วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 859 ภาพหลังของหญิงสาวที่พร่ามัว
ตอนที่ 859 ภาพหลังของหญิงสาวที่พร่ามัว
ขณะที่กินข้าวธัชชัยก็รับโทรศัพท์จากวิศาลพูดคุยเกี่ยวกับข่าวเรื่องแม่บ้านทำความสะอาด
ดังนั้นเมื่อจัดการเกี่ยวกับภรรยาและลูกเรียบร้อยเขาก็รีบไปที่โพร์ทอง
ความจริงของเรื่องบางทีมันก็โหดร้ายแต่ธัชชัยต้องเผชิญหน้ากับมันเพราะเขาไม่ยอมที่จะให้ใครมาทำร้ายคนที่เขารักได้อีก
มันก็แทบจะไม่ต่างกันกับเรื่องที่อาร์มสืบมา, ทั้งหมดเกิดขึ้นสองสามวันก่อนหลังวันเกิดเหตุแม่บ้านทำความสะอาดมีทั้งหมด3คน ชาย2 หญิง1
ตัวตนของชาย2คนนั้นดูแล้วไม่มีอะไรน่าสงสัยแต่รูปภาพของหญิงสาวพร่ามัวมากจะเห็นภาพแบล็คกราวแบบคร่าวๆ
ธัชชัยมองรูปในมือเงียบๆ ไม่พูดจา
“อาชัย หญิงแก่คนนี้เมื่อนานมาเพิ่งถูกสามีเก่าทำร้ายเพราะเขาติดหนี้พนันจึงบังคับให้เธอใช้คืนแล้วก็เมื่อสัปดาห์ก่อนในบัญชีของไอ้คนชาติหมาตัวนี้มันเงินมากกว่า 1,000,000
แต่ธัชชัยนั้นหูทวนลมเพราะความสนใจของเขาทั้งหมดอยู่ที่แบล็คกราวที่พร่ามัวนั้น
“รูปภาพวาบหวิวของแกนี่ขายได้แค่ล้านหนึ่งเองราคามันต่ำจริงๆ! ยังได้ไม่ดีเท่าหญิงที่ถ่ายAVเลย! ”
ธัชชัยหัวเราะ
“ฉันสั่งให้คนไล่ล่าไปถึงฟิลิปปินส์แล้ว! แกอยากให้พวกมันตายยังไงก็ตามสะดวกเลย! ”
วิศาลลดเสียงต่ำลงเหมือนกับว่ากำลังกดความโกรธไว้
“รอให้แกจับมาได้ก่อนแล้วค่อยว่ากัน! จะรอดูความสามารถในการจัดการกับพวกเศษไม้ของแก! ”
ธัชชัยจึงนำภาพเบื้องหลังของหญิงสาวที่พร่ามัวเก็บลงในกระเป๋า
“อาชัย ขอโทษจริงๆ ได้รับผลกระทบรึเปล่า? เออใช่ วัจสาเข้าใจแกผิดรึป่าว? ”
นี่เป็นท่าทางที่อ่อนน้อมถ่อมตนที่แสนหายากของวิศาล
ธัชชัยมองค้อนส่งกลับไปลุกขึ้นยืนมองพูดว่า: “ป่วยของแกหน่ะ…….รักษาให้หายไวๆ เถอะ! ไม่งั้นก็จะเป็นปัญหาไม่จบไม่สิ้น! ”
วิศาลจ้องมองธัชชัยที่สวมแจ็คเก็ตอย่างสงสัยใบหน้าที่แข็งยกขึ้นเล็กน้อย “คาดว่าน่าจะรอถึงชาติหน้า! ”
“ถ้างั้นฉันแนะนำว่าแกก็ตายตอนนี้ซะเลยจะได้รอชาติหน้า! ”
เขาเอาคำพูดที่เย็นชาทิ้งไปแล้วธัชชัยก็เดินหันออกไป
รถพอร์ชขับออกจากโพร์ทองแต่ไม่ได้รีบจากไปขนาดนั้น กลับมาจอดอยู่ตรงข้างทางด้านนอก
ธัชชัยหยิบรูปออกมาจากกระเป๋ากางเกง
ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเบื้องหลังที่พร่ามัวของหญิงสาวแต่ในหัวของธัชชัยก็มีภาพคนหนึ่งปรากฏอยู่
หลังจากที่ปิดไฟรถทุกดวงแล้วธัชชัยก็คบคิดเรื่องราวต่างๆ อย่างสงบในความมืด
สภาพแวดล้อมที่เงียบสงบทำให้สมองของเขายิ่งแล่นราวกับว่ากำลังใช้ดุลพินิจกับพวกนี้อยู่ทันใดนั้นเขาก็เห็นรถออฟโร้ดแบบดัดแปลงกระโดดคำรามแล่นผ่านพุ่มไม้ข้างๆ ไป ตอนนั้นธัชชัยก็ไม่ได้คิดอะไรแต่เมื่อรถคันนั้นแล่นออกไปไกลเขาก็เห็นถึงความผิดปกติถึงแม้ว่าจะไม่มีการต่อต้านจลาจลแต่จากเมื่อกี้ที่มีการกระโดดข้ามผ่านพุ่มไม้ไปมันก็เหมือนรถต้านจลาจลใครกันที่กล้าขับรถต้านจลาจลแบบดัดแปลงเข้ามา? หรือว่าเขาไม่รู้หรอว่าที่นี่เป็นรังของวิศาล?ทันใดนั้นเองธัชชัยก็นึกขึ้นมาได้คนหนึ่ง แต่ถ้าเขาลงมือก็คาดว่ามันไม่น่าใช่แค่รถปราบจลาจลแล้ว!ธัชชัยหยิบบลูทูธเตรียมโทรหาวิศาล คิดๆ ไปก็หันหัวรถขับกลับไปยังโพร์ทองเพราะการไปด้วยตนเองนั้นมีประสิทธิภาพมากกว่าการโทรแต่หลังจากที่ธัชชัยไปวิศาลก็ไม่มีอารมณ์ทำอะไรเพียงแค่เขี่ยๆ อาหารที่พ่อครัวทำกินคำนึงส่งเข้ากระเพาะแล้วก็ปิดตัวเองไว้ในห้องนอนคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยที่จริงก็หลายปีมาแล้วที่อยู่กับธัชชัยอย่างสงบสุขแต่ไอ้ความคิดแบบนั้นด้วยกาลเวลาที่เปลี่ยนไปมันก็ยิ่งรุนแรงขึ้นการเปิดเผยความลับครั้งนี้ที่จริงสำหรับวิศาลแล้วก็ไม่ได้อะไรแถมเขายังอยากใช้โอกาสนี้เพื่อดูว่าธัชชัยจะมีปฏิกิริยายังไงด้วยจากที่เขาเห็นผลลัพธ์มันก็ไม่ได้น่าผิดหวังมากที่ธัชชัยพูดว่า ‘ครั้งหน้าอย่าทำแบบนี้อีก’ ก็หมายถึงว่าเขายกโทษให้เขาแล้วแต่วิศาลก็รู้ว่าระหว่างเขากับธัชชัยจะไม่มีการตัดขาดกันอีกแน่นอนถึงแม้จะมีก็จะเป็นแค่การรับมือธัชชัยไม่มีทางค้างแรมที่โพร์ทองตามอำเภอใจอีกแน่และแม้ว่าเขาจะนอนอยู่ข้างๆ เขาก็ตามเขาก็จะไล่ให้ออกไปวิศาลจุดซิก้าร์ที่ทำให้คนสำลักได้ก็ยิ่งทำให้เขาดูเหมือนคนโดนความเย่อหยิ่งครอบงำที่จริงแล้วเขาเป็นคนที่กระหายและหยิ่งผยองเขาเล่นไฟแช็กในมืออย่างไม่รู้ตัวราวกับว่ากำลังใช้ความคิดว่าตนเองจะใช้ชีวิตผ่านคืนอันยาวนานนี้ยังไงบางทีเขาก็ไม่รู้ว่าที่ตนเองมีความรู้สึกนี้กับธัชชัยนั้นมันคือการป่วยรึป่าวเขาแค่อยากเจอเขาไม่ว่าจะเจอด้วยวิธีไหนเขาก็รู้สึกสบายใจก็เหมือนกับคนที่เดินเท้าเปล่าบนถนนคนเดียวมาเป็นเวลานานจู่ๆ ก็อยากหารองเท้าที่เหมาะกับตนเองสักคู่โคมไฟคริสตัลกะพริบสองสามทีจู่ๆ ก็ดับลงไม่ใช่แค่เพียงในห้องนอนที่ตกสู่ความมืดแต่ทุกพื้นที่นั่งเล่นทั้งหมดของโพร์ทองก็ล้วนตกสู่ความมืดด้วยเช่นกันวิศาลที่สูบซิก้าร์อยู่ก็ไม่ได้ขยับอะไรนั่งเงียบๆ เหมือนกับสัตว์ร้ายแสนขี้เกียจ“พี่วิศาล ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย? ”ด้านนอกมีคนเคาะประตูถาม, เป็นเสือคนที่วันนั้นมุทะลุจะเอามีดมาให้ธัชชัยพอดีซึ่งเป็นบอดี้การ์ดคนที่ใกล้ชิดวิศาลที่สุด“ไม่มีอะไร! ไปซะอย่ารบกวนฉัน! ”วิศาลอารมณ์เสีย โดยเฉพาะเมื่อตกอยู่ในสถานการณ์อย่างงี้แล้วเดิมทีเสืออยากจะมารายงานวิศาลเรื่องที่เกี่ยวกับไฟฟ้าดับว่าน่าจะใช้เวลาในการซ่อมสักพักแต่เมื่อโดนวิศาลตวาดเข้าเสือก็ไม่กล้าพูดอะไรก้นบุหรี่ที่โดดเด่นโดยเฉพาะเมื่ออยู่ในความมืดดังนั้นการที่จะหาวิศาลก็เป็นเรื่องง่ายมากๆสิบสองไม่พอใจเล็กน้อยเพราะนึกไม่ถึงเลยว่าอำเภอพัดรักก็จะมอบหน้าที่ให้แปดด้วย คิดว่าเขาทำงานไม่สำเร็จคนเดียวรึไง?ในมุมมองของเขาก็คืออำเภอพัดรักไม่เชื่อในฝีมือเขาก็แค่ฆ่าชายที่มีกล้ามเนื้อแขนขามีสมอง ยังใช้คนสองคนลงมือเลยเหรอ?แต่จริงๆ แล้ววิศาลไม่ได้จัดการง่ายๆ อย่างที่สิบสองจินตนาการไว้, ใช้คำพูดของเขาพูดก็คือใช้หมัดสองข้างของตนเองทุบอำนาจเมืองSลงมาวิศาลเป็นคนที่ไม่มีอารยธรรม นอกจากธัชชัยแล้วเขาก็ขับไล่และขัดแย้งกับทุกคนไปหมดแถมคนที่เข้าใกล้เขาก็จะยิ่งรู้ตั้งหลายปีขนาดนี้แทบจะมีแค่เพียงธัชชัยที่สามารถนอนค้างคืนที่โพร์ทองได้ก้นบุหรี่ซิก้าร์สีแดงบินวนๆ ลอยไปข้างๆ ตู้ไวน์ดูเหมือนกับต้องการที่จะหนีไปแปดไม่ปล่อยให้มันได้มีโอกาสหนี สองเสียงดังขึ้นเบาๆ หลังจากเสียง‘ฟู่ๆ ’ ก็มีเสียง‘ซี่ๆ ’ดังตามขึ้นมาเหมือนกับของสักอย่างโดนของเหลวกัดกร่อนมันยากที่จะจินตนาการถ้ามันตกใส่ร่างกายหรืออยู่ในเลือดมันจะน่ากลัวแค่ไหนภายในความมืด แปดทำเสียงฟู่ๆ สั้นๆ เพราะนี่เป็นการใช้วิธีของตนเองเพื่อบอกสิบสองว่าไม่ได้โจมตีเป้าหมาย เป้าหมายหนีไปแล้วนี่เป็นห้องนอนของวิศาลเมื่ออยู่ในนี้เขาจึงคุ้นเคยกว่าสิบสองและแปดมากแต่อินฟราเรดความร้อนของสิบสองยังคงมองเห็นร่างของวิศาลอยู่ จึงเคลื่อนย้ายอย่างเบาๆ ไปคนละทางกับแปดมุ่งไปยังสิ่งของที่มีอุณหภูมินั้นวิศาลเองก็ตระหนักว่าวันนี้ตนเองเผชิญกับคู่ต่อสู้ที่เก่ง ไม่งั้นพวกเขาไม่สามารถเข้าห้องนอนเขาได้อย่างง่ายดายขนาดนี้แถมยังมีเครื่องมือเทคโนโลยีไฮเทคอีกวิศาลเหมือนถูกบีบให้หมดทางหนี สิบสองกับแปดค่อยๆ ตีวงล้อมเข้ามาห้องนอนวิศาลใหญ่มากแต่เพราะเขาชอบความสะอาดเรียบง่ายจึงไม่มีเครื่องตกแต่งใดๆพูดตามเหตุผลก็คือถ้าไม่มีเทคโนโลยีไฮเทคนี้ช่วยพวกเขาก็ไม่สามารถหาตนเองได้ไวขนาดนี้วิศาลที่เดินบนเส้นทางที่มีแต่มีดคมมานานเมื่อตระหนักถึงเรื่องนี้ได้ก็เริ่มจุดไฟที่ผ้าม่านตรงหน้าต่าง…….จุดประสงค์ของเขาก็คือต้องการทำให้เครื่องมือไฮเทคของผู้บุกรุกนั้นใช้การไม่ได้. วิศาลเดินไปที่ไหน ตรงนั้นไฟก็จะติดแถมไฟนี้ก็จะเตือนบอดี้การ์ดที่อยู่ด้านนอกในที่สุดวิศาลก็แตะปืนของตนเองได้แล้วยิงเข้าใส่ผู้โจมตีไปสองนัดต้องการซุ่มโจมตีวิศาล เขาก็ต้องการให้พวกเขาเข้ามาในแนวตั้งออกไปแนวนอน!ไม่มีใครจะมากำเริบในที่ของเขาได้!ท่ามกลางแสงไฟก็มีเงาคลานลงมาเมื่อฟังเสียงแล้วมันก็น่าจะตรงเป้าแต่ไม่ได้มีการบาดเจ็บอะไรคนที่โดนยิงคือแปด เขาก็เคยคิดว่าวิศาลจัดการไม่ง่ายแต่ก็ไม่ได้คิดว่าเขาจะโต้ตอบไวขนาดนี้วิศาลโจมตีกลับแต่ก็เป็นการเปิดเผยตำแหน่งของตนเองสิบสองถอดเครื่องมือออกทันทีมีดสั้นแหลมถูกดึงออกมาจากน่องสิบสองไม่ชอบเครื่องมืออินฟราเรดแต่เขาชอบมีดพวกนี้! มีดทุกชนิด!ดังนั้นปืนที่อยู่ในมือของวิศาลไม่ได้ทำเขาหวาดกลัวเลยเพียงแป๊บเดียวเขาก็ไปปรากฏตัวอยู่ข้างๆ วิศาลวิศาลก็ยิงออกไปตามสัญชาตญาณ…..แต่เมื่อตอนที่เขาเคลื่อนปืนพกนั้นมีดสั้นในมือสิบสองก็ถูกขว้างออกมาแล้วร่างนั้นก็หายไปอย่างรวดเร็วกระสุนไม่โดนสิบสองแต่มีดสั้นของเขาบาดเข้าตรงแขนของวิศาลสิบสองกำลังใช้วิธีของตนเองบอกกับวิศาลว่า: ลูกกระสุนของแกยังไม่เก่งเท่ามีดฉันหลังจากที่วิศาลบาดเจ็บปืนก็ร่วงลงพื้น เขาจึงจะยื่นมือซ้ายออกไปหยิบแต่กลับเห็นว่ามีขามาเหยียบทับปืนอยู่แล้วด้วยวงโค้งที่สวยงามปืนก็ถูกนำไปอีกด้านหนึ่งของกำแพงตอนนี้มีเสียงวุ่นวายมากมายอยู่ด้านนอกแต่ก่อนที่วิศาลจะเข้ามาก็ได้ล็อกห้องไว้ด้วยรหัสขั้นสูงพวกลูกน้องด้านนอกที่ร้อนรนไปก็ทำอะไรไม่ได้แต่มีบางพวกที่ฉลาดหน่อยก็เริ่มปีนหน้าต่างวิศาลหรี่ตาจ้องมองสิบสองที่มองเขาจากมุมบนถามว่า: “พวกแกเป็นใครกันแน่? ”“คนที่มาส่งแกไปนรกไง! ”เสียงของสิบสองผ่านเครื่องดัดแปลงแล้วดังนั้นจึงไม่อ่อนโยนอย่างเคยมันเต็มไปด้วยความบ้าคลั่งกระหายเลือด“ถ้าพวกแกฆ่าฉันแล้วก็อย่าคิดหนี! ”วิศาลขู่เพื่อซื้อเวลาและรอโอกาสโจมตีกลับ“พวกฉันจะไปยังไงก็ไม่จำเป็นต้องใช้สมองแกแล้ว”สิบสองหยิบมีดโค้งออกมาจากเอวแต่เมื่อนึกถึงงานผิดปกติที่ได้รับมอบหมายจากพ่อบุญธรรมนี้เขาก็ต้องทิ้งมีดโค้งสุดที่รักไป“ตายยัง? ยังไม่ตายก็รีบจัดการให้เสร็จๆ! ”แปดที่ดูอยู่ก็ลุกขึ้นถามสิบสองเสียงต่ำงานที่เขาต้องทำก็คือตัดเจ้าโลกที่เป็นเครื่องมือก่ออาชญากรรมของวิศาล!กล้าดูหมิ่นลูกชายของพรมมินอย่างงั้นก็คือรนหาที่ตาย! มีเพียงแค่การตัดเจ้าโลกของวิศาลเท่านั้นที่พอจะทำให้ความโกรธของอำเภอพัดรักลดลงไปบ้าง