วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 822 แย่งลูกชาย
ตอนที่ 822 แย่งลูกชาย
ได้ยินเสียงสบถด่าของธัชชัย วิศาลก็ไม่อารมณ์มาแกล้งให้น้องมิ้นกลัว เขารีบเดินไปหาธัชชัยแล้วดูคลิปวิดีโอนั้น
"คือเขา?"
ธัชชัยหันกลับมา แล้วถามขึ้น“แกรู้จักมันหรอ?"
"อื้ม มันชื่อกวีวัธน์ เป็นประธานของวัชชนะกรุ๊ป แล้วมาอุ้มลูกชายแกไว้ได้ยังไง? คลิปนี้ถ่ายเอาไว้เมื่อไหร่?"
คำพูดของวิศาล ทำให้ธัชชัยนึกขึ้นได้ว่าต้องโทรไปถามบุรีให้เข้าใจ
"ได้คลิปนี้มาจากไหน?"
"เมื่อกี้ครับ ผมเห็นผู้ชายคนนั้นกำลังอุ้มเด็กหน้าตาคล้ายๆกับคุณตะวัน คุณธัชชัยครับ เด็กคนนั้นใช่ลูกของคุณรึเปล่าครับ? แต่ผมว่าหน้าตาเหมือนมากเลย แต่วันนี้คุณตะวันอยู่ที่โรงเรียนอนุบาลไม่ใช่หรอครับ?"
ธัชชัยไม่ได้ตอบคำถามของบุรี แต่เขาหัวเราะในลำคอแล้วพูดขึ้น “ตอนนี้นายอยู่ไหน? หยุดผู้ชายคนนั้นเอาไว้ จากนั้นพาตัวตะวันมาให้ฉัน!”
"ผมอยู่ที่ร้านพิซซ่าฮัทครับ……อ๊า!ไม่ทันแล้วครับ พวกเขาเดินขึ้นรถไปแล้ว!”
"ให้ตายสิ ตามไป!แล้วส่งที่อยู่มาให้ฉันด้วย!”
ธัชชัยบอกกับบุรี แล้วรีบวิ่งออกไปจากห้อง เพราะเขาไม่แน่ใจว่าตะวันถูกคนลักพาตัวไปรึเปล่า
แต่สิ่งที่เขารับไม่ได้ที่สุดนั้นก็คือ ลูกชายของเขาสนิทกับผู้ชายคนนั้นมาก อีกทั้งลูกชายของเขายังโทรศัพท์มาโกหกว่าวันนี้อยากจะตั้งใจเรียน เจ้าเด็กคนนี้แม้แต่พ่อแท้ๆของตนเองก็กล้าโกหก!
เพื่อที่จะไปกับผู้ชายคนนี้?
เพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของธัชชัย ดังนั้นวิศาลจึงรีบวิ่งตามออกไปด้วย
"เมียเก่านายไม่ธรรมดาเลยจริงๆ!ทั้งๆที่พึ่งหย่ากับนาย ตอนนี้ก็ไปสนิทกับกวีวัธน์ประธานบริษัทขนาดใหญ่แล้ว!”
วิศาลพูดไปตามสิ่งที่เขาเห็น ถ้าวัจสากับกวีวัธน์ไม่ได้เป็นอะไรกัน แล้วทำไมลูกชายของเธอถึงสนิทกับเขาขนาดนั้น? อีกอย่าง เท่าที่เขาจำได้ กวีวัธน์กับอำเภอพัดรักจะไปสนิทกันได้อย่างไร? คนอย่างอำเภอพัดรักไม่ปลายตามองคนอย่างกวีวัธน์ด้วยซ้ำไป
ธัชชัยได้ยินสิ่งที่วิศาลพูด และดูคลิปวิดีโอนั้น เขาก็แทบจะคลั่ง
ในคลิปวิดีโอตะวันกอดไหล่ของกวีวัธน์เอาไว้ อีกทั้งยังเอาหน้าซบไปที่หน้าของกวีวัธน์บ่อยๆ ทำให้ธัชชัยอยากจะบ้า
ลูกชายของเขาไม่เหมือนคนที่ถูกจับตัวไปเรียกค่าไถ่!ทำไมสองคนนั้นถึงดูสนิทกันมากขนาดนี้!หมายความว่าพวกเขารู้จักกัน แล้วลูกชายของเขาจะรู้จักกับกวีวัธน์ได้ยังไง?
บางทีอาจจะมีแค่วัจสาที่รู้คำตอบนั้นก็ได้!
เมื่อคิดได้แบบนี้ ธัชชัยก็ยิ่งปวดหัว
ตอนบ่ายสาม กวีวัธน์โทรหาวัจสา เธอแปลกใจที่เขาโทรมาหาเธอ แต่เมื่อได้ยินเสียงของตะวันดังขึ้นนั้น เธอก็ยิ่งตกใจมากกว่าเดิม
รถยนต์ยี่ห้อออดี้จอดตรงหน้าประตูศูนย์เต้น ไม่นานรถยนต์ยี่ห้อบูกัตติของวิศาลก็ตามมาจอดเทียบวัจสายืนมองซ้ายมองขวา ในที่สุดก็เห็นกวีวัธน์เดินอุ้มลูกชายของตนออกมาจากรถ จึงรีบวิ่งไปหาแล้วรับลูกชายของตนมาอุ้มเอาไว้“คุณกวีวัธน์คะ ตะวันอยู่กับคุณได้ยังไงคะ?"ธัชชัยที่อยู่ในรถ จึงไม่ได้ยินบทสนทนาของทั้งสองคน แต่ดูสองคนนั้นสนิทกันมาก อีกทั้งลูกชายของเขาก็ดูมีความสุขภาพที่เห็นทำให้ธัชชัยหัวเสียเมื่อได้ยินคำถามของม๊ามี๊ เด็กน้อยไม่รอให้กวีวัธน์พูด ก็รีบตอบ“เพราะว่าตอนอยู่ที่โรงเรียนอนุบาลผมหกล้ม แต่ว่าม๊ามี๊ต้องทำงาน ร่างกายของแดดดี๊ก็ไม่แข็งแรงเท่าไหร่ ผมก็เลยไม่ได้โทรหาม๊ามี๊กับแดดดี๊ แต่โทรหาคุณอากวีวัธน์แทนครับ"ถึงแม้ว่าเหตุผลของเขานั้นจะดูแปลกๆ แต่เมื่อฟังแล้ว ก็มีความน่าเชื่อถือตอนอยู่บนรถ เด็กน้อยได้ตกลงกับกวีวัธน์เรียบร้อยแล้ว ไม่ว่าม๊ามี๊จะถามอะไรเขาก็จะไม่พูดความจริงเพราะถ้าเรื่องวันนี้ถูกม๊ามี๊รู้เข้า ม๊ามี๊ไม่เพียงแต่จะรู้ว่าวันนี้เขาไม่ได้ไปโรงเรียน แต่จะรู้ด้วยว่าช่วงนี้เขาก็ไม่ได้ไปโรงเรียน ถ้าม๊ามี๊รู้เข้าเขาต้องก้นลายแน่ๆกวีวัธน์ยิ้มอ่อนๆ แล้วเออออตามเหตุผลของเด็กน้อย"ม๊ามี๊ต้องทำงาน คุณอากวีวัธน์เองก็ต้องทำงาน อีกอย่างงานของคุณอากวีวัธน์สำคัญกว่างานของม๊ามี๊เสียอีก เข้าใจไหมครับ?"วัจสาบอกกับตะวัน แล้วหันไปขอโทษกวีวัธน์“คุณกวีวัธน์คะ ต้องขอโทษด้วยนะคะ ตะวันซนไปหน่อย เลยรบกวนเวลางานของคุณ แต่ยังไงเรื่องวันนี้ก็ขอบคุณคุณมากนะคะ""ไม่เป็นไรครับ การที่ออกมาพักผ่อนกับตะวันแบบนี้ อาจจะทำให้งานดีขึ้นก็ได้!ที่ผมดีกับตะวันก็เพราะผมชอบเขา เพราะนิสัยของตะวัน ทำให้คนชอบจริงๆ"กวีวัธน์พูดแล้วเอามือยื่นออกไป บีบที่แก้มของตะวันโดยปกตินั้น ตะวันไม่ยอมให้ใครแตะเนื้อต้องตัวของเขา โดยเฉพาะหน้าของตนเอง แต่ว่าเขากลับยอมให้กวีวัธน์จับหน้า เห็นได้ชัดว่าสองคนนี้สนิทกันมากเด็กน้อยยอมให้เขาจับหน้าได้ แต่มีใครอีกคนที่ดูไม่พอใจเป็นอย่างมากกลิ่นสมุนไพรลอยมาพร้อมกับหน้าที่หันขวับของกวีวัธน์เพราะถูกใครบางคนต่อยมาตรงหน้าธัชชัยชกหน้าของกวีวัธน์ ถึงแม้ว่าเราแรงของเขาจะยังไม่กลับมา แต่เพราะความโมโหทำให้แรงที่ชกไปนั้นหนักกว่าปกติ จนทำให้กวีวัธน์หน้าหัน เลือดไหลซิบๆตรงมุมปาก"แกคือใคร? มาจับหน้าลูกชายฉันได้ยังไง?"การปรากฎตัวของธัชชัย ทำให้ตะวันอ้าปากค้างเขาคิดไม่ถึงว่าแดดดี๊จะโผล่มาที่นี่เพราะเขาโทรไปโกหกแดดดี๊เอาไว้ ถ้าม๊ามี๊รู้เรื่องนี้เข้า……ไม่อยากจะคิดเลยจริงๆ ไม่อยากจะคิดเลย…..แต่ทำไมคุณพ่อถึงดูโกรธเกลียดคุณอากวีวัธน์จัง? พวกเขาคือศัตรูกัน? ทำไมพอเจอหน้ากันถึงต้องชกต่อยกันด้วย?"คุณคือคุณพ่อใจร้ายของตะวัน? หึหึ ใจร้ายเหมือนที่เขาพูดเอาไว้จริงๆด้วย!”กวีวัธน์ไม่ได้ถอยหนีเพราะถูกธัชชัยชก ตรงกันข้ามเขากลับเข้าไปหาเรื่อง เขาเช็ดเลือดที่มุมปาก แล้วพูดเสียงเรียบกับธัยชัยการกระทำของเขาทำให้ธัชชัยรู้สึกเหมือนถูกเหยียบหน้า เขาจึงชกไปที่กวีวัธน์อีกครั้งแต่ครั้งนี้ไม่โดนหน้ากวีวัธน์ เพราะวิศาลเข้ามาห้ามไว้ได้ทัน"คุณธัชชัย คุณทำอะไรของคุณ? คุณกวีวัธน์ก็แค่ส่งตะวันกลับมาก็เท่านั้น!”วัจสารู้สึกว่าสิ่งที่กวีวัธน์ทำไม่ใช่สิ่งที่ผิด ดังนั้นเธอจึงไม่เข้าใจว่าทำไมธัชชัยต้องโกรธจนถึงขั้นใช้กำลังด้วย"วัจสา พาตะวันเข้าไปด้านในก่อนเถอะ อย่าให้ลูกเห็นการใช้ความรุนแรง!”คำพูดอบอุ่นนี้กลับออกมาจากปากของกวีวัธน์เขาดูสนิทกับตะวันมากกว่าพ่อแท้ๆคนนี้เสียอีก!"ม๊ามี๊ เราเข้าไปด้านในกันก่อนเถอะครับ นี่คือเรื่องของผู้ชาย!”เด็กน้อยเชื่อฟังในสิ่งที่กวีวัธน์พูด เพราะเขาไม่ยอมให้ม๊ามี๊รู้เด็ดขาดว่าเขาโกหก!จึงอยากจะบอกให้ม๊ามี๊รีบเข้าไปแต่ว่าวัจสาไม่ชอบการใช้ความรุนแรง เพราะเธอเคยผ่านมันมาแล้วดังนั้นเธอจึงหันไปถลึงตาใส่ธัชชัย แล้วอุ้มลูกเข้าไปด้านในเมื่อเห็นวัจสาอุ้มลูกเข้าไปด้านในแล้วจริงๆ ธัชชัยก็ยิ่งโมโหมากกว่าเดิมในสายตาของผู้หญิงคนนั้นมีเขาจริงๆหรอเนี่ย?"กวีวัธน์!ฉันขอเตือนอยู่ให้ห่างภรรยาและลูกชายของฉัน!ไม่งั้นฉันเอานายตายแน่!"ธัชชัยเต็มไปด้วยความโมโห เขาทนเห็นผู้ชายคนอื่นสนิทกับภรรยาและลูกชายไม่ได้จริงๆ!อยากจะชกหน้ากวีวัธน์ให้สะใจ แต่กลับถูกวิศาลห้ามเอาไว้"อย่าลืมสิ ว่าวัจสาเป็นแค่ภรรยาเก่าของคุณ!" กวีวัธน์หัวเราะในลำคอ เขาดูไม่กลัวธัชชัยเลยสักนิด"ต่อให้เป็นขยะที่คนอย่างฉันใช้แล้ว นายก็ไม่มีสิทธิแตะต้อง!"ธัชชัยผละออกจากวิศาล ขณะที่กำลังจะชกกวีวัธน์นั้น ก็ถูกวิศาลรั้งเอาไว้อีกครั้ง"ผมอยากให้ภรรยาของคุณได้ยินสิ่งที่คุณพูดจริงๆ อยากให้เธอรู้ว่าการที่หย่ากับคุณนั้น คือความคิดที่ถูก!"กวีวัธน์พูดแทงใจดำเขาอีกครั้งสิ่งที่วัจสาพูดเอาไว้นั้นถูกจริงๆ ผู้ชายที่รวย ล้วนมียีนส์บ้าๆ!"กวีวัธน์ อยากตายรึไง? ไสหัวไป!ไม่อย่างนั้นฉันเอานายตายแน่!"ครั้งนี้ คนที่พูดขึ้นคือวิศาล เขากำลังใช้อำนาจของตนเองที่มีในเมืองSบอกกับเขาฉายาหัวหน้ายักษ์ของเขาไม่ธรรมดา กวีวัธน์เองก็ไม่อยากมีปัญหากับวิศาล จึงฟังในสิ่งที่เขาพูด แล้วขับรถออร์ดี้ของตนเองออกไปส่วนธัชชัยในตอนนี้ก็โมโหอย่างสุดขีด"วิศาล น้ำเข้าสมองแกหรือไง? ไม่ช่วยกันยังไม่พอ ยังจะมาขวางอีก?""ที่ทำไปก็เพราะไม่อยากให้แกบาดเจ็บไม่ใช่หรอ?"วิศาลพูดออกไป แต่ในความเป็นจริงนั้นเขารู้สึกฟินที่ได้กอดธัชชัยแบบนี้"ให้ตายสิ ไม่ต้องเอาเรื่องนี้มาอ้าง ถ้ากลัวว่าฉันจะโดนต่อย ทำไมแกไม่ช่วยฉันต่อยมันละ!”แบบนี้ถึงจะถูก!”"เหี้ยเอ้ย!” ธัชชัยสบถคำด่าออกมาเพียงแต่เหตุผลที่วิศาลกอดธัชชัยไว้แน่นแล้วปล่อยให้กวีวัธน์ไปนั้น? มีเพียงแค่ตัวเขาเองที่รู้ดีที่สุด"ไสหัวไปเลย!ฉันจะไปหาลูกกับเมีย!”ธัชชัยมองตามรถออร์ดี้ที่ขับออกไป จากนั้นเดินเข้าไปในศูนย์เต้นอันที่จริงธัชชัยยังเจ็บตัวอยู่ ทุกก้าวที่เดิน เขารู้สึกเจ็บไปหมดทั้งตัวเส้นเอ็นที่ฉีกขาดยังประสานกันไม่ดี อีกทั้งอวัยวะภายในของเขาก็มีเลือดออก ทำให้ธัชชัยเจ็บไปหมดทั้งตัวจนแทบจะหายใจไม่ออกมองดูธัชชัยที่เริ่มเดินไม่ไหว วิศาลก็มาพยุงเขาสิ่งที่ไม่เหมือนกับกรดลนั้น วิศาลดีกับธัชชัยจากใจจริง จนแทบไม่ตระหนักถึงเรื่องใด แต่กรดลนั้นดีกับเขาแบบนิ่งๆ เพราะเขารู้ดีว่าอะไรคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับธัชชัย"แกเห็นฉันเป็นคนแก่หรือไง? เป็นห่วงฉันให้น้อยลงมันจะตายไหม?"ธัชชัยหันกลับไป แล้วบอกกับวิศาล“ถ้าไม่ใช่เพราะนายดูแก่และน่าเกลียดไปหน่อย ฉันอาจจะอยากรับแกมาเป็นลูกบุญธรรม"หรือบางทีก็อาจจะเป็นเพราะเมื่อกี้ชกกวีวัธน์ จึงทำให้เขาเหมือนบาดเจ็บเป็นรอบที่สอง