วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 883 ถ่ายรูปแต่งงาน
ตอนที่ 883 ถ่ายรูปแต่งงาน
“ฮ่วย หม่ามี๊ ทำไมผมถึงได้ตัวเตี้ยขนาดนี้ด้วย? มันสูงไม่พอเลยเนี่ย!”
เด็กน้อยดูจะไม่ค่อยพอใจกับกับส่วนสูงตัวเองเท่าไหร่นัก เขาหล่ะอยากโตสูงขายาวราวเมตรแปดภายในเสี้ยววินาทีจริงๆสิน่า!
“ผมต้องกินให้มันเยอะๆแล้วเนี่ย”
เพื่อให้ตัวเองพอจะเป็นอัศวินของแม่เขาได้ เด็กน้อยจึงปีนไปที่โซฟา ก่อนจะเอามือไปโอบแม่ของเขาเพื่อที่จะให้เธอซบบนไหล่
หัวใจของเธอสั่นไหวด้วยความซาบซึ้งในความรักของลูกชายเธอ
ลูกชายเธอนั้นจะต้องเป็นอัศวินให้เธอตลอดชีวิต ยิ่งคิดก็รู้สึกว่าตัวเองฉลาดมาเพียงใดที่ตัดสินใจให้กำเนิดเขาออกมา
การที่เธอได้ลูกชายสุดที่รักมาเคียงข้างแบบนี้ ชั่วชีวิตที่เธอต้อลำบากลำเค็ญมามันก็คุ้มสุดๆแล้ว
ธัชชัยที่ตามมาข้างหลังได้เห็นลูกชายพยายามที่แสดงเป็นเจ้าบ่าวจำเป็นอย่างหนักนั้น ดวงตาของเขาก็อดไม่ได้ที่จะร้อนผ่าวขึ้นมา
“เหตุการณ์สำคัญขนาดนี้พวกคุณแน่ใจแล้วเหรอว่าจะไม่พาผมผู้เป็นสามีและพ่อคนนี้เข้าไปร่วมเฟรมด้วย?”
เสียงชายหนุ่มที่น่าฟังดั่งไวน์บ่มอย่างดีดังมาจากข้างหลัง นั่นก็ทำให้วัจสาหันกลับไปมอง
เธอก็ได้เห็นกับชายบุรุษที่อยู่ในชุดสีฟ้าพอดีตัว ทำให้ขับความหล่อเหล่าในตัวจนเจิดจรัสออกมา
ในขณะเดียวกันวัจสานั้นก็รู้สึกเก้ๆกังๆเล็กน้อย เพราะเหมือนกับว่าเป็นการถูกับได้ว่าทำอะไรอยู่
เธอเพียงต้องการอยากจะเป็นขุนนางชั้นสูงต่อหน้าชายหนุ่มคนนี้ สวมชุดแต่งงานที่สวยงาม ในตอนนี้เธอยังไม่อยากเป็นซินเดอเรลล่า
แต่มันก็ตั้งแต่เดกแล้วหล่ะ ลึกๆแล้วเธอเองก็มีปมด้อย ถึงแม้ว่าเธอจะให้กำเนิดลูกให้แก่เขาที่ทั้งฉลาดและน่ารัก แต่เธอก็อดคิดไม่ได้ว่าตัวเองนั้นต่ำต้อยด้อยค่า
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงกับการที่ว่าเดิมทีเขาไม่ได้คิดอยากจะแต่งงานกับเธอด้วยซ้ำ
“ธัชชัยอยู่ๆมาทำอะไรเนี่ย? น่ารำคาญชะมัด”
เด็กน้อยไม่พอใจสุดๆ ด้วยเพราะแผนการที่สวยงามของเขากลับโดนธัชชัยมาทำลายได้
“มาเป็นเจ้าบ่าวหน่ะสิ!”
ธัชชัยพูดอย่างสบายๆ ดวงตาจ้องมองลึกไปที่หญิงสาวในชุดเจ้าสาว
“เจ้าบ่าวหน่ะมีผมคนเดียวก็พอแล้ว จะมาอะไรน่ารำคาญที่นี่เนี่ย!”
เด็กน้อยตะโกนอย่างไม่พอใจ ถ้าหากว่าธัชชัยมาเป็นเจ้าบ่าว เขาก็คงจะได้เป็นแค่ตัวประกอบ และเขาไม่ได้อยากเป็นแค่ตัวประกอบในภาพชุดแต่งงานของแม่เขา เรื่องนี้เขาเป็นคนเสนอนะ!
เขาต้องได้เป็นตัวหลัก! เขาต้องได้เป็นเจ้าบ่าว!
“ตัวแค่นี้เนี่ยนะ?” ธัชชัยพูดแหย่ “เป็นคนถือดอกไม้ก็แล้วกัน”
“ผมไม่เป็นคนถือดอกไม้! ธัชชัย นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะ!” ชุดเจ้าสาวผมก็เป็นคนเอาให้หม่ามี๊แต่คุณกลับได้เป็นเจ้าบ่าวโดยไม่ต้องทำอะไรเลย ฝันหวานเกินไปแล้วมั้ย?”
เด็กน้อยไม่สนท่าโพสต์ใดๆแล้ว ตอนนี้เขาเพียงอยากจะเอาธัชชัยออกไปแต่มันก็เป็นความจริงนะที่ว่า ธัชชัยได้ให้อะไรแก่พวกเขา? อยู่ๆถึงได้มาเป็นเจ้าบ่าวแบบนี้?ธัชชัยไม่ได้สนใจกับคำทิ่มแทงของลูกชาย เขาเพียงยักคิ้วเบาๆ “พ่อไม่ได้จ่ายอะไรได้ยังไง ไม่อย่างงั้นลูกจะมาจากไหนเล่า?”เด็กน้อยฟังไม่เข้าใจ แต่วัจสาฟังรู้ และนั่นก็ทำให้คามอึดอัดเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นความอับอายทันที“ธัชชัยอย่ามาพูดมั่วซั่ว ฉันแค่มาเล่นกับตะวันเขาแค่นั้น”วัจสาเพียงอยากที่จะแก้ต่างอย่างไม่กระตือรือร้นอะไรนัก ไม่คิดว่าคำแก้ต่างของเธอจะยิ่งเหมือนขุดหลุมให้ตัวเองเพิ่ม“ผมก็มาเล่นด้วยไง ผมก็ยังไม่เคยเป็นเจ้าบ่าวสักที ถึงแม้ว่าจะปฏิบัติหน้าที่ของเจ้าบ่าวไปแล้วก็ตาม”วัจสามองค้อนเขาอย่างกินเลือด ถ้าไม่พูดอะไรแบบนี้นี่เขาจะตายมั้ยนะ?“ธัชชัย อย่าสร้างปัญหาได้มั้ย ผมแค่มาถ่ายรูปชุดแต่งงานกับหม่ามี๊ คุณก็เป็นเจ้าบ่าวปลอมไป”เด็กน้อยก็ยังคงไม่ยอมที่จะให้ตัวหลักโดนธัชชัยขโมยไป“เจ้าเด็กนี่ ถ้าไม่มีพ่อแล้วลูกจะมาจากไหนได้เล่า ไปเป็นเด็กถือดอกไม้”ธัชชัยเดินเข้าไปก่อนจะผลักลูกชายลงวัจสารู้สึกเก้ๆกังๆ หน้าที่เพิ่งแต่มานั้นทำให้เธอดูสวยมาก เธอขยับขนตาที่เพิ่งติบอย่างระมัดระวัง ใบหน้าสะอาดสะอ้านของเอมีแต้มสีชมพูดูน่าดึงดูด“สา….วันนี้คุณสวยมากเลยนะ”เสียงของธัชชัยทุ้มต่ำและค่อนข้าง หนักแน่น นั่นทำให้วัจสารู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังฝันอยู่แต่ตัวธัชชัยเองก็รู้สึกราวกับฝันเช่นเดียวกัน ด้วยเพราะเขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนมันเป็นความรู้สึกที่ว่าผู้หญิงตรงหน้าชื่อวัจสานี้ เขาอยากที่จะใช้ชีวิตทั้งชีวิตของเขาเพื่อยู่เคียงข้างกับเธอคนนี้การกระทำทุกอย่างค่อยๆกระทำอย่างช้าๆ จากจูบไปที่เปลือกจาของหญิงสาว และค่อยๆละเมียดไปจนเหมือนกับว่าทั้งหน้าของเธอได้ถูกธัชชัยจูบไปเสียหมดแล้วเมื่อถูกริมฝีปากที่เรื่อร้อนแบบนั้นสัมผัส วัจสาก็เหมือนจะไร้สติไปในทันทีพวกเขาต่างมองไปที่กันและกันก่อนที่ชายหนุ่มจะจับท้ายทอยของหญิงสาว และปากทั้งคู่ก็ผสานกันและหลังจากการจูบที่ยาวนานสิ้นสุดลง ริมฝีปากของวัจสาก็เหมือนจะบวมแดงขึ้นมาหน่อยๆ แต่ก็ยังดูสวยงามเหมือนกลีบดอกไม้ยามเช้าเด็กน้อยอยากจะระเบิดตัวให้แตกออก เขามองจ้องไปที่ธัชชัยคนเฮงซวยที่รังแกหม่ามี๊ของเขา!แต่ว่าหม่ามี๊ของเขาก็ดูจะดื่มดำกับมันเอสมควร นั่นจึงเป็นเหตุผลที่เขาไม่เข้าไปขัดขวางด้วยเพราะเขารู้ว่า จริงๆแล้วหม่ามี๊ของเขานั้นรักธัชชัยมากเพียงใดและมันเป็นที่ที่เขาไม่อาจแทนได้!ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ช่างภาพแชะภาพถ่ายรูที่อยู่เบื้องหน้าของเขาไปทีละภาพทีละภาพแต่สิ่งที่รู้นั่นก็เพียงแค่ความรู้สึกที่อยู่ในรูปเหล่านั้นล้วนมาจากใจจริง……วัจสารู้สึกว่าวันนี้มันเป็นวันที่ดี เหมือนราวกับฝันที่เธอไม่กล้าฝันและความโชคดีเหล่านั้นไม่ได้เป็นเพียงสิ่งที่จับต้องไม่ได้ เพราะช่างภาพได้ถ่ายมันลงไปหมดแล้วในช่วงดินเนอร์นั้นเดกน้อยก็เริ่มออดอ้อน เขาจะปล่อยธัชชัยไปได้ยังไงหล่ะ!“ธัชชัย ผมจะไปอึหน่ะ อยากได้ใครสักคนไปล้างก้นให้”แม้เด็กน้อยจะเป็นเจ้าบ่าวคนที่สองของหม่ามี๊เขา แต่เขาก็ยังไม่พึงพอใจ เห็นได้ชัดว่าเขาควรเป็นนัมเบอร์วัน แต่ก็ดันโดนธัชชัยที่ไม่ทำอะไรเลยปาดหน้าเค้กไป ไม่มีเหตุผลเอาซะเลย!“ห้องน้ำเราเป็นระบบออโต้ ไม่เพียงแต่มีน้ำอุ่น แต่ยังอบ และล้างทำความสะอาดได้ด้วย”แน่นอนว่าธัชชัยนั้นรักลูกชายของเขามาก แต่เพราะมันมีกิจกรรมที่จะต้องทำต่อจากนี้ เขาเลยไม่สะดวกที่จะพาไปเขายังจะต้องทำน้องสาวให้กับลูกชายนะ!“ถึงจะอัจฉริยะยังไงมันก็เป็นแค่ส้วม จะบริการดีเหมือนพ่อได้ยังไงกันหล่ะ?”เด็กน้องพูดอย่างเอาแต่ใจ จริงๆแล้วเขาก็แค่อยากให้ธัชชัยมาล้างก้นให้นั่นแหล่ะวัจสารับรู้และสัมผัสได้ถึงความผิดเล็กน้อยๆที่จะต้องรับผิดชอบตะวัน ดังนั้นเธอจึงรู้สึกไม่ดี“ธัชชัยตามใจลูกหน่อยเถอะน่า มันเป็นกิจกรรมพ่อลูกนะ”ถ้าเป็นเมื่อก่อน เธอก็คงจะบอกว่าเดี๋ยวเธอไปเอง แต่ครั้งนี้เธออยากจะตามใจลูกชายเพื่อที่เขาจะได้ใช้สิทธิของการเป็นพ่อลูกกันแน่นอนว่าธัชชัยนั้นยอมอยู่แล้ว แค่อาจจะหดหู่นิดหน่อย เพราะเห็นไดชัดว่าเด็กน้อยฉลาดเพื่อที่จะสร้างปัญหาให้แก่พ่อของเขาเพราะว่ามาขโมยความเป็นเบอร์หนึ่งของเขาไปไม่สิ ยังไงตัวเขาที่เป็นธชชัยก็ตองเป็นที่หนึ่งอยู่ก่อนแล้วสิ ใครจะมาปล้นไปได้เล่า“มาสิมา ลูกชายสุดที่รักของพ่อ พ่อยินดีที่จะช่วยลูกให้เต็มที่เลย”เมื่อนึกถึงความสัมพันธ์ที่จะเกิดขึ้นในคืนนี้ ธัชชัยก็รู้สึกว่าเขาจะต้องอ่อนโยนกับลูกเป็นพิเศษเสียหน่อย“ไม่ต้องฝืนตัวเองขนาดนั้นหรอก”เด็กน้อยใบหน้าฉายแววภูมิใจเมื่อถูกตามใจเข้าด้านธัชชัยก็เดินตามลูกต้อยๆไปด้วยความรัก และในตอนที่เดินผ่านวัจสานั้นเขาก็ลักหอมแก้มเธอไปทีหนึ่งมันเหมือนแมลงปอบินมาเกาะที่แก้ม แก้มของหญิงสาวเรื่อแดงขึ้นทันใดความสุขนั้นมักจะสั้นเสมอ เธอยังไม่ทันดื่มด่ำกับการโดนสามีขโมยหอมแก้มจนแล้วเสร็จเลย ก็มีข้อความส่งเข้าให้เธอ มันเป็นข้อความที่ทำให้เธอหดหู่ใจมันเป็นภาพที่เธอเคยได้รับมาก่อน ที่มีธัชชัยอยู่ในนั้น(วัจสาในตอนที่เธอได้รับข้อความนี้ ฉันก็คงหนีออกจากเมืองSอย่างปลอดภัยแล้ว คงต้องขอบคุณธัชชัยที่เสี่ยงชีวิตช่วยเอาไว้)(เธอรู้มัยว่ามันเป็นเพราะอะไร เพราะฉันหน่ะคือผู้หญิงที่ชาตินี้ทั้งชาติธัชชัยก็จะเอาไว้ในใจไม่มีวันลืมลงยังไงหล่ะ!)(เขาก็คงจะแต่งงานกับเธอใหม่ แต่เธอก็คงจะไม่ได้ใจเขาจริงๆหรอกนะ เพราะในหัวใจของเขาจะมีฉันอยู่ในนั้นเสมอ ในตอนที่เธอกำลังดื่มด่ำกับความรักกับเขา แล้วก็ลองพูดชื่อฉันดูสิ แล้วเธอจะรู้ว่าทำไม)(อ้อใช่แล้วหล่ะ ฉันให้บุรินเอารูปของเธอกับธัชชัยไปให้ลูกเธอที่โรงเรียนด้วยหล่ะ! เขาก็คงจะได้รับมันแล้วหล่ะมั้ง? ฉันจะไม่มีวันที่จะให้วิศาลได้มีชีวิตอยู่ต่อไปหรอก! ฉันจะเลยส่งรูปอัปยศนั่นไปให้ลูกชายของเธอซะยังไงหล่ะ ฉันหล่ะอยากให้วิศาลตายไปซะจริงๆ!)(อ้อแล้วอีกอย่างนะวัจสา เธอไม่มีวันลืมฉันไปได้หรอก! ฉันจะเป็นวิญญาณที่คอยตามหลอกหลอนเธอกับลูกตลอดไป ฮ่าๆๆๆๆๆ)ข้อความที่วัจสาได้รับแน่นอนว่าไม่ใช่อาร์มที่เป็นคนเขียน ด้วยเพราะความสามารถอย่างเขาไม่สามารถที่จะแต่งคำที่มันเร้าใจได้ขนาดนี้แต่ว่าเขาให้คนที่มีปัญหาด้านความรักเขียนมันออกมาเขาเพียงบอกเล่าเรื่องราวรักสามเศร้าของธัชชัย วัจสาและกนิษฐาออกไปให้คนเขียนฟัง และให้เขาถ่ายทอดออกมาให้เหมือนจริงที่สุดเมื่ออาร์มอ่านข้อความเหล่านั้น ก็รู้สึกได้ว่ามันค่อนข้างจะตรงกับการเป็นกนิษฐาที่สุด เหมือนกับเธอพ่นออกมาจากปากด้วยตัวเองจากนั้นก็เอาข้อความทั้งหมดส่งให้วัจสาตามที่bossของเขาสั่ง แค่นั้นก็เป็นอันเสร็จสิ้นอาร์มนั้นไม่ได้สนใจในสงครามระหว่างหญิงสาวทั้งสองคนหรอก แต่ว่าเขาอยากให้มันเกิดเรื่องอะไรบางอย่างขึ้นสักหน่อยพอจบเรื่องวิศาล ก็ยังมีเรื่องอำเภอพัดรัก หน้าที่ของอาร์มก็คือช่วยให้งานของbossเขาประสบผลสำเร็จเมื่อเห็นข้อความที่ส่งมานั้น วัจสาก็เชื่อจนหมดใจเพระว่าเธอเองก็ได้ใช้อะไรแบบนี้ส่งให้เธอมาก่อนแล้ว(เพราะฉันหน่ะคือผู้หญิงที่ชาตินี้ทั้งชาติธัชชัยก็จะเอาไว้ในใจไม่มีวันลืมลงยังไงหล่ะ!)แค่วัจสาอ่านมันอยู่ๆน้ำตาของเธอก็ไหลออกมาอย่างไม่มีเหตุผลใช่แล้วหล่ะ มันเป็นสิ่งที่เอคิดด้วยซ้ำ แค่กนิษฐามายืนยันคำพูดให้อีกที(ฉันจะเป็นวิญญาณที่คอยตามหลอกหลอนเธอกับลูกตลอดไป)เหมือนกับผีที่คอยตมหลอกหลอนใช่มั้ย? กนิษฐาเธอหน่ะทำร้ายฉันวัจสาคนนี้ได้ แต่เธอไม่มีสิทธิมายุ่งกับลูกของฉัน!วัจสาลุกออกจากโซฟา ดินเนอร์ใต้แสงเทียนเหรอ? เหอะปากของเธององุ้มก่อนจะหันศีรษะเดินจากไปเมื่อถึงหน้าประตู เธอก็บอกให้บริกรสาวส่งต่อข้อความให้กับธัชชัยว่า ‘ให้เขารอผู้หญิงที่เขาจะไม่มีวันลืมลงไปเถอะ’