามาถ้าจมูกของเธอดีเหมือนจมูกของสุนัขพันธ์ทิเบทันมาสตีฟเธอคงจะได้กลิ่นน้ำลายของผู้ชายตรงหน้าอกของเธอวัจสาอยากตบหน้าตัวเองถูกขังอยู่กับผู้ชายแบบนี้สองต่อสองยังจะกล้าหลับสนิทขนาดนี้ถ้าโดนทำอะไรขึ้นมาไม่แน่อาจจะยังคิดว่าตัวเองกำลังฝันอยู่ก็เป็นได้ในห้องน้ำมีเสียงน้ำไหลคาดว่าธัชชัยกำลังอาบน้ำอยู่พูดถึงเรื่องอาบน้ำวัจสาก็คิดขึ้นมาในสิ่งที่ไม่ควรคิดผู้ชายกำลังยืนสูงสง่าน้ำที่ยังไม่แห้งอยู่บนร่างกายที่สมส่วนและมีกล้ามไปทั้งตัว…ไปจนถึงจรดเท้า…อะไรกันนี่!วัจสาส่ายหัวไปมาฉันเป็นอะไรไปเช้ามาก็คิดแต่เรื่องไร้สาระแบบนี้เป็นไปได้ไหมที่เธอกำลังจะตกหลุมรักไม่ไม่ไม่รีบออกมาจากความคิดแบบนั้นซักทีเธอนึกถึงคนตระกูลศรีทองทั้งพ่อบ้านภูษิตป้าอ้อยไม่รู้ว่าเป็นห่วงแค่ไหนทั้งคืนไม่ได้กลับไปวัจสาอดไม่ได้ที่จะคิดว่าถ้าพวกเขาไปบอกวรพลแล้วเขาเกิดตกใจตื่นตระหนกขึ้นมาจะทำยังไงวัจสาถอนหายใจแล้วเตรียมที่จะลุกออกจากเตียงขณะนั้นธัชชัยก็ออกมาจากห้องน้ำพอดีพอวัจสาเห็นเข้าคำเดียวที่อยู่ในหัวในตอนนั้นคืออาหารตาตอนนั้นเขามีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวผูกไว้ที่เอวแต่ด้วยใบหน้าที่หล่อไร้ที่ติของเขาบวกกับร่างกายที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อที่สวยงามทำให้รู้สึกเหมือนถูกดูดเข้าไปอยู่ในความน่าหลงใหลที่ไม่มีสิ้นสุดวัจสารู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างน่ากลัวเธอรีบหลบหน้าหันไปมองทางอื่นเขามองเธอแบบธรรมดาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นไม่ได้พูดอะไรแต่ในสายตาของเขาเหมือนมีอะไรบางอย่างที่คาดเดาไม่ได้ทำให้วัจสารู้สึกไม่สบายใจอยู่ไม่น้อยเมื่อคืนเขายังคิดที่จะล่วงเกินเธออยู่เลยแต่มาวันนี้เขากลับทำสีหน้าเย็นชาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นประตูเหล็กใหญ่ไม่รู้ว่าปิดไปตอนไหนธัชชัยนั่งอยู่บนโซฟาในมือถือไฟแช็กสายตาก็มองไปที่กล้องวงจรปิดไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่อาหารเช้าได้ถูกเตรียมไว้อย่างอลังการมีทั้งพาสต้าที่ธัชชัยชอบโจ๊กที่วัจสาชอบและยังมีขนมอื่นๆที่ไม่รู้จักชื่ออีกหลายอย่างในห้องส่องกล้องวงจรปิดโสธรกำลังหาวไม่หยุดนัยน์ตาเต็มไปด้วยเส้นเลือดเหมือนคนไม่ได้นอนมาทั้งคืนถึงจะอยากนอนแค่ไหนแต่ตาก็ยังไม่หยุดที่จะมองไปที่มอนิเตอร์วิศาลเดินเข้ามาเห็นโสธรที่นั่งหาวไม่หยุดแล้วมองไปที่มอนิเตอร์ที่ไร้ความเคลื่อนไหวก็อดขำไม่ได้พูดไปว่า“ไม่เคยเห็นแกจริงจังกับอะไรเท่านี้มาก่อนแผนการมีลูกของธัชชัยเป็นไงบ้าง”พอพูดถึงเรื่องนี้โสธรก็หงุดหงิดขึ้นมาเฝ้ามาทั้งคืนไม่เห็นจะมีอะไรเกิดขึ้น“หญิงสาวกับชายหนุ่มถูกขังอยู่ในห้องตามลำพังบรรยากาศเป็นใจขนาดนี้สองคนนี้ยังนอนหลับกันได้ไอ้ธัชชัยก็อีกคนมีสาวสวยๆอยู่ด้วยแท้ๆกลับไม่มีน้ำยาทำอะไรได้ฉันอดสงสัยไม่ได้ว่าน้องชายของมันถูกเผาไปพร้อมกับพี่ชายของมันหรือไง”โสธรคงโกรธมากถึงกับพูดถึงธัชชัยเสียๆหายๆได้ขนาดนี้วิศาลอยากที่จะขำออกมาดังๆ“ลำบากแกแล้วเงียบๆไม่มีอะไรเกิดขึ้นแบบนี้แกยังทนอยู่ฟังมาได้ทั้งคืน”เมื่อคืนที่ธัชชัยดึงสายไฟออกทำให้ไฟข้างในก็ถูกตัดไปด้วยทำให้ไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้นตอนวัจสาอยู่ที่โซฟาอีกอย่างกล้องวงจรปิดก็ติดอยู่ข้างนอกมองไม่เห็นข้างในห้องเพราะฉะนั้นถ้าสองคนนั้นเกิดมีอะไรกันขึ้นมาจริงๆก็ไม่มีใครเห็นอยู่ดี“แกวางใจเถอะยังไงฉันก็ต้องทำให้สำเร็จถ้าพวกเขาระวังตัวขนาดนี้ฉันมีบางอย่างให้พวกเขารับรองว่าได้ผลยิ่งกว่าหนังรักอีก”โสธรกล่าวด้วยหน้าตาที่มีความสุข“แกคิดจะทำอะไรแผลงๆระวังเหอะถ้าธัชชัยออกมาได้ไม่ปล่อยแกไว้แน่”วิศาลครุ่นคิดไอ้โสธรยิ้มแบบนี้ต้องมีแผนการชั่วร้ายแน่ๆตอนแรกที่คิดจะทำเรื่องพวกนี้มันก็รู้วิธีอะไรแผลงๆเยอะแยะไปหมดตอนนี้ยิ่งวางแผนก็ยิ่งถลำลึกเข้าไปทุกทีโสธรตอบแบบไม่คิดอะไรมาก“แกวางใจเถอะของที่ฉันจะใช้มาจากธรรมชาติล้วนๆไม่เป็นอันตรายต่อร่างกายแน่นอนมีแต่จะให้ความสุขรับรองว่าเด็กน้อยที่เกิดมาจะต้องแข็งแรงไร้โรคภัยแน่นอน”โสธรหัวเราะให้กับแผนการชั่วร้ายของตัวเองแต่เขากลับมีใบหน้าที่หล่อเหลาอย่างกับเทพบุตรดูแล้วเหมือนเป็นคนที่ใสซื่อบริสุทธิ์ไม่น่าจะทำร้ายใครได้เสียงของวิศาลดังขึ้นมา“แกยังอยากมีชีวิตอยู่รึเปล่าถึงกล้าวางยาไอ้ธัชชัย?!รู้จักกันมากี่ปีแล้วแกไม่รู้หรือไงว่ามันทำอะไรได้บ้างยิ่งตอนนี้อารมณ์มันไม่ค่อยปกติอยู่ด้วย”โสธรโบกมือแล้วพูดว่า“สบายใจเถอะน่าฉันพยายามช่วยมันอยู่นะไม่แน่ตอนออกมามันอาจจะขอบคุณฉันก็ได้เรื่องทั้งหมดนี้ฉันจะรับผิดชอบเองไม่ซวยไปถึงพี่หรอก”“ไอ้เพื่อนเลวหมายความว่าไงไม่ซวยมาถึงฉันเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับฉันตั้งแต่แรกแล้ว”ถึงวิศาลจะพูดออกไปแบบนั้นแต่ในใจก็อดคิดไม่ได้ว่าวิธีนี้ของไอ้โสธรจะได้ผลรึเปล่าวัจสาอยู่ในห้องลังเลอยู่นานสุดท้ายก็ตัดสินใจเช็ดตัวก็พอเธอเป็นคนรักสะอาดแต่ในสถานที่แบบนี้เธอไม่กล้าที่จะแก้ผ้าอาบน้ำได้อย่างสบายใจ…ไม่รู้ว่ามีใครจ้องแอบดูอยู่รึเปล่า…วัจสาแต่งตัวเสร็จก็เดินออกมากลิ่นของอาหารมันช่างเย้ายวนใจทำให้ท้องของเธอร้องดังขึ้นไปอีกเดินออกมาก็เห็นธัชชัยนั่งอยู่บนโซฟาพร้อมกับอาหารเช้าที่ทำให้น้ำลายสอวางอยู่เมื่อคืนไม่ได้กินข้าวเย็นเธอหิวแทบแย่พอเห็นอาหารเข้าก็ทำให้ต้องกลืนน้ำลายแต่ไม่รู้ว่ากินได้หรือไม่ได้“ธัชชัย…อาหารพวกนี้…กินได้มั้ย?”เธอพยายามใช้น้ำเสียงที่อ่อนหวานหิวจนตาลายมองเห็นแต่อาหารที่อยู่บนโต๊ะเท่านั้นธัชชัยมองไปที่ผู้หญิงที่กำลังหิวอย่างกับหมาป่าที่หิวโหยคิดว่าอาหารพวกนี้คงไม่น่ามีอันตรายอะไรเลยพยักหน้าตอบกลับไปว่า“กินได้เธอกินเถอะ”พอธัชชัยยืนยันว่ากินได้วัจสาก็รีบตรงไปที่โต๊ะหยิบโจ๊กขึ้นมากินพอโจ๊กร้อนๆเข้าไปในท้องเธอก็รู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูกหลับตารับความสุขนั้นเหมือนกับแมวน้อยที่กำลังดีใจพอใจกับอะไรบางอย่างธัชชัยมองเธอด้วยความอ่อนโยน“ค่อยๆกินแต่กินให้อิ่มละกันกินเสร็จแล้วไปที่ห้องน้ำเอาผ้าเปียกมาปิดปาก”วัจสาอึ้งไปซักพักเหมือนกับสมองค่อยๆกลับมาทำงานอีกครั้ง“นายหาวิธีออกไปจากที่นี่ได้แล้วเหรอ?”พอได้กินโจ๊กความรู้สึกนึกคิดก็ค่อยๆกลับมานัยน์ตาใสปิ๊งธัชชัยดูท่าทางกังวลเล่นไฟแช็คที่อยู่ในมือตอบกลับไปเบาๆว่า“ใช่เดี๋ยวฉันจะเผาที่นี่ซะ”ธัชชัยคิดว่าไม่ว่าโสธรกับวิศาลจะอยากให้พวกเขาทำลูกกันแค่ไหนแต่ถ้าที่นี่ถูกไฟเผายังไงพวกมันสองคนก็ต้องเข้ามาช่วยแผนการนี้เขาตั้งใจที่จะทำตั้งแต่เมื่อวานแต่เธอกลับไม่ให้ความร่วมมือหน้าตาดูอิดโรยแถมกลางดึกหลับลึกมากถึงขนาดเขาขบไปที่หน้าอกของเธอยังไม่รู้เรื่องซักนิดเลยได้แต่เลื่อนมาจัดการวันนี้ธัชชัยมั่นใจว่าไอ้สองตัวนั้นสู้ในความฉลาดหลักแหลมของเขาไม่ได้