วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 862 ชายชุดดำคือใคร
ตอนที่ 862 ชายชุดดำคือใคร
“วัจสาดึกขนาดนี้แล้วยังไม่นอนอีกหรอ? ”
“ธัช….ธัชชัย! คุณอยู่ไหน? รีบ…..รีบกลับมาที! ”
ทางปลายสายเป็นเสียงสั่นเทาของหญิงสาว ความหวานผวาทำให้ตัวสั่นอีกครั้ง
“แป๊ปเดียวผมก็กลับแล้ว! เกิดอะไรขึ้น? คุณค่อยๆ พูดให้ผมฟัง…..”
ธัชชัยหันกลับไปมองวิศาลที่เองอยู่บนเตียงยังไม่ทันได้พูดคุยกับเขาก็พุ่งออกห้องพยาบาลแล้ว
“เมื่อกี้มีชายชุดดำเข้ามาในห้อง……เขา เขาต้องการที่จะเอาตะวันไป! ”
“ตะวันหล่ะ? ”
“เขาอยู่ในอ้อมกอดของฉัน…..ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้วชายชุดดำนั้นหนีไปแล้ว! ”
เมื่อได้ยินเสียงของชายหนุ่ม ความกลัวของวัจสาก็คลายกลายเป็นครวญครางเบาๆ
“ไม่ต้องกลัวนะผมจะกลับเดี๋ยวนี้! ”
ปอร์เช่วิ่งราวกับสายลมอยู่กลางดึก
มีคนแอบดูเขาออกจากโพร์ทองอยู่ในความมืด ตลอดทางนึกแต่จะห้อตะบึงขึ้นเหนือไปทางภูเขา
เมื่อตอนที่ธัชชัยกลับถึงบ้าน วัจสากำลังอุ้มลูกชายตะวันนั่งอยู่บนโซฟาดูหมดหนทางมากทำให้ธัชชัยรู้สึกปวดใจ
“ตะวัน! ”
ธัชชัยรีบพุ่งเข้าไปกอดสองแม่ลูกที่นั่งอยู่บนโซฟาไว้แน่น “ไม่ต้องกลัวนะ พ่อกลับมาแล้ว! ”
ผ่านไปครึ่งชั่วโมงเด็กน้อยก็หลับอยู่ในอ้อมกอดของพ่ออีกครั้ง
แต่วัจสากลับนอนไม่หลับ
เธอยังหาทางลบความตกใจเมื่อชั่วโมงก่อนออกไปไม่ได้
เขาคิดว่าถ้าหากไม่มีการบีบบังคับจากอำเภอพัดรักแล้วตนเองกับลูกก็จะสามารถมีชีวิตที่สงบสุขได้ แต่ว่าชายชุดดำที่ปรากฏตัวขึ้นเย็นวันนี้ทำให้วัจสารู้สึกหวาดกลัวอีกครั้ง
“ขอโทษนะที่ทำให้คุณกับลูกตกใจ…..”
ธัชชัยเอาวัจสาที่ตาบวมๆ เข้ามาในอ้อมกอดจูบลงไปที่หน้าผากเธอเบาๆ
“ธัชชัย….คุณคิดว่ายังอาจมีใครอีกที่อยากแย่งลูกเราไป? ”
เมื่อตอนที่วัจสาถามประโยคนี้เธอไม่มีกระจิตกระใจไปคิดเรื่องอื่นดังนั้นถึงพูดว่า ‘ยังอาจมี’ ซึ่งนอกจากอำเภอพัดรักแล้ว
ทำไมต้องนอกจากอำเภอพัดรักหน่ะหรอ? เพราะวัจสารู้ว่าเขาเป็นลุงแท้ๆ ของลูกชายตะวันเขาไม่ทำเรื่องให้หลานตัวเองบาดเจ็บแน่นอน
ดังนั้นวัจสาจึงมั่นใจว่าชายชุดดำจะไม่ใช่ลูกบุญธรรมคนไหนของอำเภอพัดรักแน่นอน
แต่ธัชชัยไม่เห็นด้วยกับความคิดของวัจสาเพราะที่โพร์ทองมีคนมีทักษะซุ่มโจมตีอยู่สองคน ดูเหมือนจะเป็นลูกบุญธรรมของอำเภอพัดรักถึงแม้จะบอกว่าธัชชัยไม่เห็นหน้าแต่แววตาของสิบสองธัชชัยจำได้
นี่เป็นการล่อเสือออกจากถ้ำรึเปล่า?ธัชชัยกำลังคิดว่าพวกเขาจะกลับไปทำร้ายวิศาลที่โพร์ทองรึเปล่า แต่เขาไม่สามารถดูแลได้เยอะขนาดนั้น ภรรยาของเขาต้องการสามี ลูกเขาก็ต้องการพ่อ“ผมให้รปภ.ไปตรวจสอบแล้วตั้งแต่นี้ไปผมจะอยู่ข้างคุณกับลูกนะ! ”ธัชชัยหอมไปที่แก้มหญิงสาวอีกครั้ง “รีบนอนเถอะ! สามีอยู่ทั้งคนไม่ต้องกลัว”“ชัย…..ฉันกลัวจริงๆ นะ แค่อยากให้ตะวันผ่านแต่ละวันไปอย่างปกติมันยากนักหรอ? ”วัจสาส่งเสียงร้องไห้ เรื่องเมื่อสองชั่วโมงก่อนทำให้เธอตกใจกลัวจริงๆ“ไม่เป็นไรนะ มีผมอยู่กับคุณกับลูกต้องไม่เกิดเรื่องอะไรแน่! ”ธัชชัยจูบไปที่ใต้หน้าผากเบาๆ พลางกับใช้เสียงอ่อนโยนปลอบประโลมเธอ“ชัย คุณคิดว่าชายชุดดำนั้นจะเป็นใคร?”วัจสากังวลมากไม่รู้ว่าชายชุดดำนั้นจะเป็นใคร ใครที่อยากพาเด็กไปจากเธอยังมีกนิษฐาอีกคน!ไม่ใช่ว่าเธอมีอคติต่อเธอนะแต่สิ่งที่เธอทำกับวัจสาสองแม่ลูกเมื่อก่อนมันทำให้โกรธมากจริงๆ!แถมเธอก็แต่งงานกับวรพลแล้วยังคิดอะไรไม่ดีอีกหรอ?“ผมคิดว่าบางที่อาจจะเป็นอำเภอพัดรัก” หน้าหล่อของธัชชัยไม่แสดงอารมณ์ใดๆ น้ำเสียงก็เย็นชาวัจสาโต้กลับจากจิตใต้สำนึก: “ไม่ใช่เขาแน่! ”“คุณแน่ใจได้ยังไง? ” ธัชชัยถามอย่างไม่มีกะจิตกะใจ……เมื่อวัจสานึกได้ว่าไม่น่าเหมาะดังนั้นจึงเพิ่มประโยคเข้าไปว่า: “ถึงแม้ว่าอำเภอพัดรักจะชั่วร้ายแต่เขาก็ไม่ทำร้ายตะวันที่ตนเองรักได้ดังนั้นฉันก็เลยรู้สึกว่าไม่น่าใช่เขา”“ถ้างั้นคนที่จะมาเอาตะวันไปฝีมือเป็นยังไง? ”“น่าแปลกมากเพราะเมื่อตอนที่เขาเข้ามาในห้องแทบจะไม่มีเสียงเลย ส่วนตอนที่กระโดดลงไปจากหน้าต่างก็เหมือนอย่างกับนักแสดงหนังบู๊”วัจสาไม่รู้ว่าทำไมธัชชัยถึงถามพวกนี้แต่เธอก็ตอบกลับไปแบบไม่คิดอะไร“นั่นก็ใช่แล้วไม่ใช่เหรอเหรอ? ชายชุดดำที่ฝีมือดีขนาดนั้นถ้าต้องการจะเอาจะวันไปจากคุณมันเป็นเรื่องง่ายมากแต่เขาไม่ได้ทำเห็นได้ชัดว่าเป้าหมายเขาไม่ใช่การทำร้ายตะวันแต่เป็น……”ธัชชัยหยุดอยู่ครู่หนึ่งเพราะเขานึกได้ว่าเป้าหมายของชายชุดดำบางทีอาจจะแค่ทำให้วัจสาสองแม่ลูกเจ็บนิดนึงเพื่อทำให้เขากลับมาจากโพร์ทองเมื่อวัจสาถูกธัชชัยพูดอย่างงี้ก็ตระหนักขึ้นมาได้เหมือนกันว่าตอนแรกที่เธอหลับสนิทชายชุดดำสามารถใช้โอกาสนี้ชิงตะวันไปได้แต่เขากลับออกแรงดึงตะวันจนเธอตื่นขึ้นมา“ธัชชัยคุณคิดว่าชายชุดดำคนนั้นเป็นลูกบุญธรรมสักคนของอำเภอพัดรักหรอ? ”“มันก็พูดยาก ผ่านคืนนี้ไปก็น่าจะมีคำตอบแล้ว”เมื่อมองชายหนุ่มที่กำลังไตร่ตรองอย่างหนักวัจสาก็ถอนหายใจเบาๆ : “ธัชชัยทำไมคุณถึงไม่คิดว่าเป็นกนิษฐาที่ส่งคนมา? ”ธัชชัยอึ้งไปครู่หนึ่ง เหมือนกับว่าเขานึกไม่ถึงว่าหญิงสาวจะถามแบบนี้มุมปากมีร้อยยิ้มเล็กๆ : “คุณคิดว่ากนิษฐาชั่วร้ายขนาดนั้นเขาจะแค่มาก่อกวนพวกคุณแล้วก็ไปหรอ? ”คำพูดของชายหนุ่มนั่นก็จริงผู้หญิงอย่างกนิษฐาถ้าไม่ออกมาแต่พอออกมาทีต้องไม่ทำแค่นี้แน่“ธัชชัยคุณนี่อธิบายกนิษฐาสาวที่คุณรักได้ดีจังเลย? ”คำพูดของวัจสาเห็น ได้ชัดว่ามีความเศร้าหน่อยๆ“ทำไมเศร้าๆ หล่ะ? คนขี้หึงปรากฏตัวออกมาแล้ว. คุณต้องรู้สิว่าใครไม่มีอดีตบ้างหล่ะ! ”ธัชชัยตอบกลับเรียบๆวัจสาตัดบทพูดว่า: “ฉันไม่หึงคุณกับกนิษฐาหรอก. ฉันชอบเห็นคุณ ธัชชัยกับกนิษฐารักไม่ได้เกลียดก็ไม่ลงแบบนี้! ดูทรมานดี! ”ธัชชัยยิ้มอย่างขมขื่นถ้าผู้หญิงคนนี้ถ้าเอาจริงกับคุณขึ้นมาก็ยากที่จะจัดการ!“เข้าใจผมขนาดนี้เลย? คุณเข้าไปดูในใจผมหรอ? ” ธัชชัยธัชชัยรวบเอวอ่อนนุ่มของหญิงสาวมากอดไว้ “แต่ถ้าคุณเข้าไปดูในใจผมคุณจะไม่พูดอย่างงี้นะ”มองหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดค่อยๆ ผล็อยหลับไปแต่ธัชชัยกลับรอข่าวร้ายที่เขาไม่รู้อย่างทรมานถ้าเขาเป็นอำเภอพัดนักเขาต้องไม่ปล่อยโอกาสอย่างงี้ไปแน่. การล่อเขาที่เป็นอุปสรรคออกไปได้ก็สามารถสั่งให้คนกลับไปฆ่าวิศาลได้อย่างไม่ทันตั้งตัวที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุดและในเวลานี้อำเภอพัดรักก็ง่ายที่จะทำให้ประสบความสำเร็จเพราะที่โพร์ทองไร้ผู้นำแล้วแม้แต่ธัชชัยยังคิดออกถ้างั้นกรดลก็ต้องคิดออก“boss ตอนนี้พวกเราไม่ใช้โอกาสนี้เข้าไปทำร้ายวิศาล? แต่ก็ยังพอถือโอกาส ‘โยนความผิด’ ให้อำเภอพัดรักได้ใช่มั้ย? ”คนที่ยังคิดได้ก็ยังมีอาร์มอีกเสียงของกรดลชัดเจนและเยือกเย็นราวกับก่อนหินที่แช่อยู่ในน้ำมานาน: “ฉลาดแล้วหนิ! ”จากนั้นก็ถอนหายใจตามมาอีกครั้ง “ช่างเถอะ คืนนี้ก็ปล่อยวิศาลชีวิตหมาตัวนึงไปเถอะ! ”อาร์มไม่เข้าใจ “ทำไม? คืนนี้ไม่ใช่จังหวะที่ดีหรอ? ”“เพราะฉันต้องการให้วิศาลตายแย่ยิ่งกว่าหมาข้างถนนเสียอีก! ”……ธัชชัยตื่นขึ้นมาจากฝันร้ายแต่เมื่อเขาตื่นขึ้นมาเขาก็ไม่เห็นร่างของลูกเมียแล้ว“ตะวัน…..สา……”ธัชชัยเด้งขึ้นจากเตียงวิ่งเท้าเปล่าลงไปข้างล่างหาลูกเมียแม่บ้านที่เดินมาจึงถามขึ้น: “คุณผู้ชาย ตื่นแล้วหรอ? ”“คุณผู้หญิงหล่ะ? ” ธัชชัยถามอย่างร้อนรนแม่บ้านตอบกลับว่า: “คุณผู้หญิงกับคนขับรถไปส่งนายน้อยไปโรงเรียนค่ะ”“ยังไปส่งลูกไปโรงเรียนอีก? เธอนี่ใจดีจริงๆ! ”เมื่อคืนเพิ่งมีประสบการณ์โดนชายชุดดำโจมตี วันนี้แม่ลูกคู่นี้ยังไม่อยู่ใกล้ๆ เขาอีกแถมยังไปเรียนอะไรอีก? ”มันสำคัญขนาดนั้นเลยหรอ? ไม่สนใจแม้แต่เรื่องความปลอดภับของลูกเลยหรอ?“คุณอยู่ที่ไหน? ”ธัชชัยรีบโทรศัพท์หาวัจสาทันที“คุณตื่นแล้วหรอ? ฉันเพิ่งส่งตะวันเข้าเรียน”อารมณ์ของวัจสาเห็นได้ชัดว่าสงบลงแล้วไม่มีความตกใจกลัวเรื่องเมื่องคืนแล้วเมื่อถึงตอนนี้ วัจสาก็สั่งให้คนขับรถไปส่งลูกชายไปโรงเรียนส่วนตอนนี้เธอก็ไปที่อ่าวตื้นแต่เพียงผู้เดียว“แต่มันก็เป็นแค่โรงเรียนอนุบาลไม่เข้าเรียนก็ไม่เป็นไรนะ คุณกับลูกมาอยู่ข้างๆ ผมดีๆ ไม่ได้หรอ? ”ธัชชัยไม่เข้าใจความคิดของวัจสาก็เห็นได้ชัดว่าเพิ่งได้เจอเรื่องน่าตกใจมา, แม่ลูกนั่นไม่ใช่ว่าควรอยู่ข้างๆ กายเขาหรอ?“ธัชชัย มันไม่ใช่วิธีที่ต้องคอยหนีตลอดฉันไม่อยากให้เพราะคนอื่นทำให้ชีวิตฉันกับตะวันต้องเปลี่ยนไป! ” วัจสาโต้กลับธัชชัยอย่างนิ่มนวล“ตอนนี้มันไม่ใช่ช่วงธรรมดา เพื่อตะวันคุณก็ทนๆ ไปสักสองสามวันไม่ได้หรอ? ”ธัชชัยหงุดหงิดเล็กน้อยเพราะว่าเห็นได้ชัดว่าผู้หญิงของตนเองกับลูกได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเขาแล้วและเขาก็ไม่อยากเสียพวกเขาไปอีก“สำหรับฉันกับตะวันแล้วมีวันไหนที่ไม่ใช่วันไม่ธรรมดาหล่ะ? พวกเราเปลี่ยนสภาพที่เป็นอยู่ไม่ได้ก็ทำได้แค่ปรับตัวตามไป! ”วัจสายังคงเคืองๆ อยู่เปรียบกับกนิษฐาแล้ว สิ่งที่เธอทำทั้งหมดไม่ใช่ทำให้คนอื่นหมดความอดทนหรอ? แต่ว่าจนถึงตอนนี้สองพี่น้องตระกูลศรีทองนั่นก็ไม่ได้ทำไรกับเธอไม่ลง, กนิษฐาก็ยังมีลูกให้กับวรพล ทะเบียนสมรสก็ได้รับก็เปรียบเหมือนกับมีเหรียญทองผ่านความตายไม่ใช่ไง?ตนเองกับลูกเคยโดนทำร้ายแล้วจะไปทวงคืนความเป็นธรรมได้จากใครหล่ะ?“สา……”ธัชชัยพูดเสียงจำใจ “งั้นคุณรอผมอยู่ที่หน้าประตูโรงเรียนอนุบาลลูกนะ! ”“ไม่รอ ฉันกับแวววัยนัดกันว่าจะไปสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าไปเยี่ยมคุณดนิตา! ”เธอไม่รอให้ธัชชัยตอบกลับวัจสาก็รีบวางโทรศัพท์เพราะตอนนี้เธอกำลังนั่งรถแท็กซี่ไปอ่าวทิ้งคนขับรถไว้ที่หน้าโรงเรียนอนุบาลเพราะพอลองคิดดูๆ ก็พูดไปก็ไม่เข้าใจดังนั้นเธอจึงวางแผนว่าจะไปหาอำเภอพัดรักคนเดียววัจสาเชื่อในลางของธัชชัยแถมฝีมือของคนเมื่อคืนก็ทำให้คนสังสัยว่าเป็นหนึ่งในลูกบุญธรรมของอำเภอพัดรัก. สำหรับว่าเขามีจุดประสงค์อะไรก็มีเพียงต้องไปเจอเขาเท่านั้นถึงจะชัดเจนอีกประเด็นหนึ่งก็คือวัจสายังคงกลัวกนิษฐาอยู่ ถ้าไม่ใช่อำเภอพัดรักที่เป็นคนส่งลูกบุญธรรมมาถ้างั้นก็เป็นได้สูงที่จะเป็นกนิษฐาส่งคนมาแถมเรื่องนี้ถ้าให้อำเภอพัดรักรู้ก็ไม่ใช่เรื่องร้ายอะไรดังนั้นวัจสาจึงรีบไปที่อ่าวตื้น