วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 869 แค่เธอและฉันเรามาเป็นเล่นเกมกันเป็นอย่างไร
ตอนที่ 869 แค่เธอและฉันเรามาเป็นเล่นเกมกันเป็นอย่างไร
บาสได้ยินเช่นนั้น จึงยิ่งสงสัย “เล่น…เล่นเกม? กับใคร?”
จะกับใครล่ะ ก็ต้องเป็นนายของแกวิศาลสิ! แกจะเล่นด้วยไหมล่ะ?” ธัชชัยถามอย่างติดตลก
“ไม่ๆๆ ไม่ครับ…” บาสรีบส่ายหัว
ตั้งแต่ที่รูปของธัชชัยและวิศาลหลุดว่อนไปทั่วเมือง คนในโพร์ทอง ตั้งแต่พ่อครัวก็รู้กันหมดว่าพวกเขามีความสัมพันธ์กัน
ดังนั้นธัชชัยพูด เขาจึงไม่สงสัยว่าเป็นเกมอะไร
หลังจากผ่านไปห้านาที บาสก็หามาให้ธัชชัย แถมยังหาเจลหล่อลื่นแถมมาให้ด้วย หวังดีจริงๆ
“ขอบใจมาก!” ธัชชัยยิ้ม
บาสจึงหัวเราะแห้ง “ไม่เป็นไรครับๆ แค่ให้คุณกับนายเล่นกันอย่างสนุกก็พอ!”
“อืม ถ้าในห้องมีเสียอะไร พวกนายก็ไม่ต้องเข้ามาล่ะ ถ้าเข้ามาขัดนายของพวกแกล่ะก็ แล้วต้องโดนทำโทษ อย่ามาโทษฉัน!”
หลังจากที่ธัชชัยฉีดยาป้องกันแล้วนั้น ก็เดินถือเชือกและเทปกาวเข้าไปในห้องรักษาอาการ
หมอที่รักษาตัวของวิศาลไม่อยู่ เพราะเขาถูกวิศาลไล่ไปตั้งแต่ก่อนอาการเย็นแล้ว เขาไม่ชอบให้มีคนอื่นอยู่ด้วยเวลาที่เขาอยู่กับธัชชัย
เขาทิ้งเจลหล่อลื่นอย่างรังเกียจไว้ แล้วธัชชัยก็เดินถือเชือกและเทปกาวเข้าไป
“ทำไม? เตรียมจะฆ่าฉัน แล้วช่วยกนิษฐาออกไปเหรอ?”
วิศาลพูดขึ้น
“ไม่ขนาดนั้น ถ้าอยากให้นายตายจริงๆ คืนก่อนฉันคงไม่ช่วยนาย!” ธัชชัยเดินไปทางวิศาล
มองวิศาลที่นั่งสบายอยู่บนเก้าอี้เอนหลัง ธัชชัยจึงขมวดคิ้ว วิศาลที่แข็งแรงเหมือนวัว! แข็งแกร่งขนาดนี้ทำไมกัน?
ถ้าจะใช้แรงกับเขา ถ้าขัดขืน เขาก็คงเอาไม่อยู่
นอกเสียจากเขาไม่ขัดขืน…
“วิศาล เรามาเล่นเกมกันเป็นไง? มีแค่นายและฉัน!”
“นายจะเล่นยังไง?”
เกมที่มีแค่วิศาลและธัชชัย ต่อให้ตายเขาก็จะเล่น!
“ฉันจะจับนายผูกกับเก้าอี้ แล้วให้พวกลูกน้องของนายสังเกตว่านายถูกจับตัวเมื่อไหร่?”
ธัชชัยยกขาขึ้นมาเหยียบวิศาลไว้ข้างหนึ่ง “รู้สึกสนุกขึ้นมาบ้างไหม?”
“พวกเขารู้ว่านายไม่มีทางที่จะฆ่าฉัน ถ้านายอยากฆ่า แค่บอกมา ฉันก็จะให้ฆ่าเสียเดี๋ยวนี้!” วิศาลเริ่มจริงจัง เขาจ้องหน้าธัชชัยเขม็ง
“จริงเหรอ? อย่างนั้นฉันลองดูหน่อย!”
ธัชชัยจับแขนและเท้าของวิศาลผูกติดเก้าอี้อย่างรวดเร็ว
ตั้งแต่ที่เขาบาดเจ็บจากskydreamนั้น กลับมาที่เมืองsนี้ ธัชชัยยังไม่ได้ออกกำลังกายเลยสักครั้ง ทำให้เขารู้สึกเหนื่อยเมื่อต้องจับวิศาลผูกกับเก้าอี้ธัชชัยจิบน้ำพลางพูดท้าทาย “นายลองดิ้นดูหน่อยสิ”วิศาสลลองขยับ “อืม แน่นดี แล้วเล่นยังไงต่อ?”“ต่อมาก็เล่นแบบนี้!”ธัชชัยรีบเดินมาตรงหน้าวิศาล แล้วใช้เทปกาวปิดปากถึงห้าชั้นถ้าไม่นึกถึงแผลบนหน้าของเขา ธัชชัยคงจะห่อทั้งหัวของเขา“อยู่ที่นี่เป็นเด็กดี ฉันขอแต่สิบนาที หลังจากนี้ครึ่งชั่วโมง ฉันจะให้คนมาปล่อยตัวนาย!”วิศาลถูกธัชชัยขังอยู่ในห้องพักผ่อน……“ตอนนี้ธัชชัยอยู่ที่โพร์ทองมาทั้งวันทั้งคืนแล้ว เขากำลังอยู่กับวิศาล”อาร์มเล่าเรื่องที่โพร์ทองให้กรดลฟัง“ลำบากเขาจริงๆ ที่ต้องมาลงมือเพื่อกนิษฐา”แววตาของกรดลฉายประกายที่สับสน แล้วเขาก็เปิดหนังสือ《สงครามและสันติภาพ》อ่านต่อ“”ธัชชัยก็คงทำไปเพราะพี่ชายเขาแหละ อย่างน้อยวัจสาก็เป็นพี่สะใภ้ ถูกหยามเกียรติก็เหมือนเป็นการตบหน้าสองพี่น้องนั่น”“คนเราไม่อาจได้ของสองสิ่งในเวลาเดียวกัน ย่อมมีการเปรียบเทียบกันอยู่เสมอ ถึงจะรู้ว่าอะไรสำคัญไม่สำคัญ ถึงเวลาที่ธัชชัยควรจะเข้าใจเรื่องนี้เสียที”กรดลพูดอย่างแผ่วเบา ราวกับกำลังใช้ความอดทนกัดกร่อนความโลภของธัชชัยใช่แล้ว แต่ไหนแต่ไรมา เขามักจะบอกว่าเขาโลภ อยากได้ไปเสียทุกอย่าง!สิ่งที่กรดลจะทำก็คือ ให้ธัชชัยรู้ ว่าไม่ใช่อะไรก็ตามที่จะมีร่วมกันได้! เขาจะให้เขาได้ทนกับความเจ็บปวด!อาร์มจึงถามต่อ “แล้วตอนนี้พวกเราทำยังไง?”“นายคิดว่าระหว่างกนิษฐากับลูกชายแท้ๆ ธัชชัยจะเลือกใคร?”ครั้งนี้ กรดลก็ติดนิสัยชอบให้ตัวเลือกมาเหมือนกัน เขาเกลียดศัตรู แต่ก็ใช้วิธีของศัตรู“คงจะเลือกลูกชายแท้ๆของตัวเอง!”ทุกคนต่างก็รู้ ว่าธัชชัยรักลูกชายของเขามาก!“ลงมือเถอะ”“เหมือนกับเมื่อก่อน ไป่กอกวนที่ภูเขาฟ้าแห่งเมืองเหนือเสียหน่อย?” อาร์มได้เข้าใจเล่ห์กลของกรดลแล้ว“ครั้งนี้เล่นใหญ่หน่อย นายไปเอาเด็กน้อยมาจากเมืองเหนือ ในขณะที่ธัชชัยกำลังหาจนพลิกแผ่นดิน ค่อยเอาเด็กนั่นไปส่งที่อ่าว!”“อ่าว?”“ใช่ เด็กนั่นค่อนข้างดื้อ ส่งไปให้ปู่ของมันดีกว่า!”ตะวันดูแลยากจริงๆ แต่ที่กรดลส่งเขาไปที่อ่าว ไม่ใช่แค่เพราะสาเหตุนี้กรดลรู้จักนิสัยของธัชชัยและอำเภอพัดรักดีดังนั้นสองพ่อลูกคงยังไม่มีทางที่จะเปิดใจต่อกันแน่นอนพาหนูน้อยไปส่งที่อ่าว หนึ่งเพื่อใส่ร้าย สองเพื่อให้พ่อลูกแตกคอกันหนูน้อยรู้สึกไม่ค่อยพอใจที่หม่ามี๊สนใจลูกคนอื่นขนาดนั้นรู้สึกดี ที่อย่างน้อยมิ้นไม่ใช่น้องแท้ๆของตัวเอง ดังนั้นหม่ามี๊จึงไปปลอบเธอได้แค่นานๆครั้ง ต่อให้ไม่พอใจแต่เดี๋ยวก็หายไปอย่างรวดเร็วแต่เขาก็คิดถึง ถ้าหากพ่อและหม่ามี๊ของเขามีน้องชายแสนดื้อและน้องสาวขี้แงขึ้นมา…แต่ติดถึงชีวิตก็ดูเศร้าก็เหมือนกับตอนนี้ เขานั่งอยู่บนโต๊ะอาหาร กินอาหารที่แม่บ้านทำให้เพียงลำพังถึงแม้ว่าอาหารจะอร่อย แต่หนูน้อยไม่มีความสุขเท่าที่ควรทั้งพ่อและหม่ามี๊ก็ไม่อยู่บ้าน เหมือนกับตอนอยู่ skydream ยังจะดีเสียกว่า ตอนนั้นมีสิบสองอยู่กับเขา หรือไม่อย่างนั้นยังมีสี่คอยแก้เซ็ง!ตอนนี้อยู่คนเดียวในบ้านที่ว่างเปล่า!หลังจากที่หนูน้อยกินข้าวเสร็จ ก็อาบน้ำเรียบร้อย จนอารมณ์ดีจะเล่นจิ๊กซอว์ หม่ามี๊ก็โทรมาหาเขาหนูน้อยตาเป็นประกาย แต่หลังจากรับสาย ก็เงียบไปซักพัก“ตะวัน…มิ้นร้องไห้หนักมาก ตอนนี้มีไข้ คืนนี้หม่ามี๊ไม่กลับไปนะ หนูอยู่คนเดียวต้องรีบๆนอนเป็นเด็กดีนะครับรู้ไหม?”“หม่ามี๊กินข้าวรึยังครับ?”“กินแล้วจ้ะ ป้าอ้อยของหนูเอามาส่งให้จ้ะ”“เขาเป็นป้าอ้อยของมิ้น ไม่ใช่ของผม!”หนูน้อยดื้ออีกแล้ว“อย่าโกรธสิ รอให้น้องหลับก่อน แล้วหม่ามี๊จะรีบกลับไปนะจ้ะ!”“โอเคครับ” หนูน้อยตอบอย่างไม่พอใจ แต่ไม่ลือที่จะเป็นห่วงหม่ามี๊ “หม่ามี๊ก็ต้องระวัง กลางคืนไม่ต้องเรียกรถ ให้คุณลุงคนขับรถไปรับ”เมื่อได้ยินหนูน้อยเป็นห่วง วัจสาก็รู้สึกอุ่นวาบในใจ แต่ก็เศร้าอย่างบอกไม่ถูกพวกเขาเจออะไรกันมาบ้าง ที่ทำให้หนูน้อยวัยห้าขวบเป็นหม่ามี๊ขนาดนี้?เรื่องก็ไม่มีอะไรมาก ที่เขาเป็นห่วงหม่ามี๊ เพราะพวกเขาสองแม่ลูกผ่านอะไรด้วยกันมามากมาย“ตะวัน รีบนอนได้แล้ว พรุ่งไปโรงเรียน”วัจสารู้สึกตื้นตัน ลูกที่เธอพยายามคลอดออกมา ลุกชายของเธอตะวัน ทำให้เธอภาคภูมิใจ และยิ่งเป็นเสาหลักแก่เธอได้!“ราตรีสวัสดิ์ครับหม่ามี๊ ม๊วฟๆ!”หนุน้อยทำเสียงส่งจูบสองที แล้วจึงวางสายไป……เดินออกมาจากห้องรักษาอาการของวิศาล เสื้อผ้าของธัชชัยดูยุ่งเหยิงเขาตั้งใจทำนั่นเองเมื่อเห็นธัชชัยเดินออกมาในสภาพยุ่งเหยิง บาสจึงพูดขึ้น “คุณธัชชัยครับทำไมเร็วจัง?”“เร็วอีกเหรอ? จะถูกนายของพวกแกเล่นจนตายแล้ว!” ธัชชัยขยับเนคไทด์ แล้วหรี่ตาลง“เสือ ตอนนี้พาฉันไปหากนิษฐาที่ห้องมืดหน่อย”เขาเบาๆของเขานั้น ไร้ซึ่งความโกรธแต่ทรงอำนาจ“อ้าว? แต่ว่าพี่วิศาลบอกว่า ถ้าไม่มีคำสั่ง…” บาสยังพูดไม่จบก็ถูกธัชชัยตัดบท“นี่เป็นคำสั่งของนายแก ไม่เชื่อก็เข้าไปถามได้ คิดว่าตอนนี้เขาน่าจะมีอารมณ์! แต่เขาคงกำลังต้องการพักผ่อน”ธัชชัยพูดพลางจัดเสื้อผ้าตัวเองบาสเริ่มไม่เข้าใจ จึงมองเข้าไปในห้องรักษาตัว“นายไม่เชื่อเหรอ? หรือไม่พวกเราเข้าไปด้วยกันเป็นไง? นายจะได้ไม่ต้องลำบาก!”ธัชชัยคล้องคอบาส และพูดด้วยความสนิทสนมพลางออกแรงลากเขาเดินไปทางห้องรักษาตัว“ไม่…ไม่เป็นไรครับคุณธัชชัย ตอนนี้พี่วิศาลคงกำลังพัก อย่าเข้าไปรบกวนดีกว่า!แผนการของธัชชัย ไม่ใช่คนอย่างบาสจะตามทันธัชชัยให้บาสพาเขาไปที่ห้องมืดห้องมืดถูกเปิดขึ้น กลิ่นเลือดโชยมา นอกจากบนตัววัจสาแล้ว ยังเป้นกลิ่นที่ติดอยู่ในห้องนี้กนิษฐาเงยหน้ามองธัชชัย ราวกับเทพที่สวรรค์ส่งลงมากนิษฐาค่อยๆยิ้มขึ้นมา ต่อให้ทั้งหน้าเต็มไปด้วยเลือด ก็ไม่อาจบดบังความงามของเธอได้ยังจะบอกว่าไม่รักเธอ ผู้ชายปากไม่ตรงกับใจ ทุกครั้งที่เธออยู่ในอันตรายเขาก็ปรากฏตัวตลอดไม่ใช่เหรอ?กนิษฐามั่นใจได้ ว่าในใจของเขาไม่เคยจะลืมเธอได้จริงๆ!