วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 911 ฝากข้อความไปให้อำเภอพัดรัก
ตอนที่ 911 ฝากข้อความไปให้อำเภอพัดรัก
ในตอนที่วัจสาออกมาจากโรงพยาบาลนั้น ท้องฟ้าก็สว่างแล้ว
เมื่อนึกถึงว่าลูกและสามีของเธอหายไป วัจสาก็รู้สึกเจ็บปวดใจขึ้นมาอีกครั้ง
สิบสองเองก็ไม่ได้โทรมา นั่นก็จะต้องหมายความว่าพวกเขาเองก็ไม่ได้ข่าวคราวของธัชชัยเช่นกัน
ครั้งนี้อำเภอพัดรักน่าจะเจอกับคู้ต่อสู้ที่แข็งแกร่งมาทีเดียว
แต่วัจสาก็รู้สึกได้ว่ากรดลนั้นจะไม่ทำร้ายธัชชัยและตะวัน แต่กรดลนั้นก็ชอบทำท่าทางแปลกๆ อีกทั้งความแค้นที่เขามีต่ออำเภอพัดรักนั้นยิ่งทำให้วัจสากลุ้มใจอย่างบอกไม่ถูก
ตอนนี้เธอจึงไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี
จะให้กลับไปรอที่อ่าวของอำเภอพัดรักอย่างนั้นเหรอ? หรืออาจจะ….
วัจสาคิดไปถึงบ้านผีสิงของกรดลอีกครั้ง แม้ว่าธัชชัยกับลูกชายจะไม่อยู่ แต่บางทีมันอาจจะมีร่องรอยอะไรทิ้งไว้
และในตอนที่วัจสาเตรียมจะไปดูนั่นเอง โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น ด้วยเพราะว่ารีบเธอจึงไม่ได้ดูว่าใครเป็นคนโทรมา
“วัจสา ฉันกรดลเอง”
เสียงที่โทรมานั้นคือเสียงของกรดล
“กรดล…ฉันขอร้องหล่ะ อย่าทำอะไรลูกชายของฉันเลยนะ เขาเพิ่งจะห้าขวบเท่านั้นเอง
ตาของวัจสาเรื่อแดงน้ำตาเอ่อร้นขึ้น ตั้งแต่ลูกออกจากท้องของเธอมานั้น เขาก็ผ่านทุกข์ไปด้วยกันกับเธอ หากถาเป็นไปได้ วัจสาก็อยากที่จะเจ็บปวดแทนลูกชาย
“วางใจได้ ฉันได้ทำร้ายอะไรเขาหรอก….อย่างน้อยก็ไม่ทำร้ายร่างกายของเขา”
เสียงกรดลราบเรียบ แต่มั่นคง และนั่นก็เหมือนเป็นการปลอบใจเธอ
“ถ้าอย่างนั้นตะวันเป็นยังไงบ้าง? ให้ฉันไปแทนลูกจะได้มั้ย? ขอร้องหล่ะ…..ฉันจะให้ความร่วมมือกับคุณ”
เสียงของวัจสาเริ่มหม่นด้วยแรงน้ำตา เธอไม่ได้ขอให้กรดลปล่อยลูกของเธอ แต่อยากที่จะใช้ตัวเองไปแทน
ด้วยเพราะเธอก็รู้มาจากอำเภอพัดรักว่าอำเภอพัดรักกับกรดลนั้นรู้จักกันมาหลายต่อหลายปี มันเป็นไปไม่ได้เลยที่การที่เธอพูดเพียงแค่สองสามประโยคแล้วกรดลจะปล่อยลูกชายของเธอ
ดังนั้นวัจสาจึงเลือกที่จะเอาตัวเองไปแลก เพื่อที่จะให้ลูกชายของตัวเองกลับมา
“เธอไม่พอให้แลก”
คำพูดของกรดลราบเรียบ เป็นคำที่ทำให้คนฟังเจ็บปวด แต่นั่นก็เป็นเรื่องจริง
ในความคิดของพวกเขาวัจสานั้นมีค่าไม่มากพอแน่นอน โดยเฉพาะกับสายตาของอำเภอพัดรักแล้ว วัจสาเป็นแค่ลูกสะใภ้ ไม่มีทางที่จะเทียบกับลูกชายหรือหลานชายของเขาได้
“ถ้างั้น…กรดลฉันขอถามคุณสักหน่อย คุณจะให้ตะวันกับธัชชัยทำอะไร?”
วัจสารู้ดีว่ากรดลนั้นเป็นคนที่มีเหตุผล คำพูดของเธอไม่อาจเปลี่ยนเขาได้
เขาเป็นคนเลือดเย็นและนิสัยแปลกประหลาด แม้แต่ความจงรักภักดีที่มีต่อธัชชัยก็ยังเปลี่ยนไป
แต่การเปลี่ยนแปลงนั้นจะต้องมีเหตุผล ความจริงก็คือสิ่งที่เปลี่ยนไปนั้นก็คือเปลี่ยนไปนั่นแหล่ะ
“ให้สิ่งเขาเลือกคืนกลับไปแก่เขา”คำพูดของกรดลเย็นชา “ฉันอยากที่จะให้เขาได้ลิ้มลอง ความเจ็บปวดที่เข้ากระดูกดำ”“กรดลคุณไม่คิดเหรอว่าสิ่งที่ทำมันอันตรายเกินไปมั้ย? คำข้างตัวของอำเภอพัดรัก สามกับสิบสองเองก็อยู่ ฉันเกรงว่าคุณจะเกิดภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก”วัจาเองก็ไม่อยากให้กรดลเป็นอย่างวิศาล ดังนั้นเธอจึงเตือนเขาก่อนอีกทั้งเพราะความแค้นพวกนี้ ทำไมจะต้องเกี่ยวโยงไปถึงผู้บริสุทธิ์ตลอดด้วยนะ? เธอกับลูกชายก็ยงคงเป็นเหยื่อรายใหญ่อยู่ร่ำไปพวกเธอทำผิดอะไรอย่างนั้นเหรอ?หรือว่าเกิดมาพร้อมกับบาปอะไร? ทำไมจะต้องตกเป็นเหยื่อของการแก้แค้นบ้าๆนี่ด้วย?“ฉันไม่ได้คิดแบบนั้น ดังนั้นฉันจึงอยากให้เธอช่วยยังไงหล่ะ”กรดลหยุดไปพักหนึ่งก่อนจะเผยจุดประสงค์ของเขาเองวัจสารีบกวดถามทำที “เรื่องอะไร?”“ตอนนี้เป็นเธอที่สามารถจะเข้าใกล้อำเภอพัดรักได้นี่….”“คุณจะให้ฉันทำอะไร? หรือว่าจะให้ฉันฆ่าอำเภอพัดรัก?”กรดล :“……”สมองเธอกลวงหรือยังไง ทำไมถึงได้คิดว่าตัวเองจะต้องฆ่าอำเภอพัดรัก ให้สิบวัจสาก็ทำไม่ได้หรอก!จริงๆก็ไม่ได้จะรบกวนขนาดนั้นหรอก ฉันแค่อยากให้เธอถ่ายทอดคำพูดไปให้อำเภอพัดรักหน่อย แค่นั้นแหล่ะ แต่เธอก็จะต้องหลีกเลี่ยงพวกลูกบุญธรรมของดขาด้วยหล่ะ โดยเฉพาะสามจุดประสงค์ของกรดลนั้นชัดเจน การที่จะให้ใครส่งข้อความให้แก่อำเภอพัดรักนั้น วัจสาเป็นคนที่เหมาะสมที่สุด ในเวลาแบบนี้น่าจะไม่มีใครสามารถที่จะเข้าใกล้อ่าวได้อีกแล้วสามยิ่งไม่ให้คนของกรดลถ่ายทอดข้อความมาเด็ดขาดชีวิตของธัชชัยกับลูกชายนั้นแน่นอนว่าสามสามารถช่วยได้ แต่ชีวิตพ่อบุญธรรมของเขานั้นยิ่งสำคัญเข้าไปใหญ่มันเหมือนกับการกากระดาษคำตอบ ถ้าคุณไม่เลือกกาก็จะไม่ได้คะแนน“งั้นจะใหฉันไปบอกอำเภอพัดรักว่าอะไรหล่ะ?”วัจสาร่วมมือกับกรดลโดยไม่คิดเลยด้วยซ้ำ“ให้เธอบอกอำเภอพัดรักว่าหกโมงเย็นวันนี้ จะมีกล่องหลงเหมินเสี่ยวที่โพร์ทอง ถึงเวลานั้นจะมีคนไปรับเขา”“ได้ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะบอกเขาให้เอง”“ระวังสามให้ดี เขาเจ้าเล่ห์กว่าอำเภอพัดรักมาก ถ้าเขาตามอำเภอพัดรักมาด้วย กว่าเธอจะได้เจอลูกกับสามีก็นับไปอีกครึ่งเดือนเลยก็แล้วกัน!”“คุณจะบอกฉันได้มั้ยว่าฉันควรจะระวังสามยังไง?”“เธอก็แค่บอกอำเภอพัดรักว่าถ้ามีคนตามเขาไปก็เตรียมซื้อโลงให้ลูกชายเลย!”เมื่อได้ยินคำของกรดล วัจสาก็ใจเต้นรัว “คุณอย่าทำร้ายชัยนะ…”กรดลไม่ตอบแต่ถามกลับไปอีก งั้นทำร้ายลูกเธอแทน?”เสียงของวัจสาเต็มไปด้วยความสะอึกสะอื้น “ไม่ทำร้ายทั้งสองเลยได้มั้ย?”“วัจสา เธอโลภเกินไปแล้ว! กรดลถอนหายใจ “แต่ถ้าเธอร่วมมือกับฉันดีๆ ฉันก็จะให้สมใจเธอ”เมื่อวางโทรศัพท์แล้ว วัจสาก็ตระหนกจนเดินไปไหนไม่ได้ เธอพยายามปรับลมหายใจตัวเองให้คงที่เธอรู้ว่ากรดลนั้นเป็นคนมีเหตุมีผล ความแค้นที่มีนั้นเขามีให้กับอำเภอพัดรัก ดังนั้นเขาจะไม่ทำร้ายธัชชัยกับตะวันเธอจึงเตรียมตัวเตรียมใจ มองพระอาทิตย์ที่กำลังจะขึ้น ก่อนจะเรียกแท๊กซี่ แล้วบึ่งไปที่อ่าวตื้น……เช้าตรู่ที่อ่าวตื้นนั้นดูเหมือนจะปกติสุขดีแต่เธอกลับได้กลิ่นเหมือนดินปืนคละคลุ้งอยู่บนอากาศไม่รู้ว่ามีทหารรับจ้างอยู่กี่คนที่แวดล้อมแถวนี้ คนทั้งหมดนี้น่าจะเป็นคนที่สามพาตัวมาด้วยวัจสาได้ยินเสียงดังมาจากด้านหลังของเธอ แต่เธอก็ไม่ได้หันไป ยังคงเดินเข้าตัวบ้านต่อไปที่หน้าประตูนั้นมีคนขวางเอาไว้อยู่ แต่เป็นแปดที่เดินผ่านมาพอดีจึงพูดกับคนข้างหน้าด้วยภาษาแมกซิโกสองสามคำ ก่อนจะพาวัจสาเข้าไปด้านใน“ได้ข่าวพรมชัยกับตะวันแล้ว?”ในตอนที่วัจสากับแปดเดินเข้ามาที่ห้องนั่งเล่นก็ได้ยินสามถามขึ้นวัจสาไม่แน่ใจว่าเขาถามเธอหรือว่าแปดที่อยู่ด้านกลัง แต่สัญชาตญาณของเธอนั้น เธอไม่สู้จะชอบเขาเท่าไหร่นัก เพราะบนตัวเขาดูเหมือนจะมีแต่สิ่งที่เลวร้ายทั้งยังได้กลิ่นของยาพิษแปดหันไปมองวัจสาเพื่อที่จะให้เธอตอบสามด้วยเพราะถ้าสามจะถามเขาก็คงจะใช้ภาษาแม็กซิกันโดยตรง แต่นี่เขาใช้ภาษาจีน“ไม่มี เราก็กำลังรออยู่”เมื่อเห็นว่าวัจสาขมวดคิ้ว แปดจึงตอบแทนเธอ“วัจสาทำไมเธอดูไม่เร่งร้อนกับการที่สามีกับลูกเธอหายไปเลยหล่ะ?”สามจดจ้องไปที่วัจสา ดูเหมือนจะไม่ปล่อยอะไรที่ผิดปกติในตัวเธอไปได้เลยตามที่กรดลบอกว่าสามนั้นเคร่งมากๆถึงเวลานี้ เขาไม่มีโอกาสที่จะมาบอกอำเภอพัดรักถึงเวลาสถานที่ำด้เขาไม่สามารถมาได้ด้วยตัวเอง แล้วก็ไม่มีความสามารถมากพอด้วยดังนั้นที่เขาจะต้องทำนั่นก็คือต้องส่งหมากมาบอกให้อำเภอพัดรักไปตามนัดสามเป็นคนดูแลกฤติมาหรือจะเรียกว่ากรดลมาเองกับมือถึงสิบกว่าปี ดังนั้นเคล็ดลับอะไรพวกนี้ เขารู้ดีเป็นที่สุด“งั้นคุณจะให้ฉันแสดงอารมณ์ยังไง? ล้างหน้าด้วยน้ำตาทุกวันอย่างนั้นเหรอ?”เสียงของวัจสาขาดห้วง ดวงตาแดงขึ้นอย่างอดไม่ได้ “บอกตามตรงว่าฉันอยากจะฉีกพ่อบุญธรรมของพวกคุณไปสักพันๆชิ้น! ถ้าไม่ใช่เพราะเขา ฉันลูกของฉันและสามี ต้องทรมานแบบนี้มั้ย?”สามมองวัจสาที่ท่าทางโกรธ ก่อนจะทำหน้าบึ้งขึ้น“เรื่องของกฤติมา พวกเราคิดไม่ถึง มันเป็นอุบัติเหตุและไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพ่อบุญธรรมของเราเลย”วัจสาสูดลมหายใจลึกๆหน่อยก่อนจะพูดต่อไป “ความแค้นเก่าก่อนของพวกคุณ ทำไมจะต้องลากครอบครัวเราไปเอี่ยวด้วย? คุณทำร้ายคนมาตั้งมากมาย ไม่มีทางได้ตายดีอยู่แล้ว!”แปดที่ยืนข้างๆถึงกับเหงื่อจับเป็นก้อนวัจสา…นี่เธอยากตายแล้วใช่มั้ยเนี่ย?ใบหน้าที่สามสั่นอย่างเห็นได้ชัด แต่ท้ายสุดเขาก็สะกัดกั้นความโกรธเอาไว้เดาว่าหากวัจสาไม่ใช่ภรรยาของธัชชัยหล่ะก็ เธอคงโดนสามจับฆ่าไปนานแล้วเขามองดูเธอที่วิ่งกลับไปที่ห้องก่อนจะพูดกับแปดด้วยใบหน้าหมองคล้ำ “แปด ดูผู้หญิงคนนี้ให้ดี อย่าให้เธอออกมานอกห้องตัวเอง”“เข้าใจแล้วพี่สาม”วัจสาถูกขังเสียแล้วตอนนี้เธอวิตกไปหมดตอนนี้ถึงแม้แต่นอกประตูก็ออกไปไม่ได้ แล้วจะเอาคำพูดกรดลไปบอกอำเภอพัดรักได้ยังไงหล่ะ? นี่ไม่ต้องพูดถึงการที่เลี่ยงพวกเหล่าสามและพวกพี่น้องอีกด้วยเลยดูเหมือนว่าสามนั้นเพื่อที่จะปกป้องอำเภอพัดรักแล้ว น่าจะไปประจันกับกรดลด้วยตัวเองเลยหล่ะมั้งและนี่ก็ทำให้วัจสากังวลใจมาก กลัวว่ากรดลจะเสียการควบคุม แล้วทำร้ายธัชชัยและตะวันลูกชายของเธอกระต่ายเมื่อถูกทำให้ตกใจก็จะกัดทำร้ายคน กรดลถ้าหากถูกสามไล่จนจนตรอกแล้ว ก็อาจจะเลี่ยงไมได้ที่จะทำร้ายธัชชัยกับลูกถึงแม้เธอจะไม่รู้ถึงความเกลียดชังระหว่างพวกเขา แต่วิธีการและความชั่วร้ายระดับอำเภอพัดรักนั้น ก็น่าจะร่ายแรงมากทีเดียววิธีการของเขาเหี้ยมโหด วัจสาเองก็รู้ดี ไม่อย่างนั้นเขาก็คงไม่ทำร้ายลูกชายแท้ๆของเขามากว่าหลายต่อหลายปี พยายามฆ่าเขาให้ตาย ทั้งยังขังหลานตัวเองไว้ถึงห้าปี เพื่อที่จะให้เป็นเครื่องมือจัดการลูกตัวเองไม่ต้องพูดถึงวิธีการที่เขาจะทำร้ายกรดลผู้เป็นคนนอกเลยวัจสาพยายามกดดันตัวเอง ในเวลาเดียวกันก็ตัดสินใจกับตัวเองอย่างเงียบๆไม่ว่ายังไงเธอก็ต้องไปบอกอำเภอพัดรักให้ไปตามนัดของกรดลเพียงคนเดียวให้ได้อำเภอพัดรักเป็นเหมือนความหวังของเธอในตอนนี้วัจสาแอบเปิดประตูเบาๆ แน่อนหล่ะว่าแปดนั้นอยู่ไม่ได้ไกลจากประตูแปดรู้ว่าตอนนี้เขาต้องคอยดูเธอ ทั้งยังต้องคอยปกป้องเธอด้วยกรดลกับธัชชัยนั้น มีวัจสาที่อยู่ใกล้ๆ ครั้งนี้แปดก็ออกจะสงสัยหน่อยๆว่าธัชชัยนั้นร่วมมือกับกรดลจัดการพ่อบุญธรรมของเขารึเปล่าเพราะธัชชัยเองก็มีแรงจูงใจเช่นเดียวกัน