วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 860 ต้องออกกำลังหน่อย
ตอนที่ 860 ต้องออกกำลังหน่อย
สิบสองที่ทิ้งมีดสุดที่รักไม่ลง หน้าที่นี้จึงตกเป็นของแปดไปโดยอัตโนมัติ
ไหล่ขวาของแปดโดนยิงแต่เพราะเสื้อดำจึงไม่แสดงชัดเจนมาก
“ฉันดึงพวกเขาไว้อยู่ เร็วหน่อย!”
เห็นได้ว่ามีคนปีนไปบนหน้าต่างแล้ว แม้ว่าจะถูกไฟเผาจนปะทุสิบสองก็ยังรีบเอาที่เขี่ยบุหรี่ทุบลงไปอย่างแม่นยำบนหัวของคนนั้น
“โอ๊ย!” หลังจากเสียงร้องน่ากลัวดังขึ้นชายร่างบึกบึนที่ปีนขึ้นมาถึงหน้าชั้นห้าอย่างยากลำบากก็ตกลงไป ไม่ตายก็พิการหล่ะ
ฉวยตอนที่สิบสองรับมือกับลูกน้องไม่มีเวลามาสนใจอีกด้าน วิศาลก็กระโจนขึ้นจากพื้นถือกริชไว้แล้วพุ่งตัวไปยังแปด
วิศาลไม่ได้หลบกริชนั้นแต่มันคือการใช้เนื้อตนเองชนเข้าไปที่แปดอย่างแรง
ก็น่าจะเหมือนกับโดนของหนักร้อยกิโลชนเข้าใส่ เดิมทีแปดที่รูปร่างผอมเห็นได้ชัดว่าไม่ได้เป็นคู่ต่อสู้ เดิมทีเขาอยากจะเตะวิศาลให้บินขึ้นไปบนฟ้าใครจะไปรู้ว่าจะโดนสวนกลับ
มันไม่ง่ายเลยที่แปดจะตั้งตัวให้มั่นคงได้ส่วนวิศาลก็ชนอยู่ที่กำแพงเรียบร้อย
แปดที่ไม่สามารถควบคุมการกระทำของวิศาลได้ทำให้สิบสองลำบากมาก ทันใดนั้นเองก็ลอยตัวไปเหมือนกับผีไปอยู่ตรงหน้าวิศาลแล้วเอามีดจ่อตรงจุดยุทธศาสตร์สำคัญ……
ด้วยสัญชาตญาณการเอาตัวรอดเมื่อวิศาลเห็นดาบโค้งพุ่งมาทางตนเองก็เบี่ยงตัวหลับให้พ้นจากตรงคอหอยแต่มีดโค้งยังคงโดนหน้าเขาทันใดนั้นเลือดสีสดก็ไหลออกมา
แน่นอนว่าวิศาลไม่อยากตายอย่างไม่รู้เรื่องในพื้นที่ของตนเอง แถมแม้แต่หน้าธัชชัยก็ไม่ได้เห็น
แปดที่โดนวิศาลจู่โจมสำเร็จก็รู้สึกหงุดหงิด ถึงขั้นพาลโกรธเตะวิศาลชนเข้ากำแพง
‘ฉึบ’ กระเป๋าหนังของวิศาลถูกมีดโค้งของสิบสองตัดขาด กางเกงสแลคหลุดลงมาทำให้เห็นชุดข้างในเขามากกว่าครึ่ง
“ลงมือเร็วๆ!”
สิบสองตะโกนเพื่อส่งสัญญาณให้แปดลงมือเพราะเขาชอบให้ผู้อื่นตายด้วยวิธีที่สะอาดหมดจดไม่ใช่ด้วยวิธีที่สกปรกแบบนี้
ในขณะที่แปดเตรียมจะลงมือประตูอัจฉริยะก็เปิดออก
คนที่เข้ามาก็คือธัชชัย ประตูนี้ที่นอกจากวิศาลแล้วก็ยังมีอีกคนที่สามารถเปิดได้ก็คือธัชชัย
“อาชัย อย่าเข้ามา!”
วิศาลที่ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้ายแล้วแต่กลับยังห้ามไม่ให้ธัชชัยเข้าใกล้
เพราะเขารู้ว่าสองคนนี้ยากที่จะต่อกร เขาไม่อยากให้ธัชชัยบาดเจ็บแม้แต่น้อยก็อย่างที่เขาพูดว่าถึงแม้ว่าตนเองจะตายก็ยังอยากที่จะปกป้องเขา
เมื่อเห็นธัชชัยที่จู่ๆ ก็เข้ามาทั้งสิบสองและแปดก็ต่างตกใจ
ถ้าหากว่ามันเป็นสองสามเดือนก่อน จัดการตัดวิศาลแล้วก็ทำให้ธัชชัยตายมันจะเป็นงานที่สมบูรณ์แบบ
แต่ว่าตอนนี้พวกเขาต้องกังวลเกี่ยวกับฐานะใหม่ของธัชชัย
เขาคือลูกแท้ๆ ของพ่อบุญธรรมอำเภอพัดรักแต่ตนเองเป็นเพียงลูกบุญธรรมของอำเภอพัดรักหรือที่รู้จักกันดีว่าเป็นเครื่องมือสังหารคนหรือบอดี้การ์ด“หยุด!”ธัชชัยพูดเสียงเย็น ด้านหน้าเขาคือแปดที่ถือดาบสูงแล้วก็วิศาลที่เลือดเต็มหน้า“ฉันจะบอกพวกแกจากใจจริงเลยนะว่าวิธีการที่วิศาลตายในวันนี้บางทีมันอาจจะเป็นวิธีการตายของพวกแกในวันข้างหน้า!”เห็นได้ชัดว่านี่เป็นการข่มขู่ในฐานะที่เป็นผู้ชายการจบชีวิตตนเองด้วยวิธีแบบนี้มันก็ดูน่าเศร้าไปหน่อยวันนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อน หลังจากที่ฐานะของธัชชัยไม่เหมือนเดิม สิบสองกับแปดต้องคิดใหม่อีกครั้งถ้าหากธัชชัยอยากให้เขาตายอย่างงี้…..บางทีเขาอาจจะไม่จำเป็นต้องทำเองเพื่อแสดงความรักที่มีต่ออำเภอพัดรักก็ลงมือก่อนเลยถึงแม้ว่าสิบสองจะเป็นลูกชายคนโปรดของอำเภอพัดรักถึงอย่างไรก็ตามธัชชัยนั้นเป็นลูกแท้ๆ ของอำเภอพัดรักและเป็นลูกแท้ๆ เพียงคนเดียว ส่วนคนอื่นๆ เป็นลูกบุญธรรมที่จำนวนนับไม่ถ้วน“ถ้าพวกแกปล่อยวิศาลไปฉันรับรองได้ว่าพวกแกจะอยากจากโพร์ทองได้อย่างปลอดภัย!”ธัชชัยพูดเสียงต่ำพร้อมกับเข้าไปใกล้วิศาลที่บาดเจ็บ“พวกแกต้องเชื่อฉันแค่มีฉันธัชชัยอยู่ที่นี่ ถึงพวกแกจะมีปีกก็ไปไหนไม่ได้แน่!”“ธัชชัย….แกบ้ารึไง! อย่ามา! ฉันไม่ต้องให้แกช่วย……”เสียงของวิศาลอ่อนลงเรื่อยๆ แต่เขาก็ยังเป็นห่วงธัชชัยที่เดินเข้ามาใกล้ตนเอง“พวกแกปล่อยเขาไปแล้วเอาฉันไปเป็นตัวประกัน!”ธัชชัยยกมือสูงเพื่อแสดงให้เห็นว่าตนเองไม่มีอาวุธใดและเขาก็เต็มใจที่จะตายสิบสองมองไปยังแปดที่โดนยิงดูเหมือนกับกำลังชั่งใจว่าถ้าพวกเขาเอาธัชชัยไปเป็นตัวประกันหลังจากกลับไปเขาต้องรับผลกรรมอะไรบ้างธัชชัยคือลูกแท้ๆ ของอำเภอพัดรักมันเทียบไม่ได้กับพวกเขาที่เป็นลูกบุญธรรมเอาจริงๆ สิบสองก็ไม่แน่ใจอยู่หน่อยๆ กับสิ่งที่เรียกว่าสิ่งหนึ่งชนะสิ่งหนึ่งเมื่อสิบสองต้องเผชิญกับธัชชัยที่เจ้าเล่ห์ร้ายกาจส่วนมากก็มักจะอยู่ในสถานะที่มันสับสนคนที่ฉลาดอย่างสิบสองยังโดนหลอกล่อก็ยิ่งอย่าไปพูดถึงแปดเลยเมื่อครั้งที่แล้วเขาก็โดนหลอกด้วยหมีแค่ตัวเดียว“อาชัย…..ฟังฉัน อย่าเข้ามา….ฉันตายแล้วมันจะเป็นไร?”วิศาลไม่อยากให้ธัชชัยมาเสี่ยงเพราะตนเองเขากระซิบบอกตลอด“หุบปากของแกไปซะ!”ธัชชัยตะโกนพร้อมกับเดินไปชนสิบสอง เขาหลบตามสัญชาตญาณแต่ไม่กล้าที่จะทำร้ายธัชชัยนายน้อยคนนี้เมื่อเห็นสิบสองหลบธัชชัยแป๊บเดียวก็อยู่ตรงหน้าวิศาลเพื่อพยุงเขาขึ้นมาแต่ชายร่างบึ้กที่เข้ามาพร้อมกับธัชชัยถูกสิบสองและแปดโจมตีขนาบข้างจับไปไว้ตรงหน้าต่างเนื่องจากวิศาลถูกคุ้มครองโดยธัชชัยถ้าหากอยากจะฝ่าแนวป้องกันตรงนี้ไปมันไม่ง่ายเลยดังนั้นพวกเขาจึงทำแค่เพียงออกไปก่อนแล้วค่อยกับไปคุยกัน‘ปัง’ เป็นเสียงของปืน, มือของวิศาลเริ่มโจมตีสิบสองและแปดที่ยืนอยู่ตรงริมหน้าต่าง“ใครให้แกยิง? คำพูดของฉันไม่มีความหมายรึไง?” ธัชชัยตะโกนขึ้นมาในทันที: “ปล่อยพวกเขาไป!”ถ้าทำให้กระต่ายตกใจมันก็จะกัดคนและยิ่งไม่ต้องพูดถึงนักฆ่าสองคนนั้นเลยถ้าไม่ปล่อยพวกเขาสองคนไป วิศาลที่ได้รับบาดเจ็บหนักต้องไม่ได้มีจุดจบที่ดีแน่ก็กลัวว่าพวกเขาจะทุ่มสุดตัวเพื่อร่วมมือกันฆ่าวิศาลถ้าเป็นงั้นไม่ใช่เรื่องดีแน่สิ่งสำคัญที่ธัชชัยต้องทำตอนนี้ก็คือคุ้มชีวิตของวิศาลไว้!คนของวิศาลถูกธัชชัยตะโกนบอกให้หยุดแทบจะในเวลาเดียวกันสิบสองก็ให้แปดที่ได้รับบาดเจ็บเดินไปก่อนแล้วตนเองค่อยเดินตามลงไปวิศาลที่ใช้พลังตนเองจนหมดก็โอนเอนๆ ล้มลงบนหลังของธัชชัยธัชชัยก็ไม่มีเวลาคิดสั่งให้คนไปไล่ล่าสิบสองกับแปด, สิ่งที่สำคัญที่สุดตอนนี้คือช่วยชีวิตวิศาล“พวกแกนี้ทำไมโง่ขนาดนี้? ยังไม่ไปเรียกหมออีก? แล้วทำไมยังไม่ดับไฟอีก?”ห้องนอนของวิศาลของที่ติดไฟไม่มากแถมอุณหภูมิในห้องก็สูงส่วนสปริงเกอร์ดับไฟด้านในก็เริ่มทำงานแล้วเมื่อประคองหามวิศาลขึ้นมาธัชชัยก็สอดมือพาดไปตามสัญชาตญาณ, โชคดีที่แม้ร่างกายจะเต็มไปด้วยเลือดแต่ของของเขาก็ยังอยู่ถ้ามันถูกตัดไปจริงๆ สำหรับคนที่อวดดีอย่างวิศาลแล้วไม่ตายมันก็เหมือนตาย“อาชัย….” วิศาลจับมือธัชชัยแน่นพูดเสียงเบาๆ“วางใจเถอะ แกไม่ตายหรอก!”…… ธัชชัยดุจากนั้นก็ตีกล้ามเนื้อที่เกร็งเกินไปของวิศาลเพื่อให้เขาผ่อนคลายลงเพื่อให้หมอให้น้ำเกลือมองสิบสองกับแปดขับรถจากไปอาร์มก็รีบโทรหากรดล“boss แม้วิศาลจะได้รับบาดเจ็บแต่ธัชชัยได้ช่วยไว้ก็เลยไม่ได้เป็นอันตรายมากเท่าไหร่!”กรดลที่ฟังรายงานจากอีกฝั่งก็เงียบไปสักพัก: “ถูกธัชชัยช่วยไว้? คนของอำเภอพัดรักเลือกจังหวะดีจริงๆ!”“จังหวะเป็นตัวเลือกต่างหากแต่ว่า…..ธัชชัยเหมือนอยู่ระหว่างทางแล้วก็กลับมา. ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องบังเอิญหรือเพราะมีขาเดียวกันกับวิศาลถึงมาช่วยวิศาลไว้ทันอาร์มค่อนข้างประหลาดใจกับเรื่องนี้ปลายสายเงียบไปเป็นเวลานานและสามารถรับรู้ถึงความไม่พอใจของกรดลได้“boss ไม่ต้องกังวลไปคราวหน้าวิศาลจะไม่โชคดีอย่างงี้แล้ว! ธัชชัยไม่สามารถมาคอยปกป้องเขาได้ทุกวันหรอกสิบสองต้องมีช่วงเวลาได้ลงมือแน่. แถมด้วยนิสัยอย่างพวกเขาแล้วไม่ปล่อยวิศาลไปง่ายๆ แน่”กรดลถอนหายใจเบาๆ ก่อนถามกลับว่า: “ตอนนี้ธัชชัยยังอยู่ที่โพร์ทองมั้ย?”“อยู่, วิศาลบาดเจ็บหนักมากเขาคอยดูอยู่ข้างๆ เขา”“อย่างงี้นี่เอง…..ดูเหมือนพวกเขาจะรักกันจริง!”กรดลพูดน้ำเสียงเรียบๆ แต่ก็พอฟังออกว่าเขามีความหมายอื่น“รักจริงๆ? ผู้ชายสองคนยังมีรักไม่รักอะไรกันอีก?” สำหรับชายชาตรีอย่างอาร์มแล้วเขาไม่เข้าใจเกี่ยวกับความรู้สึกนี้“ดูจากไขมันข้างตัวของธัชชัยแล้วก็ถึงเวลาต้องออกกำลังกายแล้วหล่ะ!”คำพูดของกรดลนั้นเข้าใจยากหน่อยๆ แต่เขาก็พูดถูกอยู่เพราะหลังจากที่รับบาดเจ็บธัชชัยก็ไม่ได้ออกกำลังกายอย่างจริงจังมานานส่วนไขมันในร่างกายก็เพิ่มขึ้นทุกวันอาร์มตกใจ, bossอยากให้ธัชชัยออกกำลังกายกับใคร?เขาไม่เข้าใจคำว่าออกกำลังกายของกรดล, กลับคิดถึงการ ‘ออกกำลังกาย’ แบบนั้น“แกไปที่บ้านที่ชานเมืองของพวกเขาหน่อย, ไปทำให้วัจสาสองแม่ลูกเจ็บปวด!”กรดลพูดอย่างเย็นชา“ทำให้เจ็บปวด? ทำให้พวกเขาเจ็บปวดยังไง?” อาร์มฟังแล้วก็สับสน“ไปเปลี่ยนชุด และปิดหน้าเข้าไปในบ้านแล้วอุ้มเด็กตะวันนั่นพอวัจสาตื่นค่อยเอาเด็กน้อยคือให้วัจสาจากนั้นแกก็ไปได้!”กรดลพูดรายละเอียดที่อาร์มต้องทำดูเหมือนเป็นการซ้ำเติมIQอาร์มหน่อยๆ“อื้อ เข้าใจแล้ว. ต้องการให้แสดงละครเพื่อให้ธัชชัยรีบกลับมา?”อาร์มเข้าใจความคิดของอำเภอพัดรักทันทีแต่คิดไม่ถึงว่าbossบางครั้งก็เล่นแผนอะไรแบบนี้……อำเภอพัดรักเหยียดกายบนโซฟารอฟังข่าวของสิบสองกับแปดชุดถ้วยน้ำชาที่แตกถูกแทนที่ที่ด้วยชุดใหม่แต่อำเภอพัดรักก็ไม่มีอารมณ์ไปตรวจดูเขาเป็นชายชาตรีอย่างสมบูรณ์โดยเฉพาะเมื่อเห็นลูกชายถูกผู้ชายดูหมิ่นก็ยิ่งทำให้เขารับไม่ได้หนังสือพิมพ์นั่นถูกเผาไปหมดแล้วแต่ส่วนที่เหลืออยู่ของภาพนั้นยังติดอยู่ในหัวของอำเภอพัดรักอยู่อำเภอพัดรักค่อยๆ รวบรวมความโกรธทำได้เพียงแค่ใช้กำปั้นตีไปที่โต๊ะกาแฟข้างๆ มือแต่มันกลับแค่ส่งเสียงที่ทำให้เขารำคาญยิ่งกว่าเดิม