วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 870 ให้เลือกสองอย่าง คือ ให้ฉันจูบ
ตอนที่ 870 ให้เลือกสองอย่าง คือ ให้ฉันจูบ
“เอาโซ่ออก”
ธัชชัยพูดเสียงต่ำ
“ห้ะ? ผมไม่มีกุญแจ กุญแจอยู่ที่พี่วิศาล”
บาสพูดตามความจริง
ที่จริงกลัวว่าเขาจะไม่ได้โง่อย่างที่เห็น เขาต้องรู้ว่ากุญแจอยู่ที่วิศาล ถึงได้ยอมปล่อยตัวพาธัชชัยขึ้นมา
ธัชชัยโกรธจนหน้าสั่น วิศาลกำลังเล่นเกมกับเขา!
ต้องรู้ว่าเขากำลังต้องการจะทำอะไร ถึงได้ยอมให้ผูกตัวเอง!
เจ้าเล่ห์จริงๆ ให้เขาทรมานอยู่ตั้งนาน แล้วยังพากนิษฐาออกไปไม่ได้อีก!
มองดุโซ่ที่ผูกหญิงสาว ร่างกายเลอะเทอะ เต็มไปด้วยรอยเลือด
ตอนนี้เธอในสายตาชายหนุ่มมีเพียงความน่าสงสาร แต่ไร้ซึ่งความรักและเอ็นดู
ธัชชัยเตรียมจะไปเอากุญแจกับวิศาลที่ห้องรักษาอาการ
เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว วิศาลก็คงจะรู้ทุกอย่างแล้ว ขาดแต่ก้าวสุดท้ายเท่านั้น
ในขณะที่ธัชชัยกำลังเดินกลับไป ก็เห็นวิศาลที่กำลังเดินมาพอดี
ในมือของเขาถือกุญแจอยู่ ไม่ต้องถามก็รู้ว่าต้องเป็นกุญแจที่ธัชชัยตามหาอยู่แน่นอน
“ธัชชัย บังเอิญจัง นายก็อยู่ที่นี่เหมือนกันเหรอ?”
วิศาลแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ เพราะใบหน้าของเขาพันด้วยผ้าพันแผลอยู่ ทำให้รอยยิ้มนั้นดูบูดเบี้ยว
เดินทีหน้าของวิศาลที่ดูแข็งแกร่งนั้น ตอนนี้ยิ่งดูน่ากลัวมากกว่า
“เอากุญแจมาให้ฉัน!” สีหน้าของธัชชัยเคร่งเครียด แสดงออกว่าไม่ได้กำลังล้อเล่น
“อยากได้จริงเหรอ?” วิศาลถอนหายใจยาว “ธัชชัย ทำไมถึงได้ยอมทำร้ายพี่ชายและผู้หญิงที่เป็นแม่ของลูกตัวเอง เสียเวลาตั้งมากมาย แล้วยังทรมานตัวเองขนาดนี้?”
ยังไม่ทันรอให้ธัชชัยตอบคำถาม เขาก็พูดต่อ “ฉันไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมผู้หญิงที่ร้ายขนาดนี้ ถึงได้รับความสำคัญจากนาย? ในเมื่อเป็นเช่นนี้ แล้ววัจสากับลูกชายของนายนั้น มีความหมายอะไร?”
วิศาลไม่ได้กำลังเรียกร้องความยุติธรรมให้วัจสา เขาไม่ได้เป็นคนดีขนาดนั้น
ที่ดึงวัจสาสองแม่ลูกเข้ามา เพราะเขาไม่พอใจที่ธัชชัยนั้นสงสารเอ็นดูกนิษฐา!
“นายแยกให้ชัดด้วย ว่าเธอเป็นผู้หญิงของพี่ฉัน!”
ธัชชัยตะคอกกลับ คำตอบนี้เหมือนไม่ใช่คำตอบ
“ธัชชัยขอมุกใหม่ๆหน่อย เอาแต่พูดแบบนี้ ฉันฟังจนเบื่อแล้ว!” วิศาลหัวเราะเยาะ “ทั้งๆที่รู้ว่าพี่นายควบคุมผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ ยิ่งอย่าได้พูดถึงเรื่องบนเตียงเลย! นายคงอยากจะใช้ชื่อพี่นาย ในการพาเธอเข้าบ้านมากกว่า?”
“พูดจบรึยัง? เอากุญแจมาให้ฉัน!”วิศาลรีบพุ่งตัวเข้าไป อยากจะแย่งกุญแจมาจากวิศาล แต่วิศาลไม่ได้หลบเขา กลับยืนรอรับธัชชัย ดึงเขามากอดเอาไว้ แล้วโยนกุญแจต่อให้บอดี้การ์ดในเวลาเดียวกันเป็นบอดี้การ์ดคนใหม่ที่ธัชชัยไม่เคยเห็นหน้า คงเป็นคนที่เข้ามาใหม่การกอดของวิศาลและธัชชัยในครั้งนี้ไร้ซึ่งความรู้สึก แต่การใกล้ชิดแบบนี้เป็นสิ่งที่วิศาลโหยหามาตลอดและความใกล้ชิดในครั้งนี้ ทำให้วิศาลตายตาหลับได้แล้ว!แค่คิดเท่านั้นเอง“นายคิดว่าพวกเราคงเป็นไม่ได้แม้กระทั่งเพื่อนกันใช่ไหม?”ธัชชัยหงุดหงิดจนโมโห ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เมื่อเขามองกนิษฐาที่หมดทางสู้แบบนี้ รู้สึกบีบคั้นในใจ เหมือนมีอะไรติดอยู่ในนั้นยังไงซะก็เป็นแค่เรื่องที่ผ่านมา เขารู้ว่าไม่เกี่ยวข้องกับความรัก ความรักของตัวเอง ได้ให้กับผู้หญิงโง่เง่าคนนั้นไปแล้ว“แน่นอนว่าไม่อยากจะทำ แต่พวกนายสองพี่น้องก็ต้องจัดการให้ชัดเจน ฉันจะให้นายเลือกสองตัวเลือก แล้วฉันจะให้พาเธอไป!”วิศาลเริ่มจะเคร่งเครียดขึ้นมา พูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยือก“นายว่าไง” ธัชชัยมองจ้องไปที่วิศาลวิศาลพลันยิ้มขึ้น “จะเคร่งเครียดไปทำไม?”“พูดไร้สาระให้มันน้อยๆหน่อย รีบเลือกซะ!” ถึงแม้ว่าเขาจะเกลียดตัวเลือกเหล่านี้ แต่ตอนนี้ก็จำเป็นต้องเลือก“อันแรกคือ จูบฉันสิ” พูดจบแล้ววิศาลก็พูดเสริมอย่างติดตลกอีกประโยค “วางใจเถอะ ไม่ได้จูบลงไปช่วงล่าง แค่ช่วงคอก็พอแล้ว!”“วิศาล นายอย่าให้มันมากเกินไป ฉันเคยบอกแล้ว ว่าไม่มีข้อแม้!”แววตาของธัชชัยนั้นเป็นประกายคมกริบ น้ำเสียงเย็นชาเสียจนน่าขนลุก“อ๋อ ความหมายของนายคือละทิ้งตัวเลือกนี้?”วิศาลพูดเบาๆ เหมือนกับเสียดาย“พูดตัวเลือกที่สองเถอะ!”“ไม่มีเสียงตอบรับ ในเมื่อเธอไม่เอาข้อแรก อย่างนั้นก็มีแต่ข้อที่สอง!” วิศาลเผยรอยยิ้มชั่วร้ายขึ้นมา“แกไม่มีสิทธิ์เลือก!” ธัชชัยตะคอก“ไม่มีเหรอ? อย่างนั้นนายคอยดูว่าครั้งนี้ฉันจะเลือกอะไรให้นาย”วิศาลพูดจบ ในห้องมืดก็มีเสียงร้องของกนิษฐาดังขึ้น“โอ๊ย…”รอจนเขาพุ่งตัวเข้าไป ร่างของกนิษฐาที่มีผ้าคลุมอยู่ก็ถูกชายสองคนสะบัดออกจนหมด ร่างเปลือยนั้นเผยให้เห็นภาพใต้แสงไฟบอดี้การ์ดที่อยู่ด้านหลังวิศาล เดินไปตรงหน้ากนิษฐาลงมือเร็วมาก ยกมีดในมือขึ้น บนหน้าท้องของกนิษฐาก็มีบาดแผลเลือดไหลเพิ่มขึ้นอีกที่ ตั้งแต่ด้านซ้ายไปยังผิวท้องที่เรียบเนียน“กนิษฐา แผลนี้สำหรับที่เธอกลั่นแกล้งฉัน!”เสียงของวิศาลเหมือนกับปีศาจในนรก“สำหรับรูปพวกนี้ ฉันจะเอาไว้เตือนเวลาจะทำเรื่องเลวๆ”“อย่า!”ธัชชัยอยากจะเข้าไปขัดขวาง แต่บาสรั้งเขาเอาไว้ เขาได้แต่ยืนดูชายหนุ่มร่างเปลือยกระทำไม่ควรกับกนิษฐาการกระทำปลอม แต่ภาพนั้นจริงผ่านไปสิบนาที ทั้งห้องมืดก็เงียบสงัด วิศาลและลูกน้องของเขาหายไปจนหมด มีเพียงธัชชัยที่ยืนอยู่ตรงนั้นแล้วยังมีกนิษฐาที่นอนอยู่บนพื้นหิน เหมือนจะตายทั้งเป็นนั้น เหมือนกับตุ๊กตาเก่าๆที่ถูกเล่นจนขาดวิ่นธัชชัยถอดเสื้อคลุม ไปคลุมร่างกนิษฐาที่ดูย่ำแย่นั้นเอาไว้“ทำผิด ก็ต้องถูกลงโทษ” ธัชชัยพูดขึ้นด้วยเสียงเรียบ “ลุกขึ้นมา กลับไปบ้านกับฉัน!”……ขณะนี้หนูน้อยนอนกลิ้งบนเตียงนานมากแล้ว แต่ก็ยังนอนไม่หลับไม่มีอ้อมกอดของหม่ามี๊และคุณพ่อ หนูน้อยเริ่มไม่คุ้นชินแม่บ้านบอกให้หนูน้อยนอนกับเธอก่อน รอจนคุณชายและคุณนายกลับมา ค่อยอุ้มขึ้นไปแต่หนูน้อยที่ดื้อรั้นยืนหยัดจะนอนคนเดียวภายใต้การกล่อมของหมีแพนด้าซื่อบื้อนั้น ในที่สุดหนูน้อยก็หลับลงอาร์มออกไปได้ไม่นาน กรดลก็ตามออกไปเรื่องที่เกี่ยวกับลูกชายสุดที่รักของธัชชัย กรดลรู้สึกว่ายากที่จะให้อาร์มรับมือกับตะวันเพียงลำพังและอีกอย่างที่สำคัญคือ กรดลกลัวว่าอาร์มจะหลุดตัวตนที่แท้จริงถึงแม้ว่าจะเป็นครั้งที่สองที่อาร์มมาที่นี่ คุ้นทางง่ายดาย แต่ยิ่งรู้สึกว่าจะมีเรื่องที่ลำบากกว่าเกิดขึ้นธัชชัยคงจะจับตาดูมากขึ้นและสิ่งที่กรดลต้องทำคือจัดการยามที่คอยดูกล้องวงจรปิด และพวกสายตำรวจแต่ที่ทำให้อาร์มตกตะลึงคือ บนเตียงมีเพียงหนูน้อยนอนอยู่คนเดียวเขายืนอยู่ข้างเตียงแล้วก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา : เด็กคนนี้เป็นลูกแท้ๆของวัจสากับธัชชัยจริงไหมเนี่ย?กล้าที่จะทิ้งลูกไว้คนเดียวในบ้าน……ระหว่างที่ธัชชัยกับกนิษฐาออกมาจากโพร์ทองนั้น ไม่มีใครตามมาสุดท้ายวิศาลยังคงไว้หน้าแก่สองพี่น้อง ไม่ได้เล่นกนิษฐาจนตายและยังเพราะว่าสงครามอันยาวนานของธัชชัย เขายอมเสียเวลาตั้งนานเพื่อกนิษฐา แสดงว่าเธอก็มีความสำคัญต่อเขา ถ้าเขาจะฆ่ากนิษฐาจริงๆ เขากับธัชชัยก็คงจะเป็นเพื่อนกันไม่ได้อีก!อย่างไรซะวันหลังยังมีโอกาสจัดการกนิษฐา อุบัติเหตุในเมืองsนี้มีตั้งมากมาย!กนิษฐาที่ถูกธัชชัยโยนไปเบาะหลังยังคงมึนงงราวกับไม่มีชีวิต เป็นแค่ร่างที่ว่างเปล่าธัชชัยมุดเข้ามาในรถ มองกนิษฐาที่นิ่งเงียบ แล้วตะคอก “นี่เป็นครั้งสุดท้ายนะ!”กนิษฐาตีบนตัวธัชชัยเหมือนกับคนบ้า“ธัชชัย นายมันเลว! ถ้าไม่ใช่เพราะช่วยนาย ฉันกับพี่ชายนายคงไม่เกิดอะไรขึ้นบนรถ! นายไม่ขอบคุณก็ไม่เป็นไร! แต่นายทำไมถึงเกลียดฉันเข้ากระดูกแบบนี้? นายควรจะเกลียดอำเภอพัดรักไม่ใช่เหรอ? เป็นเขาที่ทำให้พวกนายสองพี่น้องตกอยู่ในสภาพนี้!”กนิษฐางอแง จนธัชชัยเงียบลงเธอพูดถูก ทุกเรื่องเลวร้ายที่เกิดขึ้น ล้วนเป็นฝีมืออำเภอพัดรัก คนอื่นล้วนเป็นเครื่องมือทั้งหมด!คนที่เขาควรเกลียด และล้างแค้น คืออำเภอพัดรัก!กนิษฐาหมดท่า เธอเจ็บปวดอย่างหมดท่า ทำท่าเป็นยิ่งใหญ่มาตลอดนั้น เธอเหนื่อยเหลือเกิน ดังนั้นเธอจึงได้ล้มลง!“ธัชชัย ความรักที่ฉันมีให้นายมันต่ำต้อยมากเลยใช่ไหม? ฉันถึงได้ถูกนายย่ำยี หลอกลวงและกลั่นแกล้งแบบนี้? ธัชชัย นายรู้ไหมว่าฉันเกลียดนายขนาดไหน? ฉันเกลียดจนแทบอยากจะกัดกินนาย!”“แต่ว่า…ฉันเกลียดนายเท่าไหน ฉันก็รักนายมากเท่านั้น! เพื่อเอาชนะใจนายกลับคืนมา ฉันพยายามไปตั้งเท่าไหร่ นายรู้ไหม?”เสียงเย็นชาของกนิษฐาดังวนไปมาในรถ ทำให้ธัชชัยต้องฟัง“กนิษฐา ตั้งแต่วินาทีที่เธอผลักที่ชายของฉันเข้าไปในกองเพลิง ฉันก็ตัดสินใจแล้วว่ามันจะไม่มีอนาคตระหว่างเราอีกต่อไป!”ธัชชัยค่อยๆถอนหายใจระบายความโกรธออกมา “ให้ฉันเกลียดเธอ ไม่ใช่เพราะพี่ชายฉัน แต่เป็นเพราะตั้งแต่ที่เธอคลอดมิ้นออกมา ก็ถือว่าได้ชดใช้แล้ว”กนิษฐาร้องไห้แล้วถามต่อ “ทำไมนายถึงเกลียดฉัน? เพราะวัจสาเหรอ?”“เพราะว่าเธอร้าย!”ธัชชัยมองแววตาของกนิษฐาที่ดูเยือกเย็นมากขึ้น ราวกับเป็นอีกคนที่ไม่รู้จัก“เธอรู้ว่าเธอร้ายตรงไหนไหม?”“เธอไม่ควรเอาความต้องการส่วนตัวของตัวเองมาสร้างบนความเจ็บปวดของคนอื่น และยิ่งเป็นวัจสาที่เธอไม่ได้รู้เรื่องอะไร ลูกในท้องเธออีกด้วย!”