วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 891 ทำไมธัชชัยมาอยู่ที่นี่ได้
ตอนที่ 891 ทำไมธัชชัยมาอยู่ที่นี่ได้
“มันก็จริงๆเลยนะสวรรค์มีทางให้ก็ไม่เดิน นรกไม่มีประตูแต่แกก็พุ่งเข้าหา! วิศาลแกรอที่จะตายไม่ไหวเลยใช่มั้ย?”
อำเภอพัดรักจิบชาเบาๆมองวิศาล
“อำเภอพัดรักนี่มันก็ตั้งนานแล้วความอาฆาตกันของพวกเราก็ถึงเวลาที่ควรจะต้องทำความเข้าใจแล้ว!”
ทหารรับจ้างรอบข้างๆวิศาลล้วนผ่านการฝึกมาอย่างมืออาชีพกระสุนที่ใช้ก็ของจริง
“แกนึกว่าอะไรหล่ะ? เหตุผลที่ฉันเจอแกก็ไม่ใช่เพราะแกเคยช่วยอาชัยรึ?” แค่ต้องการสิ่งของที่เหมือนกันฉันก็สามารถให้ชีวิตหมาตัวนึงได้!”
เมื่อวิศาลฟังอำเภอพัดรักพูด ‘อาชัย’ก็รู้สึกไม่สบายใจ
คนคนนี้นี่นึกไม่ถึงเลยว่าจะเปลี่ยนคำเรียกธัชชัย? วิศาลที่คิดเหตุผลใดๆไม่ออก ก็ทำได้แค่เอาความคิดของอำเภอพัดรักสรุปมาเป็นเหมือนของตนเองที่คิดกับธัชชัยเลยเถิดไป
“อำเภอพัดรักหุบปากเหม็นๆของคุณไปซะ! อาชัยไม่ใช่สิ่งที่คุณสามารถเรียกได้!”
วิศาลนั้นไม่รู้อะไรเลยว่าคำว่า ‘อาชัย’ คือคำเรียกอย่างรักใคร่ของพ่อที่มีต่อลูก
คำพูดไม่รื่นหูของวิศาลยังพูดไม่ทันจบถ้วยชาในมือของอำเภอพัดรักก็ตกลงพื้นเหมือนกับว่าเป็นสัญญาณ
“ปังปังปังปังปังปัง……”
เสียงรัวของชุดปืนดังขึ้นรัวๆจนทำให้ผู้คนไม่สามารถเงยหน้าขึ้นได้
เสียงที่ดังขึ้นข้างๆหูก็เป็นเสียงของพวกแก้วและไม้ตกแตก หลังจากที่การยิงปืนอย่างรุนแรงผ่านไปทั้งห้องโถงก็กลับมาสงบอีกครั้ง
อำเภอพัดรักยกมือโบกๆควันดินปืน นั่งนิ่งอยู่กับพื้นราวกับภูเขาไท่ซาน
วิศาลเพิ่งรู้ว่าด้านหน้าตนเองมีที่บังลมโปร่งแสงอยู่ซึ่งมีแค่รอยขีดข่วนไม่เท่าไหร่ มันคือกระจกกันกระสุน!ไม่น่าหล่ะเขาถึงกล้าที่จะมานั่งตรงหน้าเขาอย่างโจ่งแจ้ง!
กว่าวิศาลจะรู้สึกตัวทหารรับจ้างสิบกว่านายก็ลงไปนอนที่พื้นแล้ว
วิศาลเป็นเพรชฆาตของเมืองS แต่อำเภอพัดรักเป็นนักฆ่าแบบเต็มตัว!
“วิศาลฉันบอกแล้วไงถ้าแกอยากเหลือของอะไรที่เหมือนกันไว้บนร่างกายฉันก็จะเหลือชีวิตไว้ให้!”
น้ำเสียงของอำเภอพัดรักเยือกเย็นราวกับวิญญาณในนรก
“ถุ้ย! ไอ้หมานี่! อย่างมากก็ตายไปพร้อมกันนั่นแหล่ะ!”
เมื่อสิ้นเสียงวิศาลก็ถอดเสื้อผ้าตัวเองออกรอบๆเอวมีระเบิดพันอยู่ทั้งหมดนี้มันก็สามารถทำให้ทั้งวิลล่านี้ราบได้
“แกต้องการอะไร? ทีแรกฉันคิดว่าจะสามารถไว้ชีวิตแกได้! แต่แกก็กลับส่งชีวิตให้ฉัน!”
อำเภอพัดรักมองระเบิดของวิศาลสีหน้าไม่เปลี่ยน
“ถ้างั้นพวกเราก็ลงนรกไปด้วยกันเถอะ! ฮ่าฮ่าฮ่า…..สามารถช่วยธัชชัยกำจัดปลาพิษตัวนี้ออกไปได้ฉันก็พอใจแล้ว!”
วิศาลรู้ว่าอำเภอพัดรักไม่ได้จัดการง่ายๆแล้วก็รู้ว่าการมาครั้งนี้มันจะมีเรื่องแย่แต่เขาก็ยังมา
เพราะเขาไม่อยากให้ตนเองกับธัชชัยต้องคอยตามเชือกอำเภอพัดรักอยู่ตลอดถ้าหากการฆ่าอำเภอพัดรักมันต้องสูญเสียชีวิตวิศาลไปด้วยถ้าอย่างงั้นเขาก็ยอม!อย่างน้อยก็สามารถช่วยธัชชัยกำจัดเนื้องอกก้อนนี้ออกไปได้!อย่างไรก็ตามธัชชัยมีชีวิตเขาจะตายก็ไม่เป็นไรแต่ถ้าธัชชัยตายเขาต้องตายด้วยแน่นอน!เมื่อเป็นอย่างงี้วิศาลก็ยิ่งรังเกียจอำเภอพัดรักยิ่งวิศาลเสียสละเพื่อธัชชัยเท่าไหร่ก็ยิ่งหมายถึงการดูถูกธัชชัยมากเท่านั้นแล้วก็ยิ่งทำให้อำเภอพัดรักรู้สึกสะอิดสะเอียนธัชชัยเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของอำเภอพัดรักจะให้เขาโดนผู้ชายคนนึงมาทำให้เปื้อนมลทินได้ยังไง?อำเภอพัดรักเป็นชายชาตรีแท้ๆดังนั้นไม่เข้าใจความรู้สึกของวิศาลที่มีต่อธัชชัยแล้วก็ยิ่งรับไม่ได้ดังนั้นเขาก็ยิ่งอยากกำจัดวิศาลไปให้พ้น!“ในเมื่อแกอยากตาย! งั้นฉันก็จะมอบให้!”อำเภอพัดรักขมวดคิ้ว “ถ้าชอบผู้ชายขนาดนี้ กลับมาเกิดชาติหน้าก็เป็oผู้หญิงซะ!”หรือจะบอกว่าลูกชายของอำเภอพัดรักนั้นไม่อนุญาตให้วิศาลมาชอบ!เป็นเพราะวิศาลนั้นเคยทำเพื่อธัชชัยมาอย่างมากดังนั้นอำเภอพัดรักจึงปากมากพูดประโยคนี้เมื่อเห็นอำเภอพัดรักไม่สะทกสะท้านอะไรวิศาลก็ไม่สบายใจอย่างมากดังนั้นจึงอยากจุดชนวนระเบิดบนร่างกายแต่กลับเร็วกว่าที่คิดบอดี้การ์ดส่วนตัวของสิบสองดำเนินการไปแล้วชายหนุ่มร่างผอมเคลื่อนตัวเร็วอย่างกับผีแม้แต่หน้าตาก็ยังมองไม่ชัดมาอยู่ข้างหลังวิศาลและทิ่มเข็มยาเข้าเส้นเลือดใหญ่ตรงคอวิศาลอย่างรวดเร็วเมื่อเลือดสูบฉีดยาก็แพร่เข้าสู่ร่างกายอย่างรวดเร็วสุดท้ายแม้แต่มือที่เตรียมจะจุดฉนวนระเบิดก็อ่อนแรงลงและในเวลาเดียวกัน ระเบิดที่ติดกับเสื้อผ้าเขาอยู่ก็ได้ถูกบอดี้การ์ดใช้มีดตัดออกแล้วส่งให้สี่เป็นคนจัดการวิศาลขัดขืนแต่เมื่อยิ่งขยับแรงเท่าไหร่ประสิทธิภาพของยาก็ยิ่งแพร่ไวขึ้นเท่านั้น หลังจากที่โซเซสักพักเขาก็แทบจะไม่มีแรงยืน“ลงมือเถอะ! รีบห้ามเลือดแล้วก็โยนออกไปซะ!”เมื่อมองใบหน้าของวิศาลที่ยอมตายเพื่อลูกชายอำเภอพัดรักก็อยากไว้ชีวิตเขาถ้าไม่ใช้การกระทำที่สู้สุดตัวของวิศาลพรมชัยของเขาบางทีลูกชายเขาอาจจะตายเพราะความดุร้ายของตนเองไปนานแล้วการไว้ชีวิตเขาก็เท่ากับการชดใช้น้ำใจเมื่อมีคนของสามอยู่พวกเขาจึงไม่ต้องลงมือเองเพียงแค่มองวิศาลที่ถูกคนของสามผู้ไว้กันเสาหลักในห้องนั่งเล่นอย่างนิ่งๆเมื่อคมมีดทำให้กระเป๋าหนังตนเองเปิดออก จู่ๆวิศาลก็นึกได้ว่าสิ่งที่อำเภอพัดรักพูดว่าจะเหลือของที่เหมือนกันไว้ให้มันคืออะไรหล่ะ!เขาไม่รู้ว่าทำไมอำเภอพัดรักต้องการของของเขา สิ่งที่เขาคิดได้ก็คืออำเภอพัดรักต้องการทำให้เขาขายหน้าแบบนี้ก็จะทำให้เขาเสียศักดิ์ศรีลูกผู้ชายจนไม่อยากมีชีวิตอยู่ แบบนี้มันโหดร้ายกว่าการฆ่ากันตรงๆ!“อำเภอพัดรัก….ถ้าแกกล้าทำฉัน ฉันถึงแม้ว่าจะเป็นผีก็จะไม่ปล่อยแกไป!”วิศาลใช้แรงเอาท้ายทอยกระแทกไปที่เสา ถ้าไม่ตกอยู่ในฤทธิยาการกระแทกครั้งนี้ต้องถึงชีวิตแน่อำเภอพัดรักมองออกว่าวิศาลต้องการฆ่าตัวตายคิดไปก็ใช่เพราะมีชายน้อยคนนักเมื่อตกอยู่ในเวลานี้แล้วจะไม่มีปฏิกิริยาใด!เลือดแดงสดไหลคดเคี้ยวยาวลงมา คิดแล้วก็การกระแทกครั้งนี้คงไม่ถึงชีวิตแต่ทำให้เขาบาดเจ็บ“ปังปัง!”ในขณะที่บอดี้การ์ดกำลังจะดึงเสื้อผ้าชิ้นสุดท้ายของวิศาลออกเสียงปืนสองนัดทำให้เขาหยุดการกระทำเมื่ออำเภอพัดรักเห็นว่าใครเข้ามาก็ปวดหัวทันทีคนที่ยิงบอดี้การ์ดก็คือธัชชัย!ไม่ใช่ว่านอนอยู่ที่เพ้นเฮาส์หรอ? ทำไมจู่ๆมาที่นี่ได้?เห็นได้ชัดว่าห้าไม่สามารถหยุดธัชชัยที่ต้องการจะเข้ามาได้เรียกว่ายิงก็ไม่ใช่ ไม่ยิงก็ไม่ใช่ ห้าให้เขาเข้าไปหลังจากที่โดนยิงแล้ว“อาชัย มาที่ทำไม?! รีบกลับไปเร็ว!”เมื่อเห็นธัชชัยนัยน์ตาวิศาลก็เป็นประกายแต่เขาก็ตระหนักได้ถึงอันตรายที่เขาต้องเผชิญ“อำเภอพัดรักถ้าวิศาลตายฉันคนนึงจะช่วยเอาเอาชีวิตคุณ! แล้วตลอดชีวิตนี้ก็จะไม่ปล่อยคุณไป!”เสียงของธัชชัยแข็งกร้าว ทุกๆคำถูกเค้นออกมาจากไรฟันเต็มไปด้วยความเกลียดชังที่มีต่ออำเภอพัดรักธัชชัยเดินเข้าไปหาวิศาลที่ถูกผูกติดไว้กับเสาพร้อมกับป้องกันการจู่โจมของอำเภอพัดรักที่อาจเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว“อาชัย แกเข้าใจผิดนะ ฉันไม่ได้อยากเอาชีวิตเขาแค่อยากให้เขาทิ้งของที่เหมือนกันบนร่างกายเขาไว้!”เมื่อมองลูกชายที่ตั้งตัวเป็นศัตรูกับตนเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าอำเภอพัดรักก็เริ่มอารมณ์เสียควรทำยังไง? เขาเป็นสายเลือดของตนเองแล้วตนเองก็มีแต่เขาที่เป็นลูกชายแท้ๆ!“วิศาลคือคนของฉัน! คุณมีสิทธิอะไรมาแตะต้องเหรอ?!”ธัชชัยตัดเชือกที่พันรอบตัววิศาลออกอย่างรวดเร็วแล้วเอาเสื้อกันลมคลุมไว้บนตัวเขา“เขาต้องทิ้งของสิ่งนั้นแล้วแกถึงจะพาเขาไปได้!”อำเภอพัดรักลุกขึ้น ยืนกรานที่จะทำแผนของตนเองให้สำเร็จเพราะธัชชัยที่อยู่ตรงหน้ายิ่งเขาแสดงความสัมพันธ์แบบพี่น้องกับวิศาลอำเภอพัดรักก็ยิ่งรู้สึกว่าระหว่างพวกเขานั้นต้องไม่ปกติ!เขาไม่อยากให้ลูกชายคนเดียวของตนเองต้องถูกวิศาลพาไปในทางที่ผิด“ฉันใช้ชีวิตตนเองแลกกับชีวิตเขา!”อำเภอพัดรักยืนอยู่หลังกำแพงกันกระสุนเขาไม่มีทางไปเอาตัวอำเภอพัดรักได้แน่เบี้ยตัวสุดท้ายของเขาก็คือใช้ตัวเอง“ไม่! อาชัย แกต้องมีชีวิตอยู่…..”ธัชชัยรู้สึกถึงร่างกายของวิศาลที่จมลง เขาจึงผลักเขาไปอำเภอพัดรักกลับถอนหายใจเบาๆ “แกก็รู้นี่ แล้วฉันจะเอาชีวิตแกได้ยังไง?”“อำเภอพัดรักคุณปล่อยวิศาลก็เท่ากับปล่อยตัวเอง! เชื่อว่าคุณต้องไม่อยากเห็นการนองเลือดของเราใช่มั้ย?”ปืนในมือของธัชชัยค่อยๆขยับขึ้นไปจ่อขมับตนเอง“ไม่….ไม่ อาชัย! หยุดเลยนะ! ฉันปล่อยพวกเธอแล้ว! ฉันปล่อยให้พวกเธอไปแล้ว! ตอนนี้พวกคุณไปได้แล้ว!เมื่อเห็นธัชชัยเอาปืนไปจ่อหัวตัวเอง อำเภอพัดรักก็แย่แล้วก็คือถ้าธัชชัยเอาปืนชี้มาทางเขา เขาจะยังไม่ตระหนกขนาดนี้เพราะเขารู้ว่าชีวิตตนเองนี้อยู่ท่ามกลางความรู้สึกผิดและชดใช้ของลูกชายเมื่ออำเภอพัดรักอกเสียงคนอื่นก็ไม่กล้าขยับได้แต่มองธัชชัยคว้าเอาวิศาลออกไปวิศาลไม่มีทางเข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้นกับตนเองเมื่อกี้เพราะเขาคิดไม่ออกว่าทำไมตอนอำเภอพัดรักเจอธัชชัยถึงเปลี่ยนไปเป็นคนละคน?เมื่อเห็นธัชชัยพาวิศาลออกไปบาสก็รีบพาคนขึ้นมาทันทีหลังจากเอาวิศาลยัดเข้ารถออฟโร้ดไปธัชชัยก็กำชับบาสทันทีว่า: “รีบพาเจ้านายแกไปที่ท่าเรือมีเรือยอชท์รอพวกคุณอยู่ แล้วก็พวกบัตรผ่านพาสปอร์ตได้เตรียมไว้ให้แล้ว. ไปที่สิงคโปรก่อนที่นั่นมีคนรอรับอยู่!”บาสรับคำแล้วสตาร์ทออฟโร้ด!“อาชัย….พวกเราไปด้วยกันเถอะ!” วิศาลอยากห้ามธัชชัยที่จะลงรถ“ไปด้วยกันนะ!”ยาแทบจะทำให้เรี่ยวแรงของเขาหมดไปแต่มือที่จับธัชชัยไว้แทบจะไม่ต้องใช้แรง“ไปด้วยกัน? สมองแกกระทบกระเทือนใช่มั้ย? หรือว่าอยากให้ฉันสมองกระแทกไปด้วย? ให้ฉันทิ้งภรรยากับลูกแล้วไปกับแกเนี่ยนะ?”ธัชชัยสะบัดมือวิศาลถ้าในสถานการณ์ปกติเป็นเรื่องยากที่ธัชชัยจะสะบัดวิศาลทิ้ง แต่วันนี้วิศาลเสียแรงไปกว่าครึ่งแล้ว